Kumuklar, veya Kumuk Türkleri, Dağıstan, Çeçenya ve Kuzey Osetya'nın yerlisi bir Türk halkıdır Kuzey Kafkasya'daki Türkler arasında en kalabalık olanlardır. 1930'lara kadar Kuzey Kafkasya halkları arasında Kumukça lingua franca olarak kullanılmıştır.
Kırım Tatarları ya da Kırımlılar, anayurtları Karadeniz'in kuzeyindeki Kırım yarımadası olan Türkî halktır. 1783'te Kırım Hanlığı'nın Rusya tarafından ilhak edilmesiyle birlikte Osmanlı Devleti'ne zorunlu göçe tabi tutulmuşlar ve kendi vatanlarında azınlığa düşmüşlerdir. SSCB döneminde Stalin'in emriyle 18 Mayıs 1944'te sürgüne uğrayarak nüfuslarının yarısını yitirmişlerdir. SSCB'nin yıkılmasıyla sürüldükleri topraklardan Kırım'a geri dönmeye başlayan halk, Ukrayna'nın ana Müslüman unsurunu oluşturur.
Karadağ, Avrupa'nın güneydoğusunda Balkanların Adriyatik kıyısında bir ülkedir. Kuzeyde Bosna-Hersek, kuzeydoğuda Sırbistan, doğuda Kosova, güneydoğuda Arnavutluk, batıda ise Hırvatistan ve Adriyatik Denizi ile çevrilidir. Başkenti ve en büyük şehri Podgorica ülke topraklarının %10,4'ünü ve nüfusun %29,9'unu kapsamaktadır, Çetine kenti eski krallık başkenti statüsündedir. Ülkenin büyük çoğunluğunu Karadağlılar oluşturur, Sırplar %28,7 ile en büyük azınlıktır. Ayrıca Boşnaklar, Arnavutlar ve Hırvatlar da bulunur.
Kırım Hanlığı veya Taht-i Kırım ve Deşt-i Kıpçak, 1441-1783 yılları arasında Kırım'da hüküm sürmüş Kırım Tatar devletiydi. Altın Orda Devleti'nin yerini alan dört Hanlıkların en uzun süre hüküm süreni idi. Bazı kaynaklarda 1475'ten 1774 yılında Küçük Kaynarca Antlaşması'nın imzalanışına kadar Osmanlı İmparatorluğu'na bağlı kaldığı belirtilmektedir.
Bu madde, 1299–1922 yılları arasında altı asır boyunca hüküm sürmüş olan Osmanlı İmparatorluğu'nun tarihinden önemli olayların bir kronolojisini vermektedir.
Rus-Çerkes Savaşı, 17 Temmuz 1763'te (E.U.) Rusya'nın Çerkesya'da hak iddia etmesi ve Çerkeslerin bunu reddetmesi ile başlayan, 21 Mayıs 1864'te (E.U.) son Çerkes ordusunun mağlup edilmesiyle sona eren askerî mücadele. Savaş 101 yıl sürmesi sebebiyle hem Rusya hem de Çerkesya tarihindeki en uzun savaştı.
Bjelopavlići, ayrıca Zeta Nehri vadisi olarak da bilinir, Karadağ'da yer alan verimli bir ovadır. Zeta nehri boyunca, nehrin alt ucunda daha geniş olan Podgorica yakınlarındaki Morača Nehri ile birleştiği yere kadar uzanır. Bjelopavlići klanının kökeni bu vadiye dayanmaktadır. Bjelopavlići, Vasojevići, Piperi, Kuči, Bratonožići, Moračani ve Rovčani ile birlikte "yedi tepenin" bir parçası olan Tepeler (Brda) bölgesinin bir parçasıydı. Bölge Danilovgrad yakınlarında yer almaktadır.
Kuzman Kapidan ya da Kuzman Karamak veya Kuzman voivode ya da Kuzman Kareman, Bulgar ve daha sonra Makedon epik şiirinin popüler bir efsanevi kahramanıdır. Onun karakteri, 19. yüzyılın başlarında Ohri kazasının valisi olan Celadin Bey'in hizmetinde başlangıçta bir haydut, daha sonra serdar olan tarihi kişiye dayanmaktadır. Soyguncu Osman Mura ve Derviş Mucha'nın çetelerini yendi. Bazı efsanelere göre düşmanları tarafından zehirlenmiş, bazılarına göre ise savaşta öldürülmüştür. Haydutlara karşı sürdürdüğü mücadelesi, 20. yüzyılda Makedonlar arasında, özellikle de mücadele ettiği ve ele geçirdiği Debar bölgesinde hala yaşıyordu. 19. yüzyıl Bulgar şair Grigor Parliçev tarafından yazılan ödüllü bir şiir olan O Armatolos da dahil olmak üzere çok sayıda destansı şarkıyla anılmaktadır.
