İçeriğe atla

David Pines

David Pines
Doğum8 Haziran 1924(1924-06-08)
Kansas City, Missouri
Ölüm3 Mayıs 2018 (93 yaşında)
Urbana, Illinois
VatandaşlıkAmerikalı
EğitimKaliforniya Üniversitesi (Berkeley) (A.B.)
Princeton Üniversitesi (Ph.D.)
Kariyeri
DalıFizik
Çalıştığı kurumlarPrinceton Üniversitesi İleri Araştırmalar Merkezi, University of Illinois at Urbana-Champaign, Kaliforniya Üniversitesi, Davis
Doktora
danışmanı		David Bohm
Doktora öğrencileriPhilippe Nozières

David Pines (8 Haziran 1924  – 3 Mayıs 2018) fizik profesörüydü. Institute for Complex Adaptive Matter (ICAM, "Karmaşık Uyarlanabilir Madde Enstitüsü") ve International Institute for Complex Adaptive Matter'ın (I2CAM, "Uluslararası Karmaşık Uyarlanabilir Madde Enstitüsü") kurucu başkanıydı (bu kurumlar, fiziğin yeni alanlarından biri olan "oluşan olaylar" [emergent phenomena] konusunun araştırması ve anlaşılması amacını taşır). Pines, California Üniversitesi, Davis'te seçkin fizik profesörü, University of Illinois at Urbana-Champaign'de (UIUC) İleri Araştırmalar Merkezi'nde fizik, elektrik ve bilgisayar mühendisliği emeritus profesör, ayrıca Los Alamos Ulusal Laboratuvarı'ndaki Malzeme, Fizik ve Uygulamalar Bölümü çalışanlarındandı.

Çok cisimli sistemler teorisi ve teorik astrofizik alanında yaptığı çığır açıcı katkılar nedeniyle Guggenheim Bursu[1] (iki defa), Feenberg Madalyası, Edward A. Frieman Lisansüstü Öğrenci Araştırmalarında Mükemmellik Ödülü, Dirac Ödülü ve Drucker Ödülü'ne layık görüldü. Pines, ABD Ulusal Bilimler Akademisi, Amerikan Felsefe Topluluğu, Amerikan Fen ve Edebiyat Akademisi, Rus Bilimler Akademisi, Macaristan Bilimler Akademisi üyesi, Türkiye'de Bilim Akademisi onursal üyesiydi. Kaliforniya Teknoloji Enstitüsü, College de France, Trinity College, Cambridge, Leiden Üniversitesi ve Paris Üniversitesi'nde misafir öğretim üyesi olarak çalıştı.

1968-70 döneminde UIUC İleri Araştırmalar Merkezi'nin kurucu başkanı olarak görev yaptı. 1968'den 1972'ye kadar Aspen Fizik Merkezi'nin başkan yardımcısıydı, 1968-89 arasında ABD ile SSCB Arasında Fizikte İşbirliği Programı'nın kurucu eş-başkanlığını yürüttü. 1982'de kurucularından biri olduğu Santa Fe Enstitüsü'nde 1996 yılına kadar başkan yardımcısı, mütevelli heyeti başkanı ve bilim kurulu eş-başkanı olarak görev aldı.

Teorik fizik alanında on beş atölye çalışması ve iki yaz okulunun organizatörleri arasında bulundu. Aspen Fizik Merkezi onursal üyesi ve idare kurulu onursal üyesi, Sabancı Üniversitesi uluslararası danışma kurulu üyesiydi.[2]

David Pines 3 Mayıs 2018'de Illinois, ABD'de pankreas kanserinden öldü.

Hayatı

David Pines, makine mühendisi Sidney Pines ve Edith (Aldeman) Pines'ın oğludur.[3] 1940 yılında Dallas'ta Highland Park Lisesi'nden mezun oldu. Bir yıl Black Mountain College'da öğrenim gördükten sonra Kaliforniya Üniversitesi (Berkeley)'e kaydoldu.

