İçeriğe atla

Dev

Davud ve Câlût

Dev, birçok farklı kültürün efsane, folklor, mitoloji ve masallarında yer alan bir doğaüstü yaratık.

Özellikleri

Genellikle insan görünümünde fakat anormal büyüklükte ve çok kuvvetli tasvir edilmiştir. Kadın veya erkek olabilir. Farklı bölgelerin mitolojilerinde kökenlerine dair farklı inanışlar vardır. Örneğin Hint-Avrupa mitolojilerinin çoğunda, kaos ile ilişkilendirilmiş lanetli bir ırktır ve yabani bir doğası vardır. Çoğunlukla tanrılarla arasında husumet vardır (örneğin, Yunan mitolojisindeki titanlar). Bazı hikâye ve efsanelerde insan yiyen canavarlar olarak da tasvir edilirler. Masallarda yaşadıkları yerler, genellikle mağaralar, ormanlar ve dağlardır.

Dünya kültürlerinde

Devlere pek çok kültürde rastlanır. Örneğin, "dev" kelimesinin kökeni Sanskritçede (Eski Hintçe) yer alır ve bu dilde asıl anlamı "tanrı" demektir. Deva tanrıları, Devi ise tanrıçaları[1] adlandırmakta kullanılan bir sözcüktür. Bu kelime daha sonra Fars kültürüne geçmiştir ve günümüzdeki biçimiyle "dev" anlamını kazanmıştır.

Diğer halklarda da dev ve benzeri varlıklara rastlanır. Örneğin; Bulgar mitolojisinde, devlere İspolin adı verilir ve insandan önce dünyanın onların hâkimiyeti altında olduğu söylenir. Onlar dağlarda yaşayan ve sık sık çiğ et ile beslenen varlıklardır ve ejderhalara karşı savaşmışlardır. İspolinler kendisini zehirlediği için böğürtlenden çok korkar, bu yüzden bu bitki için kurbanlar sunar.

Osmanlı edebiyatında devler kötü niyetli yaratıklar olarak görünür. Şeytanlar gibi onlar da İblis'e tabidir. Şeytanların aksine devler, İblis hâlâ bir melekken, yeryüzünde cin ile zaten yaşadılar. Asi olarak kabul edilirler ve her zaman kendilerine söylenenin tersini yaparlar. Büyülü güçleri de vardır. Meleklerle cinler arasındaki savaşta sürgün edildiler. Bir kısmı İblis'e katıldı ve cehennem’e gitti. Diğer bir kısım ise dünyanın kenarına indirildi. Dünyaya döndüklerinde, kötü koku gelişlerini müjdeliyor. Pek çok hikâyede kahramanların ve peygamberlerin düşmanı olarak görünürler. Kesikbaş Destanı'nda Ali, kesik bir kafa ile karşılaşır. Kuran'ı okuyabilen Ali daha sonra adamın kafasını kesen devi yenmek ve adamı geri getirmek için cehenneme inmek zorundadır.[2]

William Cody, otobiyografisinde Pawnee Kızılderililerinin bir efsanesinde gördüğü çok büyük kemiklerden bahseder. Kızılderililer bir bufalo kadar hızlı ve güçlü olan bu insanların eski çağlarda yaşadığını, günümüzdeki bir adamın üç katı büyüklüğünde olduklarını, tek elleriyle bir hayvanı tutup yiyebildiklerini söylerler.[3]

Devlere, Semavi dinler olarak inanılan dinler ve diğer eski inançlarda da göndermeler yapılmıştır. Genellikle tasvir aynıdır; ilk insanın yaradılışından evvel yaşamış "Tanrı Oğulları" olarak bilinen ve tanrının insan oğullarıyla ilişkiye giren yedi meleğinden türemişlerdir. Hanok kitabına göre Nuh da doğduğunda bahsi geçen devlerle aynı özelliklere sahipti. Devler hakkında birçok araştırma ve az da olsa belgesel yapılmıştır. Birkaç mite göre de devler fazlaca büyük bir insan türüdür ve insanlar gibi yaşarlar. Bazı mitler (örneğin İskandinav mitleri) devleri savaşçı olduğunda ve kötü olduğunda hemfikirdir. Ancak bazı Yunan mitleri ise devlerin dağlarda yaşayan ve barışçıl, insanlarınkinden büyük şehirlere sahip bir ırktır der.

