Dövmenin tarihsel gelişimi

Dövme işlemi veya tekniği, pigmentin (dövme mürekkebi yoluyla ) derinin alt tabakasına yerleştirilmesini içerir. Geleneksel olarak, dövme genellikle pigmenti kesiklere sürtmeyi içeriyordu. Modern dövme neredeyse her zaman bir dövme makinesinin ve genellikle insan sağlığına yönelik riski azaltmak için prosedürler ve aksesuarlar kullanılmasını gerektirir.

Dövme, pigmentin cildin dermisine, epidermisin altındaki dermal doku tabakasına yerleştirilmesini içerir. İlk enjeksiyondan sonra pigment, homojenleştirilmiş hasarlı bir tabaka boyunca, epidermis ve üst dermis boyunca aşağı doğru dağılır, her ikisinde de yabancı maddenin varlığı, pigment partiküllerini yutmak için bağışıklık sisteminin fagositlerini aktive eder. İyileşme ilerledikçe, hasarlı epidermis pul pul dökülür (yüzey pigmentini ortadan kaldırır), daha sonra ciltte daha derin granülasyon dokusu oluşur, bu daha sonra kollajen büyümesi ile bağ dokusuna dönüştürülür. Bu, pigmentin içinde sıkışıp kaldığı üst dermisi onarır. Fibroblastlar, sonuçta dermis/epidermis sınırının hemen altındaki bir tabakada yoğunlaşır. Orada varlığı sabittir, ancak uzun vadede (on yıllar) pigment, eski dövmelerin bozulmuş detayını hesaba katarak dermise daha derine göç etme eğilimindedir.

Bazı kabile kültürleri geleneksel olarak dövmeleri deriye desenler keserek ve ortaya çıkan yarayı mürekkep, kül veya başka maddelerle ovalayarak yaratmıştır; bazı kültürler, skarlaşmaya yardımcı olabilecek bu uygulamaya devam ediyor. Bazı kültürler, kilden yapılmış diskler veya modern zamanlarda iğneler ile keskinleştirilmiş çubuklar veya hayvan kemikleri (iğne gibi yapılmış) kullanarak mürekkebi cilde elle vurarak dövmeli izler oluşturur. Geleneksel Japon dövmeleri (irezumi ) hala "elle dürtülür", yani mürekkep, keskinleştirilmiş bambu veya çelik iğnelerle elektrikli olmayan, el yapımı ve elle tutulan aletler kullanılarak derinin altına yerleştirilir. Bu yöntem tebori olarak bilinir.

Geleneksel Hawaii elle dokunulan dövmeler, Batı temasını takip eden yıllarda uygulama neredeyse ortadan kalktıktan sonra bir rönesans yaşıyor. Süreç, uzun protokoller ve dualar içerir ve bir sanat eseri uygulamasından çok kutsal bir ayin olarak kabul edilir. Dövmeci, şecere bilgisine dayanarak, kullanıcı yerine tasarımı seçer. Her tasarım, kullanıcının kişisel sorumluluğunun ve topluluktaki rolünün simgesidir. Aletler, metal kullanılmadan kemik veya dişten elle oyulmuştur.

Modern zamanlarda en yaygın dövme yapma yöntemi, tek bir iğne veya salınımlı bir üniteye bağlı bir çubuğa lehimlenen bir grup iğne ile cilde mürekkebi sokan elektrikli dövme makinesidir . Ünite, iğneleri genellikle saniyede 80 ila 150 kez olmak üzere hızla ve tekrar tekrar cildin içine ve dışına sürer. Bu modern prosedür normalde sıhhidir. İğneler, tek tek paketlenmiş olarak gelen tek kullanımlık iğnelerdir. Dövme sanatçısı ellerini yıkamalı ve dövme yapılacak bölgeyi de yıkamalıdır. Her zaman eldiven giyilmeli ve yara sık sık bir çeşit ıslak tek kullanımlık havluyla silinmelidir. Ekipman, her kullanımdan önce ve sonra sertifikalı bir otoklavda sterilize edilmelidir.

