İçeriğe atla

Charles-Henri Sanson

Charles-Henri Sanson
Charles-Henri Sanson'un Eugène Lampsonius tarafından Balzac'ın "An Episode sira the Terror" adlı eserinde hayali portresi.
Doğum15 Şubat 1739(1739-02-15)
Paris, Fransa
Ölüm04 Temmuz 1806 (67 yaşında)
Paris, Fransa
MilliyetFransız
MeslekFransa Kraliyet İnfazcısı, Birinci Fransız Cumhuriyeti'nin Yüksek İnfazcısı

Charles-Henri Sanson, tam adı Chevalier Charles-Henri Sanson de Longval (15 Şubat 1739 - 4 Temmuz 1806), Kral XVI . Kırk yıldan fazla bir süre Paris şehrinde idam cezası verdi. Kral Louis XV'e suikast girişiminde bulunan Robert-François Damiens dahil yaklaşık 3.000 kişiyi kendi eliyle idam etti. Sanson daha sonra Kral Louis XVI'yı idam edecekti.

HayatIı

Charles-Henri Sanson, Paris'te Charles Jean-Baptiste Sanson ve ilk eşi Madeleine Tronson'un çocuğu olarak dünyaya geldi. İlk olarak Rouen'deki manastır okulunda büyüdü, ta ki 1753'te başka bir öğrencinin babası, babasını cellat olarak tanıdı ve okulun itibarını zedelememek için okulu bırakmak zorunda kaldı. Charles-Henri daha sonra özel eğitim gördü. Ailesinin işine karşı güçlü bir nefreti vardı.

Bir cellat olarak kariyeri

Charles-Henri Sanson, Louis XVI'nınki de dahil olmak üzere 2.918 infaz gerçekleştirdi. Sanson, monarşinin destekçisi olmamasına rağmen, başlangıçta kralı idam etme konusunda isteksiz olsa da sonunda infazı gerçekleştirdi. David Jordan'ın belirttiği gibi, "Hiçbir Mösyö de Paris bir kralı idam etme onuruna sahip olmamıştı ve Sanson kesin talimatlar istiyordu."[1] Sanson, devrimci Paris'in siyasi ve psikolojik baskılarını yaşadı. Sanson, görevdeki Geçici Hükûmetin yetkisi altında Louis XVI'yı idam etme görevine sahipti. Bir cellat soyunun vârisi olarak, bu görevi reddetmek, ailenin adına leke sürmek, kendisi ve aile üyeleri için tehlike anlamına gelirdi. Devrimci bir değişim döneminde iktidardakiler hızla değişirken, yalnızca kralı değil, aynı zamanda birbirini izleyen devrik memur dalgalarını da idam etmek zorunda olmanın stresini yaşadı.

Ancak, Louis XVI'nın infazı özel bir önem taşıyordu Kurtarma çabalarından korkan Paris sokakları, Louis'in arabasının 21 Ocak 1793'te sabah 10'da iskeleye varması kasvetli iki saat sürdüğü için askerlerle doluydu. Sanson saçını verimli bir şekilde kestikten sonra, Louis kalabalığa hitap etmeye çalıştı ancak bir davul sesiyle susturuldu ve Louis'in başı kesildi, Sanson kalabalığa göstermek için hemen ardından kafasını sepetten çekti.[2] Ancak infaz mümkün olduğu kadar sorunsuz gitmemiş olabilir: "Louis'nin ölümüyle ilgili iki anlatımdan biri, bıçağın tek seferde tüm boynunu kesmediğini ve temiz bir kesim elde etmek için cellat tarafından taşınması gerektiğini gösteriyor. "[3] O halde büyük olasılıkla, infaz hızlı ve hızlı olmaktan çıkıp daha zor ve acı verici hale geldi. Bununla birlikte, David Andress'in belirttiği gibi, "Omurgası zaten kopmuşken, yine de Louis'nin bir hesabın iddia ettiği 'korkunç ağlamayı' çıkarmış olması pek olası değil."[3]

