Breakcore
| Breakcore | |
|---|---|
 2010'da Atari Teenage Riot | |
| Müzikal kökenleri |
|
| Kültürel kökenleri | 1990'ların ortaları,[1] Hollanda, Almanya, Birleşik Krallık ve internet kültürü[2] |
| Alt tarzlar | |
| |
| Diğer konular | |
| |
Breakcore, 1990'ların ortalarından sonlarına doğru jungle, hardcore ve D&B'den ortaya çıkan elektronik dans müziğinin bir stili ve mikro türü.[3] Çok komplex ve karmaşık breakbeatler ve yüksek tempolarda çalınan geniş bir sample yelpazesini yüksek tempolarda kullanması ile karakterize edilir.
Tarih
"Hardcore techno" ya da sadece "hardcore"un ilk zamanları Avrupa'ya yerleşmeye başlayınca, breakcore bir tür olarak dünyanın diğer yerlerinde daha somut biçimler almaya başladı. