İçeriğe atla

Clinton Davisson

Clinton Joseph Davisson
Davisson
Doğum22 Ekim 1881(1881-10-22)
Bloomington, Illinois, ABD
Ölüm01 Şubat 1958 (76 yaşında)
Charlottesville, Virginia, ABD
Mezun olduğu okul(lar)Chicago Üniversitesi
Princeton Üniversitesi
ÖdüllerComstock Fizik Ödülü (1928)
Elliott Cresson Madalyası (1931)
Nobel Fizik Ödülü (1937)
Kariyeri
DalıFizik
Çalıştığı kurumlarPrinceton Üniversitesi
Carnegie Teknoloji Enstitüsü
Bell Labs
Doktora
danışmanı
Owen Richardson
EtkiledikleriJoseph A. Becker
William Shockley

Clinton Joseph Davisson (d. 22 Ekim 1881 - ö. 1 Şubat 1958), elektron kırınımı keşfi ile 1937 yılında Nobel Fizik Ödülünü alan Amerikalı fizikçidir. Davisson ödülü bağımsız olarak kendi ile aynı anda elektron kırınımını keşfeden George Paget Thomson ile paylaşmıştır.

Hayatı ve Kariyeri

Bloomington, Illinois doğumlu Davisson 1902'de burslu olarak Chicago Üniversitesi'ne kabul edilmiş, 1905 yılında Robert A. Millikan tavsiyesi üzerine Princeton Üniversitesi'nde fizik okutmanı olarak görev yapmaya başlamıştır. Doktorasını 1911 yılında Owen Richardson'ın öğrencisi olarak Princeton'da tamamlamıştır. Yardımcı doçent olarak Carnegie Teknoloji Enstitüsü'ne atanan Davisson 1917'de I. Dünya Savaşı sırasında enstitüden ayrılmış ve askeri araştırmalar yapan Bell Labs'da mühendislik departmanında çalışmaya başlamıştır. Savaş sonrasında da burada kalıcı bir pozisyonu kabul etmiş ve 1946 yılındaki emekliliğine kadar burada çalışmaya devam etmiştir. Emekliliğinden sonra Virginia Üniversitesi'nde profesörlük görevini kabul etmiş ve 1954 yılına kadar bu görevi sürdürmüştür.

Elektron kırınımı ve Davisson-Germer deneyi

1927 yılında Clinton Davisson ve Lester Germer Bell Labs'da elektronların vakumda nikel (Ni) kristalden saçılması üzerine deney yaparlarken, tamamen rastlanti eseri elektronların aynı x ışınları gibi kırınım desenleri oluşturduğunu gözlemlediler ve elektronların dalga boylarını ölçmeyi başardılar. Ölçütükleri dalgaboyu, şeklindeki de Broglie Hipotezi ile uyum sağlayarak hipotezi doğrulamıştır. Buradaki Planck sabiti ve elektronun momentumudur.[1] Davisson ve Germer deneyi parçacıların dalga özelliği taşıdığını yani kuantum mekaniğinin temel prensiplerinden birini, madde dalgalarının varlığını kanıtlamıştır.

Dış bağlantılar

Kaynakça

  1. ^ Davisson, Clinton (1965). "The Discovery of Electron Waves". Nobel Lectures, Physics 1922-1941. Amsterdam: Elsevier Publishing Company. 27 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2007. 

İlgili Araştırma Makaleleri

Dalga-parçacık ikililiği teorisi tüm maddelerin yalnızca kütlesi olan bir parçacık değil aynı zamanda da enerji transferi yapan bir dalga olduğunu gösterir. Kuantum mekaniğinin temel konsepti, kuantum düzeyindeki objelerin davranışlarında ‘’parçaçık’’ ve ‘’dalga’’ gibi klasik konseptlerin yetersiz kalmasından dolayı bu teoriyi işaret eder. Standart kuantum yorumları bu paradoksu evrenin temel özelliği olarak açıklarken, alternatif yorumlar bu ikililiği gelişmekte olan, gözlemci üzerinde bulunan çeşitli sınırlamalardan dolayı kaynaklanan ikinci dereceden bir sonuç olarak açıklar. Bu yargı sıkça kullanılan, dalga-parçacık ikililiğinin tamamlayıcılık görüşüne hizmet ettiğini, birinin bu fenomeni bir veya başka bir yoldan görebileceğini ama ikisinin de aynı anda olamayacağını söyleyen Kopenhag yorumu ile açıklamayı hedefler.