Bu hizmetin fiyatları, dövmenin karmaşıklığına, sanatçının beceri ve uzmanlığına, müşterinin tutumuna, bir iş yürütmenin maliyetlerine, arz ve talep ekonomisine vb. bağlı olarak küresel ve yerel olarak büyük ölçüde değişir. dövme yaptırmak boyutu ve karmaşıklığı ile orantılıdır. Küçük, basit bir tasarım 15 dakika sürebilirken, ayrıntılı bir kol dövmesi veya sırt parçası, aylar hatta yıllar boyunca değişen bir seferde birkaç saatten oluşabilen birden fazla seans gerektirir.

1891'de ilk elektrikli dövme iğnesi, Thomas Edison'un elektrikli oyma kalemini değiştiren Samuel O'Reilly tarafından New York'ta patentlendi.  O'Reilly'nin makinesi, Thomas Edison tarafından icat edilen elektrikli gravür cihazının döner teknolojisine dayanıyordu.  Modern dövme makineleri elektromanyetik bobinler kullanır. Elektromanyetik bobinli bir başka erken dövme makinesi,  Sutherland MacDonald tarafından patentlendi. Modern konfigürasyonun öncülü olan ilk çift bobinli makine, 1899'da başka bir İngiliz, Alfred Charles South of London tarafından icat edildi. Başka bir dövme makinesi, 1970-1978'de Alman dövme sanatçıları Horst Heinrich Streckenbach (1929–2001) ve Manfred Kohrs tarafından geliştirildi.

Kalıcı makyaj veya yarı kalıcı makyaj dövmeleri, yüz hatlarındaki pigmentasyonu değiştirmeyi amaçlayan kozmetik dövmelerdir. Bazı kalıcı makyaj türleri, yaraları veya vitiligoyu kapatmak gibi tıbbi durumlar için kullanılırken,  diğer türler ise sadece göz kalemi, dudak rengi veya kaş dövmesi gibi estetik nedenlerle yapılır. Pigment, istenen alanları kaplayabilmek için desenler halinde cilt yüzeyine yerleştirilir.

Kalıcı makyaj genellikle bir tür dövme makinesi ile yapılır. Artık, daha az ağrılı prosedürlerle sonuçlanması gereken iğnesiz makineler var. Bu iğnesiz cihazlar, geleneksel dövme makinelerinden daha güvenli ve daha steril olarak kabul edilir. Başvuru sürecinde daha rahatlatıcı bir deneyim yaratmak ve HIV, hepatit ve diğer sağlık sorunları gibi hastalıkların yayılma olasılığını ortadan kaldırmak için tasarlanmıştır.  İğnesiz cihaz, aynı zamanda, iğne kullanan makinelere göre pigmenti deriye daha derine sokabilir.

Bu dövmelerden kurtulmanın birkaç farklı yolu vardır, en yaygını lazerle silmedir. Yara izi ve mürekkep tutma riskini azaltmak için farklı renk pigmentlerinin farklı lazerlerle çıkarılması önerilir. İğnesiz makineler ayrıca cilde bir çıkarma solüsyonu ekleyerek pigmenti ciltten çıkarma veya hafifletme özelliğine de sahiptir.

Kalıcı makyaj veya mikropigmentasyon, herhangi bir dövme gibidir ve zamanla yan etkileri olabilir. Enfeksiyonlar, solma, yara izi, iltihaplanma ve alerjik reaksiyonlar, kalıcı makyaj prosedürleri uygulanan hastalardan bildirilen yan etkilerden sadece birkaçıdır.

1. Çerikan, F. U., & Alanko, M. R. (2016) “Dövme”nin Çeşitli Dillerdeki Etimolojisi Ve Kısa Tarihçesi 23 Haziran 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
2. Ertan, C. (2013) Kültürel Bir İfade Aracı Olarak Dövme ve Farklı Toplumsal Bağlamlardaki Görünümleri
3. Andsoy, I. I., & Şahin, A. O. (2014) Dövme ve Vücut Piercing Uygulamalarında Enfeksiyon Kontrolünde Hemşirenin Rolü
4. YÜCEL, Ö. D., & ÇEVİK, A. (2015) Kimlik İfadesi Olarak Dövme 23 Haziran 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
5. Bernstein, E. F. (2007, August) Lazer İle Dövme Silme