İçeriğe atla

Carlo Levi

Carlo Levi
Doğum29 Kasım 1902
Torino, İtalya
Ölüm4 Ocak 1975 (72 yaşında)
Roma, İtalya
MeslekRessam, yazar, doktor.
Milliyetİtalyan

Carlo Levi (d. 29 Kasım 1902; Torino, İtalya - ö. 4 Ocak 1975; Roma, İtalya), İtalyan ressam, yazar, doktor, aktivist ve antifaşist.

Yaşamı

Carlo Levi, zengin bir yahudi aile olan Ercole Levi ile İtalya'nın ünlü sosyalist liderlerinden Claudio Treves'in kızkardeşi Annetta Treves'in çocuğu olarak Torino'da dünyaya geldi. 1917 yılında girdiği Torino Üniversitesi'nde tıp eğitimi gördü ve 1924 yılında mezun oldu. 1924-1928 yılları arasında Torino Üniversitesi Kliniği'nde, Profesör Micheli'nin asistanı olarak çalışmasına rağmen, daha çok politika ve resimle ilgilendiği için, pratisyen bir doktor olarak hiç çalışmadı. Burada hepatopati ve safra yolları hastalıkları üzerine yoğunlaştı. Piero Gobetti tarafından yönetilen "Rivoluzione Liberale (Özgür Devrim)" grubuna üye oldu. 1927 yılında resim yapmaya başladı. Bir süre Paris'te kaldı ve Sergey Prokofiev, Igor Stravinsky, Moravya Alberto, Giorgio De Chirico gibi isimlerle sürekli diyalog halinde oldu. 1929 yılında "Sei pittori di Torino (Altı Torinolu Ressam)" sergisinde yer aldı. Resim sanatının konformist bakış açısı ile ters düştü. 14. Venedik Bienali'nde çeşitli etkinliklerde bulundu.[1]

Carlo ve Nello Roselli ile birlikte 1929 yılında kurdukları antifaşist Giustizia e Libertà (Adalet ve Özgürlük) grubunu Leone Ginzburg ile birlikte yönettiği için, 1934'te faşist hükûmet tarafından Roma'da iki ay tutuklu bırakıldı. Mayıs 1935 tarihinde bugünkü adı Basilicata olan güney İtalya'daki Lucania bölgesine sürüldü. Burada belirli bir süre Grassano şehrinde kalan Levi, Eylül 1935'ten Kasım 1936'ya kadar Aliano köyünde kaldı. Sefalet içinde yaşayan köylülere kısıtlı malzeme ve ilaçla parasız sağlık hizmeti verdi. Bu hizmeti yerel yönetim tarafından yasaklanınca, doktorluğu gizli bir şekilde yürütmek zorunda kaldı. Burada bulunduğu süre içerisinde insan ve manzara resimleri yaptı, köylülerin geleneklerini, özellikle batıl inançlarını ve sihirlere olan inanışlarını araştırdı. Aliano'dan hatırladıklarını daha sonra, 1945 yılında yayınlanan Cristo si è fermato a Eboli (İsa Bu Köye Uğramadı) adlı kitabında yazdı. Kitapta köyün adını Gagliano olarak değiştirmişti.

1936 yılında Addis Ababa'nın, faşist İtalya tarafından ele geçirilmesi nedeni ile çıkan genel aftan yararlandırılarak serbest bırakıldı. Levi yurtdışına kaçtı ve Giustizia e Libertá grubunu Paris'ten yönetti. 1941 yılında İtalya'ya döndü. Floransa'da yakalandı ve hapse atıldı. Mussolini'nin tutuklanmasından sonra serbest bırakıldı. Floransa'da Palazzo Pitti karşısındaki bir eve yerleşti ve orada 1943/44 yıllarında İsa Bu Köye Uğramadı kitabını yazdı.

