Dietrich Eckart
| Dietrich Eckart | |
|---|---|
 | |
| Doğum | 23 Mart 1868 Neumarkt, Bavyera Krallığı |
| Ölüm | 26 Aralık 1923 (55 yaşında) Berchtesgaden, Bavyera, Weimar Almanya |
| Evlilikler | Rose Marx (e. 1913; b. 1921) |
Dietrich Eckart (23 Mart 1868 - 26 Aralık 1923), Alman politikacı ve Nasyonal Sosyalist Alman İşçi Partisi'nin (NSDAP) ilk üyelerinden birisi olup Hitler'in 3.000 Nazi ile Marienplatz'a darbe yapmak amacı ile yürürken polis ateşine maruz kalıp yaralandığı ünlü Birahane Darbesi'nin (8-9 Kasım 1923) katılımcılarından birisidir. Eckart, başarısızlıkla sonuçlanan Birahane Darbesi'ne katıldıktan sonra tutuklandı ve Hitler ve diğer parti yetkilileri ile birlikte Landsberg Hapishanesi'ne yerleştirildi ancak kısa bir süre sonra hastalığı nedeniyle serbest bırakıldı.
Eckart, alkolizm ve morfin bağımlılığıyla birleşen kalp krizi sonucu 26 Aralık 1923'te Berchtesgaden'de öldü. Hans Lammers ve karısı ve kızının nihai mezarlarına uzak olmayan Berchtesgaden'deki eski bir mezarlıkta toprağa verildi.
Adolf Hitler, Mein Kampf'ın ilk cildinde Eckart'tan bahsetmemiş olmasına rağmen, Eckart'ın ölümünden sonra ikinci cildi ona adadı.
Antisemitizm ve Alman İşçi Partisi'nin (DAP) kuruluşu
Eckart her zaman bir Yahudi düşmanı değildi. Örneğin Eckart, 1898'de Yahudi bir kızın erdemlerini ve güzelliğini yücelten bir şiir yazdı ve yayınladı. Antisemitizme dönüşmeden önce, en çok hayran olduğu iki kişi, her ikisi de Yahudi olan şair Heinrich Heine ve Otto Weininger'dı. Bununla birlikte Weininger, Protestanlığa geçmişti ve sonunda anti-Semitik görüşleri benimseyen "kendinden nefret eden bir Yahudi" olarak tanımlandı. Eckart'ın Weininger'e olan hayranlığı, onun dönüşümünde bir rol oynamış olabilir.[1]
Aralık 1918'de Eckart, "Kudüs'e karşı ortak savaşçısı" olarak adlandırdığı Alfred Rosenberg ile birlikte çalışarak, anti-Semitik haftalık Auf gut Deutsch dergisini ("Düz Almanca") kurdu, yayınladı ve düzenledi.[2] Alman Devrimi ve Weimar Cumhuriyeti'nin sert bir eleştirmeni olarak, vatana ihanet olarak gördüğü Versailles Antlaşması'na şiddetle karşı çıktı ve Yahudilerin arkadan bıçaklanma efsanesinin (Dolchstoßlegende) savunucusuydu. Sosyal Demokratlar ve Yahudiler, Almanya'nın savaştaki yenilgisinden sorumlu olacaktı.[3]
Eckart'ın anti-Semitizmi, Ekim Devrimi'nden kaçan "beyaz Rus" göçmenler tarafından Almanya'ya getirilen sahte yayın The Protocols of the Elders of Sion'dan etkilendi. Kitap, dünyanın kontrolü için uluslararası Yahudi komplosunu ana hatlarıyla açıklıyordu ve birçok sağcı ve volkisch siyasi figür bunun gerçek bir açıklama olduğuna inanıyordu.
