İçeriğe atla

David Winfield (Bizantolog)

David Crampton Winfield (2 Aralık 1929 - 28 Eylül 2013), duvar resimleri alanında uzmanlaşmış İngiliz konservatör ve Bizantolog. Kariyerinin ilk yıllarını yurt dışında, özellikle Türkiye ve Kıbrıs'ta geçirdi ve Kıbrıs'taki koruma çalışmaları nedeniyle 1974'te Britanya İmparatorluk Nişanı'na layık görüldü.[1] The Times'taki ölüm ilanında David Winfield, “19. yüzyılın büyük gezginleri arasında sayılabilecek araştırmacı arkeolojik kaşif” olarak tanımlandı.[2] Winfield'ın, Profesör Anthony Bryer ile birlikte 1985'te yazdığı, Pontus'taki Bizans anıtları ve topografyası üzerine olan inceleme yazısı, konuyla alakalı yazılmış en kapsamlı eser kabul edilmektedir.[3]

Kariyerinin sonraki yıllarında Birleşik Krallık'ta çalıştı ve 1981'de National Trust organizasyonuna konservatör olarak atandı.[4]

İlk yılları ve eğitimi

David Winfield Londra'nın Hendon kasabasında doğdu ve büyüdü. Babası Birinci Dünya Savaşı sırasında yaralanmış bir subaydı. Annesi Edith, Winfield beş yaşındayken öldü ve David ve erkek kardeşi büyük ölçüde halaları tarafından yetiştirildi. Winfield'ın hem babası hem de II. Dünya Savaşı'nda savaş esiri olan abisi, Winfield otuz yaşına gelmeden öldü.[5]

Winfield, Dorset'teki Bryanston Okulu'nda yatılı olarak okudu. 1954'te mezun olduktan sonra Oxford'daki Merton Koleji'nde Modern Tarih eğitimi almaya devam etti. Aynoroz'dan geçerek Avrupa'dan İstanbul'a yaptığı motosiklet yolculuğunda Bizans sanatını ve mimarisine ilgi duymaya başladı. Dönemin önde gelen iki akademisyeni Gervase Mathew ve David Talbot Rice'ın tavsiyesi üzerine British Council'a burs başvurusunda bulundu ve Bizontoloji eğitimi almak için burs kazandı.[2][5] Burs sayesinde Belgrad Üniversitesi'nin önde gelen Sırp sanat tarihçileriyle birlikte iki yıl çalıştı ve yaz tatillerinde Sopoćani'deki 13. yüzyıl manastırlarının duvar resimlerini koruma tekniklerini öğrendi.[5]

Kariyeri

Winfield Balkanlar'daki çalışmalarında öğrendiği bilgilerle e Byzantinoslavica 19, no.2 dergisinin 1958 tarihli sayısında yayımlanan Four Historical Compositions from the Medieval Kingdom of Serbia makalesini yazdı.[5] Arkeoloji ve koruma çalışmaları hakkında, genellikle karısı June ile işbirliği içinde birçok kitap ve makale yayınlamaya devam etti. Eşiyle Trabzon'da birlikte çalıştıkları projede tanışmışlardı.[2] Kariyeri boyunca birlikte çalışmaya devam ettiler.

