British Open (snooker)
| British Open | |
|---|---|
| Turnuva bilgisi | |
| Mekan | Morningside Arena |
| Yer | Leicester |
| Ülke | İngiltere |
| Kuruluş | 1980 |
| Organizasyon(lar) | World Snooker Tour |
| Format | Sıralama etkinliği |
| Son edisyonu | 2021 |
| Mevcut Şampiyon |  Mark Williams (WAL) |
British Open, 1985 yılından itibaren bir sıralama turnuvası olarak düzenlenen profesyonel bir snooker turnuvasıdır. Turnuva, 2004/2005 sezonundan, 17 yıl sonra takvime geri döndüğü 2021/2022 sezonuna kadar yapılmamıştı.
Turnuvanın yıllar boyunca çeşitli sponsorları ve mekanları vardı. Her yıl Kasım ayı civarında gerçekleşti. 1999/2000 sezonundan önce, sezonun ilerleyen zamanlarında yapıldı. Sonuç olarak, 1999 yılında biri 1998/1999 sezonu için diğeri 1999/2000 sezonu için olmak üzere iki turnuva düzenlendi.
Tarihçe
Turnuva, 1980 yılında Derby Meclis Salonlarında British Gold Cup olarak başladı. On altı kişilik bir davet etkinliğiydi ve grup kazananlarının yarı finale çıkmasıyla birlikte tekrar tekrar oynandı.[1] Ertesi yıl Yamaha sponsorluğu devraldı ve turnuvanın adı Yamaha Organs Trophy olarak değiştirildi. Ertesi yıl turnuvanın adı International Masters olarak değiştirildi. İlk tur robin aşamasının ilk sekizi iki ayrı grup halinde oynandı ve kazananlar finale yükseldi. 1984 yılında turnuva alanı 27'ye çıkarıldı ve dokuz üç kişilik grup düzenlendi. Kazananlar üç yarı final grubunda oynadı ve kazananlar üç kişilik devreli bir finalde oynadı.[1]
Sonra WPBSA sıralamasında etkinliklerin sayısını artırmak için 1984/1985'te karar aldı ve Yamaha, sponsorluktan çekildikten sonra adı British Open olarak değiştirildi. Dulux, 1985 ve 1987 yılları arasında etkinliğin sponsoruydu.[1] Sonraki altı yıl içinde etkinliğin dört farklı sponsoru oldu: 1988'de MIM Britannia Unit Trusts, 1989'da Anglian Windows, 1990 ve 1992 arasında Pearl Assurance ve 1993'te Wickes Home Improvements. 1990'da, etkinliğin son 32 etabından FA Cup stili kura çekimi yapıldı.[1]
1994 yılında turnuva Plymouth Pavilions'a taşındı. 1994 ve 2004 yılları arasında etkinlik, 1995 ve 1996'da Castella tarafından ve 2001'de Stan James tarafından sadece üç yılda sponsor oldu. Etkinlik, 1999/2000'de takvimin ilk yarısına taşındı. Etkinlik 2001 için Newcastle'daki Telewest Arena'ya, 2002 için Telford International Center'a ve 2003 ve 2004 için Brighton Center'a taşındı. 2005/2006'da takvimden çıkarıldı.[1]
Turnuva tarihi boyunca yedi maksimum seri olmuştur. James Wattana, 1992'de son 16'da Tony Drago'ya karşı ilkini gerçekleştirmişti. İkinci ve üçüncü ise etkinliğin eleme etabında geldi. David McDonnell, 1995 etkinliğinin dördüncü raundunda Nic Barrow ve Jason Princee karşı ilk 1999 etkinliğinin beşinci raundunda Ian Brumby'ye karşı derledi. Graeme Dott, aynı etkinlikte son 64'te David Roe'ya karşı dördüncü oldu. Beşincisi, Stephen Hendry'nin Peter Ebdon'a karşı 1999'daki ikinci yarışın finalinde derlediği altıncı resmi maksimum serisiydi. Yeniden düzenlenmeye başlandığı 2021 etkinliğinin ilk turunda, ilki John Higgins'ten[2] ve ikincisi Ali Carter'dan olmak üzere iki 147'lik seri geldi.
