İçeriğe atla

Cygnus X-1

Koordinat:Sky map 19sa 58d 21,6756s; +35º 12' 05,775″
Cygnus X-1/HDE 226868
Kuğu takımyıldızı'nın sınırlarını ve yıldızların konumlarını gösteren diyagram
Eta Cygni'nin hemen solunda Cygnus X-1'in konumu (kırmızı daire içinde)
Gözlem verisi
Dönem J2000.0      Ekinoks J2000.0
TakımyıldızKuğu
Sağ açıklık (α)19sa 58d 21,67595s[1]
Dik açıklık (δ)+35° 12′ 05,7783″[1]
Görünür büyüklük (V)8,91[2]
Görünür büyüklük (B)9,72[2]
Sınıflandırma
Tayfsal sınıf
O9.7Iab[2]
U−B renk ölçeği−0,30[3]
B−V renk ölçeği+0,81[3]
Değişen yıldız tipiEliptik değişen
Astrometri
Dikey hız ()-2,70[2] km/s
Özdevinim (μ)RA: −3,37[1] mys/y
Dec.: −7,15[1] mys/y
Iraklık açısı (π)0,539 ± 0,033[4] mys
Uzaklık6.100 ± 400[4] Iy
(1.900 ± 100[4] pc)
Mutlak büyüklük (V)-6,5 ± 0,2[5]
Özellikler
Kütle (m)14-16[6] M
Yarıçap (r)20–22[7] R
Aydınlatma gücü3–4×105[7] L
Yüzey kütle çekimi (log g)3,31 ± 0,07[8] cgs
Sıcaklık31000[9] K
Yaş5 milyon[10]
Katalog belirtmeleri
AG (veya AGK2)+35 1910 • BD+34 3815 • HD (veya HDE) 226868 • HIP 98298 • AO 69181 • V1357 Cyg

Cygnus X-1 (kısaca Cyg X-1),[11] Kuğu takımyıldızı bölgesinde bulunan ve içinde kara delik olduğu düşünülen tanınmış bir galaktik X-ışını kaynağıdır. Bir roket uçuşu sırasında 1964 yılında keşfedilmiştir ve Dünya'dan görülen en güçlü x-ışını kaynaklarından birisidir.[12][13] Cygnus X-1, geniş ölçüde bir kara delik olduğu kabul edilen ilk X-ışını kaynağıdır ve kendi sınıfında en çok incelenen astronomik nesneler arasındadır. Güneş'in 14,8 katı bir kütleye sahip olduğu tahmin edilmektedir[6] ve bu tür bilinen diğer yıldızlara veya kara deliklere göre çok küçük olduğu gösterilmiştir. Şayet öyleyse, olay ufkunun yarıçapı yaklaşık olarak 44 km olmalıdır.[14]

Cygnus X-1, Güneş'ten 6.070 ışık yılı uzaklıkta bulunan ve HDE 226868[15] olarak gösterilen mavi üstdev değişen yıldızı da içeren Yüksek kütleli X-ışını ikilisidir. Yıldız rüzgarı, X-ışını kaynağının çevresindeki Toplanma diski için gerekli maddeyi sağlamaktadır.[16] İç diskte milyonlarca derece ısıtılan madde, gözlemlenen x-ışınını üretir.[17][18]

