Britonlar (Latince: Britanni),^[1] en azından Britanya Demir Çağı'ndan Yüksek Orta Çağ'a kadar Büyük Britanya'da yaşayan yerli Kelt halkını ifade eder. Bu dönemde, Galler, Cornish ve Bretonlar gibi farklı gruplara ayrılmışlardır. Modern Brittonik dillerin atası olan Ortak Brittonik dilini konuşuyorlardı.

Antik Britanya'ya dair en eski yazılı kayıtlar Greko-Romen yazarlarına dayanır ve Demir Çağı'na kadar uzanır. Antik Britanya, birçok kabile ve krallıktan oluşan çeşitli tepe kaleleriyle tanımlanıyordu. Britonlar, Antik Kelt dinini druidler tarafından yönetilen bir din olarak takip ediyorlardı. Özellikle güneydeki kabileler, özellikle Galya ve Belçika ile güçlü bağlara sahipken, kendi sikkelerini bile basıyorlardı.

MS 1. yüzyılda Roma İmparatorluğu, Britanya'nın büyük bir bölümünü fethederek Britanya eyaletini kurdu. Roma, kuzey Britanya'yı işgal etti, ancak kuzeydeki Britonlar ve Kaledonyalılar fethedilemedi ve Hadrian Duvarı Roma İmparatorluğu'nun sınırı haline geldi. Bu dönemde özellikle güneydoğuda bir Romano-İngiliz kültürü ortaya çıktı ve Britanya Latincesi ile birlikte Brittonca da varlığını sürdürdü.

Britonların kuzey Britanya'da imparatorluğun dışında yaşayan Piktlerle ilişkisi hala belirsizdir, ancak çoğu akademisyen Pikt dilinin Ortak Brittonik diline yakından bağlı olduğunu kabul etmektedir.

Roma egemenliği 5. yüzyılda sona erdikten sonra, doğu ve güney Britanya'ya Anglosakson yerleşimi başladı. Bu dönemde Britonların kültürü ve dili parçalandı ve topraklarının büyük bir kısmı Anglosaksonlaşırken, kuzey İrlanda'dan gelen Galce konuşan İskoçlar tarafından benzer bir yerleşim sürecine maruz kaldı. Bu kültürel değişim sırasında toplu nüfus hareketlerinin ne kadar etkili olduğu hala tartışma konusudur. Aynı dönemde Britonlar Avrupa anakarasına göç etti ve Brittany (şu anda Fransa'nın bir parçası), Manş Adaları ve Britonia'da (şu anda İspanya'nın Galiçya bölgesi) önemli koloniler kurdu.

1.yüzyıla gelindiğinde Brittonca konuşan halklar farklı gruplara ayrılmıştı: Galler'de Gallerliler, Cornwall'da Cornishler, Brittany'de Bretonlar, güney İskoçya ve kuzey İngiltere'de Hen Ogledd ("Eski Kuzey") Kumbrialıları ve kuzey İskoçya'da Pikt halkının kalıntıları bulunmaktaydı. Ortak Brittonca, farklı Britton dillerine evrildi: Galce, Cumbrric,Cornish ve Bretonca.

Kelt çalışmalarında "Britonlar," antik ve Orta Çağ dönemlerinde Britanya'da Brittonik dillerini anadili olarak konuşanları ifade eder. Bu dönemlerdeki ilk kanıtlardan Orta Çağ'ın ortalarına kadar bu dilleri konuşan insanlara atıfta bulunur.

Britanya'da yaşayanlara dair en eski kaynak, M.Ö. 330-320 yıllarında Britanya Adaları'na keşif gezisi yapan Yunan coğrafyacısı Pytheas'a aittir. Pytheas'ın yazıları günümüze ulaşmasa da, sonraki yüzyıllarda yazarlar sıkça Britanyalılara referans yapmışlardır. Antik Yunanlılar Britanya halkını "Pretanoí" veya "Bretanoí" olarak adlandırırlardı. Plinius'un "Doğa Tarihi" (MS 77) adanın eski adının "Albion" olduğunu belirtir ve Avienius, adayı "Albionların Adası" olarak anar. Bu isim muhtemelen Pytheas aracılığıyla Galyalılardan gelmiş olabilir. Britanyalıların Latince adı ise "Britanni" idi.