Kazananlar
| Yıl | Kazanan | Finalist | Final skoru | Sezon |
|---|---|---|---|---|
| British Gold Cup (sıralama dışı) | ||||
| 1980[3] |  Alex Higgins (NIR) | Ray Reardon (WAL) | 5–1 | 1979/80 |
| Yamaha Organs Trophy (sıralama dışı) | ||||
| 1981 |  Steve Davis (ENG) | David Taylor (ENG) | 9–6 | 1980/81 |
| International Masters (sıralama dışı) | ||||
| 1982 | Steve Davis (ENG) | Terry Griffiths (WAL) | 9–7 | 1981/82 |
| 1983[3] | Ray Reardon (WAL) | Jimmy White (ENG) | 9–6 | 1982/83 |
| 1984[3] | Steve Davis (ENG) | David Martin (ENG) | Round-Robin [n 1] | 1983/84 |
| British Open (sıralama)[4] | ||||
| 1985[3] |  Silvino Francisco (RSA) |  Kirk Stevens (CAN) | 12–9 | 1984/85 |
| 1986[3] | Steve Davis (ENG) | Willie Thorne (ENG) | 12–7 | 1985/86 |
| 1987[3] | Jimmy White (ENG) | Neal Foulds (ENG) | 13–9 | 1986/87 |
| 1988[3] |  Stephen Hendry (SCO) | Mike Hallett (ENG) | 13–2 | 1987/88 |
| 1989[3] | Tony Meo (ENG) | Dean Reynolds (ENG) | 13–6 | 1988/89 |
| 1990[3] | Bob Chaperon (CAN) | Alex Higgins (NIR) | 10–8 | 1989/90 |
| 1991[3] | Stephen Hendry (SCO) | Gary Wilkinson (ENG) | 10–9 | 1990/91 |
| 1992[3] | Jimmy White (ENG) |  James Wattana (THA) | 10–7 | 1991/92 |
| 1993[3] | Steve Davis (ENG) | James Wattana (THA) | 10–2 | 1992/93 |
| 1994 | Ronnie O'Sullivan (ENG) | James Wattana (THA) | 9–4 | 1993/94 |
| 1995 | John Higgins (SCO) | Ronnie O'Sullivan (ENG) | 9–6 | 1994/95 |
| 1996 | Nigel Bond (ENG) | John Higgins (SCO) | 9–8 | 1995/96 |
| 1997 | Mark Williams (WAL) | Stephen Hendry (SCO) | 9–2 | 1996/97 |
| 1998 | John Higgins (SCO) | Stephen Hendry (SCO) | 9–8 | 1997/98 |
| 1999 |  Fergal O'Brien (IRL) | Anthony Hamilton (ENG) | 9–7 | 1998/99 |
| 1999 | Stephen Hendry (SCO) | Peter Ebdon (ENG) | 9–5 | 1999/00 |
| 2000 | Peter Ebdon (ENG) | Jimmy White (ENG) | 9–6 | 2000/01 |
| 2001 | John Higgins (SCO) | Graeme Dott (SCO) | 9–6 | 2001/02 |
| 2002 | Paul Hunter (ENG) | Ian McCulloch (ENG) | 9–4 | 2002/03 |
| 2003 | Stephen Hendry (SCO) | Ronnie O'Sullivan (ENG) | 9–6 | 2003/04 |
| 2004 | John Higgins (SCO) | Stephen Maguire (SCO) | 9–6 | 2004/05 |
| 2021 | Mark Williams (WAL) | Gary Wilson (ENG) | 6–4 | 2021/22 |
Notlar
- ^ Final was decided on a three-man round robin basis.
Kaynakça
- ^ a b c d e f "British Open Including British Gold Cup, Yamaha Organs Trophy and Yamaha International Masters". cajt.pwp.blueyonder.co.uk. Chris Turner's Snooker Archive. 16 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ekim 2011.
- ^ "John Higgins: 'Proud moment' to surpass Stephen Hendry with 12th career 147". BBC Sport. 16 Ağustos 2021. 16 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ağustos 2021.
- ^ a b c d e f g h i j k l Turner, Chris. "On this Week: British success for the Whirlwind". Eurosport UK. 7 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mayıs 2011.
- ^ "British Open Finals". Snooker.org. 16 Mayıs 2005 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Haziran 2013.