17 Temmuz 1793'te Sanson, Charlotte Corday'i idam etti. Corday'in başı kesildikten sonra, Legros adında bir adam sepetten kafasını kaldırıp yanağına bir tokat attı. Sanson, Legros'un yardımcılarından biri olduğu yönünde yayınlanan raporları öfkeyle reddetti. Sanson, günlüğünde Legros'un aslında giyotini onarmak için tutulan bir marangoz olduğunu belirtti.[4] Tanıklar, yanağına tokat atıldığında yüzünde "kesin bir öfke" ifadesi olduğunu bildirdi. Sık sık tekrarlanan anekdot, giyotin kurbanlarının aslında kısa bir süre için bilinçlerini koruyabileceklerini öne sürmeye hizmet etti, Albert Camus'un Giyotin Üzerine Düşünceler adlı eserinde de dahil. ("Charlotte Corday'in kesik kafasının celladın tokatının altında kızardığı söylenir."[5]) Birkaç dakika önce bir kadına yönelik bu suç kabul edilemez bulundu ve Legros, patlaması nedeniyle üç ay hapis cezasına çarptırıldı.[6]

16 Ekim 1793'te kraliçe Marie-Antoinette, Charles-Henri'nin Garde Nationale'de bir subay olan oğlu Henri tarafından idam edildi. Sanson ve adamları, Hébert, Danton, Desmoulins, Saint-Just ve Robespierre dahil olmak üzere birbirini izleyen tanınmış devrimci dalgalarını idam ettiler . Daha az bilinen Cécile Renault'dur.

Giyotin savunucusu

Devrimden sonra Sanson, giyotinin standart infaz biçimi olarak benimsenmesinde etkili oldu. Joseph-Ignace Guillotin, Antoine Louis'in yeni infaz makinesini halka açık bir şekilde teklif ettikten sonra, Fransız Meclisine benzersiz bir ağırlık ve içgörü içeren bir muhtıra sundu.[7] Tüm teçhizatının sahibi ve bakımını yapan Sanson, ikna edici bir şekilde, birden fazla infazın eski yöntemler için fazla talepkar olduğunu savundu.

Mesleğinin görece hafif aletleri yoğun kullanım nedeniyle bozuldu ve tamir ve değiştirme maliyetleri fahişti ve celladın üzerine makul olmayan bir yük biniyordu. Daha da kötüsü, onları kullanmak için gereken fiziksel efor çok yorucuydu ve kazalara yol açması muhtemeldi ve kurbanların kendileri de uzun, öngörülemeyen prosedürler sırasında çaresizlik eylemlerine başvurmaları muhtemeldi[8]

Kaynakça

  1. ^ The King's Trial: The French Revolution vs. Louis XVI. Los Angeles: University of California Press. 2004. s. 215.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  2. ^ Citizens: A Chronicle of the French Revolution. New York: Vintage. 1989. ss. 668-69.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  3. ^ a b The Terror: The Merciless War for Freedom in Revolutionary France. New York: Farrar, Straus and Giroux. 2005. ss. 147.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  4. ^ La Révolution française vue par son bourreau : Journal de Charles-Henri Sanson, Documents (Fransızca), Monique Lebailly, preface, Le Cherche Midi, 2007, s. 65, ISBN 978-2-7491-0930-5 ; idem, Griffures, Paris: Éditions de l'Instant, 1988, ISBN 978-2-86929-128-7 
  5. ^ Reflexions sur la peine Capitale, a symposium by Arthur Koestler and Albert Camus, Calmann-Levy, p. 139.
  6. ^ History of the French Revolution from 1789 to 1814, 1824  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  7. ^ Croker (1857); p.534 ff. Croker includes the full text of Sanson's "Memorandum of Observations on the Execution of Criminals by Beheading.".
  8. ^ Gerould, Daniel (1992); Guillotine: Its Legend and Lore; Blast, NY; 0-922233-02-0. See p.14. |"[I]n March, 1792... he [Sanson] explained the need for a new instrument. His sword grew blunt after each decapitation, (etc.)". See also Croker (1857), p.534: "It is to be considered [wrote Sanson] that when there shall be several criminals to execute at the same time, the terror that such an execution presents... [would be] an invincible obstacle...."

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Olympe de Gouges</span>

Olympe de Gouges Fransızca telaffuz: [olɛ̃p də ɡuʒ] , Fransız filozof, yazar, kadın hakları savunucusu, aktivist ve oyun yazarı.

<span class="mw-page-title-main">Fransız Devrimi</span> 1789dan 1799a kadar Fransada devrim

Fransız Devrimi veya Fransız İhtilâli (1789-1799), Fransa'daki mutlak monarşinin devrilip yerine cumhuriyetin kurulması ve Katolik Kilisesi'nin ciddi reformlara gitmeye zorlanmasıdır. Milliyetçilik akımını ve Yakınçağ'ı başlatmasıyla Avrupa ve Dünya tarihinde büyük bir dönüm noktası olmuştur.