"P-Kelt" etnonimi, Eski İrlandaca "cruth" ve Eski Galce "pryd" olarak dönüşen Ortak Keltçe "*kʷritu'dan" "*Pritanī" olarak yeniden şekillendirildi. Bu terim muhtemelen "formların insanları" anlamına gelir ve genellikle Latince "Picti" (Pictler) adıyla ifade edilen "boyalı insanlar" anlamıyla ilişkilendirilebilir. Piktlerin Eski Galce adı "Prydyn"dır. Dilbilimci Kim McCone, bu adın Cymry'nin (Galler ve Kumbria halkı) adını aldıktan sonra uzak kuzeyde yaşayanlarla sınırlı kaldığını öne sürmektedir. "Gelgelelim, Galce "prydydd," "formların yapımcısı" anlamına gelir ve aynı zamanda en yüksek dereceli ozan için kullanılan bir terimdi.

Latince "Britanni" teriminin Orta Çağ Galce formu "Brython"du, hem tekil hem de çoğul hallerde. "Brython," 1884 yılında John Rhys tarafından Büyük Britanya'nın P-Keltçe konuşanlarına açıkça atıfta bulunmak için "Goidel"i tamamlamak amacıyla İngilizceye dahil edildi. Bu nedenle, bu dil grubunu ifade eden "Brythonic" sıfatı oluşturuldu. "Brittonik diller" terimi daha yakın bir tarihî kullanımdır; Oxford İngilizce Sözlüğü'ne göre ilk kez 1923'te görüldü.

Orta Çağ'ın başlarında, Anglo-Saksonlar Britanya'ya yerleştikten sonra, Anglo-Saksonlar tüm Britanyalıları "Bryttas" veya "Wealas" (Galler) olarak adlandırırken, Orta Çağ Latincesinde hâlâ "Britanni" veya "Brittones" olarak adlandırıldılar. 11. yüzyıldan itibaren, farklı siyasi tarihleri nedeniyle Galler, Kumbralılar, Cornishler ve Bretonlar olarak ayrı ayrı anıldılar.

1.yüzyılın başlarından itibaren ve özellikle 1707 Birlik Yasaları'ndan sonra, "Britanyalı" ve "Briton" terimleri İngiliz, İskoç ve belirli İrlandalılar da dahil olmak üzere Büyük Britanya Krallığı'nın tüm sakinleri veya genel olarak Britanya İmparatorluğu'nun vatandaşları için kullanılabiliyordu.

Britanyalılar, Insular Kelt dili olarak bilinen Ortak Brittonca'yı konuşuyordu. Erken Orta Çağ tarihi kaynaklarına göre, Armorica'nın Roma sonrası dönemindeki Kelt dilini konuşanlar, Britanya'dan gelen göçmenlerdi ve bu göçler sonucunda erken dönemde Galce ile benzer olan ve günümüzde hala kullanılan Breton dili ortaya çıktı. Bu nedenle bölge günümüzde Brittany (Br. Breizh, Fr. Bretagne; adı Britannia'dan türetilmiştir) olarak adlandırılmaktadır.

Ortak Brittonca, MÖ 7. yüzyılda Britanya Adaları'na gelen göçmenlerin Proto-Kelt dilinin Insular kolundan türemiştir. Dil daha sonra farklılaşmaya başlamış ve bazı dilbilimciler sonraki gelişmeleri Batı ve Güneybatı Brittonik dilleri olarak sınıflandırmıştır. Batı Brittonik, Galler'de Galce'ye ve Britanya'nın Hen Ogledd bölgesinde (şu anda modern kuzey İngiltere ve güney İskoçya) Cumbric diline evrilirken, Güneybatı lehçesi Cornwall ve Güney Batı İngiltere'de Cornish ve Armorica'da Bretonca olarak gelişmiştir. Piktçe'nin artık ayrı bir Kelt dilinden ziyade Ortak Brittonca'dan türediği genellikle kabul edilmektedir. Galce ve Bretonca günümüzde hala yaşayan dillerdir; ancak Kümbric ve Piktçe 12. yüzyılda yok olmuştur. Cornish ise 19. yüzyılda neredeyse yok olmuş ancak 20. yüzyıldan itibaren dilin yeniden canlandırılması çabalarına tabi tutulmuştur.

