İçeriğe atla

Dholavira

Koordinatlar: 23°53′18.98″K 70°12′49.09″D / 23.8886056°K 70.2136361°D / 23.8886056; 70.2136361
Dholavira: Bir Harappan Şehri
UNESCO Dünya Mirası
Konum Hindistan
KriterKültürel: iii, iv
Referans1645
Tescil2021 (44. oturum)
BölgeAsya-Pasifik
Koordinatlar23°53′18.98″K 70°12′49.09″D / 23.8886056°K 70.2136361°D / 23.8886056; 70.2136361

Dholavira (Güceratça: ધોળાવીરા), Batı Hindistan'daki Gucerat eyaletinde, Kutch Bölgesi'ndeki Bhachau Taluka'daki Khadirbet'te, adını 1 kilometre (0,62 mi) güneyindeki modern bir köyden alan bir arkeolojik sit alanıdır. Bu köy Radhanpur'dan 165 km (103 mi) uzaklıkta yer almaktadır. Yerel olarak Kotada timba olarak da bilinen sit alanı, antik bir İndus Vadisi Uygarlığı/Harappan şehrinin kalıntılarını içerir.[1] Dholavira'nın bulunduğu yer Yengeç Dönencesi üzerinde yer almaktadır.[2] Hindistan'daki İndus Vadisi Uygarlığına ait en büyük beş Harappan bölgesinden[3] ve en önemli arkeolojik sitlerinden biridir.[4] Aynı zamanda zamanının en görkemli şehirlerinden biri olarak kabul edilir.[5] Kutch Great Rann'daki Kutch Çölü Vahşi Yaşamı Koruma Alanı'ndaki Khadir bet adasında yer almaktadır. 47 hektar (120 akre) büyüklüğündeki dörtgen şehir, kuzeyde Mansar ve güneyde Manhar olmak üzere iki mevsimlik akarsu arasında uzanıyordu.[6] Alanın MÖ 2650'den beri yerleşim gördüğü, MÖ 2100'den sonra yavaş yavaş terk edildiği ve kısa bir süre tamamen terk edildiği ve daha sonra MÖ 1450'ye kadar yeniden yerleşim gördüğü düşünülüyordu,[7] bununla birlikte, son araştırmalar MÖ 3500 civarında (Harappan öncesi) yerleşimin başladığını ve bu yerleşimin MÖ 1800'lere kadar devam ettiğini (Geç Harappan döneminin ilk kısmı) göstermektedir.[8]

Bölge, 1967-68'de Hindistan Arkeolojik Araştırmaları'ndan (ASI) JP Joshi tarafından keşfedildi ve sekiz büyük Harappan bölgesinin beşinci en büyüğü olarak listelendi. 1990'dan beri, "Dholavira'nın İndus Vadisi Uygarlığının kişiliğine yeni boyutlar eklediğini" düşünen ASI tarafından kazılar sürdürülmektedir.[9] Şimdiye kadar keşfedilen diğer büyük Harappan siteleri Harappa, Mohenjo-daro, Ganeriwala, Rakhigarhi, Kalibangan, Rupnagar ve Lothal'dır .

27 Temmuz 2021'de Dholavira: Bir Harappan Şehri adı altında UNESCO Dünya Mirası Alanı olarak listelenmiştir.[10]

Kaynakça

  1. ^ "Ruins on the Tropic of Cancer". 15 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  2. ^ Subramanian, T. "The rise and fall of a Harappan city". The Archaeology News Network. 22 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Haziran 2016. 
  3. ^ "The rise and fall of a Harappan city". The Archaeology News Network. 22 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Haziran 2016. 
  4. ^ "Where does history begin?". 27 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  5. ^ The Ancient South Asian World. New York: Oxford University Press. 2005. s. 55. ISBN 9780195222432. 28 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Eylül 2021. 
  6. ^ "Dholavira: A Harappan City - UNESCO World Heritage Centre". whc.unesco.org (İngilizce). 17 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Haziran 2016. 
  7. ^ The Indus Civilization: A Contemporary Perspective (İngilizce). Rowman Altamira. 2002. s. 17. ISBN 9780759101722. 14 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Haziran 2016. 
  8. ^ Sengupta, Torsa, et al. (2019)."Did the Harappan settlement of Dholavira (India) collapse during the onset of Meghalayan stage drought?" 16 Ağustos 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. in Journal of Quaternary Science, First published: 26 December 2019.
  9. ^ "Excavations-Dholavira". Archaeological Survey of India. 3 Eylül 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Haziran 2012. 
  10. ^ "'Long overdue': Indians celebrate as Dholavira gets UNESCO World Heritage tag". The Indian Express. 27 Temmuz 2021. 27 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Temmuz 2021. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Jüt</span>

