Erwin Johannes Eugen Rommel, II. Dünya Savaşı sırasında Alman Afrika Kolordusu komutanlığını da yapmış olan Alman mareşal. Kuzey Afrika'da İngiliz birliklerine karşı kazandığı başarılar nedeniyle "Çöl Tilkisi" (Wüstenfuchs,
Joachim von Ribbentrop, Nazi Almanyası Dışişleri Bakanı ve diplomat.
Martin Bormann,, NSDAP'nin parti sözcüsü, aynı zamanda Adolf Hitler'in özel sekreteri. Adolf Hitler'in özel sekreteri olarak ülkedeki bilgi akışını ve Hitler'e erişimi kontrol etti. Bunun sonucunda muazzam bir güç elde etti. Diğer birçok NSDAP yetkilisi gibi II. Dünya Savaşı sırasında kendi otoritesini oluşturdu. Otoritesini ülke ve savaşla ilgili karar alma süreçlerine mümkün olduğunca dahil olmak için kullandı. Adolf Hitler'in sözlü emirlerini yazılı emirlere çeviren de çoğunlukla Bormann idi.
Kurt von Schleicher, Adolf Hitler'in iktidara gelmesinin arifesinde Weimar Cumhuriyeti'nin şansölyeliğini yapmış (1932-33) Alman asker ve siyasetçi.
Alois Hitler, Alman diktatör Adolf Hitler'in babasıdır.
20 Temmuz suikast girişimi ya da Hitler'e suikast girişimi, 20 Temmuz 1944'te Almanya'da Adolf Hitler'e yönelik Schwarze Kapelle üyelerince yapılan suikast ve darbe teşebbüsüdür. Doğu Prusya'da Rastenburg yakınlarındaki Wolfsschanze'de gerçekleştirilen suikast girişiminde komplocular Hitler'i orada düzenlenen bir toplantı sırasında bombalı saldırı ile öldürme girişiminde bulunmuş ve aynı gün Albay Claus von Stauffenberg ile diğer komplocular Berlin'de Hitler'in öldüğünü duyurup daha önceden planlanmış "Valkür" (Walküre) operasyonunu uygulamaya koyarak hükûmeti devirmeyi denemiş, yeni bir hükûmet kurmaya çalışmışlardır. Hitler, başarısız darbe girişiminin ardından komplocuları "suç çetesi" olarak tanımlamıştır.
Generalfeldmarschall (Generalfeldmareşal), Kutsal Roma Cermen İmparatorluğu'ndan Üçüncü Reich'a kadar Cermen ordularındaki en yüksek rütbe. Habsburg Monarşisinde, Avusturya İmparatorluğu'nda ve Avusturya-Macaristan'da Feldmarschall rütbesi kullanıldı. 1914-1918 yılları arasında on kişiye bu rütbe verilmiş ve bunlardan dört tanesi Habsburg hanedanının egemenliğine mensuptur. Nazi Almanyası Luftwaffe ve ordularında Generalfeldmarschall rütbesi Temmuz 1940'ta Luftwaffe komutanı Hermann Göring'e Reichsmarschall rütbesi verilene kadar en yüksek rütbeydi. III. Reich'ın yıkılmasından sonra bu askeri yüksek unvan kullanımdan kalkmıştır.
Karl Ernst, 1933 öncesinde Berlin'de SA lideri ve Gruppenführer. Nazi Partisi'ne üye olmadan önce bir otelde görevli ve bir gay gece kulübünde fedai idi.
Alman direnişi, asker veya sivil kimselerce 1933 ve 1945 tarihleri arasında Almanya'daki nasyonal sosyalist rejime son vermek amacıyla örgütlenilmiş direniş hareketleridir. Bunların bir kısmı, aktif planlarla Adolf Hitler'i ve onun rejimini devirmek için çaba gösterdi. Onların planları 1944'te Adolf Hitler'e düzenlenen ve başarısız olan 20 Temmuz suikast girişimi denemesiyle doruğa ulaştı.
Emil Hácha, Çek avukat, 1938 yılından 1939 Çekoslovak Slovakya'nın üçüncü Cumhurbaşkanı. Mart 1939'dan itibaren Alman Himayesi altındaki Bohemya ve Moravya Protektorası'na başkanlık etti.
