İçeriğe atla

Demir zırhlı savaş gemisi

Demir zırhlılar arasında ilk çatışma: CSS Virginia ile USS Monitor Mart 1862'de Hampton Roads Muharebesi'nde.

Demir zırhlı savaş gemisi (İngilizceironclad), 19. yüzyılın ikinci yarısının başlarında kullanılan buhar motorlu dövme demir veya çelikten yapılmış zırh plakalarıyla korunan savaş gemisi türü.[1] Zırhlı korvet ve zırhlı fırkateyn olarak da adlandırılır.[2]

Demir zırhlılar, tahta savaş gemilerinin patlayıcı ve yangın mermilerine karşı zayıflıklarının sonucu ortaya çıkmıştır. İlk demir zırhlı olan Gloire Fransız Donanması tarafından Kasım 1859'da denize indirilmiştir.[3]

İngiliz deniz bakanlığı zırhlı savaş gemileri üzerine 1856'dan beri çalışmaktaydı. 1857'de zırhlı bir korvet için ilk tasarım taslakları hazırlanmış, 1859 başlarında İngiliz Kraliyet Donanması için iki demir gövdeli zırhlı fırkateyn inşa edilmeye başlanmış, 1861'de ise tamamen zırhlı bir filoya geçiş kararı alınmıştı. Zırhlılar arasında ilk muharebe 1862'de Amerikan İç Savaşı'nda gerçekleşmiş, bu savaşta zırhlılar hem birbirleriyle hem de tahta gemilerle çatışmıştı. Amerikan İç Savaşı'nın ardından demir zırhlıların hat gemilerinin yerine geçerek en güçlü gemi türü oldukları anlaşılmıştır. Demir zırhlılar Amerikan İç Savaşı'nda büyük başarı göstermişlerdir.[4]

Demir zırhlılar açık deniz savaş gemileri, kıyı savunma gemileri ve uzun menzilli kruvazörleri gibi çeşitli roller için tasarlanmıştır. Savaş gemisi tasarımının 19. yüzyılın sonlarındaki hızlı gelişimi demir zırhlıları da değiştirmiştir. İlk demir zırhlılar demir kaplanmış tahta gövdeli, çok kömür tüketen buhar motorlarını destekleyen yelken tertibatına sahip gemiler iken ilerleyen yıllarda tasarımlar 20. yüzyıldan aşina olunan çelik gövdeli, silahlarını taretlerde taşıyan zırhlılar ve kruvazörlere evrilmiştir. Bu değişim daha ağır donanma toplarının geliştirilmesi (1880'lerin demir zırhlıları o dönemde en ağır donanma toplarını taşıyordu), daha gelişmiş buhar motorları ve çelik geminin yapımını mümkün kılan metalurjideki gelişmelerin ortaya çıkmasıyla gerçekleşti.

Bu hızlı değişim, gemilerin neredeyse denize indikleri anda modası geçmiş hale gelmelerine sebep oluyordu. Donanma taktikleri de değişim halindeydi. Çok sayıda demir zırhlı dönemin gemi tasarımcılarının önemli silahlar olarak düşündüğü gemi mahmuzu veya torpido kullanacak şekilde tasarlanmıştı. Demir zırhlı döneminin net bir sonu yoktur ancak 1890'ların sonunda demir zırhlı (ironclad) teriminin kullanımı sona ermiş, yeni ana savaş gemileri gemiler gittikçe standartlaşan şekilde inşa edilerek "zırhlı" (battleship) veya "zırhlı kruvazör" olarak adlandırılmıştır.

Kaynakça

  1. ^ Hill, Richard. War at Sea in the Ironclad Age 0-304-35273-X; p. 17.
  2. ^ Bilinmeyen Yönleriyle Osmanlı Bahriyesi, Şakir Batmaz
  3. ^ Sondhaus, Lawrence. Naval Warfare 1815–1914 0-415-21478-5, pp. 73–4.
  4. ^ Sondhaus, Naval Warfare 1815–1914 p. 86.