Temko Popov ya da Temko Popoviç Efendi (1855-1929), Osmanlı İmparatorluğu'nda Makedon yanlısı bir aktivist ve Sırp ulusal işçisiydi. Gençliğinde, sonradan Sırp milliyetçiliğine dönüşen bir tür belirsiz Makedon kimliğini benimsemiştir.
Opoya veya Opolye, güney Kosova'da Prizren belediyesinin güney kesiminde bir bölgedir. Bölgede Arnavutların yaşadığı 19 köy vardır.
Şala, Dukagjin yaylalarında, Şala nehri vadisinde kuzey Arnavutluk'un tarihi bir aşireti ve bölgesidir. Aşiretten ilk olarak 1634'te bahsedildi ve sözlü gelenek ve arkeoloji, atalarının vadiye göç ettiğini doğruladı. 19. yüzyılın sonunda aşiret Katolikti ve yaklaşık 3.000 üyesi bulunmaktaydı. Bugün, aşiretin torunları Kosova'da yaygındır.
Peter Spani 15. yüzyılın ilk yarısında yaşamış Katolik dinine mensup Arnavut bir soylu ve Venedik Cumhuriyeti'nin Pronoia'sıydı. Spani ailesi; İşkodra, Drisht ve Batı Kosova'daki bölgelere hükmediyordu. Peter, Şala, Şoşi, Lekbibaj ve Pult'u Osmanlı İmparatorluğu'nun valisi olarak yönetti ve bu bölgeleri Türkler Petrişpan-ili yani Peter Spani ili olarak adlandırdı. 1444-55 arasındaki Peter, Leş Birliği'ne üyeydi ve ölümünün ardından birlik topraklarını ilhak etti.
Balša Balšić veya II. Balşa 1378'den 1385'e kadar Aşağı Zeta'nın Lordudur. Zeta'yı yaklaşık 1362 ila 1421 arası yöneten Balşa ailesi bir üyesidir.
Arnavut prenslikleri terimi, Orta Çağ'da Arnavutluk'ta ve Batı Balkanlar'ın çevre bölgelerinde Arnavut soyluları tarafından yönetilen bir dizi prensliği ifade etmektedir. 12. yüzyılda, ilk Arnavut prensliği olan Arbanon Prensliği ortaya çıkmıştır. Ancak daha sonra, 14. yüzyılın 2. yarısında, özellikle 1355'ten sonra Sırp İmparatorluğu'nun yıkılmasıyla bu prenslikler güçlendi. Bu prensliklerden bazıları, 1444'teOsmanlı İmparatorluğu'nu 28'den fazla savaşta mağlup eden Leş Birliği adı verilen askeri ittifak altında 1480'e kadar birleşmişlerdir. Günümüzün Arnavutluk'unu, Batı ve Orta Kosova'yı, Epir'i, Korint'e kadar olan bölgeleri, Batı Kuzey Makedonya'yı ve Karadağ'ın güneyini kapsıyorlardı. Bu prensliklerin liderleri, Gjin Bua Shpata, II. Andrea Muzaka, Gjon Zenebishi, Karl Thopia, Andrea Gropa, Balşa ailesi, Gjergj Arianiti, Yuvan Kastrioti, İskender Bey, Dukagjini ailesi ve Leka Dukagin gibi 14. ve 15. yüzyıllarda en çok tanınan Balkan figürlerinden bazılarıydılar.
Kara Mahmud Paşa,, Osmanlı Arnavut Buşatlı ailesine mensup İşkodra Paşalığı'nın kalıtsal Osmanlı Arnavut valisi (mutasarrıf) ve Arnavutluk'un de jure hükümdarıdır.
Velika saldırıları veya Velika Muharebesi Berlin Kongresi sonrasında Arnavut düzensiz birlikleri tarafından gerçekleştirilen bir dizi saldırıdır.
Murino Muharebesi 8 Ocak 1880 tarihinde Karadağ Prensliği ile Prizren Birliği arasında gerçekleşmiştir. Bu savaş Plav ve Gusinye üzerindeki egemenlikle ilgili savaşların bir parçasıydı. Berlin Antlaşması'na (1878) göre Osmanlı İmparatorluğu bölgeyi Karadağ'a devredecekti, ancak bu hamleye yerel Arnavutlar askeri olarak karşı çıktı. Savaş sırasında Karadağ kaynakları, Prizren Birliği'nden yaklaşık 10.000 Arnavut'un Murino'da komutanlar Marko Miljanov ve Todor Miljanov ile rahip Đoko liderliğindeki 3.000 kişilik Karadağ kuvvetlerine karşı savaştığını iddia etmektedir. Arnavut kaynakları Prizren Birliği'ne bağlı yaklaşık 4.000 Arnavut askerin ve 3.000 yerel gönüllünün 9.000 Karadağlıya karşı savaştığını iddia etmektedir.
