Cantabria mitolojisi
Cantabria mitolojisi, İberya'nın (İspanya) kuzey kıyı bölgesindeki bir Roma öncesi Kelt halkı olan Cantabrililerin mitlerine, öğretilerine ve efsanelerine atıfta bulunur. Zamanla, Cantabria mitolojisi muhtemelen Kelt mitolojisi ve Roma mitolojisi tarafından bazı orijinal anlamları yitirilerek seyreltildi. Daha sonra, Hıristiyanlığın yükselişi, Cantabria mitolojisini sona erdirdi
Tanrılar
Koruyucu tanrıların Cantabrialı ibadetinin bazı kalıntıları ve kalıntıları hayatta kalmaktadır. Bir örnek, bir güneş tanrısına tapınmayı öneren Barros'un Cantabrian stelidir . Başka bir örnek, yaz gündönümüne denk gelen Aziz John Şenlik Ateşleri olabilir. Cantabria, Camargo'daki Herrera kasabası yakınlarında bulunan bronz bir heykel, bir erkek figürüne tapınmayı öneriyor.
Strabon, Horace ve Silius Italicus önemli yazarlardır. Mars ile ilişkileri onlar açıklamıştır.
Cantabrialılar atları kutsal hayvanlar olarak görüyorlardı.
Julio Caro Baroja, diğer Avrupalı Keltlerinkine benzer şekilde, Hispanik Keltler arasında bir binicilik tanrısı olabileceğini öne sürüyor. Bazı kalıntılar hala durmaktır.
Cantabria'lılar tarafından yapılan insan kurbanları, Braga'lı Saint Martin tarafından rapor edilir.[1] Amaç olarak Galya Keltlerine benziyorlardı. Kurban ince bir tunik giymişti. Onların sağ eli kesilirdi. Kurbanın düşüşü ve bağırsaklarının durumu, geleceği tahmin etmek için kullanılırken, aynı zamanda insanlar tanrılardan kurtuluşu aradılar.[2]
Cantabrianlılar, bir tarım toplumu olarak ilgili doğurganlık anne tanrıçalara tapıyorlardı.
Cantabrianlılar ruhun ölümsüzlüğüne inanıyorlardı. Kremasyon töreni cenaze töreniydi. Bununla birlikte, akbabalar bağırsaklarını yiyene kadar düşmüş askerler savaş alanında yatarken bırakıldı. Bu, askerin ruhunun öbür dünyaya götürüldüğü ve ataları ile ihtişam içinde yeniden bir araya geldiği anlamına geliyordu. Bu uygulama Zurita'nın Cantabrian stelinin gravürlerinde kayıtlıdır.
Örneğin yakılarak ve özellikle bir askeri lider tarafından kendini feda etmek, tanrıların kolektif iyilik için iradesini yerine getirmenin önemli bir yolu olarak kabul edildi. Adanmışlıkta, bir lider veya general, ordusunun zaferini garantilemek için kendisini savaşta tanrılara kurban olarak sunacaktı.[3]
Tellürik ve ağaçsı mitoloji
Gaia'ya, Toprak Ana'ya ibadetle bağlantılı olan mitoloji, temel ruhlar olarak hayvanların, ağaçların, dağların ve suların tanrılaştırılmasından türemiştir. Bu, Kelt etkileri alan halklar için yaygındı.
Besaya Vadisi'ndeki Pico Dobra'daki gibi bazı kutsal yerler, Roma Öncesi zamanlara tarihleniyor. Öte yandan, MS 399 tarihli tanrı Erudinus'a adanmış bir sunak vardır ve bu ayinlerin Cantabria'da Hristiyanlığın Roma İmparatorluğu'nun resmi dini olarak kabul edilmesinden sonra da devam ettiğini göstermektedir.