1944'te Berkeley'de fizik alanında lisans öğrenimini tamamlayarak burada yüksek lisans çalışmalarına başladı. Bir dönem sonra denizci olarak askere alınması nedeniyle çalışmaları kesintiye uğradı. Donanmada iki yıl görev yapan David Pines, Berkeley'de hocası olan Robert Oppenheimer'ı izleyerek 1947'de Princeton Üniversitesi'ne geçti. Doktorasını David Bohm danışmanlığında, 1950 yılında Princeton'da tamamladı.

Araştırma alanları

David Pines son olarak, temel bileşenleri arasındaki güçlü ve birbiriyle çelişen etkileşimler bulunan malzemenin gösterdiği beklenmedik yeni davranış olaylarını (oluşan olaylar) belirleyen ilkeler üstüne araştırma yapıyordu. İlişkili elektron malzemesi hakkında yakın tarihli araştırma bulguları arasında, eksik katkılı kuprat süperiletkenlerin yalancı-boşluklu halindeki korumalı manyetik davranışın tutarlı fenomenolojik tanımının geliştirilmesi; ağır elektron malzemelerindeki Kondo örgüsünde hareketin korumalı oluşumunun keşfi ve bu oluşumun iki akışkanlı bir modeller tanımlanması bulunuyor. Pines nötron yıldızlarının pulsar parlamalarıyla kendini gösteren süperakışkanlığı ve helyum sıvılarındaki temel uyarılmaları konularında da çalışmalarını sürdürüyordu.[1]

Son dönem bilimsel makaleleri

    • Protected Behavior in the Pseudogap State of Underdoped Cuprate Superconductors (V. Barzykin ile), Phys. Rev. Lett., in the press and condmat 0601396, 2006
    • Complex Adaptive Matter: Emergent Phenomena in Materials (D.L. Cox ile), MRS Bulletin 30, 425-429, 2005
    • Scaling and the Magnetic Origin of Emergent Behavior in Correlated Electron Superconductors (N. Curro ve Z. Fisk ile), MRS Bulletin 30, pp442–446, 2005
    • The Pseudogap: Friend or Foe of High Temperature Superconductivity (M. Norman ve C. Kallin ile), Adv. Phys. 54, 715, 2005
    • Scaling in the Emergent Behavior of Heavy Electron Materials, (N. Curro, B-L. Young ve J. Schmalian ile) Phys. Rev.B. 70, 235117 (2004)
    • Two Fluid Description of the Kondo Lattice (S. Nakatsuji ve Z. Fisk ile), Phys Rev. Lett. 92.016401, 2004
    • Low Frequency Spin Dynamics in the CeMIn5 Materials (N. Curro ve ark. ile), Phys, Rev. Lett.90, 227202, 2003
    • A Spin Fluctuation Model for d-wave Superconductors (A. Chubukov ve J. Schmalian ile), “The Physics of Conventional and Unconventional Superconductors” içinde, ed. K.H. Benneman ve J. B. Ketterson, Springer Pub, 2003 (cond-mat/0201140)
    • The Quantum Criticality Conundrum (R.B. Laughlin, G. Lonzarich ve P. Monthoux ile), Advances in Physics 50, 361-365, 2001
    • The Middle Way (R. B.Laughlin, B.Stojkovic, J. Schmalian, P. Wolynes ile), PNAS 97,32-37, 2000
    • The Theory of Everything (R. B. Laughlin ile), PNAS 97, 27-32 (2000).

