İçeriğe atla

Cumhuriyet Senatosu (Türkiye)

Cumhuriyet Senatosu
Arma veya logo
Tür
Tür
Tarih
Kuruluş20 Temmuz 1961
Dağılış12 Eylül 1980
Başkanlık
Başkan
Mehmet Enver Aka (AP)
1963-1965
Tekin Arıburun (AP)
1970-1977
Sırrı Atalay (CHP)
1977-1979
Yapı
Sandalye165
+ Tabii Senatörler
Siyasi gruplar
Komisyonlar
  • Anayasa ve Adalet Komisyonu
  • Bütçe ve Plan Komisyonu
  • Cumhuriyet Senatosu Hesaplarını İnceleme Komisyonu
  • Bayındırlık, Ulaştırma ve İmar-İskan Komisyonu
  • Dışişleri, Turizm ve Tanıtma Komisyonu
  • İçişleri Komisyonu
  • Mali ve İktisadî İşler Komisyonu
  • Millî Eğitim - Gençlik ve Spor Kültür Komisyonu
  • Millî Savunma Komisyonu
  • Sosyal İşler Komisyonu[1]
Ortak komisyonlar
  • Kamu İktisadî Teşebbüsleri Karma Komisyonu
  • Dilekçe Karma Komisyonu
  • Kitaplık Karma Komisyonu[1]
Seçimler
Son seçim
14 Ekim 1979
Toplantı yeri
Türkiye Büyük Millet Meclisi
Bakanlıklar, Ankara
Anayasa
9 Temmuz 1961 tarihli ve 334 sayılı
Türkiye Cumhuriyeti Anayasası

Cumhuriyet Senatosu ya da eskiden yaygın bir şekilde kullanılan adıyla Okumuşlar Meclisi, Türkiye'de 1961-1980 yılları arasında çift meclisli sistem yürürlükteyken TBMM'nin üst kanadını oluşturan yasama organı. Alt kanadı ise Millet Meclisi idi.

Tabii üyeler dışında Cumhuriyet Senatosuna aday olabilmek için 40 yaşını doldurmuş olmak ve yükseköğrenim yapmış olmak gerekiyordu. Hükûmet, Cumhuriyet Senatosuna karşı değil, Millet Meclisine karşı sorumluydu. Güven oylaması sadece Millet Meclisinde yapılıyordu. Cumhuriyet Senatosunun gensorusuyla hükûmeti düşürme yetkisi yoktu.

1980 yılından sonra tekrar tek meclisli sisteme geri dönüldü ve 19 yıllık bir çalışma süresinden sonra yürürlükten kaldırıldı.

Senato salonu, günümüzde iktidar partisinin grup toplantı salonu olarak kullanılmaktadır.

Senato üye yapısı

1961 Anayasası'nda göre Cumhuriyet Senatosu üç çeşit üyeden oluşuyordu.

  1. 150 adet olan birinci grup üyeler halk tarafından seçiliyordu.
  2. 15 adet olan ikinci grup üyeler ise cumhurbaşkanınca seçiliyordu. Bunlar kontenjan senatörü olarak bilinmektedir.
  3. "Tabii Senatörlük" kendi içinde iki gruba ayrılıyorlardı. Bunlardan birincisi Millî Birlik Komitesi başkan ve üyeleriydi. İkincisi ise eski cumhurbaşkanlarıydı.

Birinci grup üyelerin görev süresi altı yıldı. Ancak seçimler 2 yılda bir yapılıyordu ve her seçimde üyelerinin sadece üçte biri yenileniyordu. 1961 Anayasası'nın geçici 10. maddesine göre 1961 seçimlerinden iki yıl sonra yapılacak seçimlerle yenilenecek üyeler ile dört yıl sonra yapılacak seçimle yenilenecek olan üyeler ad çekilerek belirlenmiştir. Böylece A, B ve C grubu olmak üzere 3 grup oluşmuştur.

