İçeriğe atla

De Administrando Imperio

VII. Konstantinos Porfirogennetos, 945 yılında fildişi yontusu.

De Administrando Imperio (İmparatorluğun Yönetişimi Üzerine), 10. yüzyıl, Bizans İmparatoru VII. Konstantinos (905-959) tarafından yazılmış eserin Latince başlığı. Çalışmanın Grekçe orijinal adı Grekçe: Πρὸς τὸν ἴδιον υἱὸν Ρωμανόν, Pros ton idion yion Romanon ("Oğlumuz olan Romanos'a"). Bu eser Konstantinos'un oğlu ve halefi, II. Romanos için yazılmış bir iç ve dış politika kılavuzudur. Eserin bulunan en eski el yazması geç 11. asırdan kalmadır. Kitabın şimdiki Latince başlığı ilk defa Hollandalı bilgin Johannes Meursius tarafından 1611'de eserin tercümesinde kullanılmıştır ve sonradan eserin evrensel adı olmuştur.

Yazar ve Arka Plan

Konstantinos, Doğu Roma İmparatorluğu'nda eğitim ve öğrenmeyi teşvik etmeye çalışan bir âlim imparatordu. Büyükbabası I. Basileios'un saltanatını ve kazanımlarını anlatan Vita Basilii (Grekçe: Βίος Βασιλείου), saray Seremonilerini anlatan De Ceremoniis (Grekçe: Περί τῆς Βασιλείου Τάξεως) da dahil olmak üzere 948 ile 952 yılları arasında birçok esere imza attı.[1][2] Etnik açıdan karma imparatorluğu yönetmenin yanında yabancı düşmanlarla savaşmak hakkında tavsiyelerde bulunur. Çalışma, Konstantinos'un Türkler, Peçenekler, Kiev Rusları, Güney Slavları, Araplar, Lombardlar, Ermeniler ve Gürcüler dahil olmak üzere İmparatorluğa komşu olan ulusların tarih ve karakterleriyle ilgili olarak “Devletin ve Çeşitli Ulusların Yönetişimi Üzerine” ile imparatorluk eyaletlerindeki son olaylarla ilgili olarak "Doğu ve Batı Themaları Üzerine" (De Thematibus olarak Latince olarak bilinen Grekçe: Περί θεμάτων Άνατολῆς καί Δύσεως) isimli daha önceki iki çalışmasının kombinasyonudur. Bu kombinasyona Konstantinos'un kendi oğlu Romanos'a politik talimatlar eklenmiştir.

İçerik

Kitap içeriği önsözüne göre dört bölüme ayrılmıştır:[3]

  • dönemin siyaset sahnesinin en tehlikeli ve karmaşık bölgesinde, kuzeyli ve İskitlerin alanı olan dış politikanın anahtarı,
  • aynı bölgenin milletleri ile ilgilenmek için diplomaside bir ders
  • çevreleyen ülkelerin çoğunun kapsamlı bir coğrafi ve tarihsel araştırması ile
  • İmparatorluğun yakın zamandaki iç tarihi, siyaseti ve örgütlenmesinin özeti.

Genellikle kafa karıştırıcı ve efsanelerle dolu olan tarihsel ve coğrafi bilgiler açısından, bu bilgi özünde güvenilirdir.[3] İmparator'un 940'larda derlediği tarihi ve kadim eser, 12-40. bölümlerde yer almaktadır. Bu eser, İmparatorluğu çevreleyen toprakların imparatorun zamanında içinde yaşayan insanlar tarafından işgal edilmek için geçmişte nasıl geldiğine dair geleneksel ve efsanevi hikâyeler içerir (Sarazenler, Lombardlar, Veneti, Sırplar, Hırvatlar, Magyarlar, Peçenekler). 1-8, 10-12 bölümler, Türkler ve Peçeneklere karşı imparatorluk politikasını açıklar.

13. Bölüm, İmparatortan gelen dış politika hakkında genel bir direktiftir. 43-46. bölümler kuzeydoğudaki dönemin politikası hakkındadır (Ermenistan ve Gürcistan). Yeni imparatorluk eyaletleri ile sivil ve deniz idaresinin bazı bölümlerinin kurulması ve vergilendirilmesi için rehberler, 49-52. bölümlerde yer alır. Bu daha sonraki bölümler (ve bölüm 53), imparator II. Romanos'a pratik talimatlar vermek için tasarlanmıştı ve muhtemelen II. Romanos'un on dördüncü doğum gününü (952) işaretlemek için 951-52 yıllarında eklenmişti.