<span class="mw-page-title-main">Giyotin</span> İdam aracı

Giyotin, idam mahkûmunun başını kesmek amacıyla geliştirilmiş bir çeşit idam aracı. Giyotin ilk kez 1792 yılında Jacques Nicholas Pelletier adlı bir hırsızı idam etmek için kullanılmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Jean-Paul Marat</span> Fransız siyasetçi (1743-1793)

Jean-Paul Marat, Fransız siyaset teorisyeni, bilim insanı ve hekim. Fransız Devrimi sırasında gazeteci ve politikacı.

<span class="mw-page-title-main">Louis de Saint-Just</span> Fransız siyasetçi (1767-1794)

Louise Saint Just,, Fransız Devrimi'nin en önemli devrimcilerinden biri, askeri ve siyasi lider.

<span class="mw-page-title-main">Terör Dönemi (Fransa)</span>

Terör Dönemi ya da Terör Saltanatı, Birinci Fransız Cumhuriyeti'nde, Fransız Devrimi'nin ardından on ay süreyle iktidarı ele geçiren Jakobenlerin yürüttüğü, devrim karşıtlarının yargılandığı ve Paris'te bir dizi idam dalgasının görüldüğü kanlı dönemdir. Önde gelen Jakobenler; Robespierre, Mirabeau, Marat, Saint-Just ve Danton'dur. Cumhuriyet ilan edildikten sonra, geri dönülmesini kesinlikle önlemek için önde gelen bu Jakobenler birlikte 21 Ocak 1793'te kralı "vatana ihanet suçlaması" ile giyotinle idam edilmesini sağladı. Ayrıca devrim mahkemelerinde karşı devrimci olarak görülen ve iç düşman etiketi yapıştırılan halk yığınları giyotine yollanmış ve daha sonra da bu durumu yaratanlar kendi başlarını giyotine vermiş, bu dönem boyunca ülkeye paranoya hâkim olmuştur.

<span class="mw-page-title-main">Vendée Savaşı</span> Fransız İhtilali sonrasında, Vendee bölgesinde meydana gelen ayaklanma

Vendée İsyanı, Fransız İhtilali sonrasında, Vendée bölgesinde meydana gelen ayaklanmadır. İhtilal ile kurulan hükûmet, çıkarılan bir yasaya dayanarak o bölge halkını katletmişti.

<span class="mw-page-title-main">Marie Antoinette</span> Fransa Kraliçesi, Avusturya Arşidüşesi

Josephe Jeanne Marie Antoinette von Habsburg-Lorraine veya Maria Antonia Josepha Johanna, Fransa Kraliçesi ve Avusturya arşidüşesi. Kısaca Marie Antoinette veya Maria Antonia olarak bilinir. Kutsal Roma İmparatoru I. Franz ve eşi Avusturya İmparatoriçesi Maria Theresa'nın kızıdır. Henüz 14 yaşındayken Fransa veliahtı XVI. Louis ile evlendi. 1774 Mayıs'ında XVI. Louis Fransa kralı olunca Marie Antoinette Fransa kraliçesi oldu. XVII. Louis'nin annesidir. Fransız Devrimi esnasında "Vatan hainliği" ile suçlanarak giyotinle idam edildi (1793).

<span class="mw-page-title-main">XVI. Louis</span> Eski ve son fransa kralı

XVI. Louis, 1774-1792 yılları arasında hüküm sürmüş Son Fransa kralıdır ve kraliçe Marie Antoinette'nin kocasıdır. Louis Capet olarak da bilinir.

<span class="mw-page-title-main">XVII. Louis</span> Fransa ve Navarra kralı (1785-1795)

XVII. Louis, Normandiya Dükü Louis-Charles ya da Veliaht Louis Charles (1789-93) olarak da bilinir., Kral XVI. Louis ile Kraliçe Marie Antoinette'nin ikinci oğlu. XVI. Louis'in idam edilmesinin ardından kralcılar tarafından tahtın vârisi olarak ilan edilmiş ve 1793'ten ölümüne değin Fransa Kralı ünvanı taşımıştır.

<span class="mw-page-title-main">XVIII. Louis</span> Fransa kralı (17 Kasım 1755 - 16 Eylül 1824)

XVIII. Louis, 1795'ten sonra Fransa kralı unvanını taşıyan ve Napolyon'un yeniden imparatorluğunu ilan ettiği Yüz Gün (1815) dışında, 1814-1824 arasında tahtta kalan hükümdar.