<span class="mw-page-title-main">Arthur Compton</span> Amerikalı fizikçi (1892 – 1962)

Arthur Holly Compton, 1927'de elektromanyetik radyasyonun parçacık doğasını gösteren Compton etkisinin keşfi ile Nobel Fizik Ödülü kazanmış Amerikalı fizikçidir. Zamanında çok dikkat çeken bir buluştur. Işığın dalga doğası o zamanlarda iyi anlaşılmış olsa da ışığın hem dalga hem parçacık olabileceği fikri kolay kabul görmemiştir. Kendisi ayrıca Manhattan Projesindeki Metallurji Laboratuvarının başı ve 1945 ile 1953 seneleri arasında St. Louis Washington Üniversitesi Rektörüdür.

Madde dalgaları veya de Broglie dalgaları, maddenin dalga-parçacık ikiliğini yansıtan kavramdır. Kuram 1924'te, Louis de Broglie tarafından doktora tezinde önerilmiştir. De Broglie denklemleri dalga boyunun parçacığın momentumuyla ters orantılı olduğunu gösterir ve ayrıca de Broglie dalga boyu diye isimlendirilir. Ayrıca madde dalgalarının tekrarsıklığı, de Broglie tarafından türetildiği gibi, parçacığın toplam enerjisi E'ye – kinetik enerjisinin ve potansiyel enerjisinin toplamı – doğru orantılıdır.

<span class="mw-page-title-main">Paul Dirac</span> İngiliz teorik fizikçi

Paul Adrien Maurice Dirac, İngiliz teorik fizikçi ve matematikçi. Kuantum mekaniğinin kurucularındandır. Fermiyonların davranışını açıklayarak antimaddenin keşfine olanak veren ve kendi adı verilen Dirac denklemi ile tanınır. Dirac, 1933 Nobel Fizik Ödülü'nü Erwin Schrödinger ile paylaşmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Max Born</span> Alman-İngiliz fizikçi ve matematikçi (1882–1970)

Max Born kuantum mekaniğinin gelişmesinde etkili olan Alman matematikçi ve fizikçi. Kuantum fiziği dışında katı hâl fiziği ve optiğe katkıda bulunmuş ve 1920-30'larda önemli fizikçilerin çalışmalarının denetimini yapmıştır. Born, yaptığı "Kuantum Mekaniği'nin temelini araştırma, özellikle dalga fonksiyonunun istatistiksel yorumlanması üzerine" adlı çalışması ile 1954 yılında Nobel Fizik Ödülü'nü almıştır.

Ernst August Friedrich Ruska, Alman fizikçi.

Düşük enerjili elektron kırınımı veya LEED, kristal yüzeylerden saçılan düşük enerjili elektronların oluşturduğu kırınım motiflerinin görüntülendiği teknik. Yüzeyin atomik yapısı üzerine detaylı bilgi veren LEED yüzey bilimi çerçevesinde büyük uygulama alanına sahiptir.

<span class="mw-page-title-main">Kuantum mekaniği</span> atom altı seviyede çalışmalar yapan bilim dalı

Kuantum mekaniği veya kuantum fiziği, atom altı parçacıkları inceleyen bir temel fizik dalıdır. Nicem mekaniği veya dalga mekaniği adlarıyla da anılır. Kuantum mekaniği, moleküllerin, atomların ve bunları meydana getiren elektron, proton, nötron, kuark, gluon gibi parçacıkların özelliklerini açıklamaya çalışır. Çalışma alanı, parçacıkların birbirleriyle ve ışık, x ışını, gama ışını gibi elektromanyetik ışınımlarla olan etkileşimlerini de kapsar.

<span class="mw-page-title-main">Bell Labs</span>

Bell Laboratuvarları, önceleri American Telephone & Telegraph Company (AT&T) 'nin şimdilerde ise Alcatel-Lucent 'in araştırma geliştirme kurumudur. Merkezi Murray Hill, New Jersey ABD'de bulunmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Theodore Maiman</span>

Theodore Harold Maiman, Amerikalı fizikçi. Theodore Maiman, 1960 yılında dünyadaki ilk ‘lazer’i icat etmesiyle tanınır. O ‘elektro –optik sanayi’nin babası olarak bilinir ancak Maiman kendisini bir bilim insanı; elektro-optik, lazer, ekranlar ve aerodinami alanlarında araştırma ilgisi olan bir mühendis olarak düşünür. İlk çalışan lazer ve yakut lazer patentlerine ek olarak, Maiman; mazer, lazer ekranlar, optik tarama ve lazer modülasyonunun da patentlerini elinde bulundurur.

