İçeriğe atla

Deve kuşu

Struthio camelus
Yaşadığı dönem aralığı: 15-0 myö
Orta miyosen-Günümüz 
Korunma durumu

Asgari endişe altında (IUCN 3.1)[2]
Biyolojik sınıflandırma Bu sınıflandırmayı düzenle
Âlem:Animalia
Şube:Chordata
Sınıf:Aves
Takım:Struthioniformes
Familya:Struthionidae
Cins:Struthio
Tür: S. camelus
İkili adlandırma
Struthio camelus

Struthio camelus veya deve kuşu, Struthio cinsine bağlı Afrika'ya özgü uçamayan bir kuş türüdür.[3][4] Uzun boynu ve bacakları, yaklaşık 55 km/sa (34 mph)[5] hızla koşması en belirgin ayırt edici özelliğidir. Koşarken kısa sürede 70 km/sa (40 mph),[6] hıza erişebilen tür karadaki en hızlı kuştur.[7] Tür aynı zamanda yaşayan en büyük kuş ve yaşayan en büyük dinozordur.[8] Yaşayan kuşlar arasında en büyük yumurtayı yumurtlar (soyları tükenen Madagaskar'da bulunan Aepyornis maximus ve Yeni Zelanda'da bulunan Dinornis robustus en büyük yumurtayı yumurtlayan türlerdi).

Tehlike hissetiklerinde uzaklaşabilir veya güçlü bacakları ile ciddi zarar verecek şekilde tekme atabilirler.[9] Bacakları sadece öne doğru tekme atabilir.[10] Tekme şiddeti 225 kgf. bulabilir.[11]

Özellikler

Yaşayan en iri ve ağır kuştur. Erkekler yaklaşık olarak 2,1-2,75 m (6 ft 11 in-9 ft 0 in) uzunluğunda ve 100-130 kilogram (220-290 lb) ağırlığındadır. Dişiler 1,75-1,9 m (5 ft 9 in-6 ft 3 in) uzunluğunda ve 90-120 kilogram (200-260 lb) ağırlığındadır.[12] Nadir de olsa erkek 156,8 kg (346 lb) ağırlığa erişebilirken, Güney Afrika'daki türlerin bazıları yaklaşık 59,5-81,3 kilogram (131-179 lb) ağırlığındadır.[13]

Yeni doğanlarda açık kahverenk üstüne koyu kahverenkli noktalar bulunur.[14]

Üç ay sonrasında tüyleri olgunlaşmaya başlar ve ikinci yılda erişkin tüyler oluşur. Dört veya beşinci aylarında yetişkin boyutlarının yarısına erişir. Bir yıl sonrasında ise boyları yetişkin boyuna ulaşırken, ağırlıkları 18 ay sonrasında ebeveynlerinin ağırlığına erişir.[12]

Baş ve boyun kısmı tüysüz duracak kadar ince tüylere sahiptir.[14][15] Yetişkin erkeklerin tüyleri genel olarak siyah, kanatları ve kuyrukları beyazdır. Dişiler ve genç erkekler grimsi kahverengi ve beyaz renktedir. Dişilerin boyun ve kalçaları pembemsi gri, erkeklerin ise gri veya pembedir.[14]

Uzun bacak ve boyundan dolayı başları yerden 2,8 m (9 ft 2 in) yüksekliğe erişebilirken, 50 mm (2 in) çapındaki gözleriyle[16] omurgalılar arasındaki en büyük göze sahip olmaları, kendilerini avlayacak yırtıcıları çok uzak mesafeden görmelerini sağlar. Göz kapakları gözlerinin üzerinden gelecek güneşe karşı gölgelik görevi görür.[17][18] Kafası ve gagası 12-14,3 cm (4+3⁄4-5+3⁄4 in) aralığında olduğundan genel boyutlarına oranla küçük kalır.[6]