Ayrıca bakınız

  • Yıldız Kaynaklı Kara Delikler

Kaynakça

  1. ^ a b c d van Leeuwen, F. (Kasım 2007), "Validation of the new Hipparcos reduction", Astronomy and Astrophysics, 474 (2), ss. 653-664, arXiv:0708.1752 $2, Bibcode:2007A&A...474..653V, doi:10.1051/0004-6361:20078357 
  2. ^ a b c d Staff (3 Mart 2003), V* V1357 Cyg -- High Mass X-ray Binary, Centre de Données astronomiques de Strasbourg, 11 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 3 Mart 2008 
  3. ^ a b Bregman, J.; Butler, D.; Kemper, E.; Koski, A.; Kraft, R. P.; Stone, R. P. S. (1973), "Colors, magnitudes, spectral types and distances for stars in the field of the X-ray source Cyg X-1", Lick Observatory Bulletin, cilt 647, s. 1, Bibcode:1973LicOB..24....1B 
  4. ^ a b c Reid, Mark J.; McClintock, Jeffrey E.; Narayan, Ramesh; Gou, Lijun; Remillard, Ronald A.; Orosz, Jerome A. (Aralık 2011), "The Trigonometric Parallax of Cygnus X-1", The Astrophysical Journal, 742 (2), s. 83, arXiv:1106.3688 $2, Bibcode:2011ApJ...742...83R, doi:10.1088/0004-637X/742/2/83 
  5. ^ Ninkov, Z.; Walker, G. A. H.; Yang, S. (1987), "The primary orbit and the absorption lines of HDE 226868 (Cygnus X-1)", Astrophysical Journal, cilt 321, ss. 425-437, Bibcode:1987ApJ...321..425N, doi:10.1086/165641 
  6. ^ a b Orosz, Jerome (1 Aralık 2011), "The Mass of the Black Hole In Cygnux X-1", E-print, erişim tarihi: 24 Mart 2012 
  7. ^ a b Ziółkowski, J. (2005), "Evolutionary constraints on the masses of the components of HDE 226868/Cyg X-1 binary system", Monthly Notices of the Royal Astronomical Society, 358 (3), ss. 851-859, arXiv:astro-ph/0501102 $2, Bibcode:2005MNRAS.358..851Z, doi:10.1111/j.1365-2966.2005.08796.x  Note: for radius and luminosity, see Table 1 with d=2 kpc.
  8. ^ Hadrava, Petr (Eylül 15–21, 2007), "Optical spectroscopy of Cyg X-1", Proceedings of RAGtime 8/9: Workshops on black holes and neutron stars, Opava, Czech Republic, s. 71, arXiv:0710.0758 $2, Bibcode:2007ragt.meet...71H 
  9. ^ Staff (10 Haziran 2003), Integral's view of Cygnus X-1, ESA, 12 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 20 Mart 2008 
  10. ^ Mirabel, I. Félix; Rodrigues, Irapuan (2003), "Formation of a Black Hole in the Dark", Science, 300 (5622), ss. 1119-1120, arXiv:astro-ph/0305205 $2, Bibcode:2003Sci...300.1119M, doi:10.1126/science.1083451, PMID 12714674 
  11. ^ Bowyer, S.; Byram, E. T.; Chubb, T. A.; Friedman, H. (1965), "Cosmic X-ray Sources", Science, 147 (3656), ss. 394-398, Bibcode:1965Sci...147..394B, doi:10.1126/science.147.3656.394, PMID 17832788 
  12. ^ Lewin, Walter; Van Der Klis, Michiel (2006), Compact Stellar X-ray Sources, Cambridge University Press, s. 159, ISBN 0-521-82659-4 
  13. ^ "2010 X-Ray Sources", The Astronomical Almanac, U.S. Naval Observatory, 28 Mart 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 4 Ağustos 2009  gives a range of 235–1320 μJy at energies of 2–10 kEv, where a Jansky (Jy) is 10-26 Wm−2 Hz−1.
  14. ^ Harko, T. (28 Haziran 2006), Black Holes, University of Hong Kong, 10 Şubat 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 28 Mart 2008 
  15. ^ 5 Haziran 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde [https://web.archive.org/web/20160605131108/http://arxiv.org/abs/1401.1035 arşivlendi. [1401.1035] Masses of the components of the HDE 226868/Cyg X-1 binary system]
  16. ^ Gies, D. R.; Bolton, C. T. (1986), "The optical spectrum of HDE 226868 = Cygnus X-1. II — Spectrophotometry and mass estimates", The Astrophysical Journal, Part 1, cilt 304, ss. 371-393, Bibcode:1986ApJ...304..371G, doi:10.1086/164171 
  17. ^ Nayakshin, Sergei; Dove, James B. (3 Kasım 1998), X-rays From Magnetic Flares In Cygnus X-1: The Role Of A Transition Layer, arXiv:astro-ph/9811059 $2, Bibcode:1998astro.ph.11059N 
  18. ^ Young, A. J.; Fabian, A. C.; Ross, R. R.; Tanaka, Y. (2001), "A Complete Relativistic Ionized Accretion Disc in Cygnus X-1", Monthly Notices of the Royal Astronomical Society, 325 (3), ss. 1045-1052, arXiv:astro-ph/0103214 $2, Bibcode:2001MNRAS.325.1045Y, doi:10.1046/j.1365-8711.2001.04498.x 