Ana Dev / Dev Anası

Masallarda dev anaları çok iri memeli olarak tasvir edilirler. Memelerinin birini sol omuzuna, birini sağ omuzuna atarlar. Kahraman gizlice gelip dev anasının arkasına attığı memesinden sütünü emer. Böylece dev anasının "oğlu" (veya "kızı") olur, dev anası da ona bir daha dokunmaz. Dev anaları masallarda olumlu karakterler olarak da yer alabilirler. Örneğin:

"Biraz dinlenmek için mağaraya girince köşede bir dev anası görmüş. Dev anası sağ memesini sol omuzuna, sol memesini sağ omuzuna atmış, hamur yoğuruyormuş."[4]

Baba Dev / Dev Atası

Erkek devlerin çoğu yalnız başlarına, mağaralarda, altın köşklerinde ya da görkemli saraylarında yaşarlar. Genellikle kötü karakterli olarak betimlenirler. İnsanlara daima kötülük yapar, zarar verirler. Kahramanın başarması gereken işlerin önündeki en büyük engel çoğu zaman bu devlerdir. Kahraman genellikle devlerin aptallığından veya akılsızlığından yararlanarak onları yener. Bu durum Türk folklorunda olduğu kadar Yunan, Avrupa ve Hint efsanelerinde de aynıdır. İngiliz halk edebiyatında devlerin bazılarının aptallığından bahsedilir.[5] Bazen de onların zaaflarından yararlanılır. Örneğin:

"Yukarı çıkar, bir kapıyı açar. Bir de ne görsün; yarı belinden yukarısı çıplak, kocaman bir dev. Kız hemen koşar; "Babacığım" diye devin boynuna sarılır, ellerini öper. Dev kıza der ki: Kız eğer sen bana babacığım demeseydin ben seni hemen burada yerdim. Şimdi sen benim evladım oldun."[6]

Kaynakça

  1. ^ "Devi, The Mother Goddess: An Introduction, Devdutt Pattanaik". 12 Eylül 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Ocak 2012. 
  2. ^ Doerfer, Gerhard (1998). Türkische Folklore-Texte aus Chorasan. Wolfram Hesche. Wiesbaden. ISBN 3-447-04111-0. OCLC 41560839. 
  3. ^ The Life of Buffalo Bill (page 207), by William Cody
  4. ^ Ignacz Kunos, Türk Masalları, (Çev: Necmi Seren) İstanbul, 1975, "Öküz Kız", s.33
  5. ^ K. M. Briggs, The Fairies in English Tradition and Literature, p 63 University of Chicago Press, London, 1967
  6. ^ Pertev Naili Boratav, Az Gittik Uz Gittik, Ankara, 1969, Can Kuşu - Çor Kuşu", s.136

İç bağlantılar

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Şeytan</span> birçok din ve mitolojide yer alan ruhani varlık

Şeytan, Tanrı'ya veya dünyaya karşı duran kötü bir varlıktır. Yahudilik, Hristiyanlık ve İslam'da dünyadaki kötülüklerin baş faili olarak kabul edilir. Diğer dinlerde ve kültürlerde, Şeytan mutlak kötülük fikrini taşıyan bir varlık olabilir.

<span class="mw-page-title-main">Masal</span> kurgusal bir hikaye içeren folklorik fantezi karakterler

Masal ya da erteği esas itibarıyla sözlü anonim halk edebiyatı ürünü, kahramanları arasında olağanüstü kişi veya yaratıkların bulunabildiği, anlatılan olayların tamamen gerçek dışı olduğu, yer ve zaman ögesinin ise daima belirsiz olduğu bir anlatı türüdür.

Cin, İbrahimi dinler de dahil olmak üzere modern veya antik birçok din ve inanışta bulunan bir tür ruhani mitolojik yaratıktır. Farklı inanışlarda farklı karakteristiklere ve özelliklere sahiptir.