Güçlü bacakları tüysüzdür, tarsustan itibaren kalın deri pullarıyla kaplanmaya başlar. Bu pullar erkeklerde pembe, dişilerde ise siyahtır.[19] Her bir ayakta sadece iki parmak bulunur (çoğu kuşta dörder tanedir). İç tarafta ve diğerinden daha büyük olan parmaktaki tırnak, toynağı andırır. Dıştaki parmakta tırnak yoktur.[20] Parmak sayısındaki azlık, koşmaya yardımcı olmak amacıyla oluşmuş bir adaptasyondur. Tarsus uzunluğu 39-53 cm (15+1⁄2-21 in) arasındadır ve yaşayan kuşlar arasında en büyüğüdür.[6]

Struthio camelus, 70 km/sa (40 mph) hızın üzerine çıkabilir ve tek adımda 3-5 m (10-15 ft) mesafe alabilir.[21] Kanat aralığı yaklaşık iki metre (6+1⁄2 ft), kanat uzunluğu ise yaklaşık 90 cm (35 in) ile uçan en büyük kuşların boyutlarına yakındır.[6]

Tüylerinde, uçabilen kuşların harici tüylerini bir arada tutan kancalardan yoktur. Bu nedenle yumuşak ve pofuduktur, sadece yalıtım amaçlı kullanılır. Kuyruklarında 50 – 60 tüy bulunur. Kanatlarında 16 birincil tüy, dört kanat eklemi ve 20 – 23 ikincil tüy bulunur.[19] Sternum düzdür, uçabilen kuşlarda kanat kaslarının bağlandığı omurga bulunmaz.[22] Gagası düz, geniş ve ucu yuvarlaktır.[15] Diğer bütün Struthionidae türleri gibi kursağı[23] ve safra kesesi de yoktur.[24] Üç adet midesi bulunur ve çekumu 71 santimetredir. Yaşayan bütün diğer kuşlardan farklı olarak, idrarını ve dışkısını ayrı depolar. Diğer bütün kuşlar idrar ve dışkılarını dışkılıkda depolarken, Struthio camelus dışkısını kalın bağırsağın sonunda depolar.[25] Bağırsaklarını tutmak için gelişmiş özgün kasık kemikleri bulunur. Birçok kuşun aksine, erkekte 20 cm (8 in) ulaşabilen çiftleşme organı vardır. Damak yapısı familyadaki diğer türlerden farklı olarak sfenoid ve damak kemikleri bağlantılı değildir.[19]

Sınıflandırma

Etimoloji

İlk olarak 18. yüzyılda Linnaeus tarafından Systema Naturae adlı çalışmada günümüzdeki binomial ismiyle kullanılmıştır.[26] Bilimsel adı Latincede, struthio (serçe) ve camelus (deve) demektir. Camelus (deve) denmesinin sebebi habitatının kuru olmasındandır.[27]

Taksonomi

Struthio camelus türüne bağlı alttürler (2024):

  1. Struthio camelus australis
  2. Struthio camelus camelus
  3. Struthio camelus massaicus
  4. Struthio camelus syriacus

Dağılım ve habitat

Önceleri Afrika'da Sahra'nın güneyi ve kuzeyinde, Doğu Afrika'da, Afrikanın güneyinde yağmur ormanları kuşağında ve Anadolu'da yayılım gösterirdi.[6] Sonraları Afrika'nın hem kuzey hem güneyindeki Savan ve Sahel'de daha açık alan olan ekvatoryal orman bölgelerinde yayılım gösterdi.[9] Avustralya'da yetiştirilerek yaban popülasyonu başlatıldı.[2][28] Yakın ve Orta Doğu'da Struthio camelus syriacus avlanılmasıyla 20. yüzyılın ortalarında nesli tükendi. İsrail'de neslin canlanması için yapılan çalışmalar başarısızlıkla sonuçlandı.[29]

Genel olarak farklı ısıya karşı dayanabilir. Habitat alanlarında sıcaklık gece ve gündüz aralığında 40 °C (70 °F) civarına kadar değişkenlik gösterir. Isıya dayanıklılığı, termal regülasyon davranışlarından gelir. Kanatlarını tüysüz bacaklarını soğuktan korumak veya sıcak olduğunda serinlemek, aynı zamanda koştuğunda rahat manevra yapmak için de kullanır. Testler kanatların ani durma, dönme veya zikzaklar çizerek manevra yapmakta etkin şekilde kullanıldığını göstermiştir.[30]