Yorum

De Administrando Imperio, Balkanların Orta Çağ tarihini anlatan nadir kaynaklardan biri olduğu için, metin, tarihçiler tarafından yoğun bir şekilde analiz edildi, bazen sadece birkaç cümleye odaklanıldı.[4]

Tarihçiler 1906'da J. B. Bury, 1910'da Gavro Manojlović ve 1931'den 1942'ye Ljudmil Hauptmann, De Administrando Imperio'nun bütününün kapsamlı analizlerini yayınladılar. Bu analizler, eserin her biri farklı zaman aralıklarına dayanan farklı konulara odaklanan bir dizi dosya olarak yazıldığını, daha sonra birkaç kez eserin redakte edildiğini gösterirken, sonuçta ortaya çıkan metnin yorumlanmasının önemli ölçüde değişmesine neden oldu.[5]

Kitabın, Hırvatların gelişine ait benzer fakat farklı üç anlatımı, 19. yüzyıldan beri çok sayıda tarihçiyi şaşırtmıştır.[6]

Tarihçi Barbara M. Kreutz, De Administrando Imperio'da bulunan raporu, muhtemel bir tertip olarak Bizanslıların Bari Emirliği'nin 871 düşüşünde ana rol oynadıklarını tanımlar.[7]

El yazmaları ve edisyonları

En eski yaşayan kopya, (P=codex Parisinus gr. 2009) İoannis Dukas'ın özel sekreteri Mihail tarafından 11. yüzyıl sonlarında yapılmıştır. Bu el yazması 1509 yılında Antony Eparchus tarafından kopyalanmıştır; bu kopya V=codex Vaticanus-Palatinus gr. 126 olarak bilinmekte ve sonraki okuyucular için Yunanca ve Latince birçok not içermektedir. F=codex Parisinus gr.2967 olarak bilinen üçüncü tam bir kopya Eparchus tarafından başlanmış ve Mihail Damascene tarafından tamamlanmıştır; V tarihsizdir. M=codex Mutinensis gr. 179 bilinen dördüncü de mevcuttur ama tamam değildir, 1560 ile 1586 arası Andrea Darmari tarafından P kopyası olarak yapılmıştır. İki el yazması (P ve F), günümüzde Paris'te Fransa Millî Kütüphanesi'nde, üçüncü (V) ise Vatikan Kütüphanesi'nde bulunmaktadır. Kısmi el yazması (M), Modena'da bulunmaktadır.

Yunanca metin bütün olarak yedi kez basılmıştır. V kullanılarak hazırlanmış editio princeps (daha önce sadece el yazması olan eserin ilk basılmış versiyonuna verilen Latince ad; "ilk basım") 1611 yılında İmparatorluğun Yönetişimi Üzerine anlamına gelen bugün evrensel olarak bilinen Latince başlığı veren Johannes Meursius tarafından basılmıştır. Bu baskı altı yıl sonra bir değişiklik yapılmadan tekrar basılmıştır. Sonraki baskı, P el yazmasının ilk kopyasını kullanan ragusan Anselmo Banduri'ye (1711) aittir. Banduri'nin baskısı iki kere daha basıldı: Bizans Tarihçilerinin Venedik koleksiyonunda 1729 yılında ve 1864'te Migne birkaç düzeltme ile Banduri'nin baskısını tekrar bastı.

Konstantinos'un kendisi çalışmasına bir isim vermemiştir, metnin standart resmi selamlama ile başlamasını tercih etmek yerine: "Konstantinos, Mesih Ebedi Egemen, Romalıların İmparatoru, [onun] kendi oğlu Tanrı'nın taçlandırdığı ve Mor odada doğan Romanos'a".

Dil

Konstantinos'un kullandığı dil, oldukça basit bir Orta Çağ Yunancasıdır, Kanonik İncillerden biraz daha ayrıntılı ve eğitimli modern Yunan tarafından kolayca anlaşılabilir. Tek zorluk, o zamanlar standart kullanımda olan, modern bir okuyucuya prima facie zorlukları sunabilen teknik terimlerin düzenli kullanımıdır. Örneğin, Konstantinos müzakereler için uzak topraklara basilikoí (sözlük anlamı "kraliyet") göndermenin düzenli uygulamasından söz eder - bu durumda sadece "kraliyet adamlarının", yani imparatorluk heyetlerinin belirli bir göreve elçi olarak gönderildikleri anlamına gelir. Önsözde, imparator, her şeyi oğlu için "ortak, gündelik konuşmaya vurgu yaparak düz bir hale getirecek" ve onunla birlikte daha sonra çalışmayı paylaşmayı seçebilecek üst düzey yetkililer için her şeyi yapmalarını amaçlayarak, kıvrımlı ifadeleri ve "yüce Attisizm" amaçsız kılınmıştır. Muhtemelen 10. yüzyıla ait Konstantinopolis'teki İmparatorluk Saray bürokrasisinin istihdam ettiği en yakın yazılı metindir.