Türkiye

Winfield'in ilk büyük projesi, 1957'de David Talbot Rice'ın projenin saha direktörü olmasını önerdiği Trabzon'daki Ayasofya Kilisesi üzerinedir. Winfield, kilisedeki freskleri araştırmakla görevlendirildi, kilisenin gerekli her türlü restorasyonu üstlendi ve sonraki beş yıl boyunca bu çalışmayı yürüttü. Ankara'daki İngiliz Arkeoloji Enstitüsü'nün sponsorluğunda gerçekleşen proje, Talbot Rice'ın Türk hükûmetinden Hristiyan tablolarını ortaya çıkarmak için izin alabildiğinden dolayı çığır açıcı kabul edildi. Çünkü o dönemde Ayasofya Kilisesi cami olarak kullanılıyordu.[6] Duvarlardan badananın kaldırılması, kiliseki freskleri ortaya çıkardı.[7] Lutgarde Vandeput'un 2008 yılında Anatolian Studies dergisi için yazdığı bir makalede dediği gibi, freskler “yalnızca resim tekniklerinin kökeni ve gelişimi hakkında fikir verdiği için değil, aynı zamanda 13. yüzyılda Hristiyan sanatının gelişimi hakkında bilgi sağladıkları için önemli kabul edildi."[8] Projenin sonunda ve eşiyle birlikte Trabzon çapında tanınan Winfield tarafından ikna edilen Trabzon valisi, kilisenin müze olarak yeniden açılmasına izin verdi. Buna karşın 2013 yılında müzenin yeniden camiye dönüştürülmesine karar verildi.[6] 

Winfield'ın Ayasofya'daki çalışma 1962'de tamamlandı ve 1963'te Trabzon'un doğusundaki Çoruh vadisinin çevresindeki Gürcü kiliselerini incelemek için Oxford Üniversitesi Marjory Wardrop Gürcü Araştırmaları Fonu'ndan hibe aldı. Winfield'ın araştırmaları 1968'de Journal of Warburg and Courtauld Institutes tarafından yayımlandı.[5]

1962'de Michael Gough ile birlikte Niğde'nin hemen dışında bulunan kayaya oyulmuş bir kompleks olan Eski Gümüş Manastırı'nı ziyaret etti. Russell Trust'tan hibe aldıktan sonra, June Winfield ve Mary Gough'un da aralarında bulunduğu bir grup araştırmacı, sonraki birkaç yıl boyunca kayaya oyulmuş kilisedeki Bizans duvar resimlerinin restorasyon çalışmalarını yaptı.[9] Çalışmalar, MS 11. veya 12. yüzyıllara ait olduğuna inanılan Yeni Ahit sahnelerini betimleyen korunmuş resimleri ortaya çıkardı. Bu keşif 25 Ekim 1963'te The Times gazetesinden yayımlandı.[10] Bir başka keşif, narteksin üzerindeki bir duvarda yer alan, Ezop Masalları tasvirleriydi.[11]

Winfield, Trabzon'daki zamanının başlarında Anthony Bryer ile tanıştı. Ortak ilgi alanları sayesinde ikili, bölgenin gözüpek kaşifleri haline geldiler. Hafta sonları kıyı boyunca seyahat ettiler ve birçok yapıyı sonsuza dek yok edilmeden önce belgelediler. Araştırma 1970'lerde tamamlanmış olmasına rağmen, ortaya çıkan iki ciltlik çalışma 1985'e kadar yayımlanmadı.[12][13]

1964-5'te Winfield, 1963-64 akademik yılında Misafir Araştırmacı olarak çalıştığı Dumbarton Oaks'a Araştırma Görevlisi olarak atandı.[14] Başlangıçta Winfield İstanbul'da yaşamayı planlamıştı, ancak Türkiye'de işler zorlaşınca, David ve eşi Kıbrıs'a taşındı.

Kıbrıs

1952 ve 1978 yılları arasında, Dumbarton Oaks Kıbrıs'taki anıt çalışmalarının sponsor oldu [15] ve neredeyse on yıl boyunca, David Winfield ve eşi Kıbrıs'taki Panayia tu Araka Kilisesi üzerinde çalıştılar. Winfield, 1968-73 yıllarında resimlerin restorasyonunu ve konservasyonunu denetledi ve June Winfield, freskleri analiz edip çizimler yaptı.[15] Winfield'lar daha sonra çalışmaları hakkında The Church of the Panaghia tou Arakos at Lagoudhera, Cyprus: The Paintings and Their Painterly Significance. isimli kitabı yayımladılar.[16]