Bibliografya

  • Archibald, E.H.H. (1984). The Fighting Ship in the Royal Navy 1897–1984. Blandford. 0-7137-1348-8.
  • Ballard, George (1980). The Black Battlefleet. Naval Institute Press. 0-87021-924-3. OCLC 6648410.
  • Baxter, James Phinney III (1933). The Introduction of the Ironclad Warship. Harvard University Press. OCLC 1225661.
  • Beeler, John (2003). Birth of the Battleship: British Capital Ship Design 1870–1881. Londra: Caxton. 1-84067-534-9. OCLC 52358324.
  • Brown, D.K. (2003). Warrior to Dreadnought: Warship Development 1860–1905. Caxton Editions. 1-84067-529-2.
  • Canney, Donald L. (1993). The Old Steam Navy, The Ironclads, 1842–1885. Naval Institute Press.
  • Fuller, Howard J. (2008). Clad in Iron: The American Civil War and the Challenge of British Naval Power. Westport, CT: Praeger Security International. 0-313-34590-2. OCLC 171549041.
  • Gardiner, Robert; Lambert, Andrew (2001). Steam, Steel and Shellfire: The Steam Warship, 1815–1905. Book Sales. ISBN 0-7858-1413-2. OCLC 30038068. 
  • Greene, Jack; Massignani, Alessandro (1998). Ironclads at War. Combined Publishing. ISBN 0-938289-58-6. OCLC 38010669. 
  • Hill, Richard. War at Sea in the Ironclad Age. 0-304-35273-X. OCLC 62341643.
  • Jenschura Jung & Mickel. Warships of the Imperial Japanese Navy 1869–1946. 0-85368-151-1.
  • Kennedy, Paul M. (1983). The Rise and Fall of British Naval Mastery. London: Macmillan. 0-333-35094-4.
  • Kolenik, Eugène M.; Chesneau, Roger; Campbell, N. J. M. (1979). Conway's All the World's Fighting Ships 1860–1905. Conway Maritime Press. 0-8317-0302-4.
  • Lambert, Andrew (1984). Battleships in Transition: The Creation of the Steam Battlefleet 1815–1860. London: Conway Maritime Press. 0-85177-315-X.
  • Lyon, David; Winfield, Rif (2004). The Sail and Steam Navy List, 1815–1889. Chatham Publishing. 1-86176-032-9.
  • Noel, Gerard et al. The Gun, Ram and Torpedo, Manoeuvres and tactics of a Naval Battle of the Present Day. 2nd edition, pub. Griffin 1885. OCLC 57209664.
  • Northrop Grumman Newport News, Northrop Grumman Employees Reconstruct History with USS Monitor Replica. Retrieved 2007-05-21.
  • Reed, Edward J. (1869). Our Ironclad Ships, their Qualities, Performance and Cost. John Murray.
  • Sandler, Stanley (1979). Emergence of the Modern Capital Ship. Newark, DE: Associated University Presses. 0-87413-119-7. OCLC 4498820.
  • Sondhaus, Lawrence (2001). Naval Warfare 1815–1914. London: Routledge. 0-415-21478-5.

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<i>Turgut Reis</i> (zırhlı)

Turgut Reis veya SMS Weißenburg, Alman İmparatorluğu Donanması'nın ilk okyanus ötesi savaş gemilerinden biridir. Alman İmparatorluğu Donanması'nın ardından son olarak Osmanlı donanmasında görev yapmıştır. Alman İmparatorluğu'nda 1890'larda yapılan Brandenburg sınıfı dört ön-dretnot zırhlısından üçüncüsüdür. 1890 yılında AG Vulcan firmasının Stettin tersanesinde inşası başlamış, 1891'de denize indirilmiş, 1894 yılında tamamlanmıştı. Brandenburg sınıfı zırhlılar, üç adet ikiz tarette taşıdıkları altı büyük kalibre top ile, dönemin standardı olan iki adet ikiz taret taşıyan zırhlılardan farklıydılar. İngiliz Kraliyet Donanması, bu gemilere "whaler" adını vermişti. Turgut Reis, kendisiyle aynı sınıftan gemiler olan SMS Brandenburg, SMS Wörth ve SMS Kurfürst Friedrich Wilhelm ile aynı yıllarda suya indi.

<span class="mw-page-title-main">Osmanlı İmparatorluğu'nun zırhlı savaş gemileri listesi</span> Vikimedya liste maddesi

Osmanlı İmparatorluğu'nun zırhlı savaş gemileri listesinde, Osmanlı İmparatorluğu'na ait olan ve olması planlanan zırhlılar yer alır. Jön Türkler'in 1908 yılında Osmanlı'da güç kazanmasının ardından İttihat ve Terakki cemiyeti iktidara yükseldi; güçlü bir Osmanlı Donanması hazırlamak için planlara başlandı. 1910 yılında yapılan Osmanlı Donanması geçit töreninde ciddi eksiklik açıkça görülmüştü. Girişilen zırhlı gemi inşa çalışmaları Abdülkadir'de olduğu gibi başarısızlıkla sonuçlanmıştı, bunun için Donanma Cemiyeti kuruldu; yerel bağışlar toplanması yoluyla gemi alımını hedeflemekteydi. Bu çabalara rağmen donanma kötü durumda kaldı. Donanmanın yetersizliği, Birinci Balkan Savaşı'nda kesin olarak görüldü. Bu savaşta Osmanlı Donanması, Yunan Donanması tarafından İmroz ve Mondros Deniz Muharebesi'nde iki defa yenilgiye uğratıldı.

SMS <i>Wörth</i>

SMS Wörth, Alman Donanması'nın 1890'ların başında inşa edilen Brandenburg sınıfı dört ön dretnot zırhlısından biridir. Sınıftaki diğer gemiler SMS Brandenburg, SMS Kurfürst Friedrich Wilhelm ve SMS Weißenburg zırhlılarıdır. SMS Wörth, Alman Donanması için inşa edilen ilk okyanus aşırı gemilerden ve ilk ön dretnot gemidir. Geminin omurgası Mayıs 1890'da Kiel'deki Germaniawerft tersanesinde serildi. 6 Ağustos 1892'de denize indirilen gemi, donatımının tamamlanmasının ardından 31 Ekim 1893'te Alman Donanması'na katıldı. Wörth ve üç kardeş gemisi, taşıdıkları altışar ağır topla dönemin dört ağır top taşıyan zırhlılarına kıyasla daha modern tasarımlardı. Geminin adı 1870-71 Fransa-Prusya Savaşı'nın başındaki Wörth Çatışması'ndan gelmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Lord Nelson sınıfı zırhlı</span>

Lord Nelson sınıfı, 1905-1908 yıllarında inşa edilen iki gemiden oluşan Kraliyet Donanması'na bağlı bir ön-dretnot savaş gemisi sınıfıdır. Dreadnought savaş gemisinin 1906 yılında denize indirilmesiyle beraber son Britanya ön-dretnotları sayılırlar. 1914 yılında I. Dünya Savaşı başladığında sınıfın iki gemisi Lord Nelson ve Agamemnon, Manş Denizi Filosu'nda hizmet etmekteydi. 1915 yılının başlarında Çanakkale Savaşı deniz harekâtlarına katılmaları için her iki kardeş savaş gemisi Akdeniz'e transfer edildi. Alman muharebe kruvazörü Goeben ile hafif kruvazör Breslau'nun Akdeniz'e açılmasını önlemek için sonradan adı Ege Filosu olarak değiştirilecek olan Doğu Akdeniz Filosu'na katıldılar. 1919 yılında iki gemi Birleşik Krallık'a geri döndü. Lord Nelson, Haziran 1920'de hurdaya çıkarılana kadar pasif bırakıldı; ancak Agamemnon, 1927'de hurdaya çıkarılana kadar radyo kontrol hedef gemisi olarak hizmet etti. Hurdaya çıkarıldığında son İngiliz ön-dretnotuydu.

HMS <i>Hood</i>

HMS Hood Kraliyet Donanması için inşa edilen son muharebe kruvazörüdür.

<i>Feth-i Bülend</i> sınıfı zırhlı korvet

Feth-i Bülend sınıfı, 1860'larda ve 1870'lerde Osmanlı donanması için inşa edilmiş iki zırhlı savaş gemisini içeren bir gemi sınıfıdır. Sınıftaki ilk gemi Feth-i Bülend, Birleşik Krallık'ta inşa edildi ve Haliç'teki Tersane-i Amire'de inşa edilen ikinci gemi Mukaddeme-i Hayr için temel görevi gördü. Gemilerin tasarımı daha önce yine Birleşik Krallık'ta inşa edilen Avnillah sınıfına dayanıyordu. Ortadan bataryalı zırhlı korvetler Feth-i Bülend ve Mukaddeme-i Hayır ana silah olarak kazamatlarda yer alan namludan dolma dört 222 mm Armstrong top taşımaktaydı.

<i>İclaliye</i>

İclaliye, 1860'ların sonunda ve 1870'lerin başında Osmanlı donanması için inşa edilmiş, sınıfının tek örneği olan zırhlı savaş gemisidir. Avusturya-Macaristan tersanesi Stabilimento Tecnico Triestino'dan sipariş edildi, Mayıs 1868'de omurgası serildi ve inşası Şubat 1871'de tamamlandı. İclaliye'nin tasarımı, daha önceki Asar-ı Şevket sınıfına dayanıyordu. İki adet 228 mm ve üç adet 178 mm Armstrong top taşıyan İclaliye, 93 Harbi sırasında Kafkasya'da savaşan Osmanlı güçlerini destekledi. Kariyerinin geri kalanının çoğunu, Osmanlı donanmasına çok az bütçe ayrılan bir dönemde hizmet dışında geçirdi. 1912'de donanma, İstanbul'u savunan güçlere topçu desteği sağlamak için İclaliye'yi yeniden hizmete aldı. Birinci Balkan Savaşı sonrasında eğitim gemisi ve kışla gemisi gibi yan görevlerde bulundu. 1928'de hizmetten çıkartıldı ve hurda olarak söküldü.

Mubir-i Sürur, 1840'larda inşa edilen Osmanlı Donanması'na ait bir buharlı fırkateyndi. Başlangıçta Mısır eyaleti tarafından Şarkiye adıyla sipariş edilmiş, tamamlandıktan sonra Sultan Abdülmecid'e hediye olarak sunulmuş ve adı 1850 yılında Osmanlı filosunun hizmetine girerken değiştirilmiştir. 1853-1855'te Kırım Savaşı sırasında aktif çatışmaya girmedi, nispeten olaysız bir kariyeri vardı. 1866'da Girit İsyanı sırasında ablukadan kaçmaya çalışan Yunan gemilerine karşı devriye görevinde kullanıldı, 1873'te eğitim gemisi görevine alındı. 93 Harbi'nin patlak vermesinin ardından 1877'de, Osmanlı kara birliklerini Karadeniz çevresinde taşımak üzere tekrar aktif hizmete alındı. Gemi 1885 yılına kadar hizmette kaldı, daha sonra depo gemisi olarak kullanıldı ve sonunda 1904'te söküldü.

<i>Asar-ı Şevket</i> sınıfı zırhlı korvet

Asar-ı Şevket sınıfı, 1860'larda başta Mısır, ardından Osmanlı donanması için inşa edilen Asar-ı Şevket ve Necm-i Şevket olmak üzere iki gemiden oluşan zırhlı korvet sınıfıdır. Fransa'da inşa edilen gemiler, tasarımları daha önceki zırhlı korvet sınıfı Asar-ı Tevfik'in tasarımına dayanıyordu. Merkezî bataryalı olarak inşa edilen iki gemi, merkezî bir kazamat içinde dört adet 178 mm Armstrong top ve kazamatın üstünde döner bir barbette bir adet 229 mm Armstrong top taşıyordu.

<i>Asar-ı Şevket</i>

Asar-ı Şevket 1860'larda Osmanlı donanması için inşa edilmiş merkezî bataryalı bir zırhlı korvettir. Başlangıçta Mısır Eyaleti tarafından sipariş edilen ancak yapım aşamasındayken Osmanlı İmparatorluğu tarafından el konulan geminin ilk adı Kahire'ydi. Geminin yapımına Fransız Forges et Chantiers de la Gironde tersanesinde 1867'de başlandı, 1868'de denize indirildi ve Mart 1870'te Osmanlı filosunda hizmete girdi. Asar-i Şevket, dört adet 178 mm Armstrong topundan oluşan kazamat içinde bir merkezi batarya ve kazamatın üzerinde yer alan bir döner barbete monte edilmiş bir adet 229 mm Armstrong top ile silahlandırılmıştı.

<i>Lütf-i Celil</i> sınıfı zırhlı korvet

Lütf-i Celil sınıfı, 1860'ların sonlarında Osmanlı donanması için Fransa'da inşa edilmiş bir çift zırhlı korvet tipi savaş gemisidir. Sınıf, Lütf-i Celil ve Hıfzu'r-Rahman gemilerinden oluşmaktaydı. İki gemi de başlangıçta Mısır Eyaleti tarafından sipariş edilmiş; ancak yapım aşamasında iken Osmanlı İmparatorluğu'na devredilmiştir. İki gemi de döner taretli gemi türündeydi ve ön taretinde iki 229 mm Armstrong top, arka taretinde ise iki 178 mm Armstrong top taşıyordu.

<i>Hamidiye</i> (zırhlı) Osmanlı zırhlı gemisi

Hamidiye, 1885'te tamamlanan, Osmanlı donanması için inşa edilmiş sınıfının tek örneği zırhlı savaş gemisidir. Silahlarının çoğu merkezi bir kazamata monte edilmiş merkezi bataryalı bir gemiydi. Tersane-i Amire tarafından inşa edilen geminin tamamlanması yaklaşık yirmi yıl sürdü. Aralık 1874'te kızağa kondu, 1885'te denize indirildi ve 1894'te inşası tamamlandı. İnşasının görece uzun sürmesi nedeniyle hizmete girdiğinde modası geçmişti. Kötü dinamik karakteristikleri ve düşük kaliteli zırhı, neredeyse tamamını sabit bir eğitim gemisi olarak geçirdiği görece kısa bir kariyere yol açtı. 1897'deki Osmanlı-Yunan Savaşı sırasında bir süre kullanılsa da, eski Osmanlı filosunun geri kalanı gibi hizmete gireli sadece üç yıl olmasına rağmen kötü durumdaydı. Osmanlılar, savaşta donanmanın başarısızlığının ardından bir yeniden yapılanma programına başladı; ancak Hamidiye, 1903 yılında çok kötü bir durumdaydı; yeniden inşası mantıklı olmadığı için o yıl hizmetten çıkarıldı, 1909'da satışa çıktı ve 1913'te sökülmek üzere satıldı.

<i>Osmaniye</i> sınıfı zırhlı fırkateyn

Osmaniye, 1860'larda Osmanlı donanması için inşa edilmiş dört zırhlı fırkateynden oluşan bir gemi sınıfıdır. Sınıf; öncü gemi Osmaniye ile Aziziye, Orhaniye ve Mahmudiye'den oluşmaktaydı. Osmanlı İmparatorluğu için inşa edilecek demir zırhlı tipteki ilk gemilerdi. İlk üçü Robert Napier and Sons, dördüncüsü ise Thames Iron Works tarafından olmak üzere tamamı Birleşik Krallık'ta inşa edildi. Gemiler borda toplu zırhlılardı; taşıdıkları birer 229 mm top üst güvertenin ön kısmında, geri kalan on dörder 203 mm ve onar 36 librelik Armstrong top ise geminin bordalarında dizilmişti.

<i>Osmaniye</i> (zırhlı fırkateyn)

Osmaniye, Robert Napier and Sons tarafından Osmanlı donanması için 1860'lı yıllarda Birleşik Krallık'ta inşa edilen Osmaniye sınıfı zırhlı fırkateynlerin öncü gemisi olan bir zırhlı savaş gemisiydi. Adını Padişah I. Osman'dan alan gemi, bordalara dizili on dört 203 mm ve on 36 libre Armstrong topa ek olarak, burunda bir adet 229 mm Armstrong top taşıyordu.

<i>Aziziye</i> (zırhlı fırkateyn)

Aziziye, Osmanlı donanması için 1860'lı yıllarda Robert Napier and Sons tarafından Birleşik Krallık'ta inşa edilen, Osmaniye sınıfı dört zırhlı fırkateynin ikincisi olan zırhlı savaş gemisiydi. İnşasına 1863'te başladı, Ocak 1865'te denize indirildi ve aynı yılın Ağustos ayında hizmete girdi. Adını Padişah Abdülaziz'den alan gemi, bordalara dizili on dört 203 mm ve on 36 libre Armstrong topa ek olarak, burunda bir adet 229 mm Armstrong top taşıyordu. Kariyeri boyunca sınırlı aktif hizmet gördü. 1877-78'deki 93 Harbi esnasında "riske atmak için çok değerli olması" sebebiyle donanma komutanlığı tarafından yedekte tutuldu. 1880'li yılları hizmet dışında geçirdi. 1890'lı yılların başında kapsamlı şekilde yeniden inşa edildi ve daha modern bir barbet gemiye dönüştürüldü. Bununla birlikte, 1897'de Osmanlı-Yunan Savaşı'nın başında bakımsız durumdaydı ve bu savaşta hiçbir çatışmada yer almadı, savaştan sonra ise silahsızlandırıldı. 1904'ten 1909'a kadar kısa bir süre kışla gemisi olarak kullanılmasından başka aktif hizmet görmedi. 1923 yılında hurda olarak gemi sökücülere satıldı ve parçalandı.

<i>Orhaniye</i> (zırhlı fırkateyn)

Orhaniye, Osmaniye sınıfı zırhlı fırkateyn sınıfının üçüncüsü gemisidir. 1860'larda Robert Napier and Sons tarafından Osmanlı donanması için Birleşik Krallık'ta inşa edilen bir zırhlı savaş gemisidir. Omurgası 1863 yılında serilen gemi, Haziran 1865'te denize indirildi. Orhaniye, ilk tasarlandığı haliyle burunda tek bir 229 mm Armstrong top ile bordalara dizili on dört 203 mm ve on 36 librelik top Armstrong top taşımaktaydı. Osmaniye sınıfı gemiler, 1877-1878 yıllarında gerçekleşen 93 Harbi sırasında gemiyi Akdeniz'de güvenli bir şekilde tutuldu Gemi, 1880'leri Haliç'te geçirdi. 1890'ların başında kapsamlı şekilde yeniden inşa edilerek daha modern bir barbetli gemiye dönüştürüldü. Buna rağmen 1897'de Osmanlı-Yunan Savaşı başladığında bakımsızlık ve mürettebatın eğitim eksikliği nedeniyle Yunan gemileriyle çatışmaya girmeye uygun durumda değildi. Sonuç olarak hiçbir çatışmada yer almadı ve savaştan sonra silahları söküldü. 1909'da aktif hizmetten çıkarıldıktan sonra kışla gemisi olarak kullanıldı. 1913'te hurda olarak satıldı ve parçalandı.

<i>Mahmudiye</i> (zırhlı fırkateyn)

Mahmudiye, Osmanlı donanması için 1860'lı yıllarda Birleşik Krallık'ta inşa edilen, Osmaniye sınıfı dört zırhlı fırkateynin sonuncusu olan zırhlı savaş gemisiydi. Geminin inşaatı 1863'te başladı, Aralık 1864'te denize indirildi. Osmaniye sınıfında Thames Ironworks and Shipbuilding Company'de inşa edilen tek gemi olan Mahmudiye, adını Sultan II. Mahmud'dan alıyordu. Gemi bordalara dizili on dört 203 mm ve on 36-libre Armstrong topa ek olarak, burunda bir adet 229 mm Armstrong top taşıyordu. Gemi kariyeri boyunca sınırlı aktif hizmet gördü. 1877-78'deki 93 Harbi esnasında riske atmak için çok değerli olması sebebiyle donanma komutanlığı tarafından yedekte tutuldu. Gemi 1880'li yılları hizmet dışında geçirdi. 1890'lı yılların başında yeniden inşa edildi ve daha modern bir barbetli gemiye dönüştürüldü; ancak yeniden inşasının hemen ardından başlayan 1897 Osmanlı-Yunan Savaşı'nın başında bakımsız durumdaydı. Bu savaşta hiçbir çatışmada yer almadı ve savaştan sonra silahsızlandırıldı. 1909'dan 1913'e kadar kısa bir süre kışla gemisi olarak kullanılmasından başka aktif hizmet görmedi. 1913 yılında hurda olarak gemi sökücülere satıldı ve parçalandı.

<span class="mw-page-title-main">Osmanlı İmparatorluğu'nun zırhlı korvetleri listesi</span> Vikimedya liste maddesi

1860'larda ve 1870'lerde Osmanlı donanması, neredeyse tamamen yabancı tersanelerde inşa edilen bir dizi zırhlı korvet savaş gemisi sipariş etti ve satın aldı. Sipariş edilen ilk sınıf olan Osmaniye sınıfı, dört adet zırhlı fırkateynden oluşuyordu. Osmaniye sınıfı 1860'ların başında Birleşik Krallık'taki tersanelerinden sipariş edildi. 1864'te beşinci gemi Fatih sipariş edilse de bu gemi, 1867'de Prusya donanması tarafından satın alındı. Aynı yıl Osmanlılar, Feth-i Bülend ile iki gemiden oluşan Avnillah sınıfını yine Birleşik Krallık'tan sipariş etti. Osmanlı İmparatorluğu'nun bir eyaleti olan Mısır da o dönem, merkezî otoriteden bağımsız olarak Fransa'daki tersanelerden; Asar-ı Tevfik, Asar-ı Şevket ve Lütf-i Celil zırhlı korvet sınıflarına ait gemi siparişleri vermiş, bir Avusturya-Macaristan firmasıyla ise İclaliye için sözleşme imzalamışlardı. Mısır'ın bağımsızlığını savunmaya yönelik çabaları, Mısır'dan 1868'de yaptığı sipariş ettiği tüm zırhlı korvetleri teslim etmesini isteyen Padişah Abdülaziz'i kızdırdı. Bu esnada ikinci bir Feth-i Bülend sınıfı zırhlı olan Mukaddeme-i Hayr sipariş edilmiş ve Osmanlı Tersane-i Amire'sinde inşa edilen ilk zırhlı olmuştu. 1871'de Osmanlılar, iki Mesudiye sınıfını sipariş etti. İlk gemi teslim alınırken ikinci gemi Birleşik Krallık'ın 1878'de Rusya ile savaşa girmesi korkusunun ortasında Kraliyet Donanması tarafından satın alındı ve yerini Tersane-i Amire'de inşa edilecek üçüncü bir gemi olan Hamidiye'ye bıraktı. Son iki gemi, Peyk-i Şeref sınıfı, 1874 yılında Birleşik Krallık'tan sipariş edildi fakat Kraliyet Donanması 1878'de savaş beklentileri sırasında her ikisini de satın aldı.

SMS <i>König Wilhelm</i>

SMS König Wilhelm, Prusya'nın ve daha sonra Alman İmparatorluk Donanması'nın zırhlı fırkateyniydi. Geminin inşasına 1865 yılında, aslenOsmanlı İmparatorluğu için Fatih adı altında, Londra'daki Thames Ironworks tersanesinde başlandı. Şubat 1867'de gemi inşası sürerken Prusya tarafından satın alındı, Nisan 1868'de denize indirildi ve Şubat 1869'da Prusya Donanması'nda görevlendirildi. Gemi Arminius, Prinz Adalbert, Friedrich Carl ve Kronprinz gemilerinin ardından Prusya Donanması tarafından sipariş edilen beşinci zırhlıydı. Zırhlı bir fırkateyn olarak inşa edildi, ana top bataryası on altı 24 santimetre (9,4 in) ve beş 21 santimetre (8,3 in) toptan oluşuyordu; kariyerinde daha sonra birkaç küçük silah ve torpido tüpü eklendi.

HMS <i>Hercules</i> (1868)

HMS Hercules Kraliyet Donanması için Viktoryen dönemde inşa edilen merkezi bataryalı bir zırhlı gemidir. 10 inç (250 mm) çapında bir ana batarya taşıyan ilk savaş gemisidir.