Jüt, Corchorus türlerinden üretilen bir çeşit lif. Ticarette kullanılan jüt, Corchorus capsularis ve Corchorus olitorius olmak üzere iki tür bitkiden elde edilir. Bu bitkiler bir sene içerisinde 2-4 metre boyuna ulaşır.

<span class="mw-page-title-main">Augsburg</span> Bavyerada bağımsız büyükşehir (Almanya)

Augsburg, Bavyera eyaletinin güney-batısında yer almaktadır. Augsburg Almanya'nın en eski şehirlerinden biri olma özelliğine sahiptir ve ayrıca Münih ve Nürnberg'den sonra Bavyera eyaletinin en kalabalık 3. şehridir. Diğer Alman şehirlerine kıyasla en kalabalık 23. Alman şehridir. 31 Aralık 2012 nüfus sayımında şehrin nüfusu 272.699 olarak tespit edilmiştir. Bu nüfus sayımına göre şehirde yaşayan yabancıların oranı toplam nüfusun %16,5 olduğu tespit edilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Mohenco-daro</span>

Mohenjo-daro Pakistan'ın, Sind eyaletinde bir arkeolojik sit alanıdır. MÖ 2500 civarında inşa edilmiş olan bu kent, standartlaştırılmış tuğlalar, ızgara planı ve kapalı kanalizasyon sistemleri gibi özellikleriyle antik İndus Vadisi Uygarlığı veya Harappan kültürünün en büyük yerleşim yerlerinden biriydi. Antik Mısır, Mezopotamya, Girit ve Norte Chico uygarlıklarıyla çağdaş olup, dünyanın en erken büyük kentsel yerleşim yerlerinden biriydi ve Kuran'da geçen Ress Kavmi'nin bu şehirde yaşamış olduğu çeşitli araştırmacılar tarafından belirtilmektedir. Mohenjo-daro, MÖ 19. yüzyılda İndus Vadisi Uygarlığı'nın düşüşüyle terk edilmiş ve 1920'li yıllara kadar bu alan yeniden keşfedilmemişti. O tarihten bu yana, 1980'de UNESCO Dünya Mirası alanı ilan edilen kentin bulunduğu sit alanında önemli kazılar yapılmıştır. Sit alanı halen erozyon ve yanlış restorasyon tehdidi altındadır.

<span class="mw-page-title-main">Miken</span> Yunan anakarasında yer alan antik kent

Miken, Yunanistan'daki bir arkeolojik sit alanıdır. Atina'nın 90 km güneybatısında, Mora Yarımadası'nın kuzeydoğusunda, Argos'un 11 km güneyinde, Korint'in ise 48 km kuzeyinde bulunur. Sarayın bulunduğu tepeden Argolis ve onun ötesinde Saron Körfezi görülebilir.