Bu çalışmadan önce Winfield, Ernest Hawkins ile birlikte, Asinou'daki Meryem Ana Kilisesi'nin (Panagia Phorbiotissa) duvar resimlerini temizledi.[17][18] Ayrıca Hawkins'in daha önce üzerinde çalıştığı Monagri [19] ve Pera Chorio'daki kiliseleri ve Baf'ın yakınlarındaki Agios Neophytos Manastırı üzerinde çalıştı.[5]

1970'lerde Dumbarton Oaks tarafından sağlanan saha araştırmaları için fon önemli ölçüde azaldı[20] ve Lagoudera'daki çalışma 1973'te sona erdiğinde, Winfield ailesi İngiltere'ye geri döndü ve Oxford'a yerleşti.[2]

Birleşik Krallık

Döndüğünde, Winfield'ın Kıbrıs'taki önemli çalışmaları İngiliz Hükümeti tarafından tanındı ve kendisine 'Kıbrıs'taki dini sanat eserleri üzerine yaptığı restorasyon hizmetleri' için 1 Ocak 1974 Britanya İmparatorluk Nişanı verildi.[1]

Birleşik Krallık'a geri döndükten ve bir dizi hibenin yardımıyla, önce All Souls College'da Misafir Araştırmacı olarak, ardından Merton Koleji'nde Kıdemli Araştırma Görevlisi olarak çalıştı.[2]

1979'da Canterbury Katedrali'ndeki Duvar Resimlerini Koruma Atölyesi'nin kurucusu ve yöneticisi oldu. Bu süre zarfında İsa Şapeli'ndeki tavan resimlerinin restorasyonu üzerinde çalıştı.[5]

Kişisel hayatı

Winfield, June Wainwright[21] ile evlendi ve çiftin Lagoudera'da yaşadığı dönemde Lefkoşa'daki hastanede dünyaya gelen üç çocuğu oldu. Çocuklar ilk yıllarını Kıbrıs'ta köy okulunda okurken anneleri tarafından evde eğitilerek geçirdiler.[5][15] Hayatın sonraki dönemlerinde Winfield ve karısı bir çiftlik evi satın aldı ve çiftçiliğe başladı.[2] Winfield 28 Eylül 2013 Cumartesi günü Mull Adası'nda öldü ve oraya gömüldü.

Seçilmiş yayınları

  • ‘The Church of Our Lady at Asinou, Cyprus. A Report on the Seasons of 1965 and 1966’, David C. Winfield and Ernest J. W. Hawkins, in Dumbarton Oaks Papers, Vol.21, 1967, pp. 260–266
  • ‘Some Early Medieval Figure Sculpture from North East Turkey’ in the Journal of Warburg and Courtauld Institutions, Vol.38, 1968, pp. 33–72
  • Middle and Later Byzantine Wall Painting Methods. A Comparative Study’ in Dumbarton Oaks Papers, Vol.22, 1968, pp. 61–139
  • ‘Cities of Heraclius’ in Byzantine and Modern Greek Studies, Thomas S. Brown, Anthony Bryer & David Winfield, Volume 4, 1978
  • Proportion and Structure of the Human Figure in Byzantine Wall Painting and Mosaic, British Archaeological Reports International Series, David and June Winfield, Oxford : BAR Publishing, 1982, 9780860541967
  • ‘The restoration of the painted ceiling, the Jesus Chapel, Canterbury cathedral’ in The Conservator, Deborah Langslow, Fiona Allardyce, Anne Worrall & David Winfield, Volume 8, Issue 1, 1984
  • Byzantine Fortifications, with Clive Foss, Pretoria : University of South Africa, 1986, Şablon:Isbn
  • The Byzantine Monuments and Topography of the Pontos, with maps and plans by Richard Anderson and drawings by June Winfield, 2 volumes, Anthony Bryer and David Winfield, Washington, DC : Dumbarton Oaks Research Library and Collection,1985, Şablon:Isbn
  • The Church of the Panaghia tou Arakos at Lagoudhera, Cyprus: The Paintings and Their Painterly Significance, David Winfield and June Winfield, Washington, DC : Dumbarton Oaks Research Library and Collection, 2003, 9780884022572
  • Byzantine Mosaic Work : Notes on history, technique & colour, Lefkosia, Cyprus : Moufflon Publications, 2005, 9789963642175