Kuantum akışkanları hakkında önemli yayınları

    • A Collective Description of Electron Interactions: III. Coulomb Interactions in a Degenerate Electron Gas (D. Bohm ile). Phys. Rev. 92, 609-625 (1953)
    • A Collective Description of Electron Interactions: IV. Electron Interaction in Metals. Phys. Rev. 92, 626-636 (1953)
    • Electron Interaction in Metals. Solid State Physics, ed. F. Seitz ve D. Turnbull, Academic, N.Y., 1, 3-51 (1955)
    • The Correlation Energy of a Free Electron Gas (P. Nozières ile). Phys. Rev. 111, 442-454 (1958)
    • Collective Energy Losses in Solids. Rev. Mod. Phys. 28, 184-199 (1956)
    • The Motion of Slow Electrons in Polar Crystals (T. D. Lee ve F. Low ile). Phys. Rev. 90, 297-302 (1953)
    • Electron-Phonon Interaction in Metals (J. Bardeen ile). Phys. Rev. 99, 1140-1150 (1955)
    • Nuclear Superconductivity, Proc. of the Rehovoth Conf. on Nuclear Structure, Interscience Press, 26-27 (1957)
    • Possible Analogy Between the Excitation Spectra of Nuclei and Those of the Superconducting Metallic State (A. Bohr ve B. Mottelson ile). Phys. Rev. 110, 936-938 (1958)
    • Ground-State Energy and Excitation Spectrum of a System of Interacting Bosons (N. Hugenholtz ile). Phys. Rev. 116, 489-506 (1959)
    • Effective Interaction of He3 Atoms in Dilute Solutions of He3 in He4 at Low Temperatures (J. Bardeen ve G. Baym ile). Phys. Rev. 156, 207-221 (1967)
    • Zero Sound in Liquid 4He and 3He, Quantum Fluids, Proc. of the Sussex University Symp., 16-20 Ağustos 1965, ed. D. F. Brewer, North-Holland Pub. Co., Amsterdam), s. 257-277 (1966)
    • Polarization Potentials and Elementary Excitations in He II at Low Temperatures (C. H. Aldrich III ile). J. Low Temp. Phys. 25, 677-690 (1976)
    • Polarization Potentials and Elementary Excitations in Liquid 3He (C. H. Aldrich III ile). J. Low Temp. Phys. 32, 689-715 (1978)
    • Roton Liquid Theory (K. Bedell ve I. Fomin ile). J. Low Temp. Phys. 48, 417-433 (1982)
    • Pseudopotential Theory of Interacting Roton Pairs in Superfluid 4He (K. Bedell ve A. Zawadowski ile). Phys. Rev. B 29, 102-122 (1984)
    • Superfluidity in Neutron Stars (G. Baym ve C. Pethick ile). Nature 224, 673-674 (1969)
    • Inside Neutron Stars, Proc. of 12th Int. Conf. on Low Temperature Physics, ed. Eizo Kanda, Academic Press of Japan, pp. 7–21 (1971)
    • Superfluidity in Neutron Stars (M. A. Alpar ile). Nature 316, 27-32 (1985)
    • Quasiparticle Interactions in Neutron Matter for Applications in Neutron Stars (J. Wambach ve T. L. Ainsworth ile). Nucl. Phys. A 555, 128-150 (1993)
    • Phenomenological Model of Nuclear Relaxation in the Normal State of YBa2Cu3O7 (A. Millis ve H. Monien ile). Phys. Rev. B 42, 167-177 (1990)
    • Toward a Theory of High Temperature Superconductivity in the Antiferro-magnetically Correlated Cuprate Oxides (P. Monthoux ve A. Balatsky ile). Phys. Rev. Lett. 67, 3448-3451 (1991)
    • Spin-fluctuation-induced Superconductivity in the Copper Oxides: A Strong Coupling Calculation (P. Monthoux ile). Phys. Rev. Lett. 69, 961-964 (1992)
    • Nearly Antiferromagnetic Fermi Liquids are High Temperature Supercon-ductors: Are the Superconducting Cuprates Nearly Antiferromagnetic Liquids? J. Chem. Phys. Solids 54, 1447-1455 (1993)
    • Complex Adaptive Matter: Emergent Phenomena in Materials (D.L. Cox ile), MRS Bulletin 30, 425-429, 2005
    • Scaling in the Emergent Behavior of Heavy Electron Materials (N. Curro, B-L. Young ve J. Schmalian ile, Phys. Rev. B 70.235117 (2004)
    • Protected Behavior in the Pseudogap State of Underdoped Cuprate Superconductors (V. Barzykin ile), Phys. Rev. Lett., in the press and condmat 0601396, 2006