Cildá Dağı'nda, Deva nehrinin kişileştirilmiş hali olan ana tanrıça Mater Deva'ya adanmış bir alan vardı. Otañes'de tıbbi özelliklere sahip bir bahar perisine adanmış bir ayin düzenlenirdi. Yaşlı Plinius,[4] Cantabria'da aralıklı üç pınarın varlığından bahseder. Tamar Çeşmeleri, Cantabrialılar tarafından peygamberlik alametlerinin kaynağı olarak ibadet edilirdi. Pliny, suları bir havuzda birleşen yan yana üç çeşmenin varlığını kaydetti. Burada akış 12 ila 20 gün arasında duracaktı. Akışın kesilmesi insanlar tarafından olumsuz bir işaret olarak yorumlandı. Suetonius, Galba'nın hayatıyla ilgili bir hikâyede, Galba'nın Cantabria'da kaldığı süre boyunca bir gölde on iki eksen bulduğunu kaydeder. Suetonius bundan iyi bir kehanet işareti olarak bahseder.[5] Orada göllerle ilgili bir kült geleneği olduğunu düşündüren adak teklifleri bırakıldığını da ekliyor.[6]
Önemli tarihler
Cantabria mitolojisinde önemi olan tarihler vardı. Örneğin, yaz gündönümü sırasında "gece sihirdir". Gelenek, Caballucos del Diablu'nun (Damselflies, "Devil's little horse") ve cadıların alacakaranlıktan sonra güçlerini yitirdiklerini ve curanderosların (halk şifacıları) onları kontrol ettiğini söyler. Şafakta toplandığında dört yapraklı bir yonca, mürverin meyvesi, söğüt yaprakları, ardıç ve ağaç sağlığına şifa olur ve mutluluk getirir. Noel zamanı (kış gündönümü ) Cantabrialılar, antik kültlerden ağaçlara, ateşe ve suya uzanan törenler düzenlerlerdi. Nehirlerin kaynakları ve evlerin balkonları çiçeklerle süslendi. İnsanlar dans edip ateşlerin üzerinden atlardılar.
Mitolojik yaratıklar
Cantabria halkı sadece tellürik ve doğal tanrılara değil, aynı zamanda diğer muhteşem varlıklara da inanıyordu. İnsanlar onları sevdi veya onlardan korktu ve onlar hakkında efsaneler sürdürdü. Cantabrian mitolojisinde böyle birçok varlık vardır.
Ojáncanu ("Cantabria Üzüntüsü"), bir Cyclops deviydi, acımasızlık ve vahşetin simgesidir. Yunan Polyphemus'un Cantabrian versiyonuydu.
Anjana, Ojáncanu ve Ojáncana'nın antiteziydi. Anjana iyi ve cömert bir periydi.
Goblinler, çoğu yaramaz olan büyük bir küçük mitolojik yaratık grubuydu. İki grup vardı. Bunlardan biri evlerin içinde veya çevresinde yaşayan ve Trasgu ve Trastolillu dahil yerli goblinlerdi. Diğeri ise orman goblinleri, Trenti ve Tentiruju idi .
Cantabria mitolojisindeki diğer varlıklar arasında Ventolín, Caballucos del Diablu, Nuberu, Musgosu, Culebre ve Ramidreju bulunur .
Sirenuca ("Küçük Deniz Kızı") güzel ama itaatsiz ve şımarık genç bir hanımefendidir ve yardımcısı dalgalarla şarkı söylemek için Castro Urdiales'in en tehlikeli kayalıklarına tırmanmaktaydı. Bir su perisine dönüştü.
Kaynakça
- ^ De correctione rusticorum VIII
- ^ Martinez J. La religiosidad de los pueblos hispanos vista por los autores griegos y latinos 12 Ağustos 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 1977 Accessed September 8, 2007. (Spanish)
- ^ Cabria J. Mitos y leyendas de Cantabria. El sacrificio, vía de unión con la divinidad 4 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Otra Realidad Accessed July 12, 2007. Spanish
- ^ Pliny, NH XXXI 23-24
- ^ Suet., Galba, VIII 13
- ^ A. Schulten. Los cántabros y astures y su guerra con Roma. Madrid. 1943