İkinci grup üyelerin görev süresi de altı yıldı.

Üçüncü grup üyeleri ise ömür boyu görev yapıyorlardı.

Senato seçimleri

Seçim tarihiSeçim türü[2]
15 Ekim 1961Millet Meclisi ve Cumhuriyet Senatosu genel seçimi
7 Haziran 1964Cumhuriyet Senatosu C Grubu yenileme seçimi. Cumhuriyet Senatosu ara seçimi
5 Haziran 1966Cumhuriyet Senatosu B Grubu yenileme seçimi. Cumhuriyet Senatosu ve Millet Meclisi ara seçimi
2 Haziran 1968Cumhuriyet Senatosu A Grubu yenileme seçimi. Cumhuriyet Senatosu ve Millet Meclisi ara seçimi
14 Ekim 1973Millet Meclisi genel ve Cumhuriyet Senatosu C Grubu yenileme seçimi, Cumhuriyet Senatosu ara seçimi
12 Ekim 1975Cumhuriyet Senatosu B Grubu yenileme seçimi. Cumhuriyet Senatosu ve Millet Meclisi ara seçimi
5 Haziran 1977Millet Meclisi genel ve Cumhuriyet Senatosu A Grubu yenileme seçimi
14 Ekim 1979Cumhuriyet Senatosu C Grubu yenileme seçimi. Cumhuriyet Senatosu ve Millet Meclisi ara seçimi

Senato başkanları

№FotoğrafBaşkanGöreve BaşlamaGörevden AyrılmaParti
1Suat Hayri Ürgüplü28 Ekim 19616 Kasım 1963Adalet Partisi
2Enver Aka6 Kasım 19632 Aralık 1965
3İbrahim Şevki Atasagun2 Aralık 196519 Kasım 1970
4Tekin Arıburun19 Kasım 197014 Haziran 1977
5Sırrı Atalay16 Haziran 19776 Kasım 1979Cumhuriyet Halk Partisi
6İhsan Sabri Çağlayangil6 Kasım 197912 Eylül 1980Adalet Partisi