Yaşam döngüsü

Dişiler, döllenmiş yumurtaları erkekler tarafından 30-60 cm (12-24 in) derinliğinde ve 3 m (10 ft) genişliğinde kazılmış ortak kullanılan basit bir çukurda kuluçkalar.[31] İlk yumurtlama baskın dişiyle başlar. Kuluçkalama için üstünü kapatma zamanı geldiğinde güçsüz dişilerin fazlalık yumurtaları baskın dişi tarafından çıkarılarak yaklaşık 20 yumurtaya yakın kalacak kadarı bırakılır.[6] Dişiler bu toplu kuluçka çukurunda kendi yumurtalarını diğerlerinden ayırt edebilir.[32] Türün yetişkin boyutuna oranla en küçük yumurta sayılsa da, deve kuşları yaşayan kuşlar arasında en büyük yumurtayı yumurtlar.[33]

Erkekler 2-4 yaş aralığında, dişiler ise erkeklerden altı ay erken çiftleşme yetişkinliğine ulaşır. Diğer kuşlarda olduğu gibi birden fazla üreme gerçekleştirir.[34]

Kullanımı

Genel olarak dekoratif veya toz alma amacıyla kullanılan tüyleri için yetiştirilir. Derisi, deri ürünlerinin yapımında, etleri ise ticari amaçlı kullanılır.[6]

Galeri

  • İnce kafa tüyleri
    İnce kafa tüyleri
  • Gözleri koruyan uzun kirpikler
    Gözleri koruyan uzun kirpikler
  • Ayaklarda genelde dış tırnaklar eksiktir
    Ayaklarda genelde dış tırnaklar eksiktir
  • Kafatası
    Kafatası
  • Kanatlardaki pençeler
    Kanatlardaki pençeler
  • İskelet
    İskelet
  • Namibya'da koşan bir erkek
    Namibya'da koşan bir erkek
  • Yumurta
    Yumurta
  • Kafa
    Kafa
  • Ayak
    Ayak
  • Kanatlardaki kancalar
    Kanatlardaki kancalar
  • Kenya, Isiolo yakınlarındaki Lewa Koruma Alanı'ndaki devekuşu
    Kenya, Isiolo yakınlarındaki Lewa Koruma Alanı'ndaki devekuşu
  • Karoo yarı çöl bölgesindeki devekuşları, Oudtshoorn, Batı Cape Bölgesi, Güney Afrika
    Karoo yarı çöl bölgesindeki devekuşları, Oudtshoorn, Batı Cape Bölgesi, Güney Afrika
  • Yabani kuşlar, Güney Afrika
    Yabani kuşlar, Güney Afrika

Konuyla ilgili yayınlar

  • Cooper, J. C. (1992). Symbolic and Mythological Animals. New York, NY: Harpercollins. ss. 170-171. ISBN 978-1-85538-118-6. 
  • Folch, A. (1992). "Family Struthionidae (Ostrich)". del Hoya, Josep; Sargatal, Jordi (Ed.). Handbook of the Birds of the World. 1, Ostrich to Ducks. Barcelona: Lynx Edicions. ss. 76-83. ISBN 978-84-87334-09-2. 
  • O'Shea, Michael Vincent; Foster, Ellsworth D.; Locke, George Herbert, (Ed.) (1918). Ostrich. 6. Chicago, IL: The World Book, Inc. ss. 4422-4424. 
  • Linnaeus C., Systema Naturae per Regna Tria Naturae, Secundum Classes, Ordines, Genera, Species, cum Characteribus, Differentiis, Synonymis, Locis. Editio Decima 1, 1-824 doi:10.5962/bhl.title.542
  • Lambrecht K. (1933) Handbuch der Palaeornithologie, 1-1024
  • Mourer-Chauvire C., Geraads D. (2008) The Struthionidae and Pelagornithidae (Aves: Struthioniformes, Odontopterygiformes) from the late Pliocene of Ahl Al Oughlam, Morocco, Oryctos 7, 169-194
  • Manegold A., Brink J. S. (2011) Descriptions and palaeoecological implications of bird remains from the Middle Pleistocene of Florisbad, South Africa, Palaeontologische Zeitschrift 85, 19-32
  • del Hoyo J., Collar N. J., et al (2014) HBW and BirdLife International Illustrated Checklist of the Birds of the World. Volume 1: Non-passerines, 1-904
  • Clements J. F., Schulenberg T. S., et al (2017), The eBird/Clements checklist of birds of the world: v2017
  • International Commission on Zoological Nomenclature. Opinion 413 Acceptance of the restricted locality for the nominate subspecies of the Ostrich Specified by Stresemann (E.) in 1926 and determination of the name applicable to the Syrian Ostrich.Opinions and declarations rendered by the International Commission on Zoological Nomenclature 13(14), 233-242 (1956)

