İçeriğe atla

Comfortably Numb

"Comfortably Numb"
Pink Floyd single'ı
TarzProgresif rock, art rock, psikedelik rock[1]
SüreComfortably Numb 3.59
Hey You 4.41
ŞirketEMI
Yazar1. Waters / Gilmour
2. Waters
YapımcıRoger Waters, David Gilmour, Bob Ezrin
Pink Floyd single kronolojisi
"Another Brick In The Wall (Part 2)"
(1979) 		"Comfortably Numb"
(1980) 		"Run Like Hell"
(1980)
Ses örneği
noicon

Comfortably Numb, İngiliz progresif rock grubu Pink Floyd'un 1979 yılında yayınlanan The Wall albümünde yer alan şarkı. Parça aynı sene Hey You ile birlikte single olarak da yayınlandı. The Wall albümündeki Roger Waters - David Gilmour ortak çalışması olan üç şarkıdan biridir. Melodinin Gilmour'a ait olduğu eserin, müziğinin çoğunu da o yazdı. Öte yandan Waters sözlere katkıda bulundu. "Comfortably Numb" gitar soloları ile tanınır. 2004 yılında Rolling Stone dergisi tarafından hazırlanan "En iyi 500 Şarkı" listesinde 314. sırada yer aldı. Yazar Tom Stoppard, Tony Ödülü kazanan eseri The Coast Utopia'yı bu şarkıyı dinlerken yazdığını açıkladı.[2]

Tarihi

The Wall albümündeki şarkıların çoğu Waters tarafından yazılmış olmasına rağmen, "Comfortably Numb" David Gilmour tarafından ilk solo albümünde kaydedilmek üzere yazıldı. Gilmour, daha sonra parçayı kendi albümünde kullanmaktan vazgeçti ve demosunu The Wall'ın kayıtlarına getirdi. "Comfortably Numb", albümde komşu parçalarla iç içe geçmemiş, tek başına duran iki şarkıdan biridir. (Diğeri ise Mother)

Rolling Stone Dergisi'ne göre şarkının sözleri, Roger Waters'ın Animals albümlerini tanıtmak için 1977'deki çıktıkları konser turları sırasında, hepatiti sebebiyle bir doktorun kendisine sakinleştirici iğne yapması tecrübesi üzerine yazıldı.[3][4] Waters konuyla ilgili: "Hayatımın en uzun iki saatiydi. Kolumu zor kaldırırken, bir gösteriye çıkmam gerekiyordu."

Waters ve Gilmour bu şarkıyı nasıl kaydedecekleri konusunda sık sık tartıştılar. En sonunda, Waters parçanın açılışını yapmayı tercih etti ve Gilmour'ın final gitar solosu albümde kullanıldı. Gilmour, daha sonraları, "Comfortably Numb hakkında çılgınlar gibi tartıştık. Çok uzun süren büyük kavgalarımız oldu" açıklamasını yapacaktı.[5]

Konusu

Albümdeki diğer şarkılar gibi, "Comfortably Numb" da albümün başkahramanı, Pink'in hikâyesinin bir parçasını anlatır. Pink, kendini toplumdan soyutlanmış hissetmektedir ve bir rock yıldızı olarak yaşamın getirdiği baskılara dayanamamaktadır. Konsere çıkmadan evvel otel odasında bunalırken, odaya bir doktor gönderilir ve doktor Pink'e, ihtiyacı olan enerjiyi kazanması için iğne yapar. Sohbet şeklinde yazılan sözlerde, Waters doktoru, Gilmour ise Pink'i seslendirir.

"Comfortably Numb"
Albüm Kapağı
Van Morrison at the Movies - Soundtrack Hits albümünden Van Morrison, Roger Waters ve The Band şarkısı
Yayımlanma12 Şubat, 2007
Kaydedilme21 Temmuz 1990
Tarzrock
Dilİngilizce
Süre4:41
ŞirketEMI
YazarDavid Gilmour, Roger Waters
YapımcıRoger Waters ve Nick Griffiths

Filmde Comfortably Numb

Pink'in menajeri (Bob Hoskins tarafından canlandırıldı), otel yöneticisi (Michael Ensign), sağlık görevlisi ve yol planlayıcılar Pink'in otel odasına daldıklarında, kendinde olmayan bir Pink'le karşılaşır. Onun bu durumunu hoş karşılamayan otel yöneticisine, menajeri onun bir sanatçı olduğunu anımsatır. Kolundan iğne yapılan Pink, dışarı çıkar ve limuzinine biner. Verilen ilaç etkisini gösterir ve Pink halüsinasyon görmeye başlar.

