Compagnie du Sénégal

XV.Louis'nin isteği üzerine 1673 yılında kurulan Türkçesi Senegal Şirketi anlamında gelen "Compagnie du Sénégal", birçok Fransız sömürge şirketinden biriydi ve 1685 yılında İngiltere Kralı olan XIV. Louis'nin kuzeni York Dükü II.Jacques tarafından 1672 yılında kurulan Kraliyet Afrika Şirketi'nden bir yıl sonra, köle ticaretini doğrudan hedef alan 17. yüzyılda kurulan ikinci Avrupa şirketiydi. İlk yöneticilerinden biri ünlü amiral Jean-Baptiste du Casse idi.

Dokuz yıl önce Colbert tarafından kurulan ancak tütünün geliştirilmesine fazla odaklandığı düşünülen ve ekiciler tarafından Guadeloupe ve Martinik'te kırbaçla çalıştırılan genç kölelerin hızlı tüketimine dayalı bir ürün olan şekerin geliştirilmesinde bir fren olarak algılanan Compagnie des Indes Occidentales'in yerini aldı.

Fransa ve Hollanda ertesi yıl savaşa girdi. Bir önceki yıl İngilizlerin yaptığı gibi, Fransızlar da Hollandalıların tekelinde olan son derece karlı üçgen ticaretine dahil olmak istiyordu. Bu savaş, Hollandalı mühendislerin yardımıyla Fransa'da kurulan fabrikaların ürünlerini ihraç ederken, merkantilizm doktrinine uygun olarak ürünlerini sınırlarda daha iyi vergilendirmek için Afrika ve Batı Hint Adaları'ndaki yeraltı ticaretlerine göz yumarak Hollandalılara yumuşak davranan Colbert'in tavsiyesine karşı yürütüldü.

Büyük Fransız limanlarındaki tüccarlar da artık Amerikan adalarına köle tedariki konusunda Hollanda ile rekabet edebilecekti. İngiliz kardeşi Kraliyet Afrika Şirketi, Jamaika'da şeker ve köleliğin büyümesinde bir adım öndeydi.

Fransız ve İngiliz köle tüccarlarının kitlesel gelişi, Afrika kıyılarındaki köle fiyatlarını artırdı. Ancak Compagnie du Sénégal kölelerin taşınma maliyetini düşürdü ve Martinik'teki şeker kamışı yetiştiricilerini memnun etti. Şirket 1674'te kurulduğunda, on yıl önce 1664'te Compagnie des Indes occidentales (Fransız Batı Hindistan Şirketi) kurulduğunda sahip oldukları 2.700 köleye kıyasla sadece 2.400 köleleri vardı.^[1] Şirketin yerini Compagnie du Sénégal'in almasından sadece altı yıl sonra, 1680'de Martinik'teki köle sayısı çoktan iki katına çıkarak 4.900'e ulaşmıştı. Bu rakam çeyrek yüzyıl içinde altı kat artarak 1701 yılında 15.000'e ulaşacaktı. İlk büyük müşterilerden biri, adanın en zengin ekicisi, eski Maintenon Markisi ve Marie-Galante Valisi Charles François d'Angennes'di ve XIV. Louis tarafından İspanyol Venezüella'sıyla ticaret tekeli verilmişti.

Aynı olgu, 1664 ve 1671 yılları arasında köle nüfusunun yedi yıl içinde 6.323'ten 4.627'ye düştüğü Guadeloupe'da da meydana geldi. Yeni Compagnie du Sénégal'in 1674'te kurulması köle sayısını 1700'de 6.076'ya düşürdü. Köleliğin bu genişlemesi, en genç ve en dayanıklı kölelerin Şirket için ayrıldığı ve Louis XIV'ün bir dizi soylu çiftçi/yerleşimci yerleştirdiği Martinik'tekinden daha az hızlıydı.^[1]

1626 yılında Richelieu, Senegal ve Gambiya'nın sömürülmesinden sorumlu olan Dieppe ve Rouen'li tüccarlardan oluşan Compagnie Normande'yi kurdu. 1628 yılında Senegal'de ilk ticaret merkezi kuruldu. Ardından, 1638'de Norman Thomas Lambert tarafından Senegal Nehri'nin ağzına yakın Bocos adasında bir "yerleşim yeri" oluşturuldu.