Dış bağlantılar

Kaynakça

Özel
  1. ^ Brands, Sheila (14 Ağustos 2008). "Systema Naturae 2000 / Classification, Genus Struthio". Project: The Taxonomicon. 24 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Şubat 2009. []
  2. ^ a b BirdLife International (2018). "Struthio camelus". IUCN Tehdit Altındaki Türlerin Kırmızı Listesi. 2018: e.T45020636A132189458. doi:10.2305/IUCN.UK.2018-2.RLTS.T45020636A132189458.en Özgürce erişilebilir. Erişim tarihi: 19 Kasım 2021. 
  3. ^ "GBIF". 4 Şubat 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Şubat 2024. 
  4. ^ "PaleoBioDB". Erişim tarihi: 10 Şubat 2024. 
  5. ^ Sellers, W. I.; Manning, P. L. (2007). "Estimating dinosaur maximum running speeds using evolutionary robotics". Proc. R. Soc. B. The Royal Society. 274 (1626): 2711-2716. doi:10.1098/rspb.2007.0846. PMC 2279215 $2. PMID 17711833. 20 Kasım 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Şubat 2024. 
  6. ^ a b c d e f g Davies, S.J.J.F. "Birds I Tinamous and Ratites to Hoatzins". Hutchins, Michael (Ed.). Grzimek's Animal Life Encyclopedia. 8 (2.2yıl=2003 bas.). Farmington Hills, MI: Gale Group. ss. 99-101. ISBN 978-0-7876-5784-0. 
  7. ^ Doherty, James G. (March 1974). "Speed of animals". Natural History. 
  8. ^ "Physics World, February 2, 2017". 16 Şubat 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Şubat 2024. 
  9. ^ a b Donegan, Keenan (2002). "Struthio camelus". Animal Diversity Web. University of Michigan Museum of Zoology. 4 Mart 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Kasım 2011. 
  10. ^ Halcombe, John Joseph (1872). Mission life. 3, Part 1. W. Wells Gardner. s. 304. 
  11. ^ Jelagat, Chemis (2009). "Studies on the possible causes of losses in Ostrich production in selected ostrich Farms in Kenya". University of Nairobi. 28 Ocak 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Şubat 2024. 
  12. ^ a b Del Hoyo, Josep, et al. Handbook of the birds of the world. Vol. 1. No. 8. Barcelona: Lynx edicions, 1992.
  13. ^ Urban, Emil K. "Roberts Birds of Southern Africa." (2007): 1104-1106.
  14. ^ a b c Davies, S. J. J. F.; Bertram, B. C. R. (2003). "Ostrich". Perrins, Christopher (Ed.). Firefly Encyclopedia of Birds. Buffalo, NY: Firefly Books, Ltd. ss. 34-37. ISBN 978-1-55297-777-4. 
  15. ^ a b Gilman, Daniel Coit; Peck, Harry Thurston; Colby, Frank Moore, (Ed.) (1903). "Ostrich". The New International Encyclopædia. XIII. New York, NY: Dodd, Mead and Company. ss. 497-498. 
  16. ^ Brown, L. H.; Urban, E.K.; Newman, K. (1982). "Ostriches and to Birds of Prey". Curry-Lindahl, Kai (Ed.). The Birds of Africa. I. London, UK: Academic Press. ss. 32-37. ISBN 978-0-12-137301-6. 
  17. ^ Martin, G. R.; Katzir, G. (2000). "Sun Shades and Eye Size in Birds". Brain, Behavior and Evolution. 56 (6): 340-344. doi:10.1159/000047218. PMID 11326139. 
  18. ^ Martin, G. R.; Ashash, U.; Katzir, Gadi (2001). "Ostrich ocular optics". Brain, Behavior and Evolution. 58 (2): 115-120. doi:10.1159/000047265. PMID 11805377. 
  19. ^ a b c Perrins, Christopher (1987) [1979]. Harrison, C.J.O. (Ed.). Birds: Their Lifes, Their Ways, Their World. Reader's Digest Association, Inc. ss. 168-170. ISBN 978-0-89577-065-3. 
  20. ^ Fleming, John (1822).
  21. ^ San Diego Zoo's Animal Bytes: Ostrich 30 Kasım 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Sandiegozoo.org. Retrieved on 21 August 2012.
  22. ^ Nell, Leon (2003).
  23. ^ Brand, T. S.; Gous, R. M. (2006).
  24. ^ Marshall, Alan John (1960).
  25. ^ Skadhauge, E.; et al. (2003)
  26. ^ Linnaeus, Carolus (1758)
  27. ^ Gotch, A. F. (1995)
  28. ^ Ostriches in Australia – and near my home 11 Haziran 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. trevorsbirding.com (13 September 2007)
  29. ^ Rinat, Zafrir (25 Aralık 2007). "The Bitter Fate of Ostriches in the Wild". Haaretz (İngilizce). 17 Eylül 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Kasım 2023. 
  30. ^ "Ostrich Wings Explain Mystery of Flightless Dinosaurs". Live Science. 30 Haziran 2010. 17 Ocak 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Şubat 2024. 
  31. ^ Harrison, C.; Greensmith, A. (1993). Bunting, E. (Ed.). Birds of the World. New York, NY: Dorling Kindersley. s. 39. ISBN 978-1-56458-295-9. 
  32. ^ Bertram, B.C.R. (1979). "Ostriches recognise their own eggs and discard others". Nature. 279 (5710): 233-234. Bibcode:1979Natur.279..233B. doi:10.1038/279233a0. PMID 440431. 
  33. ^ Hyde, Kenneth (2004). Zoology: An Inside View of Animals (3. bas.). Dubuque, IA: Kendall Hunt Publishing. s. 475. ISBN 978-0-7575-0170-8. 
  34. ^ Bertram, Brian C.R. (1992). The Ostrich Communal Nesting System. Princeton University Press.[]
Genel