Cumhuriyet Senatosu Başkanvekilleri listesi

DönemBaşkanvekiliGörev başlangıcıGörev bitişi Parti
1. Dönem İbrahim Şevki Atasağun28 Ekim 196125 Ekim 1962Adalet Partisi
Sırrı Atalay28 Ekim 196125 Ekim 1962Cumhuriyet Halk Partisi
İhsan Hamit Tiğrel28 Ekim 196125 Ekim 1962Yeni Türkiye Partisi
2. Dönem Turhan Kapanlı2 Kasım 196225 Ekim 1963Adalet Partisi
Sırrı Atalay2 Kasım 196225 Ekim 1963Cumhuriyet Halk Partisi
İhsan Hamit Tiğrel2 Kasım 196225 Ekim 1963Yeni Türkiye Partisi
3. Dönem Hâzım Dağlı6 Kasım 196310 Eylül 1964Cumhuriyetçi Köylü Millet Partisi
Sırrı Atalay6 Kasım 196310 Eylül 1964Cumhuriyet Halk Partisi
İhsan Hamit Tiğrel6 Kasım 196310 Eylül 1964Yeni Türkiye Partisi
4. Dönem Fikret Turhangil2 Kasım 196427 Ekim 1965Adalet Partisi
Muhittin Kılıç2 Kasım 196427 Ekim 1965Cumhuriyet Halk Partisi
İhsan Hamit Tiğrel2 Kasım 196427 Ekim 1965Yeni Türkiye Partisi
5. Dönem Fikret Turhangil2 Aralık 19654 Ağustos 1966Adalet Partisi
Sırrı Atalay7 Aralık 19654 Ağustos 1966Cumhuriyet Halk Partisi
Kadri Kaplan7 Aralık 19654 Ağustos 1966Tabii Üye
6. Dönem Fikret Turhangil1 Kasım 196628 Temmuz 1967Adalet Partisi
Sırrı Atalay1 Kasım 196628 Temmuz 1967Cumhuriyet Halk Partisi
Mehmet Ünaldı1 Kasım 196628 Temmuz 1967Tabii Üye
7. Dönem Fikret Turhangil1 Kasım 196710 Haziran 1968Adalet Partisi
Mehmet Ünaldı10 Haziran 196823 Ekim 1968Adalet Partisi
Sırrı Atalay1 Kasım 196723 Ekim 1968Cumhuriyet Halk Partisi
Macit Zeren1 Kasım 196723 Ekim 1968Adalet Partisi
8. Dönem Lütfi Tokoğlu1 Kasım 196827 Ekim 1969Adalet Partisi
Mehmet Ünaldı1 Kasım 196827 Ekim 1969Adalet Partisi
Sırrı Atalay1 Kasım 196827 Ekim 1969Cumhuriyet Halk Partisi
9. Dönem Lütfi Tokoğlu1 Kasım 19693 Ağustos 1970Adalet Partisi
Mehmet Ünaldı1 Kasım 19693 Ağustos 1970Adalet Partisi
Sırrı Atalay1 Kasım 19693 Ağustos 1970Cumhuriyet Halk Partisi
10. Dönem Macit Zeren19 Kasım 197026 Ekim 1971Adalet Partisi
Mehmet Ünaldı19 Kasım 197026 Ekim 1971Adalet Partisi
Hayri Mumcuoğlu19 Kasım 197026 Ekim 1971Cumhuriyet Halk Partisi
11. Dönem İskender Cenap Ege1 Kasım 197126 Ekim 1972Adalet Partisi
Mehmet Ünaldı1 Kasım 197126 Ekim 1972Adalet Partisi
Hayri Mumcuoğlu1 Kasım 197126 Ekim 1972Cumhuriyet Halk Partisi
12. Dönem Macit Zeren1 Kasım 197224 Ekim 1973Adalet Partisi
Mehmet Ünaldı1 Kasım 197224 Ekim 1973Adalet Partisi
Sırrı Atalay1 Kasım 19728 Mayıs 1973Cumhuriyet Halk Partisi
Necip Mirkelâmoğlu8 Mayıs 197324 Ekim 1973Cumhuriyet Halk Partisi
13. Dönem İskender Cenap Ege20 Kasım 197321 Şubat 1974Adalet Partisi
Necip Mirkelâmoğlu21 Şubat 197420 Temmuz 1974Cumhuriyet Halk Partisi
Mehmet Ünaldı20 Kasım 197320 Temmuz 1974Adalet Partisi
Zihni Betil19 Şubat 197420 Temmuz 1974Cumhuriyet Halk Partisi
14. Dönem Necip Mirkelâmoğlu1 Kasım 197417 Temmuz 1975Cumhuriyet Halk Partisi
Mehmet Ünaldı1 Kasım 197417 Temmuz 1975Adalet Partisi
Zihni Betil1 Kasım 197417 Temmuz 1975Cumhuriyet Halk Partisi
15. Dönem Kâzım Kangal25 Aralık 197514 Ekim 1976Cumhuriyet Halk Partisi
Macit Zeren25 Aralık 197514 Ekim 1976Adalet Partisi
Rahmi Erdem25 Aralık 197514 Ekim 1976Cumhuriyet Halk Partisi
16. Dönem Ergün Ertem1 Kasım 197612 Temmuz 1977Cumhuriyet Halk Partisi
Osman Salihoğlu12 Temmuz 197727 Ekim 1977Adalet Partisi
Mehmet Ünaldı1 Kasım 197627 Ekim 1977Adalet Partisi
Rahmi Erdem1 Kasım 197627 Ekim 1977Cumhuriyet Halk Partisi
17. Dönem Osman Salihoğlu8 Kasım 197730 Ekim 1978Adalet Partisi
Mehmet Ünaldı8 Kasım 197730 Ekim 1978Adalet Partisi
Rahmi Erdem1 Kasım 19779 Mayıs 1978Cumhuriyet Halk Partisi
Fevzi Hakkı Esatoğlu9 Mayıs 197830 Ekim 1978Cumhuriyet Halk Partisi
18. Dönem Osman Salihoğlu1 Kasım 197823 Ekim 1979Adalet Partisi
Mehmet Ünaldı1 Kasım 197823 Ekim 1979Adalet Partisi
Cengizhan Yorulmaz2 Kasım 197823 Ekim 1979Cumhuriyet Halk Partisi
19. Dönem Rahmi Erdem6 Kasım 197912 Eylül 1980Cumhuriyet Halk Partisi
Mehmet Ünaldı6 Kasım 197912 Eylül 1980Adalet Partisi
Cengizhan Yorulmaz6 Kasım 197912 Eylül 1980Cumhuriyet Halk Partisi