Kitapları

    • The Many-Body Problem. (W. A. Benjamin: N.Y) 456 s. (1961)
    • Elementary Excitations in Solids. (W. A. Benjamin: N. Y.) 312 s. (1963)
    • The Theory of Quantum Liquids, Vol. I Normal Fermi Liquids. W. A. Benjamin: NY, 1, 355 s. (1966).
    • Pines, David; Philip W. Anderson, Philip W.; Kenneth Arrow, Kenneth J., (Ed.) (1988). The economy as an evolving complex system: the proceedings of the Evolutionary Paths of the Global Economy Workshop, held September, 1987 in Santa Fe, New Mexico. Redwood City, California: Addison-Wesley Pub. Co. ISBN 9780201156850.  .
    • The Theory of Quantum Liquids Vol. II: Superfluid Bose Liquids (P. Nozières), Addison-Wesley, 180 s. (1990)

Kaynakça

  1. ^ a b "David Pines - PHYSICS ILLINOIS". physics.illinois.edu. 4 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  2. ^ "David Pines (1924 - 2018)". GazeteSU. 11 Mayıs 2018. 27 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Kasım 2020. 
  3. ^ https://www.wral.com/david-pines-93-insightful-and-influential-physicist-dies/17548826/?comment_order=forward, and Ancestry.com records
  4. ^ Bedell, Kevin; Campbell, David; Laughlin, Robert (Ocak 2019). "David Pines". Physics Today. 72 (1): 63. Bibcode:2019PhT....72a..63B. doi:10.1063/PT.3.4119 Özgürce erişilebilir. 
  5. ^ "David Pines". University of Illinois. 20 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Temmuz 2019. 
  6. ^ "In memoriam: David Pines". www.santafe.edu (İngilizce). 4 Mayıs 2018. 7 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mayıs 2018. 
  7. ^ Chang, Kenneth (11 Mayıs 2018). "David Pines, 93, Insightful and Influential Physicsit, Dies". New York Times. 26 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Temmuz 2019. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Elektron</span> Temel elektrik yüküne sahip atomaltı parçacık

Elektron, eksi bir temel elektrik yüküne sahip bir atomaltı parçacıktır. Lepton parçacık ailesinin ilk nesline aittir ve bileşenleri ya da bilinen bir alt yapıları olmadığından genellikle temel parçacıklar olarak düşünülürler. Kütleleri, protonların yaklaşık olarak 1/1836'sı kadardır. Kuantum mekaniği özellikleri arasında, indirgenmiş Planck sabiti (ħ) biriminde ifade edilen, yarım tam sayı değerinde içsel bir açısal momentum (spin) vardır. Fermiyon olmasından ötürü, Pauli dışarlama ilkesi gereğince iki elektron aynı kuantum durumunda bulunamaz. Temel parçacıkların tamamı gibi hem parçacık hem dalga özelliklerini gösterir ve bu sayede diğer parçacıklarla çarpışabilir ya da kırınabilirler.

<span class="mw-page-title-main">Kuark</span> Temel parçacık türü

Kuark, bir tür temel parçacık ve maddenin temel bileşenlerinden biridir. Kuarklar, bir araya gelerek hadronlar olarak bilinen bileşik parçacıkları oluşturur. Bunların en kararlıları, atom çekirdeğinin bileşenleri proton ve nötrondur. Renk hapsi olarak bilinen olgudan ötürü kuarklar asla yalnız bir şekilde bulunmaz, yalnızca baryonlar ve mezonlar gibi hadronlar dahilinde bulunabilir. Bu sebeple kuarklar hakkında bilinenlerin çoğu hadronların gözlenmesi sonucunda elde edilmiştir.