Kaynakça

  1. ^ a b "Page 1 | Supplement 46162, 28 December 1973 | London Gazette | The Gazette". www.thegazette.co.uk. 1 Kasım 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2021.  Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: ":0" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: )
  2. ^ a b c d e f "David Winfield" (İngilizce). ISSN 0140-0460. 4 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2021.  Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: ":1" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: )
  3. ^ "Bryer Anthony, Winfield David. Byzantine Monuments and Topography of the Pontos (Volume II) [PDF]". www.twirpx.com (Rusça). Erişim tarihi: 4 Ağustos 2021. []
  4. ^ "British picture restorers, 1600-1950 - W - National Portrait Gallery". www.npg.org.uk. 1 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2021. 
  5. ^ a b c d e f g h EASTMOND (2014). "David Winfield: 2 December 1929 – 28 September 2013". Dumbarton Oaks Papers. 68: 1-5. ISSN 0070-7546. 4 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Eylül 2021.  Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: ":2" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: )
  6. ^ a b "Restoration of the Church of Saint Sophia at Trabzon | Research at the BIAA | BIAA". biaa.ac.uk. 7 Kasım 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2021. 
  7. ^ "David Winfield Image Archive: A Gift to the Courtauld" (PDF). The Courtauld News. Issue No. 37 Spring/Summer 2015: 6. 4 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 1 Eylül 2021. 
  8. ^ Vandeput (2008). "The British Institute at Ankara: 60 Years Young". Anatolian Studies. 58: 1-14. ISSN 0066-1546. 4 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Eylül 2021. 
  9. ^ "Eski Gümüş Monastery Restoration | Research at the BIAA | BIAA". biaa.ac.uk. 29 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2021. 
  10. ^ "Byzantine Murals Revealed. Discovery in Turkish Church". The Times, Friday 25 October 1963. 
  11. ^ "Eski Gumus (Niğde)". Cappadocia History (İngilizce). 7 Aralık 2018. 19 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ağustos 2021. 
  12. ^ Hill (2017). "Anthony Applemore Mornington Bryer 31 October 1937 to 22 October 2016". Anatolian Studies. 67: vi-viii. ISSN 0066-1546. 4 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Eylül 2021. 
  13. ^ "The Byzantine Monuments and Topography of the Pontos". PontosWorld. 19 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2021. 
  14. ^ "Fellows and Visiting Scholars in Byzantine Studies". Dumbarton Oaks (İngilizce). 3 Kasım 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2021. 
  15. ^ a b c Carr (2008). "Dumbarton Oaks and the Legacy of Byzantine Cyprus". Near Eastern Archaeology. 71 (1/2): 95-103. ISSN 1094-2076. 5 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Eylül 2021.  Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: ":5" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: )
  16. ^ "The Church of the Panaghia tou Arakos at Lagoudhera, Cyprus: The Paintings and Their Painterly Significance". American Journal of Archaeology (İngilizce). 24 Mart 2011. 2 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ağustos 2021. 
  17. ^ "Obituaries: Ernest Hawkins". The Independent (İngilizce). 23 Ekim 2011. 4 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2021. 
  18. ^ "Asinou across Time: Studies in the Architecture and Murals of the Panagia Phorbiotissa, Cyprus. Dumbarton Oaks studies, 43 – Bryn Mawr Classical Review" (İngilizce). 23 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2021. 
  19. ^ "The Byzness" (İngilizce). Oxford University Byzantine Society (OUBS). 20 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  20. ^ ""A Free Exchange of Ideas"". Dumbarton Oaks (İngilizce). 7 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ağustos 2021. 
  21. ^ Eastmond (2014). "David Winfield 2 December 1929 to 28 September 2013". Anatolian Studies. 64: v-viii. ISSN 0066-1546. 5 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Eylül 2021. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Zilkale</span> Orta çağda inşa edilmiş bir kale

Zilkale ya da asıl adıyla Zirkale, Rize'nin Çamlıhemşin ilçesi sınırlarında, Fırtına Deresi Vadisi’nde yer alan, ilk inşa tarihi kesin olarak bilinmeyen bir kaledir.