<span class="mw-page-title-main">Louis de Broglie</span> Fransız fizikçi (1892-1987)

Louis-Victor Pierre Raymond de Broglie, Nobel Ödülü sahibi Fransız fizikçi. De Broglie ayrıca Académie des sciences'ın daimi sekreteriydi.

<span class="mw-page-title-main">Herbert Kroemer</span>

Herbert Kroemer, Nobel ödüllü Alman kökenli Amerikalı fizikçidir.

de Broglie hipotezini doğrulayan fizik deneyi, Davisson-Germer deneyi, Amerikalı fizikçi olan Clinton Davisson ve Lester Germer tarafından 1923-1927 yılları arasında yapıldı. Bu hipotez Louis de Broglie tarafından 1924 yılında ortaya konulmuştur ve hipoteze göre elektron gibi maddenin parçacıklarında dalga tipi bir özellik vardır. Bu deney ise sadece de Broglie hipotezini onaylama ve dalga-parçacık ikilisini sunmakla kalmayıp aynı zamanda kuantum mekaniğine ve Schrödinger denklemi için önemli bir tarihi gelişmedir.

<span class="mw-page-title-main">George Thomson (fizikçi)</span>

George Paget Thomson,, Britanyalı fizikçi. Elektron kırınımının özelliklerini keşfetmesi ve dolayısıyla maddenin dalga özelliğini kanıtlaması sonucu 1937'de Nobel Fizik Ödülü'ne layık görülmüştür.

<span class="mw-page-title-main">Eugene Wigner</span>

Eugene Paul "E. P." Wigner, Macar-Amerikalı teorik fizikçi ve matematikçiydi.

<span class="mw-page-title-main">George Smith (fizikçi)</span>

George Elwood Smith, 1930 New York doğumlu Amerikan fizikçi. Willard Boyle'ile CCD'nin ortak mücidi ve 2009 Nobel Fizik Ödülü'nün Willard Boyle ve Charles K. Kao'ile ortak sahibi.

<span class="mw-page-title-main">Philip Anderson</span> Amerikalı fizikçi (1923 – 2020)

Philip Warren Anderson Nobel ödüllü Amerikalı fizikçi. Anderson lokalizasyonu, Antiferromıknatıslık, Simetri kırılması, Yüksek sıcaklık süper iletkenlik teorileri üzerine yazıları aracılığıyla bilim felsefesine belirmeleri olmuştur.

Kuantum mekaniğinin tarihi modern fizik tarihinin önemli bir parçasıdır. Kuantum kimyası tarihi ile iç içe olan kuantum mekaniği tarihi özünde birkaç farklı bilimsel keşif ile başlar; 1838’de Michael Faraday tarafından elektron demetlerinin keşfi, Gustav Kirchhoff tarafından 1859-60 kışı siyah cisim ışıması problemi beyanı, Ludwig Boltzmann’ın 1877 yılındaki fiziksel bir sistemin enerji seviyelerinin ayrıklardan olabileceği önerisi, 1887 yılında Heinrich Hertz’in fotoelektrik etkiyi keşfetmesi ve Max Planck’ın 1900 yılında ileri sürdüğü, herhangi bir enerji yayan atomik sisteminin teorik olarak birkaç farklı “enerji elementi” ε (epsilon) ne bölünebilmesi, bu enerji elementlerinden her birinin frekansına ν orantılı olması ve ayrı ayrı enerji üretebilmesi hipotezi, aşağıdaki formülle gösterilmiştir;

<span class="mw-page-title-main">Lester Germer</span> Amerikalı fizikçi (1896 – 1971)

Lester Halbert Germer, Amerikalı fizikçidir.

<span class="mw-page-title-main">Jean Dalibard</span> Fransız fizikçi (d. 1958)

Jean Dalibard, kuantum mekaniği alanında çalışmalar yürüten Fransız fizikçidir. École Polytechnique'de profesör ünvanıyla görev yapmaktadır. École Normale Supérieure'de araştırma görevlisi olmakla birlikte, Fransız Bilimler Akademisi üyesi ve Collège de France'da profesör olarak çalışmalar yapmaktadır.