Kuark yıldızı, son derece yüksek çekirdek sıcaklığı ve basıncının çekirdek parçacıklarını, başıboş kuarklardan oluşan sürekli bir madde hali olan kuark maddesini oluşturmaya zorladığı, varsayımsal bir sıkışık, egzotik yıldız türüdür.

<span class="mw-page-title-main">Steven Weinberg</span> Amerikalı teorik fizikçi (1933 – 2021)

Steven Weinberg Amerikalı teorik fizikçi. 1979'da Abdus Salam ve Sheldon Glashow ile birlikte zayıf etkileşim ile elektromanyetik etkileşimin birleştirilmesine ve temel parçacıklar arasındaki elektromanyetik etkileşime katkılarından dolayı Nobel Fizik Ödülüne layık görülmüştür

Yukarı kuark en hafif kuarktır, temel bir parçacıktır ve maddenin önemli bir bileşenidir. Aşağı kuarkla birlikte atom çekirdeğini meydana getiren proton ve nötronu oluşturur. Birinci nesil olarak sınıflandırılırlar. Elektrik yükü +2/3 e olup çıplak kütleleri 2,2+0,5
-0,4 MeV/c2 olarak ölçülmüştür. Bütün kuarklar gibi yukarı kuark da 1/2 spine sahip temel fermiyondur ve dört temel etkileşimin hepsinden etkilenir. Yukarı kuarkın antiparçacığı olan yukarı antikuark ile elektriksel yük işareti gibi birkaç özellikte farklılaşır.

Hüseyin Cavid Erginsoy, Türk fizikçi ve bilim insanı.

<span class="mw-page-title-main">David Lee (fizikçi)</span> Amerikalı fizikçi

David Lee Morris "helyum-3 süperakışkanlık buluşları için" Robert C. Richardson ve Douglas Osheroff ile Fizik 1996 Nobel Ödülü'nü kazanan Amerikalı fizikçi.

<span class="mw-page-title-main">Walter Kohn</span> Amerikalı fizikçi (1923 – 2016)

Walter Kohn, John A. Pople ile birlikte 1998 Nobel Kimya Ödülü sahibi Yahudi kökenli Amerikalı fizikçi. Walter Kohn ve John Pople bu ödülü kuantum kimyası üzerine bir birlerinden bağımsız olarak yaptıkları çalışmalar üzerine almaya hak kazanmışlardır. Kohn özelde bu ödülü Atomlar arasındaki kimyasal bağları açıklamak üzere karmaşık matematiği kuantum mekaniğine uygulayarak geliştirdiği yoğunluk fonksiyonları teorisi sayesinde kazanmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Süperakışkanlık</span>

Süperakışkanlık maddenin sıfır akmazlığa sahip bir akışkan gibi davrandığı hâlidir. Bu fenomen ilk olarak sıvı helyum ile keşfedildiyse de yalnızca sıvı helyum teorisinde değil aynı zamanda astrofizik, yüksek enerji fiziği ve kuantum kütleçekimi teorilerinde de uygulama alanına girmiştir. Bu fenomen Bose-Einstein yoğunlaşması ile bağıntılıdır ancak özdeş değildir: Bütün Bose-Einstein yoğuşukları süperakışkan olmadığı gibi bütün süperakışkanlar da Bose-Einstein yoğuşuğu değildir.

Süperiletkenlik bazı maddelerin elektrik direncinin belli bir sıcaklığın altında sıfır olması ve manyetik akıyı dışarı itmeleri olgusudur. Süperiletkenliğin tarihi Hollandalı fizikçi Heike Kamerlingh Onnes’in 1911’de cıvada süperiletkenliği keşfetmesiyle başlamıştır. O zamandan günümüze diğer birçok süperiletken madde keşfedilerek süperiletkenlik teorisi geliştirilmiştir. Bu konular yoğun madde fiziği alanında aktif çalışma alanları olmaya devam etmektedirler.

