Dış merkezlik kavramı ili ilgili olarak birden fazla madde bulunmaktadır:
Titius-Bode yasası Güneş Sistemi'nde bulunan gezegenlerin yarı büyük eksenlerinin basit bir kurala dayandığını ileri süren bir varsayımdır. 1846 yılında Neptün'ün bulunmasıyla geçersiz kalmıştır. Yasa adını Johann Daniel Titus (1729-1796) ve Johann Elert Bode (1747-1826) adlı iki Alman astronomundan almıştır. Titus kuralı ortaya koymuş, Bode ise kuralın bilim dünyasınca tanınmasını sağlamıştır.
Yörünge çeşitleri aşağıda listelenmiştir:
Küçük Güneş Sistemi Cismi, 2006 yılındaki kararla Uluslararası Astronomi Birliği'nce (UAB) tanımlanan güneş sisteminde bulunup ne gezegen, ne de cüce gezegen olan bir cisimdir:
Güneş'in etrafından dönen diğer cisimlere topluca "Küçük Güneş Sistemi Cismi" olarak telmih edilecek... Bunlar, şu anda Güneş Sistemi'nin çoğu asteroitlerini, çoğu Neptün-ötesi cisimleri (NÖC), kuyruklu yıldızlar ve diğer küçük cisimleri içerir.
Tundra yörünge, Dış merkezliği yüksek olan, 63.4° eğikliğe sahip eliptik yörüngelerdir.
Molniya yörünge(Rusça:Yıldırım), Dış merkezliği yüksek olan, 63.4° eğikliğe sahip eliptik yörüngelerdendir. Yörünge periyotları bir yıldız gününün yarısına eşittir. Yani Tundra yörüngesinin Yarı eşzamanlı yörüngesidir. Molniya yörüngeleri, Sovyet/Rusların 1960 ların ortalarından itibaren iletişim uydularında bu yörüngeleri kullanmalarıyla birlikte ismini almıştır.
Parabolik yörünge veya kaçış yörüngesi, dış merkezliği 1 olan yörüngelerdir. Yörünge üzerinde bulunan cismin hızı kaçış hızına eşittir ve dolayısıyla herhangi bir gezegenin yer çekimsel kuvvetinden kurtulabilirler. Yörünge üzerindeki cismin hızı arttırıldığı takdirde, hiperbolik yörüngeye geçer.
Atlas Satürn'ün düzensiz bir uydusu olup 1980 yılında Richard Terrile tarafından Voyager programının resimlerinde keşfedilmiştir. Geçici adı S/1980 S28 idi. Ayrıca Satürn XV olarak da adlandırılır. Boyutları 40.8 × 35.4 × 18.8 km olup Satürn etrafında 0,6016947883 Dünya gününde bir döner. Ortalama yörünge yarıçapı 137670±10 km, dış merkezliği ise 0.0012'dir.
Jarnsaxa veya Saturn L, Satürn'ün düzensiz uydularından biridir. Keşfi, Scott S. Sheppard, David C. Jewitt, Jan Kleyna ve Brian G. Marsden tarafından 5 Ocak - 29 Nisan 2006 tarihleri arasında yapılan gözlemler sonucunda 26 Haziran 2006'da duyuruldu ve geçici olarak S/2006 S 6 adı verildi.
Klâsik Kuiper Kuşağı cismi (aynı zamada kubvano , düşük dış merkezlikli Kuiper Kuşağı cisimlerinden olup yörüngesi Neptün'ün dışında ve onunla yörüngesel rezonans hâlinde olmayan gök cisimlerine verilen addır. Kubvano yörüngelerinin ana eksenleri 40–50 AB civarında oyup Plüton'nun hilafına Neptün'ün yörüngesini geçmezler. Başka bir ifadeyle düşük dış merkezlikleri ve bazen klâsik gezegenler gibi düşük eğimli yörüngeleri vardır.
Sanki uydu veya yarı uydu, bir gezegen ile 1:1'lik yörünge rezonansına sahip ve gezegenin çevresinde uzun süre kalan gök cisimlerine verilen isim.
