Calanus helgolandicus
| Calanus helgolandicus | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Biyolojik sınıflandırma | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
Calanus helgolandicus Claus, 1863 |
Calanus helgolandicus bir kopepod türüdür.
Açıklama
Dişisinin ortalama boyutu yaklaşık 2,9 milimetre (0,11 in) olup erkeği 2,7 milimetre (0,11 in) ortalama boyuta sahiptir.[1]
Dağılımı
Calanus helgolandicus, Atlantik'in Kuzey Denizi'nin güneyden Afrika'nın batı kıyılarına kadar uzanan bölgesinde yaşar. Akdeniz ve Karadeniz'de de bulunabilir.[1] İklim değişikliği beraberinde getirdiği sıcaklık artışı nedeniyle dağılış alanı kuzeye doğru genişlemektedir. 9 ve 20 °C (48 ve 68 °F) arasındaki sularda bulunduğunda sıcaklıkta, maksimum bolluk 13 ve 17 °C (55 ve 63 °F) sıcaklığında görülür.[2]
Ekoloji
Yaşam döngüsü ve üreme
Calanus helgolandicus, bir evre V kopepodit olarak kışı geçirir.[3] Ancak, yalnızca yeterli enerji depolarına sahip olanlar kışlayabilir; geri kalanı yüzeyde kalır. Hatta kışlayan kopepodların yüzeyde kalanlardan daha ağır olduğu görülmüştür. Bu kışlama süreci sırasında, kopepoditler yetişkin dişilere dönüşür. Tüy dökme işleminden sonra dişiler bir sonraki baharda çiftleşir. Bu süre zarfında yiyecek yokluğunda birikmiş enerji depolarından ilk birkaç yumurtasını bırakabilirler.[4] Bu doğru olmasına rağmen, esas olarak bir gelir kaynağıdır ve son zamanlarda kazanılan enerjiyi kullanarak çoğalmaktadır.[5] Yılda en fazla yaklaşık üç kuşaktır.[6] Orta Kuzey Denizi'nde, ilkbahar ve sonbaharda en bol miktarda bulunur. Daha yüksek sıcaklıkların yılın daha büyük bir bölümünde yumurta üretimini kolaylaştırması muhtemeldir.[2]
Beslenme
Calanus helgolandicus, planktonik bir otoburdur[7] ancak türün diğer üyelerinin hem ölü diyatomları hem de dışkıları yediği gösterilmiştir. Kopepodun bu parçacıkları yapılarına göre seçtiği anlaşılmaktadır; (yapılandırılmamış) deniz karı reddedilirken, ölü diyatomlar ve polistiren gibi nesneler (çapları 30 mikrometre boncuklar halinde verildiğinde) gıda olarak kabul edilir.[8] Dışkı peletleri genellikle bütün olarak kabul edilmez (muhtemelen çok büyük partikülleri tutmanın zorluğundan dolayı). Dışkı peletleri reddedildiğinde genellikle zarar görürler. Peletler parçalandığında (korporheksi), genellikle alternatif yiyeceklerle yutulurlar ve bir peletin "gevşemesi" (koprokali), peritrofik zarın çıkarılmasından (ve muhtemelen yutulmasından) önce gelebilir; besin değeri.[9] Otlama (deniz suyundan gıdanın uzaklaştırılmasının etkinliği) ve yutma oranları (yenen gerçek yiyecek miktarı) artan vücut ağırlığı ile artar, ancak vücut ağırlığı arttıkça, vücut ağırlığı birimi başına otlatma ve yutma oranları azalır.
Kaynakça
- ^ a b "Diversity and Geographic Distribution of Marine Planktonic Copepods". Sorbonne Université, CNRS. 2018. 9 Aralık 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Temmuz 2018.
- ^ a b Bonnet (2005). "An overview of Calanus helgolandicus ecology in European waters". Progress in Oceanography. 65 (1): 1-53. doi:10.1016/j.pocean.2005.02.002. ISSN 0079-6611.
- ^ Hirche (1983). "Overwintering of Calanus finmarchicus and Calanus helgolandicus". Marine Ecology Progress Series. 11: 281-290. doi:10.3354/meps011281. ISSN 0171-8630.
- ^ Rey-Rassat (2002). "Energetic cost of gonad development in Calanus finmarchicus and C. helgolandicus". Marine Ecology Progress Series. 238: 301-306. doi:10.3354/meps238301. ISSN 0171-8630.
- ^ Sainmont (2014). "Capital versus income breeding in a seasonal environment". The American Naturalist. 184 (4): 466-476. doi:10.1086/677926. ISSN 0003-0147. PMID 25226182.
- ^ Conover (1988). "Comparative life histories in the genera Calanus and Neocalanus in high latitudes of the Northern Hemisphere". Hydrobiologia. 167 (1): 127-142. doi:10.1007/BF00026299. ISSN 0018-8158.
- ^ Paffenhöfer (1971). "Grazing and ingestion rates of nauplii, copepodids and adults of the marine planktonic copepod Calanus helgolandicus". Marine Biology. 11 (3): 286-298. doi:10.1007/BF00401275. ISSN 0025-3162.
- ^ Paffenhöfer (1970). "A note on the feeding of Calanus helgolandicus on detritus". Marine Biology. 5 (2): 97-99. doi:10.1007/BF00352591. ISSN 0025-3162.
- ^ Iversen (2007). "Coprorhexy, coprophagy, and coprochaly in the copepods Calanus helgolandicus, Pseudocalanus elongatus, and Oithona similis". Marine Ecology Progress Series. 350: 79-89. doi:10.3354/meps07095. ISSN 0171-8630.