Uzun yıllar Berlin'de yaşadıktan sonra Eckart, Hitler'in Viyana'dan taşındığı yıl olan 1913'te Münih'e taşındı. Ocak 1919'da, Feder, Anton Drexler ve Karl Harrer, nüfusun daha geniş kesimlerine hitap etmesini sağlamak için Deutsche Arbeiterpartei'yi (Alman İşçi Partisi veya DAP) kurdular, Şubat 1920'de ismini Nationalsozialistische Deutsche Arbeiterpartei olarak değiştirdi. (Ulusal Sosyalist Alman İşçi Partisi veya NSDAP); daha yaygın olarak Nazi Partisi olarak bilinir. Eckart, 1920 yılının Aralık ayında Münchener Beobachter'ı satın alan partiden büyük ölçüde sorumluydu ve bunun karşılığını ödeyen krediyi ayarladı. 60.000 Mark, General Franz Ritter von Epp tarafından sağlanan Alman Ordusu fonlarından geldi ve kredi, Eckart'ın evi ve mülkleri ile teminat olarak sağlandı ve Eckart'ın arkadaşı olan ve Augsburg'lu bir kimyager ve fabrika sahibi olan Dr.Gottfried Grandel, Kefil olarak parti. Gazetenin adı Völkischer Beobachter olarak değiştirildi ve Eckart'ın ilk editörü ve yayıncısı olduğu partinin resmi organı oldu. Ayrıca Nazi sloganı Deutschland erwache'yi ("Almanya uyan") yarattı ve buna dayanarak marşın sözlerini yazdı.[2][4][5]
1921'de Eckart, oğulları Birinci Dünya Savaşı sırasında cephede üç haftadan uzun süre hizmet etmiş bir Yahudi aileden bahsedebilecek herkese 1.000 Mark vadetti. Hannover haham Samuel Freund, bu koşulu karşılayan 20 Yahudi aileyi seçti ve Eckart'a ödülü ödemeyi reddettiğinde dava açtı. Duruşma sırasında Freund, aralarında savaşta en fazla üç oğlunu kaybeden yediye kadar gaziye sahip 50 Yahudi aile daha belirledi. Eckart davayı kaybetti ve ödemek zorunda kaldı.
Eckart ve Hitler
Eckart, geleceğin diktatörünün en önemli erken akıl hocalarından biri olarak Adolf Hitler'in kişiliğini yaratmada etkili oldu ve "Hitler Efsanesi" nin ilk propagandacılarından biriydi. İlişkileri sadece politik değildi, iki adam arasında neredeyse simbiyotik bir ilişki olan güçlü bir duygusal ve entelektüel bağ vardı. 1918'deki yanlış devrimin aksine, gerçek bir Alman devriminin temeli olarak "ruhsuz Yahudiliğin" üstesinden gelmenin gerekliliği felsefesini Hitler'e veren Eckart'tı. Eckart'a borçlu olduğu borç hakkında yazarken veya konuşurken Hitler, Eckart'ın onun öğretmeni, akıl hocası ve Nazizmin ruhani kurucu ortağı olduğunu kabul etti.[5]
İkisi ilk kez 1919 kışında Hitler'in DAP üyeliğinden önce bir konuşma yaptığında tanıştı. Hitler, Eckart'ı hemen etkiledi ve onun hakkında "Tüm varoluş tarzından etkilendim hissettim ve çok geçmeden onun tam olarak o genç hareketimiz için doğru adam. " Eckart'ın ilk karşılaşmalarında Hitler hakkında "Bu Almanya'nın bir sonraki büyük adamı - bir gün bütün dünya onun hakkında konuşacak." Üye olmasa da Eckart, o zamanlar I.Dünya Savaşı'ndaki yenilgisinden sonra Almanya'yı kurtaracak bir "Alman Mesih" in gelişine inanan gizli bir okültist grubu olan Thule Society ile ilişkiliydi. Eckart Hitler'i kurtarıcı bir Mesih olarak görüyordu.