Kelt halklarının ve Kelt dillerinin Britanya'ya ilk ne zaman ulaştığına dair birbiriyle yarışan hipotezler vardır ve bunların hiçbiri üzerinde uzlaşma sağlanamamıştır. Yirminci yüzyılın büyük bölümünde geleneksel görüş, Kelt kültürünün Orta Avrupa Hallstatt kültüründen doğduğu ve Keltlerin ve dillerinin MÖ birinci binyılın ikinci yarısında Britanya'ya ulaştığı yönündeydi. Daha yakın zamanlarda John Koch ve Barry Cunliffe, Kelt dillerinin doğuya doğru yayılmadan önce Atlantik Bronz Çağı kültür bölgesinde bir deniz ticaret dili olarak geliştiğini savunan 'Batıdan Kelt' teorileriyle buna karşı çıkmıştır. Alternatif olarak, Patrick Sims-Williams bu iki hipotezi de eleştirerek Keltçenin Galya'da ortaya çıktığını ve MÖ birinci binyıl boyunca yayılarak bu dönemin sonlarına doğru Britanya'ya ulaştığını öne süren 'Merkezden Keltçe' teorisini önermiştir.

2021 yılında yapılan büyük bir arkeogenetik çalışması, Bronz Çağı sırasında MÖ 1.300'den MÖ 800'e kadar 500 yıllık bir süre boyunca güney Britanya'ya bir göç olduğunu ortaya çıkarmıştır.Göçmenler "genetik olarak en çok Fransa'daki eski bireylere benziyordu" ve daha yüksek düzeyde Erken Avrupalı Çiftçi soyuna sahipti. MÖ 1000'den 875'e kadar, genetik işaretleri hızla güney Britanya'ya yayıldı, bu bölgedeki sonraki Demir Çağı insanlarının soyunun yaklaşık yarısını oluşturdu, ancak kuzey Britanya'da değil. "Kanıtlar, şiddetli bir istila veya tek bir göç olayından ziyade, nüfusun genetik yapısının, tüccarların hareketi, evlilikler ve aile gruplarının küçük ölçekli hareketleri gibi birkaç yüzyıl boyunca Britanya anakarası ile Avrupa arasındaki sürekli temaslar yoluyla değiştiğini göstermektedir". Yazarlar bunu "erken Kelt dillerinin Britanya'ya yayılması için makul bir vektör" olarak tanımlamaktadır. Sonraki Demir Çağı boyunca Britanya'ya çok daha az göç olmuştur, bu nedenle Keltçenin Britanya'ya daha önce ulaşmış olması daha olasıdır. Barry Cunliffe, Britanya'da Keltçenin bir kolunun zaten konuşulduğunu ve Bronz Çağı göçünün Brittonik kolu ortaya çıkardığını öne sürmektedir.

Yaklaşık 890 yılında Kral Büyük Alfred'in emriyle derlenen Anglo-Sakson Kroniği bu cümleyle başlar: "Britanya adası 800 mil uzunluğunda ve 200 mil genişliğindedir. Ve adada beş ulus vardır; İngiliz, Galli (ya da Britanyalı), İskoç, Pikt ve Latin. Adanın ilk sakinleri Ermenistan'dan gelen ve Britanya'yı güneye doğru ilk kez iskân eden Britonlardır" ("Ermenistan" muhtemelen Armorica'nın yanlış transkripsiyonudur, kuzeybatı Galya'da modern Bretanya'yı da içeren bir bölge).

Romalıların ayrılışından otuz yıl kadar sonra, Germen dilini konuşan Anglosaksonlar Britanya'nın güneydoğu kıyılarına göç etmeye ve burada kendi krallıklarını kurmaya başladılar ve Dál nAraidi'den (modern Kuzey İrlanda) göç eden Galce konuşan İskoçlar da İskoçya'nın batı kıyısında ve Man Adası'nda aynı şeyi yaptılar.