Ancak bu ilk ticaret şirketi 1658'de Compagnie Normande'nin feshedilmesiyle ortadan kalktı ve varlıkları Compagnie du Cap-Vert et du Sénégal tarafından satın alındı. 1664'te Colbert tarafından Fransız Batı Hindistan Şirketi'nin kurulmasının ardından bu şirketin kendisi de kamulaştırıldı.

1659 yılında Bocos yerleşimi, Waalo Brak'ına (kral) ait olan ve daha aşağıda bulunan N'Dar adasına nakledilmiştir. Saint-Louis kalesi daha sonra Louis Caullier tarafından inşa edildi. Bu, Afrika'nın batı kıyısı boyunca köle ticaretinin başlangıcıydı.^[2]

1677 yılında, şirketin kurulmasından üç yıl sonra, Fransızlar Gorée ve Rufisque adalarını fethetti.^[2]

Bu kuruluş, 1672'de İngiliz Donanması tarafından tutuklanarak hapse atılan korsan Henry Morgan'ın 1674'te kabuğunu değiştirerek şeker ekicisi ve artık korsan arkadaşlarının baskınlarına karşı koruduğu adanın vali yardımcısı olmayı kabul ettiği Jamaika'da şeker plantasyonlarının geliştiği döneme tekabül eder.

Fransa Kralı 14. Louis de aynı şeyi Martinique ve Saint-Domingue'de gerçekleştirmeyi umdu ve iki yıl sonra, korsanları silahsızlandırmaya çalışmadan önce onların arasında isim yapan ve birkaç yıl sonra İspanyol Venezuela'sıyla ticaret tekeli sayesinde Martinique'in en zengin şeker ekicisi haline gelen Marquis de Maintenon'u Charles François d'Angennes gönderdi.

1664'te Jean-Baptiste Colbert, Compagnie du Cap-Vert et du Sénégal'in faaliyetlerini devraldıktan sonra 1664'ten beri Afrika'daki faaliyetler üzerinde tekel sahibi olan Compagnie des Indes occidentales'i kurdu. Batı Hindistan Şirketi 1674 yılında, Kral'ın Senegal bölgesini sattığı Senegal Şirketi'nin kurulmasıyla feshedildi.

Yeni şirketin artık köle ticareti üzerinde tekeli yoktu; Batı Hint Adaları'nın önemli bir köle tüketicisi olan şekere daha fazla odaklanmak istemesi nedeniyle bu ticaret Nantes ve Saint-Malo limanlarından ve kısa süre sonra Bordeaux'dan gelen tüccarlara da açıktı. 1674 ve 1682 yılları arasında Martinik'in siyah nüfusu dört kat artarak 2400'den 10600 kişi'ye yükseldi.

Afrika kıyılarında köle fiyatları hızla yükseldi. Senegal Şirketi sert bir rekabetle karşılaştı ve 1681 yılında bir milyon pounddan fazla borç bırakarak iflas ederek feshedildi. Yerine 1694 yılına kadar varlığını sürdüren yeni bir şirket kuruldu.

1685 yılında şirketin çalışanları müdüre karşı ayaklandı ve onu Gorée'ye gönderdi. Aynı yıl, Fransız kolonilerindeki kölelerin durumunu düzenleyen Code noir 1676'dan itibaren Colbert tarafından hazırlanmıştı, ancak metne son rötuşları yapan oğlu marquis de Seignelay oldu.

Compagnie du Sénégal, Compagnie française des Indes occidentales'in halefiydi. 1664'ten 1674'e kadar Fransa krallığının Afrika ve Amerika topraklarının sömürülmesinde Colbert tarafından verilen tekele sahip ayrıcalıklı bir birlikti. Senegal'in Ndar kasabasında kuruldu ve Louis XIV onuruna Saint-Louis olarak yeniden adlandırıldı.