<span class="mw-page-title-main">Lilit</span> Yahudilik ve Hristiyanlığın apokrif inançlarında Âdemin ilk eşi

Lilit ; Yahudi mitolojisinde cin. Lilitler Talmud'da yalnızca sukkubi iken, sonraki efsaneler adı benzersiz bir karaktere uygular. Hakkında Tanah'taki Yeşaya 34:14'te söz edilir. Önce bir Mezopotamyalı cin, Orta Çağ'da Sirach Alfabesi'nin (Midraş) etkisi altında "Adem'in ilk karısı" oldu. Modern medyada genellikle Lucifer'in karısı olarak tasvir edilir.

<span class="mw-page-title-main">Erlik</span> Türk-Altay mitolojisinde kötülük tanrısı

Erlik Han, Türk ve Altay mitolojisinde kötülük, yeraltı ve yıkım tanrısıdır. Erlik Han, Gök Tanrı'nın oğlu ve eski Türklerin inancı Tengricilik'te yer altı âleminin efendisidir.. Moğollar ise Erleg veya Yerleg derler. Macar mitolojisindeki Ördög ile eşdeğerdir. Ülgen'in kardeşidir. Yer Tengri'nin yeğeni ve Kayra Han'ın oğludur.

<span class="mw-page-title-main">Ejderha</span> efsanevi canavar

Ejderha, yarasa kanatlı, dikenli kuyruklu, derisi pullu, ağzından ateş saçan dev kertenkele ya da yılan biçimindeki efsanevi canavardır. Tarih öncesinin ejderhayı andıran dev sürüngenleri hakkında hiç bilgi yokken bile bu yaratıkların varlığına inanılırdı. Yunancadaki δράκων (drákōn) sözcüğü başlangıçta her türlü büyük yılan için kullanılırdı.

<span class="mw-page-title-main">Pers mitolojisi</span>

Pers mitolojisi, İran platosu ve onun sınır bölgeleri ile Karadeniz'den Hoten'e kadar uzanan Orta Asya bölgelerinde yaşamış ve birbirleriyle kültürel ve dilsel olarak ilişkili olan eski halkların inanç ve ibadet uygulamalarının bütününe verilen isimdir.

İblis, Tanrı'ya isyan ettiğine inanılan ruhani bir yaratıktır. İbrahimî dinlere göre, o birincil kötü varlıktır. İslam mitolojisinde, kötü cinler İblisten önce de var olmuştur, ancak İblis ilk şeytandır. Böylece kötülüğün sembolü haline gelmiştir. Bu sebeple genellikle ya şeytanların lideri ya da dinlerdeki şeytanların ilki olarak tasvir edilir.

Zuni mitolojisi, ABD'nin güneybatısında yaşayan Pueblo yerlilerinden Zuni Kızılderililerinin sözlü tarihi, kozmoloji, din ve mitolojik inanç yapıları ve bunun içerdiği mitlerin bütünüdür. Bu din, günlük yaşama entegre edilmiştir ve atalara, doğa ve hayvanlara saygıyı içerir.

<span class="mw-page-title-main">Aztek dini</span>

Aztek mitolojisi veya Aztek dini, Tolteklerin çöküşünün ardından 13-16. yüzyıllar arasında Meksika Vadisi'nde önemli bir uygarlık olarak ortaya çıkan Aztekler tarafından geliştirilmiş bir inanç, efsane ve gelenekler bütünüdür. 100'den fazla tanrısıyla çok tanrılı pantheona sahip sahip Aztek dini, gerek kendisinden eski gerekse kendisiyle eş zamanlı olarak aynı coğrafi bölgede ortaya çıkmış inançlar, mitler, kültürel ve kozmik imgelerden yoğun oranda etkilenmiştir. Ayrıca Aztek dini çok önemli ve sıkı bir mistik karaktere sahiptir ve liturjik açıdan çok gelişmiştir. Seremoniler ve ritüeller büyük bir titizlikle, belirli takvimleri çok sıkı bir şekilde takip ederek gerçekleştirilir ve dinî olduğu kadar siyasi ve toplumsal açıdan da önem arz ederdi. Ayrıca uzun yıllar boyunca kurgu eserlerinde yer almış antik ritüellerde insan kurban edilmesi anlayışı da Aztek inancında yer etmiş, ritüellerde gerçekten insan kurban edilmiştir.

