Bruno Bräuer
| Bruno Bräuer | |
|---|---|
| Doğum | 4 Şubat 1893 Willmannsdorf, Silezya, Prusya Krallığı, Alman İmparatorluğu |
| Ölüm | 20 Mayıs 1947 Atina, Yunanistan |
| Bağlılığı | Alman İmparatorluğu Weimar Cumhuriyeti Nazi Almanyası |
| Branşı | Alman Ordusu Reichswehr Wehrmacht |
| Hizmet yılları | 1911-1945 |
| Rütbesi | General der Fallschirmtruppe |
| Komutası | Girit Garnizonu 9. Paraşütçü Tümeni |
| Çatışma/savaşları | 1. Dünya Savaşı 2. Dünya Savaşı |
| Ödülleri | Şövalye Haçı |
Bruno Bräuer (4 Şubat 1893 - 20 Mayıs 1947), 2. Dünya Savaşı sırasında bir Luftwaffe generaliydi. Girit Garnizonu komutanı ve 9. Paraşütçü Tümeni komutanı olarak hizmet vermiştir. Savaştan sonra savaş suçlarından yargılanmış ve Girit'in İşgali'nin yıldönümünde General der Infanterie Friedrich-Wilhelm Müller'yla birlikte infaz edilmiştir.
II. Dünya Savaşı
Kasım 1942'de Bräuer, General der Flieger Alexander Andrae'nin yerine Girit Garnizonu'nun komutasına atandı. 25 Mart 1943'te, Yunanistan Bağımsızlık Günü, Agia Hapishanesi'nde tutulan 100 Giritli'yi serbest bıraktı. Serbest bırakılan 100 kişi arasında ileride Yunanistan'da milletvekilliği ve başbakanlık yapacak olan Konstandinos Miçotakis de vardı. Stalingrad ve El-Alemeyn'de alınan bozgunların ardından Bräuer, yer altı komuta sığınakları inşa edilmesini ve Suda Körfezi etrafındaki savunma mevkilerinin güçlendirilmesini ve teçhiz edilmesini emretti. 31 Mayıs 1944'te Girit Garnizonu'nun komutasını Friedrich-Wilhelm Müller'ya devretti.
Aralık 1944'te 9. Paraşütçü Tümeni, personelinin çoğunluğu Luftwaffe Yer Birimleri'nden olmak üzere Bräuer komutasında kuruldu. Ocak 1945'te taburlarından ikisi yok edilecekleri Breslau'da 1. Ukrayna Cephesi tarafından çember altına alındı. Tümenin geri kalanı Seelow Tepeleri'ne çekildi. Sovyet baraj ateşi başladığında birçok birlik firar etti. Çok geçmeden hat neredeyse tamamen çöktü ve Bräuer'nın adamlarının çoğu firar etmeye başladı. Bräuer, sinirsel yıkım geçirdi ve komutayı bıraktı.
Yargılaması ve ölümü
İngiliz kuvvetlerce ele geçirilişinin ardından Mayıs 1944'te Giritli Yahudi Yunanlar'ın sürgün edilişinin yargılanması için Yunanistan'a iade edildi.[1] Mayıs 1944'te Girit'in Yahudi sakinleri tutuklandı ve SS Tanais gemisiyle Kıta Avrupası'na sevk edildi. 8 Haziran'da gemi HMS Vivid tarafından batırıldı.[2] General der Infanterie Friedrich-Wilhelm Müller'yla Bräuer, Yunan Askeri Mahkemece savaş suçlarıyla suçlandı. Girit'teki vahşetten Atina'da yargılandı. Yunan Donanma Savcısı Amiral Nicholas Zacharias'ın kovuşturması altında Bräuer, 3000 Giritli'nin ölümüyle, katliamlarla, sistematik terörle, tehcirle, yağmayla, işkenceyle ve kötü muameleyle suçlandı.[3] 9 Aralık 1946'da ölüm cezasına çarptırılmıştır. 20 Mayıs 1947'de, Girit'in İşgali'nin yıldönümünde, saat 05.00'de idam mangası tarafından kurşuna dizildi. Tarihçi Antony Beevor, Bräuer hakkında "Başka bir komutanın komutası altında işlenmiş suçlar dolayısıyla infaz edilmiş gerçekten talihsiz bir adam." demiştir.