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  1. ^ a b "Arşivlenmiş kopya". 20 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Eylül 2016. 
  2. ^ http://auhf.ankara.edu.tr/dergiler/auhfd-arsiv/AUHF-1981-38-01-04/AUHF-1981-38-01-04-Turk.pdf 4 Mayıs 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Açık Parlamento Üyeliklerinin Ara Seçimler Yoluyla Ya da Yedeklerle Doldurulması Doç. Dr. Hikmet Sami Türk

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Teşkîlât-ı Esâsiye Kanunu (1924)</span> Türkiye Cumhuriyetinin anayasası (1924–1961)

1924 Anayasası, 20 Nisan 1924'te yürürlüğe girdi, 1921 tarihli Teşkîlât-ı Esâsiye Kanunu'nun yerini almıştır. Atatürk ilkeleri de denilen altı ilkenin eklenmesi, devletin dininin İslam olduğuna dair ibarenin kaldırılması ve kadınlara milletvekili seçme ve seçilme hakkının verilmesi gibi birkaç önemli değişiklikle 1961'e dek yürürlükte kalmıştır. 10 Ocak 1945'te içeriği değiştirilmeden, dili Türkçeleştirilerek yeniden kabul edilmiştir. 27 Mayıs 1960 ihtilalinin ardından, yeni bir anayasa hazırlanarak 1961'de kabul edilmiş ve 1924 Anayasası yürürlükten kalkmıştır.

  1. Madde: Devletin yönetim şekli Cumhuriyettir.
  2. Madde: Türk Devleti'nin dili Türkçe, başkenti Ankara'dır.
  3. Madde: Egemenlik kayıtsız şartsız milletindir. Bu egemenliğin tek temsilcisi TBMM'dir.
<span class="mw-page-title-main">Parlamento</span> asli görevi yürütmeyi denetlemek olan, yasa yapıcı meclis veya meclisler

Parlamento ya da yasama kurulu, birincil görevi yürütmeyi denetlemek olan, yasama gücüne ve yetkisine sahip meclis veya meclislerdir.

<span class="mw-page-title-main">Türkiye'de siyaset</span> Türkiye Cumhuriyetinin siyasi yapısı

Türkiye'de siyaset, Türkiye'nin kuvvetler ayrılığı ilkesine dayalı bir yapısı vardır. Yasama, Yürütme ve Yargı erklerinden oluşan üçlü kuvvet ayrılığı ilkesi temel alınmıştır. Buradaki üç erk; Yasama (TBMM), Yürütme (Cumhurbaşkanı) ve Yargı (Mahkemeler) tarafından oluşmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Senato</span>

Senato, bazı ülkelerde yasama organının bir parçası olarak görev yapan kurumdur. Senatolar genellikle çift meclisli ülkelerde bulunur ve daha yüksek düzeyde olan meclise verilen isimdir. Senatoların asil üyelerine senatör denir. Dünya tarihindeki ilk senato Roma'da M.Ö. 8. yüzyılda kuruldu ve M.S. 6. yüzyıla kadar devam etti. Ayrıca Bizans İmparatorluğu da Doğu Roma İmparatorluğu olarak M.S. 4. yüzyıldan başlayarak 13. yüzyılda 4. Haçlı Seferinin İstanbul'u işgal etmesine kadar senato kurumunu devam ettirdi.