Aynı zamanda Britanyalılar bugün Brittany ve Manş Adaları olarak adlandırılan bölgeye yerleştiler. Burada kendi küçük krallıklarını kurdular ve Breton dili Galce ya da Frankça'dan ziyade Brittonik Insular Keltçe'den gelişti. Bu dönemde kuzeybatı İspanya'daki Gallaecia'da Britonia adında bir Britton kolonisi daha kurulmuştur.

Eski Britton krallıklarının çoğu Anglosakson ve İskoç Gal istilalarından sonraki yüzyıllarda yok olmaya başladı; modern Doğu Anglia, Doğu Midlands, Kuzey Doğu İngiltere, Argyll ve Güney Doğu İngiltere bölgelerinin bir kısmı cermen ve Gal İskoç istilalarına ilk yenik düşenlerdi.

Ceint (modern Kent) krallığı MS 456'da düştü. Linnuis (modern Lincolnshire ve Nottinghamshire'ın ortasında yer alıyordu) MS 500 gibi erken bir tarihte ele geçirildi ve İngiliz Lindsey Krallığı oldu.

Regni (esasen modern Sussex ve doğu Hampshire) muhtemelen MS 510'da tamamen fethedilmiştir. Ynys Weith (Wight Adası) MS 530'da, Caer Colun (esasen modern Essex) ise MS 540'ta düşmüştür. Galyalılar İrlanda'dan Britanya'nın kuzeybatı kıyılarına gelmiş, yerli Britanyalıları yerlerinden etmiş ve MS 500 ile 560 yılları arasında modern Argyll, Skye ve Iona'yı kapsayan Dal Riata'yı kurmuşlardır. Günümüz Teesside, Wearside, Tyneside, Humberside, Lindisfarne (Medcaut) ve Farne Adalarını kapsayan Deifr (Deira) MS 559'da Anglosaksonların eline geçti ve Deira bu noktadan sonra bir Anglosakson krallığı haline geldi.Caer Went MS 575'te resmen ortadan kalkarak Doğu Anglia'nın Anglosakson krallığı haline geldi. Gwent sadece kısmen fethedildi; başkenti Caer Gloui (Gloucester) MS 577'de Anglosaksonlar tarafından alınarak Gloucestershire ve Wiltshire istilacılara teslim edilirken, en batıdaki kısım Brittonların elinde kaldı ve modern Galler'de varlığını sürdürdü.

Londra, St Albans ve Home Counties'in bazı kısımlarını kapsayan Caer Lundein,MS 600'de Brittonların elinden çıkmış ve Din Guardi (modern Bamburgh) başkentiyle modern Northumbria ve County Durham'da bulunan ve Ynys Metcaut'u (Lindisfarne) içeren Bryneich, MS 605'te Anglo-Sakson Bernicia'ya dönüşmüştür.

Caer Celemion (modern Hampshire ve Berkshire'da) MS 610'da yıkılmıştı. Modern Yorkshire, Lancashire ve Cheshire'ın büyük bir bölümünü kapsayan ve muhtemelen başkenti modern Leeds olan büyük bir krallık olan Elmet, MS 627'de Anglosaksonlar tarafından fethedildi. Staffordshire, Shropshire, Herefordshire ve Worcestershire'ı kapsayan Pengwern, MS 656'da büyük ölçüde yıkılmış, sadece modern Galler'deki en batı kısımları Britanyalıların kontrolü altında kalmıştır ve modern Bedfordshire'dan Northamptonshire'a kadar uzanan Cynwidion'un Pengwern ile aynı genel dönemde düşmesi muhtemeldir, ancak Calchwynedd'in bir alt krallığı Chilterns'te bir süre tutunmuş olabilir.

Galloway ve Carrick'i işgal eden Novant, MS 700'e gelindiğinde Brittonik-Piktiş hükümdarlıkları tarafından ele geçirilmiştir. Modern Ayrshire'ı kapsayan Aeron, MS 700'de Anglo-Sakson Northumbria Krallığı tarafından fethedilmiştir.