İslâm'da Melek, Allah tarafından parlak bir kökenden yaratılan göksel varlıklar olduğuna inanılır. Her ne kadar ilmiye meleklerin kesin doğası konusunda hemfikir olmasalar da, onların ince bedenlere sahip özerk varlıklar oldukları konusunda hemfikirdirler.

<span class="mw-page-title-main">Yelbegen</span> Türk mitolojisinde çok başlı Dev veya Ejderha

Yelbegen - Türk ve Altay mitolojisinde dev. Yelbeğen, Yilbeğen, Celbeğen de denir. “Yegen veya Yeken” biçimiyle kısaltılmış olarak da kullanılır., zaman zaman yedi başlı dev ya da bir evren (ejderha) olarak tanımlanan mitolojik canavar. Çok büyük masal yaratığı.

Orman İyesi – Türk, Tatar ve Altay mitolojisinde ve halk inancında orman ruhudur. Ağaç İyesine çok benzer özellikler taşır. Urman İyesi veya Meşe İyesi ya da Yış İyesi olarak bilinir. Tokay İyesi de denir. Moğollar ise Seber (Sibir) Ezen veya Oy (Oyın) Ezen derler. Ormanın koruyucu ruhudur. Her orman için farklı bir İye vardır. Keyfi yerinde olduğunda kalın sesle şarkı söyler. Meşe ağacı kılığındadır. Ağaçlara her yıl yeni bir halka ekleyerek onları büyütür. Kır saçlı, aksakallı bir ihtiyardır. Uzun boyludur, elinde uzun bir sopa vardır. Tunguzlar Ura Amaka diye bahsederler.

<span class="mw-page-title-main">İfrit</span>

İfrit, İslam kültüründe kötü cin veya şeytan türüdür. Cennete ve meleklere karşıdırlar. İblis dahil dinlerde onun en güçlü kullarıdır. Bazen İblis'in yardımcıları olarak cehennemde yaşadıkları ve günahkârları cezalandırdıkları düşünülür. Aksi takdirde, kötülüğün bağımsız ajanlarıdır ve zarar ve ıstıraba neden olurlar. Örneğin, folklorda, onların, ölülerin ruhları katillerinden intikam almak için yeraltı dünyasından dönenolduklarına inanılır. Birçok büyücülük geleneğinde, bir ifritin çağrılabileceğine ve bir büyücüye bağlanabileceğine inanılır.

Gürcü mitolojisi, Hristiyanlık etkisinin görülmeye başladığı tarihten önceki Gürcülerin mitolojisini ifade eder. Gürcü mitleri ve efsaneleri esas olarak popüler masallarla günümüze ulaşmıştır. Bu efsanelerin çoğu, 3 ve 4. yüzyıllarda Gürcistan'ın Hristiyanlaşmasıyla dini efsanelerle kaynaşmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Maya mitolojisi</span>

Maya mitolojisi, Mezoamerikan mitolojisinin bir parçasıdır ve doğanın kişileştirilmiş güçlerinin, tanrıların ve bunlarla etkileşime giren kahramanların ana rolleri oynadığı tüm Maya masallarını kapsar. Maya sözlü geleneğinin diğer kısımları burada dikkate alınmaz.