Milletvekili, parlamenter, mebus ya da saylav bir parlamentoda oy verenleri temsil eden kişidir. Birçok ülkede bulunan bikameral sistem gereği; parlamento üyelerine değişik isimler verilebilmektedir. Örneğin; senato bulunan sistemlerde seçilen kişi; senatör olarak tanımlanabilmektedir. Parlamenter bağımsız olabileceği gibi sıklıkla görüldüğü üzere bir siyasi partiye bağlı da olabilir. Ülkenin parlamento sistemine ve yürürlükteki mevzuatına göre seçme ve seçilme kuralları ile milletvekilinin görev ve sorumlulukları değişiklik gösterebilir.

<span class="mw-page-title-main">Amerika Birleşik Devletleri Senatosu</span> ABD Kongresinin üst kanadı

Amerika Birleşik Devletleri Senatosu veya yaygın ismiyle Birleşik Devletler Senatosu, Temsilciler Meclisi ile birlikte Birleşik Devletler Kongresini oluşturan iki yasama organından biridir. Amerika Birleşik Devletleri'nin 50 eyaletinin her birinden seçilen 2 senatörden oluşan 100 üyesi bulunur. Amerika Birleşik Devletleri Senatosunun üçte biri her 2 yılda bir yapılan seçimlerle yenilenir. Her senatörün bir sonraki seçime kadar olan görev süresi 6 yıldır.

<span class="mw-page-title-main">Türkiye cumhurbaşkanı</span> Türkiye Cumhuriyetinin devlet ve hükûmet başkanı

Türkiye Cumhuriyeti cumhurbaşkanı, Türkiye Cumhuriyeti'nin devlet ve hükûmet başkanıdır. Türkiye Büyük Millet Meclisi adına Türk Silahlı Kuvvetlerinin başkomutanlığını, Türkiye Cumhuriyeti'ni ve Türk milletinin birliğini temsil eder. Türkiye Cumhuriyeti Anayasası'nın uygulanmasını ve devlet kurumlarının uyum içinde çalışmasını temin eder. Cumhurbaşkanının görev ve yetkileri, Türkiye Cumhuriyeti Anayasası'nın 104. maddesinde düzenlenmiştir.

Salih Suphi Karaman, Türk asker ve siyasetçi.

Tabii Senatörlük, 1961 Anayasası'na göre kurulan Cumhuriyet Senatosu'nu oluşturan üç çeşit üyeden biridir. Tabii Senatörler kendi içinde iki gruba ayrılıyorlardı.

<span class="mw-page-title-main">Çift meclislilik</span>

Çift meclislilik, iki yasama organı ya da parlamento'nun bulunduğu yönetim şeklidir. Türkiye'de bu yönetim şekli iki askeri darbe arasındaki dönemde (1961-1980) Millet Meclisi ve Cumhuriyet Senatosu olarak uygulanmıştır. Günümüzde ABD ve Birleşik Krallık çift meclisli ülkelere örnektir.

<span class="mw-page-title-main">1961 Türkiye senato seçimleri</span> Cumhuriyet Senatosu senatörlerini belirleyen seçim

1961 Türkiye senato seçimleri, 15 Ekim 1961 günü yapılan bu seçimler ile Cumhuriyet Senatosu'nun 150 adet olan birinci grup üyeleri belirlenmiştir, 1961 Genel Seçimleri ile aynı gün yapılmıştır. Çoğunluk sistemi uygulandığı için oy oranlarına göre dengesiz bir sandalye dağılımı oluşmuştur. Seçimlerde 12.926.837 kayıtlı seçmenin 10.519.659'u oy kulanmış olup katılım %81,4 olarak gerçekleşmiştir. Seçimlerde milletvekili seçimi zarfları "pembe", Cumhuriyet Senatosu seçimi zarfları ise "yeşil" renkli olarak belirlenmişti.