<span class="mw-page-title-main">Louis-Philippe</span> 1830ʼdan 1848ʼe kadar Fransız Kralı

Louis-Philippe, Orléans Dükü Louis-Philippe, 1830-1848 arasında Fransızlar kralı. Yönetimini büyük burjuvazinin desteğine dayandırmış, sonuçta işçilerin ve orta sınıfların başlattığı ayaklanmayla devrilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">IV. Henri</span> Eski Fransa kralı

Bearn Prensi ve Fransa Kralı IV. Henri, 1589-1610 yılları arasında Fransa kralı, 1572-1610 yılları arasında Navarra kralı.

<span class="mw-page-title-main">VI. Pius</span> 250. Katolik Kilisesi papası (1717-1799; pd. 1775-1799)

VI. Pius, doğum adıyla Count Giovanni Angelo Braschi, 15 Şubat 1775'ten 1799'da ölümüne kadar papa olarak hüküm sürdü.

<span class="mw-page-title-main">François Joseph Westermann</span> Fransız general (1751 – 1794)

Fransız Devrimci ve Komutan. Molsheim'da doğan François Joseph Westermann, erken yaşta bir süvari alayına girdi ancak kısa süre sonra hizmetten ayrıldı ve Paris'e gitti. Fransız Devrimi'nin hevesli bir destekçisiydi ve 1790'da Haguenau belediyesinde çalışırken Haguenau'daki isyanları kışkırtmakla suçlandı ve hapse atıldı. Kısa bir mahkûmiyetten sonra Paris'e döndü ve 10 Ağustos 1792'de Tuileries Sarayı'na yapılan saldırıda önemli bir rol oynadı.

<span class="mw-page-title-main">Charlotte Corday</span> Fransız yazar (1768-1793)

Charlotte Corday olarak bilinen Marie-Anne Charlotte de Corday d'Armont, Fransız suikastçı. 1793'te, Devrimi radikalleştirmek ve terörü yaymak ile suçladığı Jacobin lideri Jean-Paul Marat'ın suikastı nedeniyle giyotin ile idam edildi. Marat, Corday'ın sempati duyduğu Girondinlerin siyasi tasfiyesinde önemli bir rol oynamıştı. Marat tıbbi banyosunda bıçaklandıktan sonra Marat'ın cesedini gösteren Jacques-Louis David'in Marat'ın Ölümü tablosunda tasvir edildi. 1847'de yazar Alphonse de Lamartine, Corday'a ölümünden sonra l'ange de l'assassinat takma adını verdi.

<span class="mw-page-title-main">Montagnardlar</span>

La Montagne, Fransız Devrimi sırasında etkinlik gösteren siyasi bir gruptu. Parti üyelerine Montagnardlar denmekteydi bu isimlendirme Fransız Devrimi Ulusal Meclis'in en yüksek sıralarında oturmalarından kaynaklanmaktaydı. Dağlılar olarak da adlandırılmaktadırlar. Jakobenlerin içerisinden çıkmış bir oluşumdur.

<span class="mw-page-title-main">XVI. Louis'nin İdamı</span> Fransız Devriminin büyük olayı

21 Ocak 1793 günü Paris Devrim Meydanı'nda (1795'te adı Concorde Meydanı olarak değiştirildi) devrik Kral XVI. Louis'nin idamı gerçekleşti. 17 Ocak 1793'te Ulusal Kongre'de neredeyse oybirliğiyle kralı vatana ihanetten mahkûm etti (Suçsuz oyu sıfır iken, pek çok çekimser oyu çıkmıştır). İnfaz dört gün sonra gerçekleştirildi. İşlem, 3.000'e yakın infaz gerçekleştiren dönemin ünlü celladı Charles-Henri Sanson tarafından giyotin aracılığıyla gerçekleştirildi.

<span class="mw-page-title-main">Georges Couthon</span> Fransız avukat ve siyasetçi (1755 – 1794)

Georges Auguste Couthon Fransız Devrimi sırasında Yasama Meclisi'nde milletvekili olarak görev yapmasıyla tanınan bir Fransız siyasetçi ve avukattı. Couthon 30 Mayıs 1793 tarihinde Kamu Güvenliği Komitesi'ne seçilmiştir. Yakın çalışma arkadaşları Maximilien Robespierre ve Louis de Saint-Just ile birlikte komite içinde, Terör Döneminde 1794 yılında tutuklanıp idam edilene kadar iktidarı elinde tutan gayri resmi bir üçlü yönetim oluşturdu. Mason olan Couthon, suçlanan karşı devrimcilerin idam sayısında keskin bir artıştan sorumlu olan 22 Prairial Yasası'nın geliştirilmesinde önemli bir rol oynadı.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.