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Ağaç serçesi</span> Ilıman bölgede üreyen bir serçe türü

Ağaç serçesi, serçegiller (Passeridae) familyasından Avrasya ve Güneydoğu Asya'nın ılıman çoğu bölgesinde üreyen bir serçe türü. Orman serçesi ya da dağ serçesi de denir. Doğal olarak bulunduğu bölgenin dışında bulunan bazı bölgelere de sokulmuş bir kuş türüdür. Birbirine benzeyen erkek ve dişinin tepesi ve ensesi kızıl kahverengi, göğsündeki siyah leke küçüktür. Ayrıca beyaz yanaklarında da birer siyah benek bulunur. Alt türleri arasında farklılık çok azdır.

<span class="mw-page-title-main">Kuş</span> kanatlı, iki ayaklı, sıcakkanlı, yumurtlayan ve tüylü omurgalı hayvanlar

Kuş; tüyleri, dişsiz gagaları, yumurtladıkları sert kabuklu yumurtalar yoluyla üreyen, yüksek metabolizma hızına sahip, dört odacıklı kalpleri ve hafif ama güçlü bir iskelet yapısına sahip, Aves sınıfını oluşturan sıcakkanlı omurgalı hayvanlar grubudur. Tüm dünyada yaygın olarak yaşayan kuşların boyutları arı sinek kuşunda 5 cm ila deve kuşunda 2,75 m arasında değişir. On bin kadar yaşayan kuş türü bulunur ve bunların yarısından fazlasını ötücü kuşlar oluşturur. Kuşların türlere göre farklılık gösteren kanatları vardır ve kanatsız olduğu bilinen tek grup kivi kuşu ve soyları tükenmiş olan moa ile fil kuşudur. Ön ayakların evrimleşerek kanatlara dönüşmesi kuşlara uçma yeteneği sağlamış ancak daha sonra yine evrimin devam etmesiyle penguenler, deve kuşları ve adalarda endemik olan bazı türler uçma yeteneğini kaybetmişlerdir. Kuşların sindirim ve solunum sistemleri de uçma yeteneğine uyum sağlamıştır. Özellikle deniz kuşları ve bazı su kuşları gibi kuşlar ayrıca evrimleşerek yüzme yeteneği de kazanmıştır.