<span class="mw-page-title-main">Bulunduğu ülkelere göre Dünya Mirasları listesi</span> Vikimedya liste maddesi

2024 yılı sonu itibarıyla, 195 "Taraf Devlet"te 1.223 Dünya Mirası Alanı bulunmaktadır. 1,223 Dünya Mirası Alanının 952'si kültürel, 231'i doğal, 40'ı karma özelliktedir. Bu Dünya Mirası Alanlarının 49'u sınıraşırı alan olup, birden fazla ülke tarafından paylaşılmaktadır. Sınıraşırı alanları paylaşan toplam 72 ülke bulunmaktadır. Ülkeler Dünya Miras Komitesi tarafından Afrika, Arap Devletleri, Asya ve Pasifik, Avrupa ve Kuzey Amerika ve Latin Amerika ve Karayipler olmak üzere beş coğrafi bölgeye ayrılmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Hintler</span> Hindistan vatandaşları veya sakinleri

Hintler veya Hindistanlılar, geniş anlamda etnik vurgu yapmayan Hindistan vatandaşları, dar anlamda ise anadili Hintçe olan etnik grup. Türkçede Hint kelimesi esas olarak hem Hintler hem de Hint toprakları (Hindistan) için kullanılır. İngilizcede Hintler için kullanılan Indian kelimesi Yeni Dünya'nın keşfinden sonra Kızılderililer için de kullanılmaya başlanmış, son dönemlerde ise bu ikili karışık anlamı bertaraf etmek için Kızılderililer American Indian tamlamasından kısaltma Amerindian adıyla da anılmaktadır. 1 milyar 250 milyonluk nüfuslarıyla dünya nüfusunun %17,31 kadarını oluştururlar.

<span class="mw-page-title-main">Zübare</span>

Zübare, Katar'ın Medinet eş Şemal belediyesinde bulunan bir arkeolojik sit alanıdır. Zubare, 18. yüzyılın ortalarında Kuveyt'ten gelen tüccarlar tarafından kurulmuştur. 2013 yılında UNESCO Dünya Mirası listesine dahil edildi.

<span class="mw-page-title-main">Pencap</span>

Pencap, Güney Asya'nın kuzey kesiminde, Pakistan'ın doğusu ve Hindistan'ın kuzeyinden oluşan coğrafi ve kültürel bir bölgedir.

<span class="mw-page-title-main">Ajanta Mağaraları</span>

Ajanta Mağaraları, Hindistan'ın Maharashtra eyaleti, Aurangabad bölgesinde yer alır. Mağaralar, M.Ö. 2. yüzyıldan M.S. 480 ya da 650 yılına kadar tarihlendirilmektedir. Bölgede yaklaşık 30 Budist kaya mezarı yer almaktadır. Mağaralar, antik Hint sanatının en iyi örneklerindendir. Bölgede, jest ve mimiklerin kullanıldığı çizimler ve oymalar bulunmaktadır. UNESCO'ya göre, bunlar Budist dini sanatının başyapıtlarıdır ve Hint sanatını etkilemiştir. Mağaralar iki aşamalı olarak inşa edilmiştir, ilk grup M.Ö. 2. yüzyıldan başlamaktadır, ikinci mağara grubu ise eski hesaplara göre M.S. 400-650 ya da Walter M. Spink'e göre 460-480 gibi kısa bir aralıkta inşa edilmiştir. Site, Hindistan Arkeolojik Araştırması tarafından korunan bir anıt olup, 1983'ten beri UNESCO Dünya Mirası listesinde yer almaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Ellora Mağaraları</span>

Ellora, dünyanın en büyük kaya-oyma-manastır-tapınak mağaraları komplekslerinden biridir ve Hindistan'ın Maharashtra kentinde yer alan bir UNESCO Dünya Mirası'dır. Sit alanı M.S. 600-1000 dönemine ait Budizm, Hinduizm ve Jainizm anıtlarını ve kaya resimlerini barındırmaktadır. Ellora'daki 16 numaralı mağara, dünyadaki en büyük monolitik kaya kazısı özelliğini göstermektedir. Buradaki Kailaşa Tapınağı, Şiva'ya adanmış araba biçimli bir anıt özelliğindedir. Kailasha Tapınağı kazısında iki büyük Hint destanı olan Vaishnavizm, Shaktizm destanlarını özetleyen tanrı, tanrıçalar ve mitolojik çizimleri de barındırmaktadır.