II. Dünya Savaşı'nın bitiminin ardından Roma'ya taşınarak, Partito d'Azione (Hareket Partisi) yayın organı İtalia Libera (Özgür İtalya) gazetesinin yayımcılığını yaptı, yazılar yazdı. Resim yapmaya tekrar başladı. Resimleri Avrupa'nın çeşitli ülkelerinde ve Amerika'da sergilendi. Kitaplar yazdı. 1963 yılında, 1972 yılına kadar üyesi olarak kaldığı Komünist Parti'den aday oldu ve senatoya seçildi.

Carlo Levi, 1975 yılında zatürre nedeni ile Roma'da bir hastanede öldü. Vasiyetine göre, sürgün yeri olan Aliano köyünün mezarlığına defnedildi.

Kitapları

Carlo Levi'nin İsa Bu Köye Uğramadı kitabına konu olan Aliano'da 1935/36 yıllarında sürgünde olduğu zamanlar yaşadığı ev
Carlo Levi'nin bir çini üzerindeki imzası.

En bilinen yapıtı, sürgün anılarını yazdığı, 37 dile çevrilen ve Türkçede Sabahattin Eyüboğlu çevirisi ile yayımlanan İsa Bu Köye Uğramadı adlı kitabıdır.

  • Paura della pittura (1942)
  • Cristo si è fermato a Eboli (Einaudi, 1945)
  • Paura della libertà (1946)
  • L'orologio (Einaudi, 1950)
  • Le parole sono pietre (Einaudi, 1955)
  • II futuro ha un cuore antico (Einaudi, 1956; won the Premio Viareggio)
  • La doppia notte dei tigli (Einaudi, 1959)
  • Un volto che ci somiglia (Ritratto dell'Italia) (Einaudi, 1960)
  • Tutto il miele è finito (Einaudi, 1964)
  • Quaderno a cancelli (Einaudi, 1973; published posthumously)
  • Coraggio dei miti (Scrìtti contemporanei 1922-1974) (De Donato, 1975; published posthumously)

Denemeler

  • Levi, Carlo, Roma fuggitiva: una città e i suoi dintorni. Saggi. Roma: Donzelli, 2002. (ISBN 879896954)
  • Levi, Carlo, Fleeting Rome|Fleeting Rome: In Search of the Dolce Vita. Essays. John Wiley & Sons, 2004. (ISBN 9780470871836)
  • Levi, Carlo, Stanislao G. Pugliese, and Carlo Levi. Fear of Freedom: With the Essay, "Fear of Painting". New York: Columbia University Press, 2008. (ISBN 0231139969)

Film

Yönetmen Francesco Rosi, 1979 yılında Levi'nin İsa Bu Köye Uğramadı kitabını, aynı isimle, filme çekti. Paolo Bonacelli, Alain Cuny, Léa Massari ve Irene Papas'ın rol aldığı filmde Gian Maria Volontè, Carlo Levi rolünü oynadı.

Filmin aldığı ödüller

  • 1979: İtalyan Sinema Akademisi, David di Donatello Ödülü-Accademia del Cinema İtaliano, Premi David di Donatello, En İyi Film Ödülü ve En İyi Yönetmen Ödülü[2]
  • 1979: Uluslararası Moskova Film Festivali-Moscow International Film Festival, Altın Ödül[3]
  • 1981: Fransa Sinema Eleştirmenleri Birliği-Le Syndicat Français de la Critique de Cinéma, En İyi Yabancı Film Ödülü[4]
  • 1982: İngiliz Sinema ve Televizyon Sanatları Akademisi Ödülleri-BAFTA-Award, En İyi Yabancı Film Ödülü[5]

Ayrıca bakınız

  • Sabine Zangenfeind: Die Muschel der Zeit. Temporales Erleben zwischen Bewusstsein und Weltaneignung in den literarischen Reisebildern Carlo Levis. Stauffenburg Verlag. ISBN 3-86057-004-8
  • (Çeşitli yazarlar:) Carlo Levi e la Lucania. De Luca editore, Rom 1990.
  • Donato Sperduto: L'imitazione dell'eterno, Schena editore, Fasano di Brindisi 1998. ISBN 88-8229-053-0
  • Carlo Levi inedito: con 40 disegni della cecità, a cura di Donato Sperduto, Edizioni Spes, Milazzo, 2002.