<span class="mw-page-title-main">Akçalı, Şiran</span>

Akçalı, Gümüşhane ilinin Şiran ilçesine bağlı bir köydür.

<span class="mw-page-title-main">Alexander Kazhdan</span> Sovyet tarihçi (1922 – 1997)

Alexander Petrovich Kazhdan, Sovyet-Amerikan Bizans uzmanı.

Eudokia Megali Komnini, Trabzon İmparatoru III. Aleksios ile Theodora Kantakuzini'n kızıdır. Dolayısıyla güçlü Bizans Komninos Hanedanı'nın bir üyesidir.

<span class="mw-page-title-main">Haldia</span>

Haldia Karadeniz ve kuzeydoğu Anadolu'nun dağlık iç kesimlerinde yer alan tarihi bir bölge. İsim, antik çağlarda bölgede oturan Chaldoi olarak adlandırılan halktan türemiştir. Haldia, Bizans döneminde kullanılmış, 840 yılından itibaren Haldia Theması olarak bilinir. Bölge, 1461 yılında Osmanlı İmparatorluğu tarafından ele geçirilene kadar, Orta Çağın son döneminde, Trabzon İmparatorluğu'nun çekirdeğini oluşturmuştur.

Sergios Nikitiatis Üst düzey bir Bizans yetkilisi ve Frigya Hanedanı üyesidir. "Ortodoksluk Bayramı" denilen ikonaların yeniden canlandırılmasındaki rolü nedeniyle Doğu Ortodoks Kilisesi tarafından aziz ilan edilmiştir, yortusu 28 Haziran'dır.

<span class="mw-page-title-main">Makronlar</span> Eski bir Kolhis boyu

Makronlar Pontus'un doğusunda bulunan Mosçiçi Dağları civarında yaşamış antik bir Kolhis boyuydu.

Canihites ailesi, Türkçe: Cancalar, Laz kökenli aristokrat bir ailedir. Pontus'un merkez Haldia bölgesindeki Caniha yerleşiminde yaşamışlardır. Tarihçi Anthony Bryer'a göre, 1355 yılından sonra Canihitesler, Trabzon İmparatorluğu'nun işgali sırasında Kabazites ailesi ile aynı safta yer almışlardır. En tanınmış Canihitesler: Theodore, John, Sevastos, Stephen, Michael ve iki Konstantindi.

<span class="mw-page-title-main">Vazelon Manastırı</span> Maçkada tarihi bir manastır

Vazelon Manastırı ya da diğer adıyla Aziz John Vazelon Manastırı Trabzon'un Maçka ilçesinde bulunan manastırdır. Rum Kırımı ve Mübadele sorunu'ndan dolayı terk edilmek zorunda kalmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Makriyali Kilisesi</span>

Makriyali Kilisesi veya Noğedi Kilisesi, Artvin ilinin Kemalpaşa ilçe merkezine yakın bir yerde, deniz kıyısında konumlanan Orta Çağ'dan kalma bir kilisedir. Kilisenin bulunduğu yerin Osmanlı döneminde Makriyali / Makriyal olarak adlandırılması ve buranın adının Lazca Noğedi olmadından dolayı bu adlarla anılmaktadır. Makriyali'nin adının Kemalpaşa olarak değişmesinden sonra kiliseye Kemalpaşa Kilisesi de denmiştir.

Kıbrıs'ta 60ın üzerinde bizans ve geç Bizans döneminde kalma kiliselerde duvar resimleri bulunmaktadır. Bu kiliselerden 10 adeti Trodos Dağları'nda bulunmakla birlikte Trodos Bölgesi'ndeki Boyalı Kiliseler başlığıyla UNESCO tarafından Dünya Mirası kabul edilmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Anthony Bryer</span> Britanyalı tarihçi

Anthony Applemore Mornington Bryer Britanyalı tarihçi ve Bizantolog.