Fransız Batı Hindistan Şirketi başlangıçta "Senegal Kraliyet İmtiyazı" olarak adlandırılıyordu ve amacı Senegal'de üretilen fildişi, altın tozu, palmiye yağı ve sakız karşılığında Fransa'dan kumaş, cam eşya ve demir takas etmekti.

Fransız Batı Hindistan Şirketi'nin kurulmasının nedeni üçgen ticaret olmasa da, yavaş yavaş köleler de para birimi olarak kullanılmaya başlandı.

Bu ticaret şehre ve özellikle de bölgenin mestizosu olan Signarelere refah getirdi.^[3]

Yazar Jules Verne'in Léopold Sédar Senghor tarafından desteklenen tezi, Dieppois'in bölgedeki ilk Avrupalılar olduğudur. Bazı rivayetlere göre Yeşil Burun Adaları'nın Norman denizciler tarafından keşfi 1364 ya da 1365 yılında, yani Portekizlilerin gelişinden yaklaşık bir asır önce gerçekleşmiştir. 1638'de Fransız denizci Thomas Lambert Senegal Nehri'nin ortasındaki Bocos adasında bir yerleşim kurdu. 1659'da başka bir Norman, Louis Caulier, yerleşimi başka bir ada olan Ndar'a taşımaya karar verdi.

Adanın nüfusu 10000 kişi civarına ulaştı ve Fransızlar ile özgür kadınlar arasındaki sayısız evlilik, karışık ırklıda olsa yavaş yavaş zengin bir elit oluşturacak bir nüfus vadedildi.

1672'de İngiliz Stuart Hanedanı, Louis XIV'ün kuzeni, geleceğin kralı II.James tarafından yönetilen Kraliyet Afrika Şirketi'ni (Royal African Company) kurdu. Bu iki şirketin gelişi, 14. Louis ve İngiliz kuzenleri Stuart'ın Karayipler boyunca tütün üreten korsanları saf dışı bırakıp köleliğe dayalı daha büyük ve daha kârlı plantasyonlar kurmak istedikleri bir dönemde, kölelerin toplam maliyetini ve aynı zamanda kâr marjlarını düşürmeye yardımcı oldu.

Zor bir başlangıçtan sonra, iki yeni şirket, Kızılderililer ve korsanlarla silah ticareti yaptıkları ve şekerin gelişimini yeterince hızlı desteklemedikleri için eleştirilen Hollandalıları Batı Afrika'dan çıkardı. Hollandalılar buna, çok daha güneyde, kıtadaki ilk gerçek koloni olan ve 19.yy'a kadar tek koloni olan Cape Town'da ilk yerleşimi kurarak tepki gösterdi.

James'in düşüşünden sonra, Fransa'da sürgünde olan ve Nantes İrlanda kolonisinin yardımıyla İngiltere'yi yeniden fethetmeye çalışan İngilizler, Fransızlara karşı daha sert bir politika benimsedi ve Ocak-Temmuz 1693 arasında Saint-Louis'i işgal etti. 1701 yılında Fransızlar köle ithalatı tekeli olan asiento'yu elde ederek Batı Afrika'ya hakim oldular.

Mart 1680'de, Saint-Domingue'nin kuzey kıyısında bir yerleşim yeri olan Cap-Français'de, halihazırda tüm Fransız Batı Hint Adaları'na köle tedarik etmekten sorumlu olan Compagnie du Sénégal'in, 14. Louis'nin şekeri teşvik etmek istemesi nedeniyle çöküşüne neden olduğu tütün çiftliğinden sorumlu Oudiette grubundan devraldığı söylentileri yayıldı. Vali Jacques Neveu de Pouancey düzeni yeniden sağlamak zorundaydı.

