
Karatavuk ya da kara bakal (erkek) ve boz bakal (dişi), karatavukgiller (Turdidae) familyasından siyah tüylü, meyve ve böceklerle beslenen ötücü bir kuş türü.

Boynuzlugiller (Bovidae), gevişgetiren bir çift toynaklı familyası.

Örümcek, eklembacaklılar (Arthropoda) şubesinin örümceğimsiler (Arachnida) sınıfından Araneae takımının üyelerine verilen genel ad. Hemen hemen dünyanın her tarafında yaşar. 2012 rakamlarına göre 112 familyada ve 3879 cinste toplanan 43.244 türü bilinmektedir.

Çakal, köpekgiller (Canidae) familyasına dahil olan Canis cinsi içindeki türlerden dört tanesine, Afrika ve Asya'da bulunan ve küçük-orta boyutlu olan Canis adustus, Canis aureus, Canis mesomelas ve Canis simensis türlerine verilen ortak addır.

Antilop, Bovidae familyası içerisindeki 100 kadar otobur memeli türüne verilen addır. Zarif yapılı olan antiloplar da sığırlar gibi çift toynaklı ve geviş getiren hayvanlardandır. Bulunmuş fosiller bize Asya ve Avrupa'nın birçok yerinde antilopların yaşadığını söylemektedir. Buna karşılık antilop türlerinin çoğu Afrika'da, sadece 8 türü Asya'da yaşamaktadır. Kuzey Amerika'ya özgü olan Amerika antilobu ise adına rağmen antiloplarla aynı familyadan bile değildir. Antiloplar, çatallanmadan uzayan boynuzlarını dökmezken, Amerika antilopları çatallanarak uzayan boynuzlarını yılda 1 defa dökerler.

Şili orman kedisi, kedigiller (Felidae) familyasından Güney Amerika'ya özgü bir tür.

Karakulak, kedigiller (Felidae) familyasından vahşi bir hayvan türü.

İmpala Güney ve Doğu Afrika'da yaşayan, orta boy bir antilop türüdür. Monotipik Aepyceros cinsinin ve Aepycerotinae alt familyasının tek üyesi olan bu tür ilk olarak 1812 yılında Alman zoolog Martin Hinrich Carl Lichtenstein tarafından tanımlanmıştır. İki alt türü tanınmaktadır.

Kurt veya bozkurt, Avrasya ve Kuzey Amerika'ya özgü ve Canis cinsinden iri bir memelidir. Otuzdan fazla Canis lupus alt türü tanınmakta ve bozkurt denildiğinde günlük konuşma dilinde evcilleştirilmemiş ve yabani alt türler anlaşılmaktadır. Ortalama ağırlığı erkeklerde 40 kg, dişilerde de 37 kg olan kurtlar, köpekgiller (Canidae) familyasının yaşayan en iri üyeleridir. Boyları 105 ila 160 cm arasında değişirken omuz yükseklikleri de 80 ila 85 cm arasındadır. Kurtlar diğer Canis türlerinden daha az sivri kulakları ve ağız ile burunlarıyla olduğu kadar daha uzun kuyrukları ve daha kısa gövdeleri ile de ayırt edilir. Yine de kır kurdu ile altın çakal gibi daha küçük Canis türleri ile yakın akraba oldukları için birlikte üreyerek doğurgan melezler ortaya çıkarabilir. Kurdun çizgili kürkleri genellikle beyaz, kahverengi, gri ve siyah alacalıdır ancak Arktik bölgelerde yaşayan alt türleri hemen hemen tamamen beyaz kürklü olabilmektedir.

Rakun köpeği, Mangut olarak da bilinir, köpekgiller (Canidae) familyasından dış görünümü ile bir rakun ile köpeğin karışımından oluşmuş bir melezi andırır. Bu yüzden uzun süre köpekgiller familyasının en ilkel türü olduğu ve köpekgiller ile rakungiller arasındaki bağlantıyı oluşturduğu kabul edilmiş olsa da günümüzde rakun köpeğinin resmen bir köpekgil olduğu ve bu rakunlara ya da sansarlara benzeyen görünümünü sonradan tesadüfen geliştirdiği bilinmektedir.