William Lawrence Shirer, Nazi Almanyası'nın Doğuşu Yükselişi ve Çöküşü adlı kitabı yazarı olan bir Amerikalı gazeteci, savaş muhabiri ve tarihçi. Başlangıçta Chicago Tribune için bir muhabir olarak çalıştı.
Almanya'da 19 Ağustos 1934'te, Şansölyelik ve Cumhurbaşkanlığı makamlarının birleştirilmesi hakkında Cumhurbaşkanı Paul von Hindenburg'un ölümünden on yedi gün sonra düzenlenen referandum. Nazi Partisi referandum ile, Adolf Hitler'in tüm siyasi güçleri tek elde toplamasını amaçladı. Referandum seçmenlere dönük yaygın bir baskı atmosferinde gerçekleşti ve çıkan "evet" sonucu Hitler tarafından Almanya'nın de facto Devlet Başkanı olarak gerçekleştireceği işlemlere dayanak olarak kullanıldı. Gerçekte Hitler, referanduma konu makamları ve yetkileri referandumdan önce halihazırda elinde toplamıştı ve referandumu bu durumu meşrulaştırmak için kullanarak, Führer und Reichskanzler unvanını aldı.
Adolf Hitler'in siyasi görüşleri tarihçilere ve biyografilere bir miktar zorluk çıkarmıştır. Antisemitizm, anti-komünizm, anti-parlamentarizm, Alman Lebensraum gibi bazı sabit temalar olmasına rağmen, yazıları ve yöntemleri, Ari ırkının üstünlüğüne ve aşırı bir Alman milliyetçiliğine olan inancı genellikle ihtiyaca ve o dönemin koşullarına göre uyarlanmıştır. Hitler, kişisel olarak "Yahudi Bolşevizmi"ne karşı savaştığını iddia etmiştir.
Potsdam Günü aksi takdirde Tag von Potsdam veya Potsdam Kutlaması olarak bilinen, 21 Mart 1933'te Reichstag yangınını takiben, Mart 1933'teki Alman federal seçimlerinden sonra yeni Reichstag'ın açılış töreniydi.
Göring Telgrafı, 23 Nisan 1945'te Adolf Hitler'in halefi Hermann Göring tarafından gönderilen ve çökmekte olan Üçüncü Reich'ın liderliğini üstlenmek için izin isteyen bir mesajdı. Telgraf, Hitler'in seçilmiş halefini görevden almasına ve yeni siyasi halefler Joseph Goebbels ve Karl Dönitz'in atanmasına neden oldu.
Diğer birçok Batılı ülke gibi Almanya da 1929 Wall Street Çöküşü etrafında yükselen işsizlikle birlikte Büyük Buhran'ın ekonomik etkilerinden acı çekti. Adolf Hitler 1933'te Almanya Şansölyesi olduğunda, ekonomiyi iyileştirmeye yönelik politikalar getirdi. Değişiklikler, devlet endüstrilerinin özelleştirilmesini, otarşiyi ve ithalat tarifelerini içeriyordu. Haftalık kazançlar 1933'ten 1939'a kadar reel olarak %19 arttı, ancak bu büyük ölçüde çalışanların daha uzun saatler çalışmasından kaynaklanıyordu, saatlik ücret oranları ise Büyük Buhran sırasında ulaşılan en düşük seviyelere yakın kaldı. Ek olarak, azalan dış ticaret, birçok Alman için kümes hayvanları, meyve ve giyim gibi tüketim mallarının karneye bağlanması anlamına geliyordu. Naziler, Büyük Buhran'ın ortasında iktidara geldi. O dönemde işsizlik oranı %30'a yakındı. 1938'de Almanya'da işsizlik ortadan kalktı. 1933 yılında 56 olan sanayi üretimi, 1938 yılında 144'e çıktı. Hitler liderliğindeki Nazilerin iktidara geldiği 1933 yılından itibaren Almanya ekonomisi üzerindeki gelişmeler ve Hitler'in izlediği ekonomi politikaları günümüzde dahi olağanüstü başarı olarak değerlendirilmektedir.
Adolf Hitler'in bu bibliyografyası, yalnızca İngilizce ve kurgusal olmayan bir bibliyografyadır. Hitler hakkında yazılmış binlerce kitap var; bu nedenle, bu her şeyi kapsayan bir liste değildir. Listeyi daha kolay yönetilebilir hale getirmek için liste gruplara ayrılmıştır.
