Demonoloji - Turkipedia

Demonoloji veya diğer adıyla demonizm, Hıristiyan teolojisinin sistematik temsilleri, melek bilimine ek olarak bir demonlar doktrini içeriyordu, çünkü demonlar Hristiyan teolojisi tarafından düşmüş melekler olarak kavramsallaştırıldı. Malzemenin dogmatik işlenmesi genellikle soterioloji veya kristoloji gibi diğer incelemelere de başvurur. "Demon Bilimleri" anlamına gelir.^[1] Yunancada Daimon olarak yazılır ve ilahiyat, güç anlamına gelir.^[2]

Ortaçağ Teolojisi

Çoğu Hristiyan yazar, konu demonlar olduğunda Augustinus'un öğretilerine atıfta bulunur.^[3] Dünyanın ruhlara ve insanlara, iyiye ve kötüye ayrılabileceğini öğretti. İyi ruhlara "melekler", kötü ruhlara "demon" denirdi. Demonoloji üzerine bir diğer önemli yazar Thomas Aquinas'tır. Bedeni olmayan kötü varlıkların insanları etkileyip etkilemediğini ve nasıl etkileyebileceğini tartıştı. Bu tür varlıklar demonları etkileyebiliyorsa, bu özgür iradeyi saçma kılar mı? Aquin, demonların insan zihnini yalnızca imgelerle etkileyebileceği sonucuna varır, ancak buna katılan veya katılmayan özgür iradedir.^[4]

Avrupa Modern Çağı ve Modernitesi

İngiliz tarihçi Stuart Clark, çok beğenilen bir kitabında, demonları olan inancın, erken modern dönemde doğa anlayışının önemli bir parçası olduğunu göstermiştir.^[5] Clark'a göre demonoloji, doğal fenomenler için yaygın olarak kabul edilen açıklamalar sunan bir "fizik" idi. Bu değerlendirmeyle Stuart Clark, demonlari olan inancı öncelikle doğa bilimine karşı bir şey olarak gören eski tarih bilimine karşı çıktı. Clark'ın çalışmasından bu yana, farklı temel varsayımlara sahip açıklayıcı modellerin farklılıklarından çok benzerlikleri vurgulanmıştır.^[6]

19. yüzyıl yazarları, genellikle demonları olan inancı, animizm, çoktanrıcılık, tektanrıcılık gibi ön aşamalar veya sonraki aşamalar ve kategorilerle ilişkili olarak tarih felsefesi veya din tarihi ve evrim açısından sınıflandırmaya ve yorumlamaya çalışmışlardır. Günümüzün tarihsel anlayışına göre bu yorumlama girişimleri, delil bolluğunun hakkını pek veremez.^[7]

Kaynakça

^ "Arşivlenmiş kopya". 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Eylül 2013.
^ "Arşivlenmiş kopya". 8 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Eylül 2013.
^ Wekenmann, Florian. "Nachwirkung von Augustins Dämonologie." Die Dämonen bei Augustinus und die antike Dämonologie. Brill Schöningh, 2022. 431-443.
^ Schäfer, Christian. "Die Dämonen der Philosophen: über die Geisterwissenschaften als Experimentierfeld der Geisteswissenschaften." Münchener Theologische Zeitschrift 59.2 (2008): 98-112.
^ "Arşivlenmiş kopya". 14 Şubat 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Şubat 2023.
^ Clark: Thinking, S. 160.
^ Böcher 1981, 273 mit Bezug u. a. auf Colpe, 48-551.

İlgili Araştırma Makaleleri

Şeytan, Tanrı'ya veya dünyaya karşı duran kötü bir varlıktır. Yahudilik, Hristiyanlık ve İslam'da dünyadaki kötülüklerin baş faili olarak kabul edilir. Diğer dinlerde ve kültürlerde, Şeytan mutlak kötülük fikrini taşıyan bir varlık olabilir.

Melek, dini bir terim. Melek, birçok dinde inanılan semavi verilen isimdir. Meleklerin görevleri Tanrı'ya hizmet etmektir. Meleklere inancın var olduğu her din ve inançta melek kavramına bakış farklıdır.

Augustinus ya da Aurelius Augustinus, Aziz Augustinus ya da Hippo'lu Augustinus olarak da bilinen Hristiyan filozof ve tanrıbilimci.

Cin, İbrahimi dinler de dahil olmak üzere modern veya antik birçok din ve inanışta bulunan bir tür ruhani mitolojik yaratıktır. Farklı inanışlarda farklı karakteristiklere ve özelliklere sahiptir.

Âdem, İbrahimî dinlere göre Tanrı tarafından yaratılan ilk insandır. Bunun yanı sıra Âdem, tüm insanlığın ve onların yaratıcılarıyla olan ilişkilerinin bir sembolü olarak da görülebilir. Âdem ayrıca erkek, kadın ve cinsellik rollerinin dini ahlakını temel almak için kullanılır.

İslam dininde cin ateşten yaratılmış, gözle görülmeyen bir ruhani varlıktır.