Misk kedisigiller (Viverridae), etçiller (Carnivora) takımına ait, Afrika ve Avrasya'da yaygın olan, 30 orta büyüklükte türden oluşan bir familya.

Bayağı gelincik, sansargiller (Mustelidae) familyasından küçük bir etçil türü. Etçiller takımının en küçük üyesidir. Kakım ile birlikte Avrupa'nın en yaygın gelinciğidir.

Kariyaku, geyikgiller (Cervidae) familyasında bulunan Mazama cinsindeki geyik türlerine verilen ortak addır. Boyut olarak küçük olan bu geyikler ormanlarda yaşar ve Güney Amerika ile Yukatan Yarımadası'nda bulunur. Duiker antilop türlerine benzeseler de ilişkileri yoktur. Birbiriyle çok yakın ilişkide olan bilinen yedi kariyaku türü vardır.

Güney Amerika deniz ayısı, denizaslanıgiller (Otariidae) familyasının, Güney deniz ayıları (Arctocephalus) cinsine mensup bir türdür.

Crocodylus niloticus, timsahgiller (Crocodylidae) familyasından sürüngen türüdür. Afrika'daki 3 timsah türünün en büyüğüdür. Ayrıca tuzlu su timsahının ardından dünyanın ikinci en büyük timsahıdır. Uzunluğu ortalama 5 m'dir. Hatta 6,1 m uzunluğu erişebilen bir timsah kaydedilmiştir. Yetişkin bir erkeğin ağırlığı 500 kg civarındadır. Fakat 900 kg ağırlığa ulaşabilen devler de vardır. Dişiler erkeklerden yaklaşık % 30 oranında daha küçüktür. Bazı yerliler 7 metre uzunluğunda ve ağırlığı 1 tonu geçen timsahların olduğunu söylemektedir. Nil timsahlarının ağızlarını bir bantla bile kapalı tutabilirsiniz. Çünkü ağzını açmasına yarayan kaslar çok zayıftır. Fakat ağzını çok hızlı kapatır ve size çok güçlü bir ısırık verebilir. 5 cm'lik dişleri cm²'ye binlerce kg'lık basınç uygulayabilir. Nil timsahları soğukkanlı hayvanlardır. Gündüz güneş altında enerji depolarlar. Fakat eninde sonunda suya girmelidirler çünkü vücutları sürekli ısınarak onları ölüme sürükleyebilir.

Kral antilop, Orta Afrika'nın yağmur ormanlarına özgü küçük bir antilop türü.

Kara antilop, boynuzlugiller (Bovidae) familyasından Hindistan'ın kuru ovalarına özgü bir antilop türü.

Tarsiidae bir primat familyasıdır. Güneydoğu Asya'nın adalarında yaşayan, küçük, gece faal hayvanlardır.

Arabistan Çölü ya da Arap Çölü, Batı Asya'da bulunan bir çöldür. Yemen'den Basra Körfezi'ne ve Umman'dan Ürdün ve Irak içlerine kadar uzanan geniş bir alanı kaplar. 2.330.000 km² alanı ile Arap Yarımadası'nın çoğunu kaplayan bir alana sahiptir. Merkezinde bulunan Rubülhali Çölü dünyanın en büyük sürekli kum alanlarından biridir.

Banksia coccinea, Proteaceae familyasından dik bir çalı veya küçük ağaçtır. Vahşi doğada dağılımı, Batı Avustralya'nın güneybatı kıyısı boyunca, Danimarka'dan Stokes Ulusal Parkı'na ve kuzeyde, çalılık, fundalık veya açık ormanlık alanda beyaz veya gri kum üzerinde büyüyen Stirling Sıradağları boyunca uzanır. 8 m (26 ft) yüksekliğe kadar ulaşan, 3–9 cm uzunluğunda ve 2–7 cm genişliğinde dikdörtgen yaprakları olan tek gövdeli bir bitkidir. Belirgin kırmızı ve beyaz çiçek sivri uçları esas olarak ilkbaharda ortaya çıkar. Yaşlandıkça, tohumları ateşle açılana kadar depolayan küçük foliküller geliştirirler. Yaygın olarak meydana gelmesine rağmen, ölüme karşı oldukça hassastır ve büyük bitki popülasyonları hastalığa yenik düşmüştür.