Mayıs 1681'de bölge sakinleri, bakan Colbert'e gönderdikleri bir dilekçede, en yoksul yoldaşlarının tütün fiyatlarındaki düşüşten kurtulmak için başıbozukların yanında yer almak zorunda kalmalarından duydukları endişeyi dile getirdiler.

• 1694: Compagnie Royale du Sénégal'in kurulması, yöneticisi André Brue, Kayor dameli tarafından ele geçirildi ve fidye karşılığında serbest bırakıldı (1701).
• 1709: Üçüncü bir Senegal Şirketi'nin kurulması (1709-1718).
• 1720'den itibaren Doğu Hindistan Şirketi Senegal Şirketi'nin faaliyetlerini devraldı.

• 1756: Fransa ve Büyük Britanya arasında Yedi Yıl Savaşı'nın (1756-1763) başlaması.
• 1758: Saint-Louis bir İngiliz filosuna teslim olur; bu ikinci işgal 21 yıl sürer (1758-1779). Ada önce özel bir şirket tarafından, daha sonra da doğrudan İngiliz tacı tarafından yönetildi.
• 1763:XV. Louis, Fransız sömürge alanının tasfiyesini onaylayan Paris Antlaşması (1763) onaylar.
• 1764: Melez Charles Thevenot Saint-Louis'in ilk belediye başkanı olur. 1778'de Saint-Louis'in siyah nüfusu İngiliz garnizonuna karşı ayaklanır.
• 1779: Saint-Louis, Lauzun Dükü tarafından İngilizlerden geri alınır. Ada, Fransa Kralı tarafından atanan memurlar tarafından yönetildi. Dumontet koloninin ilk valisi oldu.
• 1783: Versailles Antlaşması (1783) Senegal'i resmen Fransa'ya iade etti. Sakız tekeli Compagnie du Sénégal'e geri döndü. Paris ofisi, Fransa Mareşali Mareşal de Duras, Amiral Yardımcısı Bailli de Suffren, Kral'ın ordularından bir Korgeneral, Kont de Blangy, Süvari Mestre de Camp, Marquis de Saisseval, Parlamento Büyük Meclisi Üyesi Saint-Romain ve raportör olarak görev yapan bir Müdür Fraisse'den oluşuyordu.
• 1785: Stanislas de Boufflers vali olarak atandı.
• 1789: Blanchot Senegal Valisi olarak atandı. Nisan: Senegal sakinlerinin États généraux için Cahier de doléances adlı temenni ve şikayet listelerinin kurulması. Senegal birliklerinin komutanı Benoît de Rambaud ve ona eşlik eden Fransızlar, Saint-Joseph de Galam Kalesi'ni ve Galam Krallığı'nı yeniden ele geçirmeye çalışırken nehirde veya Saint-Louis "hastanesinde" ölürler.
• 1791: Fransız Devrimi tarafından köleliğin resmen kaldırılması.
• 1802: Napolyon tarafından köleliğin yeniden getirilmesi. Saint-Louis burjuvazisi, tüccarlarla ittifak halinde, ticaret yapmakla suçlanan Vali Laserre'yi ele geçirdi; Gorée'ye sürüldü.
• 1809 - 13 Temmuz: Saint-Louis İngilizlere teslim oldu. Bu üçüncü İngiliz işgaliydi ve 1816'ya kadar sürdü.
• 1816: Senegal'in yeniden ele geçirilmesinden sorumlu yönetici vali Julien-Désiré Schmaltz'ı taşıyan La Méduse gemisi Banc d'Arguin Ulusal Parkı'nda battı (Loloni valisi Schmaltz kurtuldu).
• 1817: Saint-Louis'in yeniden ele geçirilmesi
• 1820: İlk Bordeaux ticaret karakollarının kurulması.
• 1821: Baron Jacques-François Roger Senegal Valisi olarak atandı.
• 1848: Victor Schœlcher liderliğindeki İkinci Fransız Cumhuriyeti tarafından köleliğin kaldırılması.