<i>Bubo scandiacus</i>

Bubo scandiacus, Bubo cinsine bağlı bir kuş türüdür.

<span class="mw-page-title-main">And kondoru</span> Güney Amerikaya özgü yırtıcı bir kuş türü

And kondoru, Yeni Dünya akbabaları (Cathartidae) ailesinden olan ve Vultur cinsindeki tek kuş türüdür. Güney Amerika'ya özgü olan bu yırtıcı kuş türü And Dağları'nda ve Büyük Okyanus kıyılarında bulunur. Batı Yarımküre'nin en büyük uçan kara kuşudur.

<span class="mw-page-title-main">Pelikan</span> kuş cinsi

Pelikan, monotipik pelikangiller (Pelecanidae) familyasını ve Pelecanus cinsini oluşturan iri su kuşu türlerinin ortak adı. Uzun gagaları, avlanmak için kullandıkları ve yutmadan önce gagalarıyla topladıkları avın bulunduğu suyu süzmeye yarayan geniş boğaz keseleri en ayırt edici özellikleridir. Kahverengi pelikan, Peru pelikanı dışındaki türlerinin tüyleri genellikle soluk renklidir. Tüm türlerinin gagaları, keseleri ve yüzlerindeki tüysüz deri, üreme mevsiminden önce parlak renklere kavuşur. Yaşayan sekiz türü dönencelerden ılıman kuşağa kadar olan bölgelerde yaşar ancak Güney Amerika'nın iç kısmında, kutup bölgelerinde ve açık denizde bulunmazlar. Pelikanlara ait fosil kayıtları Fransa'da Oligosen döneminden kalma ve günümüz pelikanlarının gagasına benzeyen fosil buluntularıyla birlikte en az 30 milyon yıl öncesinden itibaren vardır. Uzun süre fregat kuşları, karabataklar, tropik kuşları ve sümsük kuşları ile akraba olduğu düşünülen pelikanlar günümüzde Pelikansılar (Pelecaniformes) takımında sınıflandırılır ve en yakın akrabaları ise pabuç gagalı ve hamerkoptur. Aynı takım içinde yer alan aynaklar, kaşıkçılar ve balıkçıllar ise uzak akrabalarıdır. Genellikle su yüzeyinde ya da yüzeye yakın yakaladıkları balıklarla beslenirler ve kıyılar ile göllerde yaşarlar. Koloniler oluşturarak üreyen pelikanlar sıklıkla toplu olarak avlanır. Beyaz tüylü dört türü yerde yuva yaparken kahverengi ya da gri renkli diğer dört türü ise ağaçlarda yuvalanmayı tercih eder.

<span class="mw-page-title-main">Angut (kuş)</span>

Tadorna ferruginea veya Angut veya da angıt, Anatidae familyasına bağlı evcilleştirilebilen göçmen bir kuş türüdür.

<i>Struthio</i>

Struthio, Struthionidae familyasına bağlı bir hayvan cinsidir. Bu cinste sadece devekuşu türleri yer alır.