Jack, efsanelerde, masallarda ve çocuk tekerlemelerinde ortaya çıkan, arketipik bir Cornwall ve İngiliz kahramanı ve genellikle genç bir yetişkin olarak tasvir edilen stok karakterdir. Ahlakçı peri kahramanlarının aksine, Jack genellikle tembel veya aptal olarak tasvir edilir, ancak zeka ve hilelerin kullanılmasıyla genellikle muzaffer olur. Bu şekilde bir hileci ve / veya bir asiye benzemektedir.En ünlülerinden bazıları "Jack ve Fasulye Sırığı", "Jack Frost", "Dev katili Jack ", "Küçük Jack Horner" ve "Bu Jack'in Yaptığı Ev" dir.Dev Katil Jack masalı Kral Arthur zamanında geçen bir hikâye olarak tanıtılmakta ve Cornwall'da geçmektedir.Bu hikâye Sir Thomas Mallory'nin Kral Arthur hikâyelerini derlediği Le Morte d'Arthur eserinin beşinci cildinde geçmektedir.Ayrıca öldürdüğü devlerle ilgili kemerine yazdığı yazı ve karakteri de Grimm Masalı Cesur Terzi'ye benzmektedir.Bu hikâye ve diğer pek çoğu Jack hikâyesinin de kökleri Kelt ve Cermen mitolojilerine dayanmaktadır.Britanya mitolojisi ve folklörünün temel kaynaklarındandır. Bu masallardaki kahramanlar mutlaka uyumlu olmasa da, kavramları birbiriyle ilişkilidir ve bazı durumlarda birbirinin yerine geçebilir. "Jack" kavramı bir diğer İngilz masal kahramanı olan John'la yakından ilişkilidir ve bazen de aynıdır. Ayrıca Norveçli Peer Gynt, Alman Hans ,Türk Keloğlan ve Rus Budala İvan ile Benzeşir.Jack masalları Appalachian folklorunda da popülerdir.Amerikalı bir Folklorist Richard Chase, Council Harmon'un torunları tarafından anlatılan birçok popüler Appalachian Jack masalını "The Jack Tales" adlı kitabında topladı.Council Harmon'un büyükbabası Cutliff Harmon olduğu düşünülüyor.Lord Dunsany,George Macdonald,J.R.R.Tolkien,C.S.Lewis ve George R.R.Martin gibi pek çok fantastik yazar bu masallardan etkilenmiştir. Muhtemelen Jack masallarını Amerika'ya ilk getiren kişi.Folklorcu Herbert Halpert'in belirttiği gibi, Appalachian Jack masalları yazılıdan ziyade sözlü bir gelenektir ve birçok Appalachian türkü gibi, kaynaklara kadar uzanır. Örneğin, İngilizce orijinalinde bir kral veya başka bir soylu olan Appalachian Jack masal versiyonunda bir şerif olurdu. Bazı hikâyelerde Jack'in kardeşleri Will ve Tom yer alır. Bazı Jack hikâyeleri Cermen ve Kelt mitolojierine kadar uzanan temalara sahiptir.

Estonya mitolojisi, Estonya halkına mitolojik hikâyeler verilen isimdir. Hristiyanlık öncesi ve Orta Çağ Estonya mitolojisine ilişkin bilgiler tarihi kayıtlarda, gezginlerin anlatımlarında ve dini kayıtlarda görülür. Estonya folklorunun sistematik kayıtları 19. yüzyılda başladı.

<span class="mw-page-title-main">Tibet mitolojisi</span>

Tibet mitolojisi, Tibet halkı tarafından aktarılan geleneksel ve dini hikâyelere atıfta bulunur. Tibet mitolojisi, esas olarak Tibet kültüründen kaynaklanan ulusal mitolojinin yanı sıra hem Tibet Budizmi hem de Bön Dininden gelen dini mitolojiden oluşur. Bu efsaneler genellikle sözlü olarak, ritüellerle veya heykeller veya mağara resimleri gibi geleneksel sanatlarla aktarılır. Ayrıca, tanrılardan ruhlara ve canavarlara kadar çeşitli farklı yaratıklar da Tibet mitolojisinde önemli bir rol oynamaktadır ve bu mitlerin bazıları ana akım Batı medyasına girmiştir, en dikkat çekici olanı ise İngilizce Abominable Snowman olarak bilinen Yeti'dir.

Lugbaralılar, Demokratik Kongo Cumhuriyeti, Uganda ve Güney Sudan'da yaşamaktadır. Lugbara mitolojisinde Adroa hem iyi hem de kötü yönleriyle ortaya çıktı; o yaratıcı tanrıydı ve Dünya'da ölüme yakın bir adam olarak göründü. Vücudunun sadece bir yarısı, bir gözü, tek bacağı vb. İle çok uzun boylu beyaz bir adam olarak tasvir edildi. Çocuklarına Adroanzi deniyordu.