<span class="mw-page-title-main">Temsilciler Meclisi (Türkiye)</span>

Türkiye Cumhuriyeti Temsilciler Meclisi, Türkiye Cumhuriyeti Kurucu Meclisinin alt kanadı olarak toplanmış yasama organıdır. 27 Mayıs Darbesi sonrası, 6 Ocak 1961 ile 24 Ekim 1961 tarihleri arasında 1961 Anayasası'nı hazırlamak ve "İkinci Cumhuriyet" rejimini hazırlamak için Kurucu Meclis çatısı altında Millî Birlik Komitesi ile beraber kurulmuştur. Görev yürüttüğü süre boyunca Kâzım Orbay, Lûtfi Akadlı ve İbrahim Hilmi Senil Temsilciler Meclisi Başkanlığı görevinde bulunmuştur.

<span class="mw-page-title-main">Türkiye'de anayasal süreç</span> Türk anayasal sürecinin geçmişi ve bugünü

Türkiye'de anayasal süreç, 1808 tarihinde ilan edilen Sened-i İttifak ile başlayıp günümüze kadar devam etmektedir. II. Mahmud döneminde, Alemdar Mustafa Paşa tarafından hazırlanan Sened-i İttifak, merkezî otoriteyi taşrada hâkim kılmak için Rumeli ve Anadolu âyanları ile Osmanlı Devleti arasında 29 Eylül 1808’de imzalandı. Osmanlı'da Sened-i İttifak ile Türk tarihinde ilk defa devlet iktidarı sınırlandırıldığından, bu belge Türk tarihinde ilk "anayasal belge" kabul edilmektedir. Abdülmecid döneminde 3 Kasım 1839 tarihinde Mustafa Reşid Paşa tarafından hazırlanan Tanzimat Fermanı ilan edildi. Bu ferman ile padişah, fermanda ilân edilen ilkelere ve konulacak kanunlara uyacağına yemin etti. Tanzimat Fermanı'nın tamamlayıcısı ve pekiştiricisi olan Islahat Fermanı, Abdülmecid tarafından 1856 yılında "ferman" olarak ilan edildi. Tanzimat döneminde yetişen ve Genç Osmanlılar olarak bilinen aydın ve yazarlar, Avrupa'dan etkilenerek meşrutiyet yönetimini savunmaya başladılar ve meşrutiyeti ilan ettirmek için Abdülaziz’i tahttan indirerek, yerine II. Abdülhamid’i getirdiler. 23 Aralık 1876'da Mithat Paşa’nın hazırladığı Kanun-i Esasi ilan edilerek meşrutiyete geçildi. Kanun-i Esasî, şekli kritere göre bir anayasa olarak kabul edilmektedir. Türk tarihinin ilk anayasası olan ve 12 bölüm ile 119 maddeden oluşan Kanun-i Esasî'nin 113. maddesi gereğince, padişah olağanüstü durumlarda Anayasa'yı askıya alabilirdi. II. Abdülhamid, 1877 yılında Rus savaşlarını neden göstererek Anayasa'yı askıya aldı. 1908 yılındaki askeri ayaklanma sonucu II. Abdülhamid, 1876 Anayasası'nı tekrar yürürlüğe koydu ve böylece II. Meşrutiyet dönemi başladı. 1909 yılında 31 Mart Vakası'nın meydana gelmesinden sonra tahttan indirilen II. Abdülhamid'den sonra 1909 yılında Anayasa'da önemli değişiklikler yapıldı. Bu değişikliklerle 1876 Anayasası, meşruti bir parlamenter monarşi Anayasası haline geldi.