Pink'in çocukluğuna geri dönüş, sahneyi keser. Genç Pink, vahşi bir fare bulur ve fareyi aşırı korumacı annesine gösterir. Annesinin olumsuz tavrı, Pink'i fareyi saklamaya iter. Daha sonra ise sabaha kadar yatakta kalmasına sebep olacak şekilde ateşlenir. Ertesi gün, fareyi sakladığı barakaya giden Pink, yokluğunda farenin öldüğünü görür.

Gitar Sololar

Bu şarkı, David Gilmour'un iki gitar solosunu içerir ve bu sololar Pink Floyd hayranlarının favorileri arasındadır. Özellikle ikinci solonun Gilmour'ın en iyi solosu olduğu ve rock tarihinde bir ilk olduğu söylenir.[kime göre?]

1989'da Pink Floyd fanzini The Amazing Pudding, tüm zamanların en iyi Floyd şarkısı anketi düzenledi ve Comfortably Numb bu anketten birinci çıktı. Guitar World Dergisi'nin okuyucuları David Gilmour'ın solosunu tüm zamanların en iyi 4. solosu seçtiler.[6] Aynı dergide Gilmour'ın şarkıdaki son solosu ile ilgili olarak müzisyenin o dönem denediği soloların her birinden parçaları bir araya getirerek oluşturduğuna dair bir yorum yayınlandı. Solo, Ağustos 2006'da ise, Planet Rock Radyosu'nun düzenlediği ankette tüm zamanların en iyi gitar solosu seçildi.[7]

Canlı Performanslar

Pink Floyd

1980-1981'deki The Wall turnesi sırasında, şarkı sahneye kocaman bir duvar inşa edilirken söylendi. Bu performansta duvarın alt tarafında duran Roger Waters doktor gibi giyindi. Öte yandan David Gilmour, duvarın üst tarafına kurulmuş ve spot ışıkları ile aydınlatılan bir platformda çaldı ve söyledi. David Gilmour açıklamasına göre bu konserlerde özgürce doğaçlama yapabildiği tek an şarkının final solosu idi. 1990'da, Roger Waters'ın Pink Floyd'dan ayrıldıktan sonraki turnelerinde ise, Gilmour hem şarkının sözlerini tercih ettiği şekilde değiştirdi hem de daha "grungevari" bir tarzla çaldı.

Waters'ın Pink Floyd'dan ayrılmasından sonraki dönemde, onun söylediği vokallerde Waters'ın sesini kopya etmek yerine şarkıda düzenlemeye gitmeyi tercih ettiler. 1987-1988 ve 1994'te, Waters'ın vokalleri Richard Wright-Guy Pratt ve Jon Carin tarafından seslendirildi.

Aralık 1988'de, şarkının "Delicate Sound of Thunder"'da bulunan canlı versiyonunun videosu MTV'nin en iyi 20 Video Klip listesinde 11 numarada yer aldı. Video, şarkının orijinaline göre iki dakika daha kısaydı.

20 Ekim 1994'te, The Division Bell turnesi kapsamında Londra'da Earls Court Exhibition Centre'da verilen konserde şarkının 10 dakikalık versiyonu çalındı. Bu konserin kayıtlarını içeren P*U*L*S*E videosunda şarkıdaki son solonun 1.5 dakikasının düzenlenmiş olması Pink Floyd hayranlarını hayal kırıklığına uğrattı. Gilmour daha sonraları, bu turne sırasında New Orleans Louisiana Superdome'da çaldıkları Comfortably Numb'ın çaldığı en iyi Comfortably Numb olduğunu açıkladı.

David Gilmour

Gilmour, bu şarkıyı kendi solo turneleri sırasında da seslendirdi. 1984 yılındaki konserlerinde, Gilmour şarkıyı grup üyeleri Gregg Dechart ve Mickey Feat ile birlikte söyledi. 2001 ve 2002 yıllarındaki konserlerde ise farklı misafir şarkıcılar vardı: Robert Wyatt, Bob Geldof, Kate Bush ve Durga McBroom.

2006 yılı boyunca, şarkıda Waters'ın söylediği kısmı Rick Wright seslendirdi. 29 Mayıs 2006'da Royal Albert Hall'da verilen konserde ise Waters'ın kısmını özel konuk olarak konsere katılan David Bowie seslendirdi. Şarkı çoğu zaman C-Numb olarak da anıldı.