Albay Hans Ritter von Seisser, 1923'te Bavyera Eyalet Polisinin başıydı.
Ernst Maisel, II. Dünya Savaşı sırasında Nazi Almanyası'nın Wehrmacht'ında bir generaldi.
22 Haziran 1944'te Kızıl Ordu, iki stratejik Alman ordu grubundan oluşan Ordu Grubu Merkez'in oluşturduğu Alman kuvvetler üzerine Belarus merkezli büyük bir taarruz başlattı. Temmuz'un ortalarına kadar Ordu Grubu Merkez bir aydan daha az bir çarpışma neticesinde en az 250.000 askerini kaybederek Alman tarafı için durumu ümitsize yakın bir hale getirmişti. Ne yapılacağına dair karar verme aşamasında Doğu Prusya'daki Kurt'un İni karargâhında bir dizi askeri toplantılar planlandı. 20 Temmuz'da Adolf Hitler ve yüksek rütbeli komutanları karargâhın alışılageldiği gibi bombaya dayanaklı, penceresiz ve sert betondan inşa edilmiş kalın duvarlardan oluşan ve "dayanılmaz derecede sıcak" olduğu düşünülen toplantı kulübesine girdi. Toplantıya katılım gösterenler arasında 1943'te Tunus Cephesi'nde ağır biçimde yaralanması sonucu sol gözünü, sağ elini ve sol elinin yarısını kaybetmiş olan Oberst (Albay) Claus von Stauffenberg de bulunuyordu. Adolf Hitler'in korumaları tarafından üstü aranmamış Stauffenberg, toplantı çantasının içinde İngiliz yapımı bir bomba taşıyordu. Planı Hitler'e mümkün olduğunca yaklaşmak, toplantı çantasını yakınına bırakmak ve toplantıyı emir subayı ve aynı zamanda komploculardan biri olan Werner von Haeften'la birlikte araba vasıtasıyla derhal terk etmesini sağlayacak bir bahane bulup toplantıdan ayrılmaktı. Bu, daha geniş planlanmış olan ve Hitler'in Nazi Almanyası'nı II. Dünya Savaşı'nda yönetim biçiminden dehşete düşmüş bir grup subay tarafından yönetilen askeri darbenin bir parçasıydı. Her şey Stauffenberg arabasına doğru yürürken beklenenden önce patlayan bombanın patlayışına kadar plana göre işledi. Patlama kulübeyi yıktığında Stauffenberg, odadaki kimsenin hayatta kalamayacağına iyice ikna olmuştu. Oberst Heinz Brandt, Stauffenberg'e fark ettirmeden bombanın içinde olduğu toplantı çantasını yoluna çıktığı için sağlam ahşap bir masa bacağının arkasına yerleştirerek Hitler'den uzaklaştırmıştı. Hitler, toplantıya katılan çoğu insan kalıcı hasar alırken yalnızca hafif yaralarla kurtuldu. Bir stenograf patlama anında hayatını kaybederken Brandt dahil 3 subay yaralarından dolayı hayatını kaybetti. Kurt'un İni'ndeki zorunlu güvenlik doktrinlerine kesinlikle karşı olmasına rağmen Stauffenberg ve Haeften 3 kontrol noktasını da geçip artık tamamen yıkılmış olan toplantı kulübesinde netlik sağlanmadan kaçmayı başararak havalimanına ilerledi. 20 Temmuz'un son saatlerinde Stauffenberg, Haeften ve diğer birçok komplocu tutuklandı ve nihayetinde ölüme mahkûm edildi. İnfazlar Binbaşı Otto Ernst Remer komutasındaki askerler tarafından 21 Temmuz'da sabahın erken saatlerinde icra edildi. Suikast girişimini takiben Hitler, Wehrmacht liderliğine güvenilemeyeceğine kanaat getirdi; subaylar arasında bir tasfiye başlattı ve ayrıca saldırının şokunu Reichstag'daki eski muhalefetten hayatta kalanları toplamak için kullandı. Aynı zamanda bombanın infilakı sonucu yaralanan veya ölen subaylar 20 Temmuz Yara Rozetiyle taltif edildi ve kahramanlar olarak selamlandılar. General Günther Korten, General Rudolf Schmundt, Oberst Heinz Brandt ve stenograf Heinrich Berger'in cenazeleri için Hermann Göring tarafından düzülen methiyeler eşliğinde bir devlet töreni düzenlendi.
