Dietwin
Dietwin (ayrıca Theodwine, Theodin ya da Theodevin) (ö. muhtemelen 7 Mart 1151, Kudüs Krallığı)[1] 12. yüzyılda yaşamış Alman kardinal ve papa elçisi.
Hayatı
Dietwin, 1126 ile yaklaşık 1133 yılları arasında Gorze manastırında başkeşişti.[2] sonra Santa Rufina piskoposu olarak kardinalliğe yükseltilmiştir, bu makamı ölümüne kadar elinde tutmuştur.
Dietwin, 1144 ve 1145 papa seçimlerine katılmıştır. 7 Haziran 1135 ve 15 Haziran 1150 arasında ciddi papalık ayrıcalıklarına sahip oldu.
1147 yılında Suriye'de elçi olarak, Kudüs kralı II. Baldwin, Fransa kralı VII. Louis ve Almanya kralı III. Konrad'ın katıldığı Ptolemaïs'te gerçekleşen konsile katılmıştır.
Almanya ile diplomasi
Dietwin çağının tek Alman kardinaliydi. Bu nedenle, özellikle papalıkta etkili oldu ve 1138'de seçimlerini desteklediği Almanya III. Konrad'ın yakın arkadaşıydı.[3] Genellikle Almanya'da papalık elçisi veya öyle davranıyordu. İkinci Haçlı Seferi öncesi, Almanya'nın haçlı seferine katılmasına yol açacağı umuduyla bazı iç siyasi gerginlikleri çözmesi için, kilise onu 1145'te Almanya'ya gönderdi.[4] Sonra Haçlı Seferi boyunca, papalık temsilcisi olarak Konrad ile beraber seyahat etti.
Sicilya ile ilişkiler
Başarısız Haçlı Seferi'nin ardından Konrad'ın itibarı düşük seviyedeyken Konrad'a yazmaya ve Sicilya kralı II. Rugerro'nun Haçlıların müttefiki olduğuna Konrad'ı ikna etmesi için, Rugerro Dietwin'i razı etti. Bunların hepsi, Kutsal Roma İmparatorluğu ile Rugerro'nun savaşmak istediği Bizans İmparatorluğu arasındaki ittifakı bozma çabasının bir parçasıydı.[5] Başkeşiş Suger'e göre, Fransa kralı VII. Louis ve Akitanya düşesi Eleanor ile seyahat etmiş olan Langres başpiskoposu Godfrey'in, Dietwin'in yazıları üzerinde bir etkisi olmuş olabilir. Dietwin'in günün papalığına özgü görünen belirgin Bizans karşıtlığı, ilişkilerde önemli bir rol oynadı.[6] Bununla birlikte, tüm söylem, politikaları daha ılımlı (ve Sicilya karşıtı) olan Papa III. Eugenius'in desteği olmadan yürütülmüştür. Hatta Eugenius, Corvey başkeşişi'ne Dietwin ve Bernard de Clairvaux 'ın görüşlerinin papalık düşüncesi ile uyumlu olmadığını ve görmezden gelineceğini yazmıştır.[7]
Ölümü
15 Haziran 1150'den bir süre sonra Dietwin,[8] büyük olasılıkla 7 Mart 1151'de öldüğü Kutsal Topraklara tekrar papalık elçisi olarak gönderildi.[9] Ancak, bazı kayıtlar Papa IV. Anastasius'un seçildiği 1153 papalık seçimine katıldığını göstermektedir.[10]
Kaynakça
- ^ Ölüm yılı Pöhlder Annales tarafından verilmiştir, gün Montecassino ölüm ilanında gözükür, cf. Brixius, Die Mitglieder des Kardinalkollegiums von 1130-1181, p. 95. Some later accounts, cited by Salvador Miranda 24 Ekim 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., indicate that he died in 1153.
- ^ Kardinalliğe terfi etmesinin tarihi hakkında bakınız: Konrad III., Bd. 1, Leipzig 1883, p. 6 note 9, Gorze'ye başkeşiş olarak halefi 1133'te kaydedilmiştir.
- ^ Bachmann, J. "Die päpstliche Legaten in Deutschland und Skandinavien (1125-1159)." Historische Studien 115 (Berlin, 1913).
- ^ The Second Crusade: extending the frontiers of Christendom by Jonathan P. Phillips
- ^ Rowe, John Gordon. "The Papacy and the Greeks (1122-1153) (Part II). 21 Aralık 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi." Church History, Vol. 28, No. 3. (Sep., 1959), pp 310-327.
- ^ Norwich, 144.
- ^ Rowe, 320.
- ^ Bu tarihte Papa III. Eugenius'un bir fermanında son kez ismi geçmektedir, bakınız Johannes Baptista Gobatus,Bullarii ordinis S. Hieronymi congregationis B. Petri de Pisis, II, Padova 1775, p. 406-407. Brixius, p. 47, ve Zenker, p. 26, bu belgenin farkında olmadan, onun son kez 14 Nisan 1150 tarihinde imza attığını söyler.
- ^ Zenker, p. 28
- ^ Florida International University - Theodwin 24 Ekim 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.; cf. above, note 1.
Konuyla ilgili yayınlar
- Apostolic Privilege undersigned by Theodwin.
- Wieruszowski, Helen. "Roger II of Sicily, Rex-Tyrannus, In Twelfth-Century Political Thought. 21 Aralık 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi." Speculum, Vol. 38, No. 1. (Jan., 1963), pp 46–78.
- Johannes Matthias Brixius, Die Mitglieder des Kardinalkollegiums von 1130-1181, Berlin 1912, p. 47 no. 49
- Barbara Zenker, Die Mitglieder des Kardinalkollegiums von 1130 bis 1181, Würzburg 1964, p. 26-28