Modern baskılar

1892 yılında, R. Vari, bu çalışmanın yeni önemli bir baskısını çıkarmayı planladı ve J. B. Bury sonra Bizans Metinleri koleksiyonuna eklemeyi önerdi. Bir baskı için planı terk etti, onu 1925 yılında Gyula Moravcsik'e teslim etti. Yunanca metnin (Gy. Moravscik tarafından) ilk modern baskısı ve İngilizce tercümesi (R. J. H. Jenkins tarafından) 1949 yılında Budapeşte'de görülür. Sonraki baskılar 1962 (Athlone, Londra) sonra 1967 ve 1993 (Dumbarton Oaks Research Library and Collection, Washington D.C.) olarak görülür.

Kaynakça

Özel
  1. ^ Günter Prinzing; Maciej Salamon (1999). Byzanz und Ostmitteleuropa 950-1453: Beiträge zu einer table-ronde des XIX. International Congress of Byzantine Studies, Copenhagen 1996. Otto Harrassowitz Verlag. ss. 24-. ISBN 978-3-447-04146-1. 29 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2018. 
  2. ^ Angeliki E. Laiu (1 Ocak 1992). Byzantium: A World Civilization (İngilizce). Dumbarton Oaks. ss. 8-. ISBN 978-0-88402-215-2. 12 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2018. 
  3. ^ a b Ostrogorsky 1995, s. 105, note.
  4. ^ Gračanin, Hrvoje (Haziran 2008). "Od Hrvata pak koji su stigli u Dalmaciju odvojio se jedan dio i zavladao Ilirikom i Panonijom: Razmatranja uz DAI c. 30, 75-78". History Teaching (Hırvatça). VI (11 (1)). Croatian Historical Society. s. 68. ISSN 1334-1375. 24 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Temmuz 2012. Problem se u suštini svodi, što i nije rijetkost u povijesti hrvatskog ranosrednjovjekovlja, tek na usamljen navod iz literarnog vrela. U ovom slučaju to su dvije rečenice iz glasovita spisa koji je sredinom 10. stoljeća sastavio bizantski car Konstantin VII. Porfirogenet [...] 
  5. ^ Grafenauer, Bogo (1952). "Prilog kritici izvještaja Konstantina Porfirogeneta o doseljenju Hrvata" (PDF). Historijski zbornik (Hırvatça ve Almanca), 1–2. Faculty of Philosophy, Zagreb. ss. 1–56. 21 Şubat 2014 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ağustos 2012. 
  6. ^ Danijel Dzino (2010). Becoming Slav, Becoming Croat: Identity Transformations in Post-Roman and Early Medieval Dalmatia (İngilizce). BRILL. s. 104. ISBN 9004186468. 27 Haziran 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Eylül 2012. 
  7. ^ Kreutz, 1996, 173 n45.
Genel

Dış bağlantılar


İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Romen Diyojen</span> 1068–1071 yılları arasındaki Bizans imparatoru

IV. Romanos ya da yaygın Türkçe adıyla Romen Diyojen, 1068 ile 1071 arasında hüküm süren Bizans imparatoru. Anadolu'yu Türklere karşı savunmak için tahta çıkıp büyük bir ordu topladı ama Malazgirt Meydan Muharebesi'nde Alparslan'a karşı başarısız olunca tahttan indirildi ve Bizans tarafından gözlerine mil çekildi. Gözlerine mil çekme işlemi çok kötü yapıldığı için öldü.

<span class="mw-page-title-main">Zoi (imparatoriçe)</span>

Zoi Porfirogenita 11 Kasım 1028'den 1050 yılındaki ölümüne kadar Bizans imparatoriçesi unvanını taşımıştır. 21 Nisan 1042'den 12 Haziran 1042'ye kadar kız kardeşi Theodora ile ortak hüküm sürmüştür.

<i>Aleksiad</i>

Aleksiad, Doğu Roma (Bizans) İmparatoru I. Aleksios'un kızı Doğu Roma tarihçisi Anna Komnini tarafından yazılmış Orta Çağ biyografik kitaptır.