Türbe, devlet görevlilerinin veya din âlimlerinin mezarlarının bulunduğu oda şeklindeki yapıya verilen isimdir. İçerisinde çoğunlukla saygın kişilerin gömülü olduğu anıtsal tarihi mezarlar için de türbe kelimesi kullanılır.

İblis, Tanrı'ya isyan ettiğine inanılan ruhani bir yaratıktır. İbrahimî dinlere göre, o birincil kötü varlıktır. İslam mitolojisinde, kötü cinler İblisten önce de var olmuştur, ancak İblis ilk şeytandır. Böylece kötülüğün sembolü haline gelmiştir. Bu sebeple genellikle ya şeytanların lideri ya da dinlerdeki şeytanların ilki olarak tasvir edilir.

İçrekçilik, batınilik ya da ezoterizm, bir konudaki derin bilgilerin ve sırların ehil olmayanlardan gizlenerek, bir üstat tarafından sadece ehil olanlara inisiyasyon yoluyla öğretilmesidir. Ezoterizm bir din veya bir inanç sistemi değildir. Çoğunlukla ezoterik (içrek) yani ezoterizm ile ilgili veya ezoterizme dair şeklinde kullanılır.

Georg Wilhelm Friedrich Hegel, Alman filozof.

Canterbury'li Anselmus, Tanrı'nın varlığına ilişkin ontolojik kanıtıyla tanınan Benedikten keşişi, filozof ve ilahiyatçı. Felsefe tarihçilerine göre Anselmus Skolastiğin babasıdır ve "İkinci Augustinus". Öldükten sonra hemen Katolik Kilisesi tarafından Aziz olarak ilan edilmiştir. 1720'de Papa XI. Clemens tarafından Kilise Doktoru ilan edilmiştir. Yortusu 21 Nisandır.

<span class="mw-page-title-main">Orta Çağ felsefesi</span>

Orta Çağ felsefesi tarihsel dönem itibarıyla ilkçağ felsefesinin bitiminden modern düşüncenin başlangıcına kadar olan dönemi kapsar. M.S. 2. yüzyıldan 15. yüzyıl sonlarına-16. yüzyıl başlarına, rönesansa kadar olan dönem olarak ele alınır. Bu dönemin felsefe tarihi açısından kendine özgü özellikleri vardır. Birçok felsefe tarihi kitabında Orta Çağ'da felsefe yok sayılır ya da Orta Çağ'ın karanlık bir çağ olduğu değerlendirmesine bağlı olarak felsefenin de karanlığa gömüldüğü öne sürülür. Bunun yanı sıra Orta Çağ'da felsefenin varlığını kabul eden ve bu felsefenin özgül niteliklerini açıklayan felsefe tarihi çalışmaları da söz konusudur.

<span class="mw-page-title-main">İye</span>

İye - Türk, Altay ve Tatar mitolojilerinde koruyucu ruh. Değişik Türk dillerinde Yiye, Eğe, İçi, Is, Ez şeklinde de söylenir. Moğolcada Ezen, Ejen, Eçen, Edin olarak bilinir. Genel ve özel olmak üzere iki anlamı vardır.

Genel Anlam: Sahip. Koruyucu. Bir şeyin maliki.
Özel Anlam: Bir şeyin koruyucu ruhu. Bir varlığın içindeki gizli güç.

Anak İyesi veya Toplağ İyesi, Türk, Tatar ve Altay halk inancında caminin koruyucu ruhu. Toplağ İyesi de denir.

Körmöz, Türk ve Altay halk inancında ve mitolojisinde melek ve hayalet anlamına gelen sözcük. Körmös, Kürmös veya Körümes de denir.

Epikür Paradoksu, din felsefesinde kötülük ile mutlak iyi olan bir Tanrı'nın varlığının nasıl bağdaştığı şeklindeki bir sorudur. Sorunu ilk olarak Epikür mantıksal bir formül ile ortaya koymuş, o zamandan beri de felsefe ile hiçbir ilişkisi olmayan kişilerden filozoflara kadar hemen herkesin zihnini meşgul etmiştir.

Nissalı Gregor, Kapadokya bölgesindeki Nissa adlı antik kentin piskoposu.

Düşmüş melek, İbrahimî dinlerde Cennet'ten uzaklaştırılan melekler.

Semûm anılan bir tür ateştir. Genellikle kötü ruhlarla ilişkilendirilir. İslam'da cehennemdeki özel bir ateş türüdür. Şeytanlar bu ateşten yaratılmıştır. Bu fikir aynı zamanda Yahudilik ve Maniheizm gibi daha sonraki inançlarda da kullanıldı.

<span class="mw-page-title-main">Poitiersli Hilaire</span>

Poitiersli Hilaire Ariusçuluk'a karşı İznik İnancı'nı ile tanınan bir Kilise Babası ve Doktoru. 1851 yılında Papa IX. Pius tarafından Kilise Doktoru ilan edilmiştir. Yortusu 13 Ocak.

Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.