Hitler'den 21 yaş büyük olan Eckart, aralarında Hitler ve Hermann Esser'in de bulunduğu bir grup genç volkisch erkeğinin baba-figürü oldu ve çatıştıklarında ikisi arasında arabulucu olarak hareket etti ve Esser'e, kendisi olarak değer verdiği Hitler'i söyledi. DAP'ın en iyi konuşmacısı, çok daha üstün bir insandı. Hitler'in akıl hocası oldu, onunla fikir alışverişinde bulundu ve Parti'nin teorilerini ve inançlarını oluşturmaya yardım etti. Okuması için Hitler kitaplarını ödünç verdi, giymesi için ona trençkot verdi ve Hitler'in konuşma ve yazma stilinde düzeltmeler yaptı. Hitler daha sonra "Biçimsel olarak ben hala bir bebektim" diyecekti.
Hitler ve Eckart'ın sanata ve politikaya olan ilgileri de dahil olmak üzere pek çok ortak noktası vardı, her ikisi de kendilerini öncelikle sanatçı olarak görüyorlardı ve her ikisi de depresyona yatkındı. Ayrıca, ilk etkilerinin Yahudi olduğunu paylaştılar, bu her ikisinin de hakkında konuşmamayı tercih ettiği bir gerçekti. Hitler'den farklı olarak Eckart, Yahudilerin ayrı bir ırk olduğuna inanmasa da, ikisi buluştuğunda, Hitler'in hedefi "Yahudilerin tamamen ortadan kaldırılması" idi ve Eckart, tüm Yahudilerin bir trene bindirilmesi gerektiği fikrini ifade etmişti. Ayrıca, Alman bir kadınla evlenen herhangi bir Yahudinin üç yıl hapis cezasına çarptırılması ve suçu tekrarlaması halinde idam edilmesi gerektiğini de savundu. Paradoksal olarak, Eckart ayrıca insanlığın varlığının Aryanlar ve Yahudiler arasındaki antiteze bağlı olduğuna, birinin diğeri olmadan var olamayacağına inanıyordu. Eckart 1919'da "Yahudi halkı ölürse ... tüm zamanların sonu" olacağını yazdı.
Eckart, Hitler'e Münih sanat sahnesine giriş sağladı. Hitler'i ressam Max Zaeper ve benzer fikirlere sahip Yahudi karşıtı sanatçılardan oluşan salonuyla ve fotoğrafçı Heinrich Hoffmann ile tanıştırdı. Alfred Rosenberg'i Hitler ile tanıştıran Eckart'tı. 1920 ile 1923 arasında Eckart ve Rosenberg, Hitler ve partinin hizmetinde yorulmadan çalıştılar. Rosenberg aracılığıyla Hitler, Rosenberg'in ilham kaynağı olan Houston Stewart Chamberlain'in yazılarıyla tanıştı. Hem Rosenberg hem de Eckart, Rusya konusunda Hitler üzerinde etkili oldu. Eckart, Rusya'yı Almanya'nın doğal müttefiki olarak gördü ve 1919'da "Alman siyasetinin Bolşevik rejimin ortadan kaldırılmasının ardından yeni bir Rusya ile ittifaka girmekten başka çaresi yok" diye yazmıştı. Almanya'nın Bolşevikleri kastettiği "mevcut Yahudi rejimine" karşı mücadelesinde Rus halkını desteklemesi gerektiğini kuvvetle hissetti. Rosenberg ayrıca Hitler'e bu doğrultuda danışmanlık yaptı ve iki adam, daha sonra Max Erwin von Scheubner-Richter tarafından pratik hale getirilen Doğu politikasının entelektüel temelini sağladı.