Roger Waters

Pink Floyd'dan ayrılmasının ardından, Waters şarkıyı ilk kez 21 Temmuz 1990'da Berlin'deki The Wall Live konserinde söyledi. Konserin amacı Berlin Duvarı'nın yıkılışını kutlamaktı. Waters, kendi kısmını söylerken, Van Morrison da Gilmour'ın vokal kısmını söyledi. Morrison'a Rick Danko ve The Band'den Levon Helm vokal yaptılar. Gitar soloları ise Rick DiFonzo ve Snowy White'a aitti. Şarkının bu versiyonu, 2006'da En İyi Film Oscarı'nı kazanan Martin Scorsese filmi The Departed'da kullanıldı. Ayrıca, televizyon dizisi The Sopranos'un "Kennedy and Heidi" bölümünde de ciddi bir trafik kazası geçirmeden önce Christopher Moltisanti The Departed'ın soundtrack albümünü arabasında çalarken, bu parçayı dinledi. Van Morrison'ın 2007'de çıkardığı toplama albümü "Van Morrison at the Movies"'de de şarkıya yer verildi. 7 Temmuz 2008'de Morrison, şarkıya konserlerinde yer vermeye başladı.

Waters, 1991 yılında, "Gitar Efsaneleri" festivalinde İspanya'da, şarkıyı seslendirdi. Ona Bruce Hornsby eşlik etti. Ayrıca, Los Angeles'ta 1992'de Waldon Woods destek konserinde de Don Henley ile birlikte söyledi.

1999-2000'de Waters'ın orkestrasında yer alan Doyle Bramhall II ve Snowy White, Gilmour'ın vokallerini ve gitar sololarını üstlendiler. 2002'de bu rolü Chester Kamen ve Snowy White üstlenirken, 2006-2007 konserleri sırasında Dave Kilminster, Jon Carin ve Snowy White, Waters'a eşlik ettiler.

Farklı Yorumlar

Farklı Pink Floyd'u anma albümleri bu şarkıyı içerir. Örnek olarak, Luther Wright and the Wrongs'un 2001 yılında çıkan Rebuild the Wall, Patricia Maertens'in 2002'de çıkan Echoes of Pink, Graham Parker'ın 2003'te çıkan A Fair Forgery of Pink Floyd, Billy Sherwood ve Yes grubu üyeleri Chris Squire ve Alan White'ın ortak çalışması Back Against The Wall (2005) verilebilir.

Anathema, The Sisters of Mercy, Dream Theater gibi gruplar konserlerinde şarkıyı seslendirdiler. Staind şarkının akustik versiyonuna toplama albümleri The Singles: 1996-2006'da yer verdi.

İngiltere listelerinde en yüksek rakama erişen yorum ise Scissor Sisters'ın 2004 yılında disko tarzında yaptığı versiyonu oldu. Şarkı listelerde 10 numaraya kadar çıktı. Bu grubun da ilk hiti oldu. Şarkının bu hali pek çok Floyd hayranını kızdırsa da David Gilmour ve Nick Mason gruptan hoşlandıklarını açıkladılar.[8] Roger Waters ise, grubu yorumlarından ötürü kutladığını açıkladı.[9] Grubun solisti olan Shears, Gilmour'la birlikte Comfortably Numb söylemesi için 2006'daki konserlere davet edildi. Fakat bu ortaklık son dakikada iptal oldu.[10]

2005'te Dar Williams, şarkının gitar solosuz bir versiyonunu My Better Self isimli albümünde seslendirdi. Şarkıda Ani DiFranco ile düet yapan Williams, "Bu şarkıyı bir kadının kaydetmesi gerektiğine inanıyordum, bu yüzden söylemeye karar verdim. Fakat başka bir kadına ihtiyacım vardı. Ani benim rüyalarımdaki yorumcuydu" dedi.

Kaynakça

  1. ^ "7 Psychedelic Songs From Pink Floyd". Rock Pasta. 21 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ağustos 2023. 
  2. ^ "www.broadway."Stoppard's Rock-N-Roll Connection" - Makale". 30 Aralık 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Mayıs 2022. 
  3. ^ "Rolling Stone: Comfortably Numb" (İngilizce). 5 Aralık 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  4. ^ The Complete Guide to the music of Pink Floyd. ISBN 071194301X. 
  5. ^ Rock Compact Disc dergisi, Eylül 1992
  6. ^ "100 Greatest Guitar Solos - Tablature for the greatest guitar solos of all time". 28 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ağustos 2008. 
  7. ^ "Planet Rock - Greatest Guitar Solos". 15 Ekim 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ağustos 2008. 
  8. ^ "Nick Mason'la röportaj". 24 Mayıs 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ağustos 2008. 
  9. ^ "Scissor Sisters' stab at success" (İngilizce). 27 Şubat 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ocak 2008. 
  10. ^ "Scissor Sisters star lashes out at Pink Floyd legend". 24 Mayıs 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ağustos 2008. 