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">NGC 221</span> cüce galaksi

Messier 32 veya NGC 221, Andromeda takımyıldızı bölgesinde yaklaşık olarak 2,5 MIy uzaklıkta bulunan bir cüce eliptik gökadadır. Guillaume Le Gentil tarafından 23 Ocak 1874 tarihinde keşfedildi. Halton Arp tarafından görüntülenmiş ve Arp 168 olarak "Dağınık karşı kuyruklara sahip gökadalar" kategorisi altında Tuhaf Gökadalar Atlası'na dahil edilmiştir. Meşhur Andromeda Gökadası'nın bir uydusudur.

<span class="mw-page-title-main">NGC 628</span> galaksi

Messier 74, Balıklar takımyıldızı bölgesinde yaklaşık olarak 30 milyon ışık yılı uzaklıkta bulunan büyük bir sarmal gökadadır. Pierre Méchain tarafından Eylül 1780 tarihinde keşfedilmiştir. Daha sonra keşfini gökadayı kataloğunda listeleyecek olan Charles Messier'e iletti. Gökada açıkça tanımlanmış iki sarmal kol içerir ve bu nedenle büyük tasarım sarmal gökadaların prototip bir örneği olarak kullanılır. Düşük yüzey parlaklığından dolayı amatör gök bilimcilerin gözlemlemesi açısından en zor Messier nesnelerinden birisidir. Nispeten büyük açısal boyutu ve gökadanın karşıdan görünmesi, sarmal kol yapısını ve sarmal yoğunluk dalgalarını incelemek isteyen profesyonel gök bilimciler için ideal bir nesne haline getirir. M74'ün yaklaşık olarak 100 milyar yıldıza ev sahipliği yaptığı tahmin edilmektedir.

<span class="mw-page-title-main">NGC 2782</span> galaksi

NGC 2782, Vaşak takımyıldızı bölgesinde yaklaşık olarak 122,96 MIy (37,7 Mpc)uzaklıkta bulunan bir ara sarmal gökadadır. William Herschel tarafından 18 Mart 1787 tarihinde keşfedildi. Halton Arp tarafından görüntülenmiş ve Arp 215 olarak "Bitişik düğümlere sahip gökadalar" kategorisi altında Tuhaf Gökadalar Atlası'na dahil edilmiştir. NGC 2782, büyük bir sarmal gökada ile çok daha küçük bir gökadanın çarpışması sonucu oluşmuş; aktif bir çekirdeğe sahip, yıldız patlama (starburst) ve tip 1 Seyfert gökadasıdır.

<span class="mw-page-title-main">NGC 4055</span>

NGC 4055, Berenis'in Saçı takımyıldızı bölgesinde yaklaşık olarak 319,95 MIy (98,1 Mpc)uzaklıkta bulunan bir eliptik gökadadır. Fanaroff–Riley tip I sınıflandırmasına sahip bir radyo gökadadır. Wilhelm Herschel tarafından 27 Nisan 1785 tarihinde keşfedildi ve NGC 4061 olarak listelendi. Daha sonra 29 Nisan 1832'de John Herschel tarafından yeniden keşfedildi. NGC 4055, NGC 4065 Grubu'nun üyesidir ve optik izofotlarındaki bozulmaların da gösterdiği gibi NGC 4065 ile etkileşim halinde bir çift oluşturur.

