Britanya'daki halk şifacıları
Britanya'daki halk şifacıları, Britanya'da Orta Çağ'dan yirminci yüzyılın başlarına kadar varlığını sürdüren profesyonel ya da yarı profesyonel büyü uygulayıcılarıydı. Halk şifacıları olarak, "düşük büyü" olarak da bilinen halk inançlarını uyguladılar, ancak bunları genellikle grimoire çalışmasıyla öğrendikleri "yüksek" veya tören büyüsü unsurlarıyla birleştirildiler.[1] Öncelikle, büyü ve tılsımı mesleklerinin bir parçası olarak kullanarak, sihirlerini kötü niyetli büyücülükle savaşmak, suçluları, kayıp kişileri veya çalınan malları bulmak, fal bakmak, şifa vermek, hazine avlamak ve insanları aşık etmek amacıyla kullandılar. "Popüler inanç ve gelenek dünyasına ait" olan halk şifacılarının büyüsü, "evrenin gizemleriyle değil, magus'un [tören büyüsü gibi] güçlendirilmesiyle değil, belirli problemler için pratik çözümlerle ilgili olarak tanımlandı."[2] Bununla birlikte, diğer tarihçiler, bazı durumlarda, büyülü uygulamalarının görünüşe göre "deneysel veya" ruhsal "bir boyutu" olduğunu, doğası gereği muhtemelen şamanik bir şey olduğunu belirtmişlerdir.[3]
İngiliz halk şifacıları hemen hemen her durumda Hristiyan olsa da, bazı Hristiyan ilahiyatçılar ve Kilise yetkilileri, sihir uygulayıcıları olarak halk şifacılarının Şeytan ile işbirliği içinde olduklarına ve bu nedenle daha açık bir şekilde Şeytani ve kötü niyetli cadılara benzediklerine inanıyorlardı. Kısmen bu nedenle, İngiltere, İskoçya ve Galler'de genellikle halk şifacılarını ve onların büyülü uygulamalarını kınayan yasalar çıkarıldı, ancak cadı avına benzer yaygın bir zulüm yoktu, çünkü çoğu sıradan insan bu ikisi arasında sıkı bir şekilde ayrım yaptı: Cadılar zararlı olarak, halk şifacıları ise yararlı olarak kabul edildi.[4]
İngiliz halk şifacıları, ülkenin farklı bölgelerinde bilge adamlar ve bilge kadınlar, pellarlar, büyücüler, dyn hysbys ve bazen beyaz cadılar dahil olmak üzere çeşitli isimlerle biliniyordu. Batı Avrupa'nın diğer bölgelerinde de karşılaştırılabilir figürler görülür: Fransa'da devins-guérisseurs ve leveurs de sorts gibi terimler kullanılırken, Hollanda'da toverdokters veya duivelbanners, Almanya'da Hexenmeisters ve Danimarka'da kloge folk olarak biliniyorlardı. İspanya'da curanderos iken Portekiz'de saludadores olarak bilinirlerdi.[5][6] Robin Briggs[7] ve Owen Davies gibi tarihçiler ve halk bilimciler tarafından "halk şifacıları" terimi, pan-Avrupa geleneğini yansıtmak için tüm bu figürlere de uygulanabilir.
Kaynakça
Alıntılar
- ^ Davies 2003. p. x.
- ^ Hutton 1999. p. 84.
- ^ Wilby 2005. p. 05.
- ^ Davies 2003. pp. 7–13.
- ^ Davies 2003. p. 163.
- ^ De Blécourt 1994.
- ^ Briggs 1996.
Bibliyografya
- Akademik kitaplar
- Briggs, Robin (1996). Witches and Neighbours: The Social and Cultural Context of European Witchcraft. Londra: Penguin. ISBN 978-0-14-014438-3.
- Davies, Owen (2003). Cunning-Folk: Popular Magic in English History. Londra: Hambledon Continuum. ISBN 978-1-85285-297-9.
- Griffiths, Bill (2003). Aspects of Anglo-Saxon Magic (Revised edition). Hockwold-cum-Wilton, Norfolk: Anglo-Saxon Books. ISBN 978-1-898281-33-7.
- Hutton, Ronald (1999). The Triumph of the Moon: A History of Modern Pagan Witchcraft. New York: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-820744-3.
- Hutton, Ronald (2009). Blood and Mistletoe: The History of the Druids in Britain. New Haven, Connecticut: Yale University Press. ISBN 978-0-300-14485-7.
- Meaney, Audrey (1982). Anglo-Saxon Amulets and Curing-Stones. British Archaeological Reports. ISBN 978-0-86054-148-6.
- Obelkevitch, James (1976). Religion and Rural Society: South Lindsay 1825–1875. Oxford: Oxford University Press.
- Pollington, Stephen (2000). Leechcraft: Early English Charms, Plantlore and Healing. Hockwold-cum-Wilton, Norfolk: Anglo-Saxon Books. ISBN 978-1-898281-47-4.
- Thomas, Keith (1973). Religion and the Decline of Magic: Studies in Popular Beliefs in Sixteenth and Seventeenth Century England. Londra: Penguin.
- Wilby, Emma (2005). Cunning Folk and Familiar Spirits: Shamanistic Visionary Traditions in Early Modern British Witchcraft and Magic. Brighton: Sussex Academic Press. ISBN 978-1-84519-078-1.
- Akademik makaleler
- De Blécourt, Willem (October 1994). "Witch Doctors, Soothsayers and Priests. On Cunning Folk in European Historiography and Tradition". Social History. 19 (3).
- Magliocco, Sabina (2009). "Italian Cunning Craft: Some Preliminary Observations". Journal for the Academic Study of Magic 5. Oxford: Mandrake of Oxford.
- Maple, Eric (December 1960). "The Witches of Canewdon". Folklore. 71 (4): 241-250. doi:10.1080/0015587X.1960.9717250.
- Akademik olmayan kaynaklar
- Beth, Rae (1990). Hedge Witch: A Guide to Solitary Witchcraft. Londra: Robert Hale. ISBN 978-0-7090-4851-0.
- Chumbley, Andrew (2001). "The Leaper Between: An Historical Study of the Toad-bone Amulet; its forms, functions, and praxes in popular magic". The Cauldron. Londra.
- Miller, Joyce (2004). Magic and Witchcraft in Scotland. Musselburgh: Goblinshead. ISBN 978-1-899874-46-0.
- Oates, Shani (2010). Tubelo's Green Fire: Mythos, Ethos, Female, Male & Priestly Mysteries of the Clan of Tubal Cain. Oxford: Mandrake of Oxford. ISBN 978-1-906958-07-7.
- Semmens, Jason (2004). The Witch of the West: Or, The Strange and Wonderful History of Thomasine Blight. Plymouth. ISBN 978-0-9546839-0-0.
Dış bağlantılar
- Halk şifacıları hakkında bir otorite olan Owen Davies'in Halk Şifacıları Ana Sayfası
- Cornish Witchcraft Cadılık, halk şifacıları ve Cornwall'daki tedaviler hakkında Jason Semmens tarafından derlenen bilgiler.