Meluhha ya da Melukhkha, Orta Tunç Çağı sırasında Sümerler'in önde gelen ticaret ortağının Sümerce adıdır. Kimliği hala bir sır olarak devam etmektedir ancak çoğu bilim insanı Meluhha'yı İndus Vadisi Medeniyeti ile ilişkilendirmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Altıntepe, Türkmenistan</span>

Altıntepe, Türkmenistan'da Aşkabat yakınlarındaki bir Tunç Çağı (BMAB) sitesidir ve ilk olarak Geç Bölgeselleşme Dönemi'nde yaklaşık olarak M.Ö. 3200 ila M.Ö. 2400 ve daha sonra tam bir şehirleşme dönemi olan Entegrasyon Dönemi'nde yaklaşık olarak M.Ö. 2400 ile M.Ö.2000 yılları arasında yerleşim görmüş bir arkeolojik sit alanıdır.

<span class="mw-page-title-main">Güney Asya Taş Devri</span>

Güney Asya taş devri Paleolitik, Mezolitik ve Neolitik çağları kapsar. Modern İnsan'dan önce Homo Erectuslar varlık gösterdi. 75.000 yıl önce günümüzden ilk defa Homo Sapiensler geldi. Paleolitik çağ MÖ 2.500.000 - 250.000 yılları arasında yaşanmıştır. Neolitik çağ ise 10.800 - 3300 yılları arasında yaşanmıştır. 9000 yıl önce ise yerleşik hayata geçiş yapıldı.

<span class="mw-page-title-main">Kamphaeng Phet Tarihî Parkı</span>

Kamphaeng Phet Tarihi Parkı, Tayland'ın Kamphaeng Phet şehrinde bulunan bir arkeolojik sit alanıdır. Sukotay Tarihi Parkı ve Si Satchanalai Tarihi Parkı ile birlikte, UNESCO Dünya Mirası Sit Alanı Tarihi Sukotay Kenti ve İlgili Tarihi Kentlerin bir parçasıdır. Kamphaeng Phet Tarihi Parkı'ndaki başlıca varlıklar arasında Ping Nehri'nin doğusundaki Mueang Chakangrao, batısındaki Mueang Nakhon Chum ve şehirden yaklaşık 18 km güneynatıdaki Mueang Trai Trueng gibi antik yerlerin arkeolojik kalıntıları bulunmaktadır. Chakangrao, antik Kamphaeng Phet kasabası, eski Sukotay ve Si Satchanalai ile aynı şehir planlama konseptine sahipti ve hem şehir sınırları içinde hem de dışında dini yerler için ayrı bölgeler vardı. Yapılar genellikle büyüktür ve lateritten yapılmıştır. Nakhon Chum'daki Ping Nehri'nin batı kıyısındaki dini yerler tuğladan yapılmıştır ve daha küçük boyuttadır.

<span class="mw-page-title-main">Ramappa Tapınağı</span>

Rudreshwara tapınağı olarak da bilinen Ramappa Tapınağı, Güney Hindistan'daki Telangana eyaletinde bulunan bir UNESCO Dünya Mirası alanıdır. Warangal'dan 66 kilometre (41 mi), Mulugu'dan 15 kilometre (9,3 mi), Haydarabad'dan 209 kilometre (130 mi) uzakta yer almaktadır. Mulugu ilçesinin Venkatapur mandalında, 13. ve 14. yüzyıllarda görkemli zamanlar geçiren Palampet köyündeki bir vadide yer almaktadır. Tapınaktaki bir yazıttan edinilen bilgiler, yapının MS 1213'te bir Kakatiya generali olan Recharla Rudra tarafından, Kakatiya hükümdarı Ganapati Deva döneminde inşa edildiğini göstermektedir.