<span class="mw-page-title-main">Sığırcık</span> Ötücü bir kuş türü

Sığırcık ya da bayağı sığırcık ; ötücü kuşlar (Passeri) takımından, sığırcıkgiller (Sturnidae) familyasına ait bir kuş türüdür. Yaklaşık 20 cm uzunluğunda ve metalik parıltılı parlak siyah tüylere sahip olan sığırcığın tüy örtüsünde, yılın bazı dönemlerinde beyaz benekler görülür. Genç bireylerin tüy örtüleri, erişkin bireylerinkinden daha kahverengi tonlardadır. Bacakları pembe olan türün gagası kışları siyah yazları ise sarı renklidir. Özellikle toplu tüneme durumlarında gürültücü olan bu kuşun şakıması, müzikal bir tonda olmasa da çeşitlilik arz eder. Türün taklitçilik yetisine, çeşitli edebi eserlerde atıflar verilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Öter ardıç kuşu</span> Avrasyada yaşayan ötücü bir kuş türü

Öter ardıç kuşu ya da çil bakal, karatavukgiller (Turdidae) familyasından, Avrasya'nın tamamına yakın bir alanda yaşayan, ötücü bir kuş türüdür. Üst tüyleri kahverengi, alt tüyleri ise kara benekli krem ya da ten rengidir ve üç alt türü tanınır. Tekrar eden şarkıya benzer kendine özgü şakımalarıyla bilinir.

<span class="mw-page-title-main">Leylek</span> Büyük ve uzun bacaklı bir tür kuş

Leylek, leylekgiller (Ciconiidae) familyasından büyük ve uzun bacaklı bir kuş türü. Siyah kanat uçuş tüylerinin dışında tamamen beyazdır, gagası ve bacakları erişkinlerde kırmızı, yavrularda ise siyahtır. Büyük bir kuş olup 100–115 cm uzunluğunda, 2,3 ila 4,5 kg ağırlığındadır, kanat açıklığı ise 155–215 cm'dir. Cüssesi biraz farklı olan iki alt türü ise Avrupa'da, kuzeybatı Afrika'da ve güneybatı Asya'da bulunur. Leylekler uzun mesafelere göç ederler. Çoğunlukla tropikal Sahraaltı Afrika'dan Güney Afrika'nın güneyine ve hatta Hindistan alt kıtasının güneyine kadar olan bölgede kışı geçirirler. Avrupa'dan Afrika'ya göç ederken Akdeniz üzerinden değil, doğuda Levant üzerinden, batıda da Cebelitarık Boğazı'ndan geçerler. Bunun nedeni uçmak için gereksinim duydukları hava termallerinin deniz üzerinde oluşmamasıdır. Yerde yürürken durmadan, yavaşça hareket ederler. Leylekgiller ailesinin diğer üyeleri gibi boynu tamamen gerilmiş şekilde uçarlar.

<span class="mw-page-title-main">Karabatak</span> kuş türü

Phalacrocorax carbo veya Karabatak, Phalacrocorax cinsine bağlı bir kuş türüdür.

<i>Archaeopteryx</i> kuş benzeri dinozor cinsi

Archaeopteryx, kuşumsu bir teropod dinozor, uçamayan tüylü dinozorlar ve çağdaş kuşlar arası geçişi simgeleyen en ünlü avialan cinsi. Cins, uzun süre geleneksel olarak kuşlar sınıfında (Aves) sınıflandırıldı; ancak daha güncel çalışmalarda, Avialae kladındaki en ilkel üyelerden biri –ya da deinonychosaur– olarak kabul edilir. 19. yüzyıl sonu ve 21. yüzyıl başı arası dönemde Archaeopteryx, paleontologlar ve popüler kitaplarca bilinen en eski kuş olarak kabul görmekteydi. İlerleyen süreçte Anchiornis, Xiaotingia ve Aurornis gibi daha yaşlı potansiyel avialanlar tanımlandı.

<i>Malurus melanocephalus</i>

Malurus melanocephalus, Maluridae familyasından ötücü kuş türü. Avustralya’da endemiktir; kuzey ile doğu kıyılarında ve akarsu yakınlarında yaşar. Maluridae familyasındaki diğer türlerde olduğu gibi bu tür de eşeysel dimorfizm özelliği gösterir. Erkeğin üreme dönemi tüyleri oldukça dikkat çekicidir. Bu mevsimde erkeklerin başları, üst tüyleri ve kuyrukları karadır ve sırtları parlak kırmızı kanatları da kahverengidir. Dişinin üst tüyleri kahverengimsi alt tüyleri de soluk renklidir. Erkeğin eklips tüyleri ve genç kuşlar dişiye benzer. Bazı erkekler üreme döneminde de eski tüylerini korur. İki ırkı tanınmıştır: Doğu Avustralya’da daha uzun kuyruklu ve turuncu sırtlı melanocephalus ırkı ile Kuzey Avustralya’da görece daha kısa kuyruklu ve kızıl sırtlı cruentatus ırkı.