<span class="mw-page-title-main">NGC 4065</span>

NGC 4065, Berenis'in Saçı takımyıldızı bölgesinde yaklaşık olarak 280,82 MIy (86,1 Mpc)uzaklıkta bulunan etkileşim halindeki bir eliptik gökadadır. Bir radyo gökada olarak sınıflandırılır. Wilhelm Herschel tarafından 27 Nisan 1785 tarihinde keşfedildi. Daha sonra 29 Nisan 1832'de John Herschel tarafından yeniden keşfedildi ve NGC 4057 olarak listelendi. NGC 4065, NGC 4065 Grubu'nun en parlak üyesidir.

<span class="mw-page-title-main">NGC 4066</span> galaksi

NGC 4066, Berenis'in Saçı takımyıldızı bölgesinde yaklaşık olarak 327,13 MIy (100,3 Mpc)uzaklıkta bulunan bir eliptik gökadadır. Wilhelm Herschel tarafından 27 Nisan 1785 tarihinde keşfedildi. NGC 4066, NGC 4065 Grubu'nun bir üyesidir.

<span class="mw-page-title-main">NGC 4074</span> Merceksi Gökada(Galaksi)

NGC 4074, Berenis'in Saçı takımyıldızı bölgesinde yaklaşık olarak 298,75 MIy (91,6 Mpc)uzaklıkta bulunan bir merceksi gökadadır. Wilhelm Herschel tarafından 27 Nisan 1785 tarihinde keşfedildi. NGC 4074, NGC 4065 Grubu'nun bir üyesidir ve tip 2 Seyfert gökada olarak sınıflandırılır. İlk olarak 1978 yılında Seyfert olarak tanımlanmıştır.

<span class="mw-page-title-main">NGC 4086</span> bir galaksi

NGC 4086, Berenis'in Saçı takımyıldızı bölgesinde yaklaşık olarak 315,06 MIy (96,6 Mpc)uzaklıkta bulunan bir merceksi gökadadır. Heinrich Louis d'Arrest tarafından 2 Mayıs 1864 tarihinde keşfedildi. NGC 4086, NGC 4065 Grubu'nun bir üyesidir. ve LINER gökada olarak sınıflandırılır.

<span class="mw-page-title-main">NGC 4089</span>

NGC 4089, Berenis'in Saçı takımyıldızı bölgesinde yaklaşık olarak 322,89 MIy (99,0 Mpc)uzaklıkta bulunan bir eliptik gökadadır. Heinrich Louis d'Arrest tarafından 4 Mayıs 1864 tarihinde keşfedildi. NGC 4089, NGC 4065 Grubu'nun bir üyesidir ve etkin bir çekirdeğe (AGN) sahiptir.

<span class="mw-page-title-main">Süper kütleli kara delik</span>

Süper kütleli kara delikler, kara deliklerin en büyükleridir. Milyarlarca güneş kütlesi büyüklüğünde olabilirler. Çoğunlukla -ya da muhtemelen tüm- galaksiler galaktik merkezlerinde bir süper kütleli kara delik bulundururlar. Samanyolu Galaksisi'nin galaktik merkezindeki süper kütleli kara deliğin Sagittarius A* olduğu düşünülmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Wolf 359</span>

Wolf 359, Leo takımyıldızında yer alan bir kırmızı cücedir. Yıldız, Dünya'dan yaklaşık 7.8 ışık yılı uzaklıkta olup aynı zamanda Güneş'e en yakın yıldızlardan biridir.

<span class="mw-page-title-main">Epsilon Eridani</span>

Epsilon Eridani, Irmak takımyıldızında yaklaşık olarak 10,5 ışık yılı uzaklıkta bulunan bir yıldızdır. 3,73 kadir görünür büyüklüğüyle çıplak gözle görülebilen üçüncü en yakın bireysel yıldız veya yıldız sistemidir.