<span class="mw-page-title-main">Tarihî Ahmedabad Şehri</span>

Hindistan'daki Tarihi Ahmedabad Şehri veya Suriçi Ahmedabad Şehri olarak da bilinen Eski Ahmedabad, 1411'de Gucerat Sultanlığı'ndan I. Ahmed Şah tarafından kurulmuş olan şehrin tarihî merkezidir. Şehir Gucerat Sultanlığı'nın başkenti ve daha sonraki dönemlerde Guceratşehrinin önemli politik ve ticaret merkezi olarak kalmıştır. Günümüzde, son derece kalabalık ve harap olmasına rağmen, hala büyükşehir Ahmedabad'ın sembolik merkezi olarak hizmet vermektedir. Temmuz 2017'de UNESCO tarafından Dünya Mirası Alanı olarak listelenmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Ermenistan'daki Dünya Mirasları listesi</span> Vikimedya liste maddesi

Birleşmiş Milletler Eğitim, Bilim ve Kültür Örgütü (UNESCO) Dünya Mirasları, 1972 yılında kurulan UNESCO Dünya Mirası Sözleşmesi'nde tanımlandığı şekliyle kültürel veya doğal miras açısından önem taşıyan yerlerdir. Ermenistan, Dünya Kültürel ve Doğal Mirasının Korunmasına Dair Sözleşme'yi 5 Eylül 1993'te onaylayarak, tarihî yerlerini listeye dâhil edilmeye uygun hâle getirdi.

Hinduizm tarihi, Hint alt kıtasına özgü çok çeşitli ilgili dini gelenekleri kapsar. Tarihi, Demir Çağı'ndan bu yana Hint alt kıtasında dinin gelişimiyle örtüşür veya örtüşür; geleneklerinden bazıları, Tunç Çağı İndus Vadisi Uygarlığı gibi tarih öncesi dinlere kadar uzanır. Bu nedenle dünyadaki "en eski din" olarak adlandırılmıştır. Bilim adamları Hinduizmi, çeşitli köklere sahip ve tek bir kurucusu olmayan çeşitli Hint kültür ve geleneklerinin bir sentezi olarak görürler. Bu Hindu sentezi, Vedik dönemden sonra, M.Ö. 500-200 M.Ö. ve ca. 300 CE, Destanlar ve ilk Puranas'ın oluşturulduğu İkinci Şehirleşme döneminde ve Hinduizmin erken klasik döneminde. Orta Çağ'da Hindistan'da Budizm'in düşüşüyle birlikte gelişti.

<span class="mw-page-title-main">Pancha Ratha</span>

Pancha Ratha, Hindistan'ın Tamil Nadu eyaletinin Kancheepuram ilçeinde, Bengal Körfezi'ndeki Coromandel Sahili'ndeki Mahabalipuram'da bulunan bir anıt kompleksidir. Pancha Ratha, bir monolitik Hint kaya mimarisi örneğidir. Kompleksin başlangıçta Kral I. Narasimhavarman döneminde oyulduğu düşünülüyordu. Nagaswamy gibi tarihçiler, yeni yazıtların keşfiyle Mahabalipuram'daki tüm anıtların II. Narasimhavarman döneminde yapıldığını ortaya koydular. Kompleks, Hindistan Arkeolojik Araştırmaları'nın (ASI) koruması altındadır ve UNESCO tarafından Mahabalipuram'daki Anıtlar Grubu olarak listelenen UNESCO Dünya Mirası alanının bir parçasıdır.

<span class="mw-page-title-main">Kayıp Şehir (arkeoloji)</span>

Kayıp şehir, son derece gerileyen ve büyük ölçüde ya da tamamen ıssızlaşan, bunun sonucunda da eski önemi artık daha geniş bir dünya tarafından bilinmeyen bir şehir yerleşimidir. Birçok kayıp şehrin yeri unutulmuştur, ancak bazıları yeniden keşfedilmiş ve bilim insanları tarafından kapsamlı bir şekilde incelenmiştir. Yakın zamanda terk edilmiş ya da yerleri hiçbir zaman sorgulanmamış şehirler harabe ya da hayalet kasaba olarak adlandırılabilmektedir. Daha küçük yerleşim yerleri ise terk edilmiş köyler olarak adlandırılabilir. Avrupalı kaşiflerin ve maceraperestlerin 15. yüzyıldan itibaren Afrika, Amerika ve Güneydoğu Asya'da bu tür kayıp şehirleri araması, sonunda arkeolojinin gelişmesine yol açmıştır.