Bazı Britton krallıkları bu istilalara başarıyla direnebilmiştir: Rheged (modern Northumberland ve County Durham'ın büyük bir kısmını ve güney İskoçya ile İskoçya Sınırları'nın bazı bölgelerini kapsayan) MS 730'da doğu kısmı barışçıl bir şekilde Anglo-Sakson Bernicia-Northumberland krallığına katılmadan ve batı kısmı Ystrad Clud'un dost Britonları tarafından ele geçirilmeden önce MS 8. yüzyıla kadar ayakta kalmıştır. Benzer şekilde, sarayının Din Eidyn'de (modern Edinburgh) olduğu anlaşılan ve modern Northumbria, County Durham, Lothian ve Clackmannanshire'ın bazı kısımlarını kapsayan Gododdin Krallığı, Brittonik Piktler, Gal İskoçları ve Anglosaksonlar tarafından bölünmeden önce yaklaşık MS 775 yılına kadar varlığını sürdürmüştür.

Modern Caithness, Sutherland, Orkney ve Shetland'ı kapsayan Cait Krallığı, MS 871 yılında Gal İskoçları tarafından fethedilmiştir. Dumnonia (Cornwall, Devonshire ve Scilly Adalarını kapsayan) MS 9. yüzyılın ortalarında kısmen fethedilmiş, modern Devonshire'ın çoğu Anglosaksonlar tarafından ilhak edilmiş, ancak Cornwall, Scilly Adaları (Enesek Syllan) ve bir süre için batı Devonshire'ın bir kısmı (Dartmoor dahil) hala Britonların elinde kalmış ve Brittonik Kernow devleti haline gelmiştir. Manş Adaları (5. yüzyılda Britanyalılar tarafından kolonileştirilmiştir) MS 9. yüzyılın başlarında İskandinav ve Danimarkalı Vikinglerin saldırısına uğramış ve aynı yüzyılın sonunda Viking istilacılar tarafından fethedilmiştir.

Modern Marr, Banff, Buchan, Fife ve Aberdeenshire'ın büyük bölümünü kapsayan Ce Krallığı MS 900'den kısa bir süre sonra ortadan kalkmıştır. Strathearn, Morayshire ve Easter Ross'u kapsayan en büyük Brittonik-Pictish krallığı olan Fortriu, yaklaşık MS 950'de Gal Krallığı Alba'nın (İskoçya) eline geçmiştir. Circinn (modern Angus ve Mearns'de), Fib (modern Fife), Fidach (Inverness ve Perthshire) ve Ath-Fotla (Atholl) gibi diğer Pikt krallıkları da MS 11. yüzyılın başlarında ya da kısa bir süre sonra yıkılmıştır.

Bu bölgelerdeki Brythonik dillerin yerini zamanla Anglosaksonların Eski İngilizcesi ve İskoç Galcesi almıştır, ancak bu birçok bölgede muhtemelen aşamalı bir süreç olmuştur

Benzer şekilde, kuzeybatı İspanya'daki Britton kolonisi Britonia'nın MS 900'den kısa bir süre sonra ortadan kalktığı görülmektedir

Ystrad Clud (Strathclyde) Krallığı, 11. yüzyılın sonuna kadar varlığını sürdüren, Anglosakson, Gal İskoç ve daha sonra Viking saldırılarına başarıyla direnen Hen Ogledd'in ('Eski Kuzey') büyük ve güçlü bir Brittonik krallığıydı. Zirvede olduğu dönemde modern Strathclyde, Dumbartonshire, Cumbria, Stirlingshire, Lanarkshire, Ayrshire, Dumfries ve Galloway, Argyll ve Bute ile Kuzey Yorkshire'ın bazı kısımları, batı Pennines ve Batı Yorkshire'daki modern Leeds'e kadar uzanıyordu. 1090'larda İngiltere ve İskoçya arasında fiilen bölündüğünde Strathclyde Krallığı 'eski kuzey'in Brittonik krallıklarının sonuncusu olmuştur.

Britanyalılar ayrıca Galler ve Kernow'un (Cornwall, Dartmoor dahil Devon'un bazı bölgeleri ve Scilly Adaları'nı kapsayan) kontrolünü, Cornwall'un İngilizler tarafından fiilen ilhak edildiği MS 11. yüzyılın ortalarına kadar ellerinde tutmuşlardır; birkaç yıl sonra Scilly Adaları da bunu takip etmiştir, ancak zaman zaman Cornwall lordlarının MS 12. yüzyılın başlarına kadar ara sıra kontrolü ellerinde tuttukları görülmektedir.