Novšiće Muharebesi Plav ve Gusinye üzerindeki kontrol için yapılan bir muharebeydi. 4 Aralık 1879'da Marko Miljanov liderliğindeki Karadağ Prensliği kuvvetleri ile Gusinye Kaymakamı Ali Paşa komutasında Prizren Birliği düzensiz birliklerini de içeren Osmanlı yanlısı yerel kuvvetler arasında gerçekleşen bir savaştır. Prizren Birliği esas olarak İşkodra Vilayeti'ndeki Plav ve Gusinye'den Arnavutlar ve Kosova Vilayeti'nden gelen düzensiz birliklerden (milisler) oluşuyordu. Bu muharebe Osmanlı-Karadağ Savaşı (1876-1878)'nı takiben gerçekleşti. Osmanlı İmparatorluğu, Berlin Antlaşması (1878)'nda kararlaştırıldığı üzere, Plav ve Gusinye'nin Karadağ'a barışçıl bir şekilde bırakılması için gerekli koşulları sağlamaktan kaçınmıştı. Osmanlılar, Berlin Kongresi'ndeki konumlarını düzeltmek ve daha sonra antlaşma şartlarına göre yükümlülüklerini yerine getirmekten kaçınmak için, en az 14.000-15.000 Osmanlı yanlısı düzensizleri harekete geçiren Prizren Birliği'ni gayri resmi olarak destekledi. Plav ve Gusinye'de ağırlıklı olarak Osmanlı yanlısı Müslümanlar ve Hristiyan nüfusun çoğunlukta olduğu Karadağ'a bırakılmasına karşı çıkan Arnavutlar yaşıyordu. Vakıflarının tüm gelirini Prizren Cemiyeti'ne mensup komşu Arnavut aşiretlerinin reislerine, onları güçleriyle desteklemeleri için ödüyorlardı. Prizren Birliği kuvvetleri, Gusinye'nin Osmanlı kaymakamı Ali Paşa'nın komutası altına verildi.
Ülgün Muharebesi 1880 yılında Ülgün civarında, Kllezna köyü yakınlarındaki Kodra Kuqe bölgesinde Derviş Paşa'ya bağlı Osmanlı kuvvetleri ile Arnavut düzensizler arasında gerçekleşen bir muharebedir. Plav ve Gusinye bölgesi Berlin Antlaşması (1878) ile Karadağ'a verilmişti, ancak Arnavutlar Prizren Ligi etrafında birleşip ilhaka karşı savaştılar, buranın verilmesine karşı çıkan Osmanlı yöneticileri de Arnavutları el altından desteklediler. İngiltere'nin başını çektiği Büyük Güçler daha sonra önce Katolik Arnavutların yaşadığı Hot ve Kelmendi bölgesini Karadağ'a vermeye karar verdiler ancak buradaki Katolik Arnavutları'nda Karadağ yerine Osmanlı egemenliğinde kalmak istedikleri gerekirse kendilerinin de açık açık Plav ve Gusinye'dekiler gibi direneceklerini beyanı üzerine buradan da vazgeçildi. Bu defa Büyük güçlere Osmanlılar toprak baskıları üzerine Ülgün'ü vermeyi teklif ettiler. Arnavutlar bunu da reddetti, birlik burada direniş örgütledi. Osmanlı İmparatorluğu'da Ülgün'ün ilhakını da sürüncemede bırakmak için Arnavutlara hiçbir müdahalede bulunmayıp barışçıl beyannameler ile yetindiler. Sonunda Gladstone, Büyük Güçler Osmanlıları İzmir ve Ülgün'e asker ve donanma gönderme tehdidiyle Prizren Birliği'ne karşı harekete geçmeye zorlayarak direnişe son verdi ve Ülgün kasabasını Karadağ'a başarıyla teslim etti.
1596-1597 Hersek ayaklanması olarak da bilinen 1596-1597 Sırp ayaklanması, Uzun Türk Savaşı sırasında (1593-1606) Hersek Sancağı ve Karadağ Vilayeti'ndeki Osmanlılara karşı Sırp Patriği Jovan Kantul tarafından düzenlenen ve Nikšić'in voyvodası ("dük") Grdan tarafından yönetilen bir isyandı. Ayaklanma, 1594'teki Başarısız Banat İsyanı ve 27 Nisan 1595'te Ortodoks azizi Sava'nın kutsal emanetlerinin yakılmasının ardından patlak vermiş; Bjelopavlići, Drobnjaci, Nikšić ve Piva kabilelerini içeriyordu. 1597'de Gacko sahasında mağlup edilen isyancılar, dış destek eksikliği nedeniyle teslim olmak zorunda kaldılar.