Mart 1920'de, Hitler'i siyasetle ilk kez tanıştıran Alman Genelkurmay subayı Karl Mayr'ın emri üzerine Hitler ve Eckart, Wolfgang Kapp ile buluşmak ve Kapp Darbesi'ne katılmak ve Kapp'lar arasında bir bağlantı kurmak için Berlin'e uçtular kuvvetler ve Mayr. Kapp ve Eckart birbirlerini tanıyordu - Kapp, Eckart'ın haftalık dergisini desteklemek için 1.000 Mark bağışlamıştı. Ancak yolculuk başarılı olmadı: Sahte sakal takan Hitler yüksekten korkuyordu - bu onun ilk uçak uçuşuydu - ve Berlin'e vardıklarında darbe çoktan çöküyordu. Berlinliler arasında da olumlu bir izlenim yaratmadılar.
Eckart, Hitler'i völkisch hareketiyle bağlantılı zengin potansiyel bağışçılarla tanıştırdı. Eckart'ın bağlantılarını kullanarak Münih'teki DAP için para toplamak için birlikte çalıştılar, ancak büyük bir başarı elde edemediler. Bununla birlikte, Eckart'ın zengin ve güçlülerle daha iyi bağlandığı Berlin'de, Pan-Alman Birliği'nin üst düzey yetkilileri de dahil olmak üzere önemli miktarda para topladılar. Birlikte başkente sık sık seyahatler yaptılar. Bunlardan biri sırasında Eckart, Hitler'i gelecekteki görgü kuralları öğretmeni sosyetik Helene Bechstein ile tanıştırdı ve Hitler, Berlin'in üst sınıfları arasında hareket etmeye başladı.
Haziran 1921'de Hitler ve Eckart, Berlin'e bir bağış toplama gezisindeyken, Münih'teki Nazi Partisi içinde bir isyan patlak verdi. Yürütme komitesi üyeleri rakip Alman Sosyalist Partisi (DSP) ile birleşmek istedi. Hitler 11 Temmuz'da Münih'e döndü ve öfkeyle istifasını sundu. Komite üyeleri, önde gelen halk figürünün ve konuşmacısının istifasının partinin sonu anlamına geleceğini fark etti, bu nedenle, komitede Hitler'i kaybetmemek için lobi yapan Eckart, Parti liderliği tarafından Hitler'le görüşmesi ve koşulları iletmesi istendi Hitler'in Partiye dönmeyi kabul edeceği. Hitler, parti merkezinin Münih'te kalması koşuluyla yeniden katılacağını ve parti başkanı olarak Anton Drexler'in yerine parti diktatörü olan "Führer" olacağını açıkladı. Komite kabul etti ve 26 Temmuz 1921'de partiye yeniden katıldı.[6]
Kaynakça
- ^ Lüthi, Ariane (2017). "Note de lecture sur Luftschnappen war sein Beruf (Une vie ordinaire, trad. Anne Weber)". French Forum. 42 (1): 137-141. doi:10.1353/frf.2017.0014. ISSN 1534-1836.
- ^ a b Kershaw, George (Ocak 1999). "Reviews". ELT Journal. 53 (1): 62-66. doi:10.1093/elt/53.1.62. ISSN 1477-4526.
- ^ Toland, PC (1976). "The digestibility of wheat, barley or oat grain fed either whole or rolled at restricted levels with hay to steers". Australian Journal of Experimental Agriculture. 16 (78): 71. doi:10.1071/ea9760071. ISSN 0816-1089.
- ^ Preparata, Guido Giacomo (30 Kasım 2015). Conjuring Hitler. Pluto Press. ISBN 978-1-84964-225-5.
- ^ a b Bracher, Karl Dietrich (Aralık 1970). "Demokratie und Parteiwesen zwischen Theorie und Wirklichkeit". Saeculum. 21 (JG): 274-286. doi:10.7788/saeculum.1970.21.jg.274. ISSN 0080-5319.
- ^ Waters, Julia; Kershaw, Angela (1 Ekim 2008). "Forgotten Engagements: Women, Literature and the Left in 1930s France". The Modern Language Review. 103 (4): 1131. doi:10.2307/20468071. ISSN 0026-7937.