Yörünge mekaniği veya astrodinamik, roketler ve diğer uzay araçlarının hareketini ilgilendiren pratik problemlere, balistik ve gök mekaniğinin uygulamasıdır. Bu nesnelerin hareketi genellikle Newton'un hareket kanunları ve Newton'un evrensel çekim yasası ile hesaplanır. Bu, uzay görevi tasarımı ve denetimi altında olan bir çekirdek disiplindir. Gök mekaniği; daha genel olarak yıldız sistemleri, gezegenler, uydular ve kuyruklu yıldızlar gibi kütle çekimi etkisinde bulunan yörünge sistemleri için geçerlidir. Yörünge mekaniği; uzay araçlarının yörüngelerine ait yörünge manevraları, yörünge düzlemi değişiklikleri ve gezegenler arası transferler gibi kavramlara odaklanır ve itici manevralar sonuçlarını tahmin etmek için görev planlamacıları tarafından kullanılır. Genel görelilik teorisi, yörüngeleri hesaplamak için Newton yasalarından daha kesin bir teoridir ve doğru hesaplar yapmak ya da yüksek yerçekimini ihtiva eden durumlar söz konusu olduğunda bazen gereklidir.
2 Pallas, yörüngesi Güneş sisteminde asteroit kuşağında, bulunan büyük bir asteroitdir. Wilhelm Herschel tarafında esasları konulan asteroit tanımına göre ikinci olarak keşfedildiği için "2 Pallas" olarak da bilinir. Adı antik Yunan tanrıçalarından Athena'nın unvanı olan Pallas'tan almıştır.
3 Juno, Güneş sisteminde asteroit kuşağında bulunan büyük bir asteroittir. Küçük gezegen tanımına göre 3. olarak keşfedildiği için "3 Juno" olarak da bilinir. Adını Antik Roma tanrıçalarından Juno'dan almıştır.
İkarus Güneş sisteminde değışik yörüngesiyle dikkati çeken bir asteroittir. 27 Haziran 1949 tarihinde Amerika'da çalışan Alman astronom Walter Baade tarafından keşfedilmiştir. Çapı 1.4 kilometredir. Asteroitlerin büyük bölümü Jüpiter ile Mars arasında dönerken, İkarus dış merkezliği yüksek yörüngesi sebebiyle Güneş'e bütün gezegenlerden daha fazla yaklaşır. Güneş'e en yakin olduğu noktada uzaklığı 28.5 milyon kilometredir ki, bu uzaklik Dünya Güneş uzaklığının beşte birinden azdır. Ancak gün öte noktasi Dünya Güneş uzaklıgından daha fazla olduğu için Günes çevresindeki dönüşünü 1.12 yılda tamamlar.
Ananke grubu, Jüpiter uydularının ters yön yörüngeli düzensiz bir grubudur. Ananke ile benzer yörüngeleri sebebiyle ortak bir kökene sahip oldukları düşünülmektedir.
Himalia grubu, Himalia'ya benzer yörüngeleri takip eden ve ortak bir kökene sahip olduğu düşünülen Jüpiter'in düzensiz uydular grubudur.
1036 Ganymed Güneş Sistemindeki yüzbinlerce asteroitten biridir. Büyük bir asteroit değildir. Ancak yörüngesi Dünya'ya yakın olan Amor tipi asteroitlerden biridir ve bu asteroitler içerisinde en büyük olanıdır. Adının önündeki 1036 sayısı keşif sırasının 1036 olduğunu ifade eder. 23 Ekim 1924 tarihinde Alman astronom Walter Baade tarafından keşfedilmiştir. Adı Ganymed ise Yunan mitolojisinden alınan bir addır. Ganymede mitolojide en güzel ölümlü olarak bilinir. Jüpiter gezegeninin en büyük uydusuna da aynı mitolojik ad verildiğinden, karışıklık olmaması için Jupiter'in uydusu Ganymede olarak, asteroit ise bir harf eksiği ile Ganymed olarak bilinir.
Geçici olarak S/2004 S 26 olarak bilinen Satürn LVIII, Satürn'ün bilinen en dıştaki doğal uydusu'dur. Keşfi Scott S. Sheppard, David C. Jewitt ve Jan Kleyna tarafından 12 Aralık 2004 ile 21 Mart 2007 arasında alınan gözlemlerden 7 Ekim 2019'da duyuruldu. Kalıcı ataması Ağustos 2021'de verildi.
Kavuşum günü bir gök cisminin yörüngesinde dolandığı yıldıza göre bir kez dönmesi için geçen süredir ve güneş zamanının temelini oluşturur. Kavuşum günü, uzak yıldızlara göre tam bir dönüş olan ve yıldız zamanının temelini oluşturan yıldız gününden farklıdır.
Bu sayfa ötegezegenlerin yörüngesel ve fiziksel parametrelerini açıklamaktadır.