Galler Anglo-Sakson, Gal İskoçları ve Viking kontrolünden uzak kalmış ve başta Gwynedd (Clwyd ve Anglesey dahil), Powys, Deheubarth (aslen Ceredigion, Seisyllwg ve Dyfed), Gwent ve Morgannwg (Glamorgan) olmak üzere çeşitli Britton krallıkları arasında bölünmüştür. Bu Brittonik-Galler krallıkları başlangıçta Galler'in modern sınırlarından daha doğudaki bölgeleri içeriyordu; örneğin Powys modern Merseyside, Cheshire ve Wirral'ın bazı kısımlarını, Gwent ise modern Herefordshire, Worcestershire, Somerset ve Gloucestershire'ın bazı kısımlarını kapsıyordu, ancak 12. yüzyılın başlarında büyük ölçüde modern Galler'in sınırlarıyla sınırlı kalmıştı.

Ancak 1100'lerin başlarında Anglosaksonlar ve Galler, Britanya'da eskiden Britton hakimiyetinde olan toprakların çoğunda baskın kültürel güç haline gelmiş ve yerli Britonların dili ve kültürü bu bölgelerde yavaş yavaş yerini almış, sadece Galler, Cornwall, Scilly Adaları ve Bretanya'da ve bir süreliğine Cumbria, Strathclyde ve doğu Galloway'in bazı kısımlarında kalmıştır.

Cornwall (Kernow, Dumnonia) farklı bir Britton kültürünü ve dilini korumasına rağmen 1050'lerden 1100'lerin başına kadar kesinlikle büyük ölçüde İngiltere tarafından emilmişti.İspanyol Galiçyası'ndaki Britonia MS 900'de ortadan kalkmış gibi görünüyor.

Ancak Galler ve Bretanya uzunca bir süre bağımsız kalmış, Bretanya 1532'de Fransa ile birleşmiş, Galler ise 16. yüzyılın ortalarında erkek tarafı Galler kökenli olan Tudorların (Y Tuduriaid) yönetimi sırasında 1535-1542 Galler Yasaları ile İngiltere ile birleşmiştir.

Galler, Cornwall, Brittany ve Scilly Adaları, günümüze kadar sürdürdükleri farklı bir Brittonik kültür, kimlik ve dili korumaya devam etmiştir. Galce ve Breton dilleri yaygın olarak konuşulmaya devam etmektedir ve bir zamanlar yok olmaya yakın olan Cornish dili 20. yüzyıldan bu yana bir canlanma yaşamıştır. Galler, Cornwall, Scilly Adaları ve Brittany'deki yer adları ve coğrafi özelliklerin adlarının büyük çoğunluğu Brittonca'dır ve Brittonca aile ve kişi adları yaygındır.

19. yüzyılda birçok Galli çiftçi Arjantin'in Patagonya bölgesine göç ederek, bugün Galce konuşan 1.500'den fazla kişinin yaşadığı Y Wladfa adlı bir topluluk oluşturmuştur.

Buna ek olarak, İngiltere, İskoçya ve İspanya'daki Galiçya'da çok sayıda Brittonik yer ve coğrafi isim şeklinde Brittonik bir miras kalmıştır. Coğrafi Brittonik isimlerin örnekleri Thames, Clyde, Severn, Tyne, Wye, Exe, Dee, Tamar, Tweed, Avon, Trent, Tambre, Navia ve Forth gibi nehir isimlerinde varlığını sürdürmektedir. Londra, Manchester, Glasgow, Edinburgh, Carlisle, Caithness, Aberdeen, Dundee, Barrow, Exeter, Lincoln, Dumbarton, Brent, Penge, Colchester, Gloucester, Durham, Dover, Kent, Leatherhead ve York gibi İngiltere ve İskoçya'daki birçok yer adı Anglo-Sakson veya Gal kökenli olmaktan ziyade Brittonik kökenlidir.