Josef Bringas, Bizans İmparatorluğu'nda VII. Konstantinos ve II. Romanos dönemlerinde önemli hadım yönetici, daha sonra etkili hükümdar naibi. II. Nikiforos'un 963 yılında imparatorluk tacına yükselişi karşısında başarısız bir muhalefet göstermiş, bir manastıra sürgüne gönderilmiş ve 965 yılında orada ölmüştür.

Romilly James Heald Jenkins, Bizans ve Modern Yunan çalışmaları yapan Britanyalı bilim insanı. 1946–1960 yılları arasında King's College London'da Modern Yunan ve Bizans Tarihi, Dili ve Edebiyatı profesörlüğü yapmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Achelous Muharebesi (917)</span>

Acheloos ya da Achelous Muharebesi , ayrıca Anchialus Muharebesi olarak da bilinir, 20 Ağustos 917 günü, Bulgaristan'ın Karadeniz sahiline yanında, Tuthom kalesine yakın Achelous nehrinde Bulgar ve Bizans kuvvetleri arasında gerçekleşmiştir. Bulgarlar'ın kesin zaferi, Simeon'in önceki başarılarını güvence altına alırken, aynı zamanda onu çok iyi korunan Bizans başkenti Konstantinopolis ile Mora hariç tüm Balkan yarımadasının de facto hükümdarı yaptı.

<span class="mw-page-title-main">VII. Konstantinos</span> Bizans imparatoru

VII. Konstantinos Porfirogennetos ya da Porphyrogenitus, "Mor Oda'da Doğan" Makedon Hanedanı'nın dördüncü Bizans imparatoru, 913 ile 959 yılları arasında hüküm sürmüştür. İmparator VI. Leon ile onun dördüncü karısı Zoe Karbonopsina'nın oğlu, öncülü Aleksandros'un yeğenidir.

<span class="mw-page-title-main">Leon Rabduhos</span> Bizans aristokrat ve diplomat

Leon Rhabdouchos ya da Rhabduchus, Bizans aristokrat ve diplomat.

<span class="mw-page-title-main">Bizans diplomasisi</span>

Bizans diplomasisi, Bizans İmparatorluğu'nun diğer devletler ile müzakere etmek ve dış politikasının hedeflerini yükseltmek için benimsediği ve kullandığı ilke, yöntem, mekanizma, ideal ve teknikleri anlatır. Dimitri Obolensky, Doğu Avrupa medeniyetlerinin korunmasının, Bizans'ın Avrupa ve Orta Doğu tarihine kalıcı katkılarından biri olan Bizans diplomasisinin beceri ve becerisine bağlı olduğunu iddia eder.

<span class="mw-page-title-main">Andronikos (X. Konstantinos'un oğlu)</span> Bizans imparatoru

Andronikos Dukas, Latin dillerinde yazılışı Andronicus Ducas, Bizans İmparatoru X. Konstantinos'un üçüncü oğlu ve Bizans İmparatoru VII. Mihail'in en genç kardeşi. Diğer kardeşlerinin aksine, ismi babası tarafından genç ortak imparator olarak zikredilmemiştir ve bu unvan ona Romen Diyojen tarafından verilmiştir. Onun dışında çok önemsizdir ve herhangi bir şekilde devlet işlerine müdahalesi olmamıştır.

<span class="mw-page-title-main">Árpád</span> Büyük Macar Prensi

Árpád , 9 ve 10. yüzyılların başında Macar kabileleri konfederasyonunun başı. Macarların kutsal hükümdarı (kende) veya askerî lideri (gyula) olarak görev yapmış olabilir. Farklı kaynakların çelişkili bilgiler vermesinden ötürü hayatına dair çoğu detay tarihçiler arasında tartışmalıdır. Bu çelişkilere rağmen Macarların çoğu onu "ülkemizin kurucusu" olarak anar ve Macarların Karpat Havzası'nı ele geçirmesinde Árpád'ın önemli rolü, daha sonraki bazı tarihi kayıtlarda vurgulanmıştır. Árpád ile başlayan hanedanlık, 1301 yılına kadar Macaristan Krallığı'nı yönetmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Hersonos (thema)</span> Bizans idari bölümü (Thema)

Hersonos Theması başlangıçta ve resmî olarak Klimata olarak adlandırılan, merkezi Kırım'da, Hersonisos'da bulunan bir Bizans theması idi.