<i>Malurus elegans</i> Göçmen olmayan ötücü bir kuş türü

Malurus elegans, Maluridae familyasından ötücü kuş türü. Göçmen değildir ve Batı Avustralya’nın güneybatı köşesine endemiktir. Eşeysel dimorfizm gösteren bu türün erkekleri üreme döneminde parlak gümüşi-mavi tepe, kulak örtüsü ve sırt tüyleri ile kızıl omuz tüyleri ve siyah boğaz, boz-kahve kuyruk, kanat ile soluk alt tüylerden oluşan oldukça dikkat çekici tüylere sahiptir. Üreme dönemi dışında erkekler ile dişi ve genç kuşlar asıl olarak boz-kahve tüylere sahiptir ancak erkeklerde bazen mavi ve kara tüylere de rastlanır. Farklı ırklar tanımlanmamıştır. Malurus lamberti ve Malurus pulcherrimus türlerine çok benzer ve yakından ilişkilidir ancak birlikte bulundukları yerlerde geçiş tiplerine rastlanmadığı için ayrı bir tür olarak sınıflandırılır. Yerel olarak yaygın olsa da sayılarının azaldığına dair kanıtlar bulunmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Hamerkop</span> Kuş türü

Hamerkop ya da çekiç başlı, çekiç başlı leylek, leyleğe benzeyen orta büyüklükte suda gezerek avlanan bir kuş türüdür. Uzun gagası ve kafasının arkasındaki sorguç şeklindeki tüyleri çekice benzediğinden dolayı bu adla anılır. Afrika'da Madagaskar'dan Arabistan'a kadar olan bölgede haliçler, göl ve akarsu kıyıları, kayalık sahiller gibi çeşitli su havzalarında yaşar. Göçmen olmayan ancak mevsimsel olarak yerel yer değişikliğinde bulunan hamerkop yöresel olarak Afrika ve Madagaskar'da yüksek popülasyona sahiptir ve korunma durumu asgari endişe altında türler arasındadır. Boyu ortalama 56 cm, ağırlığı ise ortalama 470 g'dır. Monotipik Scopidae familyasının monotipik Scopus cinsinde sınıflandırılır.

<i>Phalacrocorax gaimardi</i>

Phalacrocorax gaimardi karabatakgiller (Phalacrocoracidae) familyasından bir kuş türüdür. Güney Amerika'nın kıyılarında yaşar. Çoğu deniz kuşu türünün aksine koloni hâlinde yaşamaz. Karabataklarda görülen kanatlarını açarak tüneme duruşunu sergilediği gözlemlenmemiştir.

<i>Bubo lacteus</i>

Bubo lacteus, Bubo cinsine bağlı bir kuş türüdür. Sahra Altı Afrika'da dağılım gösterir.

<span class="mw-page-title-main">Accipitriformes</span> kuş takımı

Accipitriformes, atmaca, şahin, kartal, akbaba ve çaylak da dahil olmak üzere gündüzcül çoğu yırtıcı kuşu içinde barındıran bir kuş takımıdır. Ancak doğanlar (Falconidae) bu gruba dahil değildir.

<i>Struthio molybdophanes</i> kuş türü

Struthio molybdophanes, Struthio cinsine bağlı bir hayvan türüdür. Güney Etiyopya, kuzeydoğu Kenya ve Somali'ya özgüdür.

Struthio oldawayi, deve kuşları cinsine ait olan soyu tükenmiş bir koşucu kuş türüdür. Struthionidae familyası içinde yer alır ve bayağı deve kuşu ile yakın akrabadır. Pleistosen dönemde yaşamıştır ve fosil kalıntıları Tanzanya'nın Tanganyika bölgesindeki Oldaway'da bulunmuştur.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.