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Pink Floyd</span>

Pink Floyd, 1965'te Londra'da kurulan İngiliz progresif/psikedelik rock müzik grubu. Felsefî şarkı sözleri, yenilikçi albüm kapakları, etkileyici-girift sahne şovları ile Pink Floyd, dünya çapında başarıya ulaşmıştır.

<span class="mw-page-title-main">David Gilmour</span> Gitarist

David Jon Gilmour CBE, Pink Floyd adlı rock grubunun üyesi olan İngiliz gitarist, şarkıcı ve söz yazarıdır. Kurucu üye Syd Barrett'ın ayrılmasından kısa bir süre önce 1967'de gruba katıldı. 1980'lerin başında Pink Floyd, müzik tarihinin en çok satan ve en çok beğenilen gruplarından biri haline geldi. 1985'te Roger Waters'ın ayrılmasının ardından Pink Floyd, Gilmour'un liderliğinde devam etti ve üç stüdyo albümü daha yayınladı.

<span class="mw-page-title-main">Syd Barrett</span> İngiliz müzisyen

Roger Keith "Syd" Barrett, rock grubu Pink Floyd’un kurucularından biri olan İngiliz şarkıcı-şarkı yazarıdır. 1965’te kurulan gruptan ayrılana kadar; grubun baş şarkıcısı ve birincil şarkı yazarıydı.

<span class="mw-page-title-main">Rick Wright</span> Pink Floyd grubunun klavyecisi

Richard William "Rick" Wright Pink Floyd grubunun klavyecisiydi. Solo albümlerinin ardından son olarak David Gilmour ile birlikte çalışmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Roger Waters</span> İngiliz müzisyen ve besteci

George Roger Waters, İngiliz müzisyen ve besteci. Pink Floyd grubunun solisti ve basgitaristi olarak tanınmaktadır.

<i>The Wall</i> Pink Floydun 1979 tarihli albümü

Pink Floyd'un, 1979 yılının son aylarında çıkmış, 23 defa platin plak ödülü almış konsept rock albümü. Pink adında, sanal bir karakter üzerinden, giderek yalnızlaşan, yabancılaşan insanın korkuları ile kendi çevresine ördüğü soyut duvarı anlatır. Albümün sözel ve müzikal kurgusu, aynı adı taşıyan karmaşık sahne gösterisi temel alınarak tasarlanmıştır. 1982 yılında Alan Parker yönetmenliğinde sinemaya aktarılmıştır: The Wall (film).

<i>The Final Cut</i> Music Album

Roger Waters'ın Pink Floyd ile yaptığı son albüm. Klasik kadrodan Rick Wright bu albümde yer almamıştır. Nick Mason ise "Two Suns In The Sunset" şarkısında bateri çalmamıştır. Albüm sırasında Waters ve Gilmour arasında büyük fikir ayrılıkları çıkmıştır. Gilmour'un da albüme katkısı "Not Now John"'da vokal ve bazı şarkılarda duyulabilen klasik gitar çalışıydı.

<i>A Momentary Lapse of Reason</i> Pink Floyd albümü

Pink Floyd'un Roger Waters olmadan yaptığı ilk albüm. The Wall kayıtları sırasında gruptan atılan Rick Wright bu albümle gruba dönmüştür. Daha önceki albümlerde grubun temel şarkı sözü yazarı olan Roger Waters'ın eksikliğini kapatmak için Pink Floyd üyesi olmayan insanlar da söz yazımına katkıda bulunmuştur.

<i>Echoes: The Best of Pink Floyd</i>

Echoes: The Best of Pink Floyd, Ingiltere'de Kasım 5, 2001, Amerika'da Kasım 6 2001'de piyasaya çıkan bir Pink Floyd toplama albümü dür.

Scissor Sisters; Jake Shears (vokal), Babydaddy, Ana matronik, Del Marquis (gitar) ve Paddy Boom (davul)’dan oluşan Scissor Sisters, 2001 yılında kuruldu. Glam rock janrı altında müziklerini icra eden grup, önceden isimlerini “Dead Lesbian and the Fibrillating Scissor Sisters” olarak kullandıktan sonra, sadece, argoda lezbiyen anlamına gelen “Scissor Sisters” isminde karar kıldı.

<i>Delicate Sound of Thunder</i>

Delicate Sound of Thunder, Pink Floyd'un Ummagumma'dan sonraki ikinci konser albümüdür. 1988'de New York'ta verilmiş 5 konserden alınan şarkılarla oluşturulmuştur. Albüm satışları dolayısıyla üç kat platin ödülü almıştır. Albüm Soyuz TM-7 uzay aracının Sovyet astronotları tarafından uzaya götürülerek uzayda dinlenen ilk albüm özelliğini kazanmıştır. Pink Floyd üyeleri de aracın fırlatılmasına katılmışlardır.