• Compagnie du Sénégal'in yöneticileri:
  • 4 Haziran 1697 - 1 Mayıs 1702: André Brue (1654-1738)
  • 1702-1706: Joseph Lemaitre
  • 1706-1709: Michel Jajolet de la Courbe, Saint-Louis'de müdür.
• Rouen Şirketi Direktörleri
  • 1710 - 15 Ağustos 1711: Guillaume Joseph Mustellier (1711'de öldü)
  • 1712 - 2 Mayıs 1713: Pierre de Richebourg
  • Nisan 1714 - 1719: André Brue
• Compagnie des Indes'in Direktörleri
  • 1719 - Mayıs 1720: André Brue
  • Mayıs 1720 - Nisan 1723 Nicolas Desprès de Saint-Robert (ilk kez)
  • 1723-1725: Julien du Bellay
  • 1725: Nicolas Desprès de Saint-Robert (ikinci kez)
  • 1725-1726: Arnaud Plumet
  • 1726-1733: Jean Levens de la Rouquette
  • 1733- 7 Mart 1733: Lejuge (1733'te öldü)
  • 1733-1738: Sebastian Devaulx
  • 1738-1746: Pierre Félix Barthélemy David (1711-1795)
  • 1746-1758: Jean-Baptiste Estoupan de la Brüe^[4]

• Édit du Roy qui réunit l’ancienne Compagnie Royale du Sénégal à la nouvelle créée par le Roy au mois de Mars 1696, Bordeaux, Simon Boé, 1696, 12 p.
• Lettres patentes du Roy, en forme de Déclaration, du mois de Juin, 1679, portant confirmation de la Compagnie du Sénégal & de ses privilèges, Paris, 1679, 76 p. .
• Pierre Félix Barthélemy David, Le Sénégal et les îles orientales d’Afrique sous le gouvernement de P. David. 1729-1752, in P. Margry, Relations et mémoires inédits, etc., 1867, p. 355-376
• André Delcourt, La France et les établissements français au Sénégal entre 1713 et 1763, tome 1 : La Compagnie des Indes et le Sénégal, tome 2 : La Guerre de la gomme, Dakar-Cahors, Mémoires de l’Institut français d’Afrique noire, 1952, n° 17, 432 p.
• Dominique Harcourt Lamiral, Les Métamorphoses aristocratiques, ou Généalogie de la Compagnie exclusive du Sénégal, Paris, Imprimerie nationale, 1791?, 4 p.
• Jean-Bernard Lacroix, Les Français au Sénégal au temps de la Compagnie des Indes, de 1719 à 1758, Vincennes, Service historique de la Marine, 1986, 314 p.
• Abdoulaye Ly, La Compagnie du Sénégal, Karthala, mai 2000, 448 pages, 2865374068
• Eugène Saulnier, Une compagnie à privilège au Şablon:S- : La Compagnie de Galam au Sénégal, avec une introduction par Christian Schefer, Paris, E. Larose, 1921, 199 p.
• Adélaïde-Merlande, Jacques (1994), "des Précolombiens à nos jours", Histoire générale des Antilles et des Guyanes (Fransızca), Éditions L'Harmattan 
• Paul Butel (1982), Les Caraïbes au temps des flibustiers, XVI'e-XVIIeme siecle (Fransızca), Éditions Aubier, s. 233 
• Labarthe, Pierre (1803), "ou, Description des côtes d'Afrique, depuis le Cap Tagrin jusqu'au Cap de Lopez-Gonzalves. : Contenant, des instructions relatives à la traite des noirs, d'après des mémoires authentiques, avec une carte gravée sous la direction de Brion fils, d'après un dessin fourni par l'auteur", Chez Debray… L'auteur… Bossange, Masson et Besson (Ed.), Voyage a la côte de Guinée (Fransızca), s. 237 
• Sénégal'de Saint-Louis'in Tarihi (Fransızca)
• Hesseling, Gerti (1985), "institutions, droit et société", Histoire politique du Sénégal, Karthala éditions, s. 115, ISBN 978-2-86537-118-1