Dış bağlantılar

IMDb'de Carlo Levi

Kaynakça

  1. ^ Levi, Carlo, and Gigliola De Donato. Roma fuggitiva: una città e i suoi dintorni. Saggi. Roma: Donzelli, 2002: 157
  2. ^ "İtalyan Sinema Akademisi David di Donatella Ödülü resmi sitesinde ödül haberi ve film afişi". 6 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Mayıs 2009. 
  3. ^ "Uluslararası Moskova Film Festivali resmi sitesinde ödül haberi". 10 Eylül 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Mayıs 2009. 
  4. ^ IMDb'de Fransa Sinema Eleştirmenleri Birliği ödül haberi
  5. ^ İngiliz Sinema ve Televizyon Sanatları Akademisi Ödülleri-BAFTA-Award resmi sitesinde ödül haberi[]

İlgili Araştırma Makaleleri

Dacia Maraini, İtalyan yazardır.

<span class="mw-page-title-main">Margaret Mazzantini</span> İtalyan oyuncu

Margaret Mazzantini, İtalyan oyuncu ve yazar.

<span class="mw-page-title-main">Sophia Loren</span> İtalyan oyuncu (d. 1934)

Sofia Costanza Brigida Villani Scicolone, profesyonel olarak bilinen adıyla Sophia Loren, İtalyan oyuncu. Amerikan Film Enstitüsü tarafından Klasik Hollywood sinemasının en büyük kadın yıldızlarından biri olarak nitelendirilmiştir. Loren, 2022 itibarıyla Hollywood sinemasının Altın Çağı'ndan hayatta kalan son büyük yıldızlardan biridir ve AFI'nin listesinde yaşayan tek kişidir.

<span class="mw-page-title-main">Roberto Rossellini</span>

Roberto Rossellini, İtalyan senaryo yazarı ve yönetmen. Yeni Gerçekçilik akımının en önemli yönetmenlerindendir. İlk yeni gerçekçi film Roma, Açık Şehir'in yönetmenidir.

Türkçede İtalyan edebiyatı, Türkçeye çevrilen İtalyanca eserlere ilişkin bir listedir.

<span class="mw-page-title-main">Leonardo Sciascia</span>

Leonardo Sciascia [okunuşu: Şaşa], İtalyan yazar ve siyasetçi.

Grinzane Cavour Ödülü, Giuliano Soria'nın 1982 yılında kurduğu bir edebiyat ödülüdür. Ödülü kazananlar, Grinzane Cavour Şatosu'nda düzenen bir törenle ödüllerini alırlar.

Pozzale Luigi Russo Ödülü, 1948'de Pozzale Komünist Partisi'nce kurulmuştur. Ödül, 1952 yılında seçici kurul üyeliğine çağrılan eleştirmen Luigi Russo'nun katkılarının anısına Pozzale Luigi Russo Ödülü adını almıştır.

<i>Umberto D.</i>

Umberto D. 1952 İtalya yapımı dramatik filmdir.

<span class="mw-page-title-main">Ettore Scola</span> İtalyan senarist ve yönetmen (1931-2016)