<span class="mw-page-title-main">Romanos fildişisi</span>

Romanos fildişisi, Bizans İmparatorluğu döneminde yapılmış 24.6 cm x 15.5 cm büyüklüğünde, günümüzde Paris, Cabinet des Médailles'de sergilenen fildişi kabartmadır. Fildişi eser üzerinde Romanos ve Eudokia'yı kutsayan İsa tasvir edilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Paris mezmurlar kitabı</span> el yazması

Paris mezmurlar kitabı 38 x 26,5 cm boyutlarında, 449 yaprak ve 14 tam sayfa minyatür içeren Bizans resimli el yazmasıdır. Psalter olarak da bilinen bir Mezmurlar Kitabı nüshası olan eser, imparator VII. Konstantinos ve onun halefleriyle yakından özdeşleşmiş klasik sanata olan ilginin 10. yüzyılda yenilenmesi olan sözde Makedon Rönesansı'nın önemli bir eseri olarak kabul edilir.

<span class="mw-page-title-main">Herakleios (II. Konstans'ın oğlu)</span> Bizans ortak imparator

Herakleios 659'dan 681'e kadar Bizans Ortak İmparatordur. İmparator II. Konstans ile Fausta'nın oğludur, babası İtalya'ya gitmeden önce 659'da ortak İmparator olmuştur. Konstans'ın ölümünden sonra, Herakleios'un erkek kardeşi IV. Konstantinos kıdemli imparator olarak tahta çıktı. Konstantinos, Herakleios ve Tiberios'u ortak imparatorluk görevinden almaya teşebbüs etti ve bu da 681'de bir halk isyanı başlattı. Konstantinos, isyancıların taleplerini kabul etme sözü, onları eve göndererek, ancak liderlerini Konstantinopolis'e getirerek isyanı sona erdirdi. Oraya vardıklarında, Konstantinos onları idam ettirdi, ardından Tiberios ve Herakleios'u hapse attı ve onları sakat bıraktı, bu noktadan sonra tarih sahnesinden silindiler.

Zosimus Bizans İmparatoru I. Anastasius döneminde Konstantinopolis'te yaşamış Yunan tarihçidir. Fotios'a göre bir comes idi ve imparatorluk hazinesinin "avukatı" olarak görev yapıyordu. Zosimus, I. Konstantin'in geleneksel çok tanrılı dini reddetmesini kınamasıyla da bilinir.

<span class="mw-page-title-main">Dubrovnik Kuşatması (866-868)</span>

Dubrovnik Kuşatması ya da Ragusa Kuşatması (866-868), Ağlebîler ve Bari Emirliği tarafından Ragusa şehrinin 866 yılında denizden kuşatılması ile başlayan, ancak 868'de Bizans filosunun yaklaşmasıyla kaldırılan, on beş ay devam eden bir kuşatmadır. Kuşatmanın başarısızlığı, yeni Bizans imparatoru I. Basil'in uyguladığı saldırgan batı politikasının ilk sonuçlarından biridir. Kuşatma sonrasında, Bizans otoritesinin Dalmaçya kıyısında yeniden kurulması, Batı Balkanlar'daki Slavların Hıristiyanlaştırılması ve birkaç yıl içinde ise Bizans'ın Güney İtalya'da yeniden varlığı sağlandı.

<span class="mw-page-title-main">Konstantinos Dalassenos (Antakya dükü)</span> Bizanslı aristokrat ve general

Konstantinos Dalassenos 11. yüzyılın ilk yarısının önde gelen bir Bizanslı aristokrat ve Dalassenos soylu ailesinin bir üyesidir. Tecrübeli ve popüler bir generaldi, 1028'de porphyrogenita İmparatoriçe Zoi ile evlenerek imparatorluk tahtına çıkmaya çok yaklaştı. Zoi'nin evlendiği İmparator III. Romanos'a eşlik etti, bazı tarihçiler tarafından Azez Muharebesi'nde Romanos'un aşağılayıcı yenilgisinden onu sorumlu tutarlar.

<span class="mw-page-title-main">Ras Katepanlığı</span> Bizans İmparatorluğu Vilayeti

Ras Katepanlığı Bizans İmparatoru I. İoannis'in yönetimi sırasında, Orta Çağ'ın erken dönemlerinde Sırbistan'ın orta bölgelerinde 971 civarında kurulmuş Bizans İmparatorluğu'nun bir vilayeti (katepanat) idi. Katepanat, adını tarihi Raška bölgesi ile anılan müstahkem Ras kasabasından almıştır. Eyalet kısa ömürlü oldu ve Bulgar İmparatorluğu'nun yeniden kurulmasının ardından Bizans'ın bölgeden çekilmesinin ardından 976'dan kısa bir süre sonra çöktü.

<span class="mw-page-title-main">Levedi</span>

Levedi veya Lebed, Levedias, Lebedias ve Lebedi Macarların bilinen ilk lideri olan bir Macar reisiydi.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.