Madalyalar
- Demir Haç (1914)[4]
- 2. Sınıf Demir Haç (15 Ekim 1914)
- 1. Sınıf Demir Haç (1 Nisan 1917)
- 1. Dünya Savaşı Onur Haçı
- Paraşütçü Rozeti
- Wehrmacht Uzun Hizmet Madalyası
- 4. Sınıf Wehrmacht Uzun Hizmet Madalyası (2 Ekim 1936)
- 3. Sınıf Wehrmacht Uzun Hizmet Madalyası (2 Ekim 1936)
- 2. Sınıf Wehrmacht Uzun Hizmet Madalyası (2 Ekim 1936)
- 1. Sınıf Wehrmacht Uzun Hizmet Madalyası (2 Ekim 1936)
- Anschluss Hatıra Madalyası
- Prag Kalesi Tokası Eklentili Sudetenland Madalyası
- Demir Haç'a Toka Eklentisi[4]
- 2. Sınıf Demir Haç'a Toka Eklentisi (20 Ekim 1939)
- 1. Sınıf Demir Haç'a Toka Eklentisi (23 Mayıs 1940)
- Şövalye Haçı (24 Mayıs 1940)[5]
- Girit Manşet Şeridi
- Luftwaffe Kara Taarruzu Rozeti
- Altın Alman Haçı (13 Nisan 1942)[6]
Kaynaklar
Alıntılar
- ^ Die Erde über den Gräbern bewegt sich noch Die Zeit, 20 November 1987
- ^ Tullia Santin: Der Holocaust in den Zeugnissen griechischer Jüdinnen und Juden (= Zeitgeschichtliche Forschungen. Band 20). Duncker & Humblot 2003, ISBN 3-428-10722-5. Berlin, Freie Univ., Diss., 2001 Santin, p. 26.
- ^ "Some Noteworthy War Criminals" 1 Nisan 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (archived here), Source: History of the United Nations War Crimes Commission and the Development of the Laws of War, United Nations War Crimes Commission. London: HMSO, 1948, p. 526, updated 29 Jan 2007 by Stuart Stein (University of the West of England), accessed 22 January 2010
- ^ a b Thomas & Wegmann 1986, p. 33.
- ^ Scherzer 2007, p. 238.
- ^ Patzwall & Scherzer 2001, p. 57.
Bibliyografya
- Beevor, Antony (1991). Crete, the battle and the resistance
- Beevor, Antony (2002). Berlin, the downfall 1945, Penguin Books, 0-670-88695-5
- Patzwall, Klaus D.; Scherzer, Veit (2001). Das Deutsche Kreuz 1941 – 1945 Geschichte und Inhaber Band II [The German Cross 1941 – 1945 History and Recipients Volume 2] (Almanca). Norderstedt, Germany: Verlag Klaus D. Patzwall. ISBN 978-3-931533-45-8.
- Scherzer, Veit (2007). Die Ritterkreuzträger 1939–1945 Die Inhaber des Ritterkreuzes des Eisernen Kreuzes 1939 von Heer, Luftwaffe, Kriegsmarine, Waffen-SS, Volkssturm sowie mit Deutschland verbündeter Streitkräfte nach den Unterlagen des Bundesarchives [The Knight's Cross Bearers 1939–1945 The Holders of the Knight's Cross of the Iron Cross 1939 by Army, Air Force, Navy, Waffen-SS, Volkssturm and Allied Forces with Germany According to the Documents of the Federal Archives] (Almanca). Jena, Germany: Scherzers Militaer-Verlag. ISBN 978-3-938845-17-2.
- Thomas, Franz; Wegmann, Günter (1986). Die Ritterkreuzträger der Deutschen Wehrmacht 1939–1945 Teil II: Fallschirmjäger [The Knight's Cross Bearers of the German Wehrmacht 1939–1945 Part II: Paratroopers] (Almanca). Osnabrück, Germany: Biblio-Verlag. ISBN 978-3-7648-1461-8.