Ettore Scola, İtalyan sinema yönetmeni ve senarist.Treviso doğumlu olan Scola liseyi başarılı bir şekilde bitirdikten sonra Roma Üniversitesi'ne hukuk öğrenimi için geldi. Roma'daki öğrencilik yıllarında sıkı bir sinema takipçisiydi,ve henüz öğrenciyken çeşitli mizah dergilerinde yazılar yazmaya ve desinatörlük yapma başladı.Ardından radyolar için komik piylesler yazdı.Hukuk öğrenimini tamamladıktan sonra sinema sektöründe çalışmak istediğine karar veren Scola'nın senarist olarak film endüstrisine girişi 1953 yılında "Fermi Tutti Arrivo io" adlı filmin senaryosuyla giriş yaptı.Senaryoculuk hayatında tanıştığı Ruggero Maccari ile birlikte birçok senaryoya imza attı.Vittoria Gassman,Ugo Tagnazzi ve Alberto Sordi gibi İtalyan sinemasının ünlü yüzlerinin aldığı ödüllerde senaryolarıyla büyük pay sahibi oldu. İlk filmi olan Se permettete parliamo di donne'yi 1964'te çekti.İlk film deneyiminin ardından dönemin ünlü yönetmenlerine senaryo yazmayı sürdüren Scola bir yandan yönetmenliğini de geliştirdi.1977 yılında çektiği "Özel Bir Gün" adlı filmiyle En İyi Yabancı Film dalında Oscar'a aday gösterildi.1983 yılında çektiği Balo filmiyle tekrar Oscar'a aday gösterildi ve kimi sinema eleştirmenlerine göre Balo filmi Scola'nın kariyerindeki zirve noktalarındandır.Türkiye'de 1988 ve 1995 yıllarında düzenlenen Uluslararası İstanbul Film Festivalleri'nde ustalara saygı bölümünde Scola'ya yer verildi ve festivallerde 5 filmi gösterildi.

<span class="mw-page-title-main">İtalyan sineması</span> İtalyadaki film yapımları

İtalyan sinemasının tarihi Lumière kardeşlerin kamerayı icat edişlerinden yalnızca birkaç ay sonra, Papa XIII. Leo'nun kamerayı takdis edişinin filme alınmasıyla başlar.

<span class="mw-page-title-main">David di Donatello Ödülleri</span>

David di Donatello Ödülleri, İtalyan Sinema Akademisi tarafından 1955 yılından beri her yıl verilmekte olan sinema ödülleri. Yıldan yıla değişmekle birlikte 2008'de 21 kategoride ödül verilmiştir. 2006'da 24 dalda, 1957 yılında ise sadece 3 dalda bu ödüller dağıtılmıştı.

<span class="mw-page-title-main">Saverio Mercadante</span> İtalyan muzisyen ve besteci

Saverio Mercadante özellikle romantik dönem opera eserleriyle tanınmış bir İtalyan muzisyen ve besteci.

<span class="mw-page-title-main">Ferruccio Parri</span>

Ferruccio Parri, 1945 yılında birkaç ay için İtalya'nın 43. Başbakanı olarak görev yapmış bir İtalyan Partizan ve politikacı. Direniş sırasında Maurizio olarak biliniyordu.

<span class="mw-page-title-main">Giorgio Agamben</span> İtalyan filozof

Giorgio Agamben, çağdaş İtalyan filozoftur. Daha çok "Homo sacer" ile "istisna hali" kavramlarına yaptığı katkılarla ünlenmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Rita Levi-Montalcini</span> İtalyan nörolog (1909 – 2012)

Rita Levi-Montalcini, İtalyan nörolog. Meslektaşı Stanley Cohen ile birlikte 1986 yılında sinir büyüme faktörü buluşları için Nobel Fizyoloji veya Tıp Ödülünü kazanmıştır (NGF). 2001 yılından ölümüne kadar İtalyan Senatosunda Yaşam Boyu Senatör olarak kabul edilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Carlo Delle Piane</span> İtalyan aktör

Carlo Delle Piane, İtalyan oyuncu ve komedyendir. 1948'de başladığı oyunculuk kariyerinde 100'ün üzerinde yapımda yer aldı.

Gian Mario Bravo, İtalyan tarihçi ve deneme yazarı.

<span class="mw-page-title-main">Francesco Rosi</span> İtalyan film yönetmeni

Francesco Rosi, İtalyan film yönetmeni. Bireysel ve toplumsal sorunlara birlikte eğildiği filmleriyle uluslararası alanda tanınmıştır. Il caso Mattei filmiyle 1972 Cannes Film Festivali'nde Altın Palmiye kazandı.

<span class="mw-page-title-main">Chiara Frugoni</span> İtalyan tarihçi

Chiara Frugoni, Orta Çağ ve kiliseler tarihi konusunda uzmanlaşmış İtalyan tarihçi. 1994 yılında Francesco e l'invenzione delle stimmate başlıklı makalesiyle Viareggio Ödülü'ne layık görüldü.