Kontenjan Senatörlüğü, 1961 Anayasası ile ihdas edilen Cumhuriyet Senatosunda cumhurbaşkanı tarafından atanmış 15 üye için kullanılan görev tanımıdır.

1961 Anayasası'na göre oluşturulan ve 1961-1980 yılları arasında görev yapan Cumhuriyet Senatosu'nun üyeleri, halk tarafından seçiliyordu. Halk tarafından seçilen üyelerin görev süresi altı yıldı. Ancak seçimler 2 yılda bir yapılıyordu ve her seçimde üyelerinin sadece üçte biri yenileniyordu. 1961 Anayasası'nın geçici 10. maddesine göre 1961 seçimlerinden iki yıl sonra yapılacak seçimlerle yenilenecek üyeler ile dört yıl sonra yapılacak seçimle yenilenecek olan üyeler ad çekilerek belirlenmiştir. Böylece A, B ve C grubu olmak üzere 3 grup oluşmuştur.

<span class="mw-page-title-main">Cumhuriyet Senatosu (Meksika)</span> Birlik Kongresinin üst kanadı

Cumhuriyet Senatosu veya anayasada geçen tam adıyla Onurlu Birlik Kongresinin Senatörler Kamarası, Meksika'nın çift meclisli ulusal yasama organı Birlik Kongresi'nin üst meclisi olarak faaliyet gösteren senato. 4 Ekim 1824'te kurulmuş olup, 1990'larda yapılan reformlar sonrasında günümüzdeki hâline ulaşarak, ülkenin 31 eyaleti ile 1 federal bölgesinden dörder tane olmak üzere 128 senatöre ev sahipliği yapmaya başlamıştır. Senatonun her bir dönemi 6 yıl boyunca hizmet verir. Senato Başkanı görevini, 1 Eylül 2018'den itibaren Demokratik Devrim Partisi üyesi Martí Batres sürdürmektedir Son seçim 2018'de yapılmış olup, sonraki seçim 2024'te yapılacaktır.

<span class="mw-page-title-main">İspanya Senatosu</span> Genel Kongrenin üst kanadı

İspanya Senatosu İspanyol parlamentosunun İspanyolca: Cortes Generales'in üst meclis kanadıdır. 266 üyeden oluşur: 208'i halkın oylarıyla seçilmekte, 58'i ise bölge yasama organları tarafından atanmaktadır. Tüm senatörler dört yıllık dönemlerde görev yaparken, bölgesel yasama organları görevlilerini herhangi bir zamanda atadıkları senatörleri görevden alabilirler.

<span class="mw-page-title-main">Hollanda Senatosu</span> Hollanda yasamasının üst meclisi

Hollanda Senatosu Hollanda yasamasının üst meclis yapısını oluşturur Hollanda Genel Devletleri. 75 üyesi, eyalet seçimlerinden sonra üç ay içinde her dört yılda bir 12 eyalet tarafından seçilir.

<span class="mw-page-title-main">Polonya Parlamentosu</span> Polonya Cumhuriyetinin yasama organı

Polonya Cumhuriyeti Parlamentosu, Polonya'nın ulusal yasama organıdır. İki meclisli bir yapıya sahip olup Sejm ve Senato'dan oluşmaktadır. Polonya Anayasası'nda bir organ olarak Parlamento'dan değil, yalnızca Sejm ve Senatodan söz edilir.

Arjantin hükûmeti, federal sistem çerçevesinde, cumhurbaşkanını temsil eden demokratik bir cumhuriyettir. Arjantin Devlet Başkanı hem devletin hem de hükûmetin başıdır. Yürütme yetkisi Cumhurbaşkanı tarafından kullanılır. Yasama yetkisi Ulusal Kongreye verilmiştir. Yargı, Yürütme ve Yasama organından bağımsızdır ve Yüksek Mahkeme ile alt ulusal mahkemelerin yetkisindedir.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.