<i>P•U•L•S•E</i>

P•U•L•S•E, Pink Floyd'un üçüncü konser albümüdür. Albüm, The Division Bell albümünün turnesinde kaydedildi. Guthrie ve Gilmour, albümde stüdyo eklemesi yapmayıp, sadece stüdyoda bazı hataları düzelttiler. Albüm listelere bir numaradan girdi ve kısa sürede üç platinyum plak ödülü kazandı.

<i>Is There Anybody Out There? The Wall Live 1980-81</i>

Is There Anybody Out There? The Wall Live 1980-81, Pink Floyd'un The Wall albümünün 1980 ve 1981'de verilen konserlerinden alınan şarkılarla oluşturulan bir albümdür. Albüm kapağındaki maskeleri grup üyeleri konserin bazı şarkılarında giymektedir.

<i>Delicate Sound of Thunder</i> (film) film

Delicate Sound of Thunder, Wayne Isham yönetmenliğinde çekilen ve 1989'da yayınlanan bir Pink Floyd konser filmidir. Film "A Momentary Lapse of Reason" turnesinde 21-22 Haziran 1988 Versay ve 19-23 Ağustos 1988 New York konserlerindeki söylenen şarkılardan oluşmuştur.

<i>P•U•L•S•E</i> (film) Pink Floyd konser filmi

P•U•L•S•E David Mallet yönetmenliğinde yayınlanan bir Pink Floyd konseridir. CD olarak yayınlanan P•U•L•S•E'ın farklı konserlerden oluşmasına rağmen aynı isimli konser filmi 20 Ekim 1994'te Londra, Earls Court Salonu'nda verilen bir konserin filmidir. 1995'te yayınlanan konser 2006'da DVD olarak özel bölümlerle yayınlanmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Have a Cigar</span>

Have a Cigar, Pink Floyd'un Wish You Were Here albümünün bir parçası ve o albümden çıkan tek single'dır.

<span class="mw-page-title-main">Another Brick In The Wall</span>

Another Brick In The Wall, Pink Floyd'un 1979'da yayınladığı rock opera albümü The Wall'da bulunan ve sözleri basçı Roger Waters tarafından yazılmış üç parçalı bir kompozisyondur. İkinci bölümü katı eğitim sistemine karşı protesto niteliği taşımaktadır ve ayrıca çocuklardan oluşan bir koro bu bölümü seslendirmektedir. Şarkının ikinci bölümü tekli olarak yayınlanıp Pink Floyd'un, "Point Me at the Sky" (1968) şarkısından sonra ilk kez, Birleşik Krallık, Amerika Birleşik Devletleri, Batı Almanya gibi birçok ülkede listelerde birinci sıraya çıkan teklisidir. Ayrıca tüm dünyada toplamda dört milyon kopyanın üzerinde bir satış rakamına ulaşmıştır. Şarkı, 1979 Grammy Ödülleri'e aday gösterilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Run Like Hell</span>

Run Like Hell Pink Floyd'un "The Wall" albümünden bir şarkı ve albümün üçüncü single'ıdır. Şarkı "The Wall" albümündeki üç Waters / Gilmour şarkısından biridir.

<span class="mw-page-title-main">Jon Carin</span>

Jon Carin, Amerikalı müzisyen, besteci, müzik yapımcısı. Pink Floyd ile olan ilişkisiyle tanındı. David Gilmour ve grubun eski üyesi Roger Waters ile 1985'ten beri ortak çalışmalar yürütmektedir. Seksenlerin başında, Industry isimli grubun vokalisti ve klavyecisiydi. Industry önce 1983'te çıkardıkları State of the Nation single'ı ve daha sonra Stranger to Stranger albümüyle başarı kazanıp adından söz ettirdi.

The Art of Live, Seattle'lı progressive rock grubu Queensryche'ın 2003 yılında Tribe albümünün turnesi sırasında Dream Theater ile ortak düzenledikleri konserdir. Bu konserde seslendirilen şarkılar 20 Nisan 2004 tarihinde DVD fromatında, 8 Haziran 2004 tarihinde ise CD formatında yayınlanmıştır. Konserde seslendirilen Anybody Listening? isimli parça, CD'ye alınmış, fakat DVD'ye alınmamıştır. Konserde My Global Mind, Roads To Madness, Della Brown gibi şarkılar akustik gitarlar eşliğinde unplugged olarak seslendirilmiştir.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.