İki foton fiziği, genellikle gama-gama fiziği olarak bilinir, parçacık fiziğinin bir dalıdır ve iki foton arasındaki etkileşimi açıklar.

<span class="mw-page-title-main">David Thouless</span> İngiliz fizikçi (1934 – 2019)

David J. Thouless tam adı ile David James Thouless, Britanyalı fizikçi ve bilim insanı.

Tetrakuark, parçacık fiziğinde, dört valans kuarktan oluşan ve varlığı tahmin edilmesine karşın henüz kanıtlanamamış egzotik mezondur. Prensipte, bir tetrakuark durumu kuantum renk dinamiği içinde yer alabilmektedir.

Parçacık fiziğinde asimptotik özgürlük, enerji ölçeği yükseldikçe ve ilgili uzunluk ölçeği azaldıkça iki parçacık arası bağın asimptotik olarak zayıf olmasına sebebiyet veren ayar teorilerinin özelliklerinden biridir.

Nötron kırınımı, nötron difraksiyonu ya da elastik nötron saçılması, bir malzemenin atomik veya manyetik yapısına nötron saçılmasının uygulanmasıdır. İlk nötron kırınımı deneyleri 1945'te, Oak Ridge Ulusal Laboratuvarı'ndaki grafit reaktörünü kullanarak Ernest O. Wollan tarafından gerçekleştirildi. Haziran 1946'da kendisinin çalışmalarına Clifford Shull da dahil oldu ve ikili, basit ilkelerini ortaya attıkları tekniği başarılı bir şekilde farklı malzemelere uyarladılar.

<span class="mw-page-title-main">Ratko Janev</span>

Ratko Janev, Yugoslav, Makedon ve Sırp atom fizikçisi ve Makedon Bilim ve Sanat Akademisi üyesi.

<span class="mw-page-title-main">Atomlararası potansiyel</span>

Atomlar arası potansiyeller, uzayda belirli pozisyonlara sahip atomlardan oluşan bir atom sisteminin potansiyel enerjisini hesaplamak amaçlı kullanılan matematiksel fonksiyonlardır. Atomlar-arası potansiyeller, kimya, moleküler fizik ve malzeme fiziğindeki moleküler mekanik ve moleküler dinamik simülasyonlarının fiziksel temeli olarak çokça kullanılırlar. Bazen kohezyon, termal genleşme ve malzemelerin elastik özellikleri gibi etkilerle bağlantılı olarak kullanılmaktadırlar.

<span class="mw-page-title-main">John Pendry</span>

Sir John Pendry, İngiliz fizikçi. Imperial College London'da teorik katı hâl fiziği anabilim dalında profesörlük yapan Pendry, metamalzemeler ve perdeleme teorileri üzerine yaptığı çalışmalar ile tanınmaktadır. 2004 yılında Sir unvanını alan fizikçi, 2014 yılında nano-optik alanına olan katkılarından dolayı Norveç Bilimler Akademisi tarafından Kavli Nanobilim Ödülü'ne layık görülmüştür.

<span class="mw-page-title-main">Yaroslav Blanter</span>

Yaroslav Mihayloviç Blanter, ekstraktif metalurji ve yoğun madde fiziği alanında uzmanlaşmış Rus fizikçidir. 2011'den beri Delft Teknoloji Üniversitesi'nde profesör olarak görev yapmaktadır.

Gilbert " Gil " George Lonzarich, Cambridge Üniversitesi Cavendish Laboratuvarı'nda çalışan bir katı hal fizikçisidir. Özellikle süperiletken ve manyetik malzemeler üzerine yaptığı çalışmalarla tanınmaktadır.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.