<span class="mw-page-title-main">APM 08279+5255</span>

APM 08279+5255, Vaşak takımyıldızında bulunan çok uzak ve geniş soğurma çizgili (BAL) bir kuasar'dır. Işığının içinden geçtiği ön plandaki bir gökadanın kütleçekimsel mercekleme etkisiyle büyütülmüş ve birden çok görüntüye ayrılmıştır. Bir süper kütleli kara delik ve ilişkili bir yığılma diski ile birlikte dev bir eliptik gökada gibi görünmektedir. Büyük miktarda sıcak toz ve moleküler gaz bölgeleri ile yıldız patlaması aktivitesi gösteren bölgeleri bulunmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Abell 2162</span>

Abell 2162, Abell Kataloğu içinde yer alan bir gökada kümesidir. Kuzeytacı takımyıldızı bölgesinde Herkül Süperkümesi içerisinde yer alır. Bu kümenin üyeleri, 0,0304 - 0,0414 aralığında benzer kırmızıya kayma özelliği gösterirler. Abell 2162 ayrıca NGC 6086'ya ev sahipliği yapar.

<span class="mw-page-title-main">Büyük kütleli yıldızlar listesi</span> Vikimedya liste maddesi

Güneş kütlesine (M) göre keşfedilen en büyük yıldızların listesidir.

<span class="mw-page-title-main">UGCA 86</span> macellansı sarmal gökada

UGCA 86, Zürafa takımyıldızı bölgesinde yaklaşık olarak 9,71 MIy (2,98 Mpc)uzaklıkta bulunan macellansı sarmal gökadadır. Önceleri yerel grubun bir parçası olduğu düşünülüyordu, fakat gökadadaki parlak yıldızlar gözlemlendikten sonra Maffei 1 Kümesi'nin bir üyesi olduğu anlaşıldı. UGCA 86'nın, IC 342'nin uydu gökadası olduğu düşünülmektedir, fakat iki gökada arasındaki ayrım, Samanyolu ve Macellan Bulutları arasındaki mesafeden %50 daha fazladır.

<span class="mw-page-title-main">NGC 4065 Grubu</span> gökada grubu

NGC 4065 Grubu, Berenis'in Saçı takımyıldızı bölgesinde yaklaşık olarak 313,11 MIy (96 Mpc) uzaklıkta bulunan bir gökada grubudur. En parlak üyesi NGC 4065 olan grup, Saç Süper Kümesi içerisinde yer alır.

<span class="mw-page-title-main">PSR J0108-1431</span>

PSR J0108-1431, Balina takımyıldızı bölgesinde yaklaşık olarak 424 ışık yılı (130 pc) uzaklıkta bulunan bir atarcadır. 1994 yılında Avustralya'daki Parkes Gözlemevi'ndeki araştırmada (The Parkes Southern Pulsar Survey) keşfedildi. Tahmini yaşı 166 milyon yıl ve dönme süresi 0,8 saniye olan çok yaşlı bir atarca olarak kabul edilir. Bu atarcanın dönüşündeki yavaşlamayla üretilen dönme enerjisi 5,8 × 1023 W ve yüzey manyetik alanı 2,5 × 107 T'dir. 2008 yılı itibarıyla bilinen en zayıf atarcadır.

<span class="mw-page-title-main">En büyük kütleli kara delikler listesi</span> Vikimedya liste maddesi

Bu, şimdiye kadar keşfedilen en büyük kara deliklerin (ve olası adayların) güneş kütlesi birimleri (M☉, M = yaklaşık 2×1030 kg) cinsinden ölçülen, sıralı bir listesidir.

<span class="mw-page-title-main">Astrofiziksel jet</span> Dönen bir astronomik cismin ekseni boyunca akan iyonize madde ışını

Astrofiziksel jet, iyonize olmuş maddenin dönüş ekseni boyunca uzamış ışınlar şeklinde dışarı atıldığı astronomik bir olgudur. Işındaki büyük ölçüde hızlandırılmış madde ışık hızına yaklaştığında, astrofiziksel jetler özel görelilik etkileri gösterdiği için relativistik jetler haline gelir.