Gabras ya da Kavraz Haldia'nın yarı bağımsız ve yarı veraset hükümdarları olarak özellikle 11. yüzyılın sonlarında ve 12. yüzyılların başlarında öne çıkan Bizanslı önemli bir soylu ailenin soyadıdır.

<span class="mw-page-title-main">Koloneia (thema)</span> Bizans idari bölümü (Thema)

Koloneia Theması, Kuzey Kapadokya ile güney Pontus'da Bizans İmparatorluğu küçük bir theması. 9. yüzyıl ortasında bir zaman kurulmuş ve 1071'de Malazgirt Meydan Muharebesi'nin hemen sonrası Selçuklular tarafından fethedilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Boztepe, Trabzon</span>

Boztepe, Trabzon'un Ortahisar ilçesinin 3 kilometre güneydoğusunda yer alan bir tepedir. Değirmendere Vadisi Boztepe'nin doğusunda yer alır.

Mamia Gurieli Dadiani hanedanından bir eristavi idi. 15. yüzyılın sonlarında Guria Prensliği'nin düklüğünü yapmıştır. Onun soyundan gelenler Rus İmparatorluğu'nun Guria Prensliği'ni işgal ettiği 1829 yıla kadar Guria Prensliği'ni yönetmiştir.

I. Athanasios 1289'dan 1293'e ve 1303'ten 1309'a kadar iki dönem Konstantinopolis Patriği olarak görev yapmıştır. Edirne'de doğmuş, Konstantinopolis'te ölmüştür. İmparator II. Andronikos tarafından patrik olarak seçildi, Konstantinopolis ve Roma Kiliselerinin yeniden birleşmesine karşı çıktı ve din adamları arasında muhalefeti uyandıran bir dini reform başlattı. 1293'te istifa etti ve 1303'te halkın desteğiyle yeniden göreve geldi. Birlik yanlısı dini hizip, onu 1310'un başlarında emekli olmaya zorladı.

<span class="mw-page-title-main">Çatılı Aziz Nikolas Kilisesi</span> Manastır

Çatılı Aziz Nikolas Kilisesi Kıbrıs, Kakopetria'da bulunan 11. yüzyıl Bizans manastırıdır. Kilise, 11. yüzyılda Kıbrıs'ta hayatta kalan tek Orta Bizans katholikon'udur. Çatılı Aziz Nikolaos Orta Bizans döneminden, 12. yüzyıl civarında Frank egemenliğinin başlangıcına kadar zenginleşmiştir. Frenk yönetiminden bu yana kilise açık kalmıştır, ancak küçük bir köy kilisesi ve haç yeri olarak hizmet etmiştir. Kilise, 1985 yılında UNESCO Dünya Mirası Alanı olarak etiketlenen Troödos Bölgesi'ndeki on Boyalı Kilise'den biridir.

Sirarpie Der Nersessian Ermeni ve Bizans araştırmalarında uzmanlaşmış Ermeni sanat tarihçisidir. Der Nersessian tanınmış bir akademisyen ve Ermeni sanat tarihi alanında öncü bir isimdi. Massachusetts'teki Wellesley Kolejinde ve Harvard Üniversitesi'nin Henri Focillon Sanat ve Arkeoloji bölümünde Profesör ünvanı ile dersler vermiştir. Dumbarton Oaks'ta başta kıdemli üye, sonrasında ise 1954-1955 ve 1961-62 yılları arasında müdür yardımcısı olarak görev yaptı. Aynı zamanda Scholars Kurulunun da bir üyesiydi. Der Nersessian, British Academy (1975), Académie des Inscriptions et Belles-Lettres (1978) ve Ermeni Bilimler Akademisi (1966) gibi çeşitli uluslararası kuruluşların da üyesiydi.

Scholarioi 14. yüzyıl'da Trabzon İmparatorluğunda yaşanan iç savaş sırasında öne çıkan ailelerden biriydi.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.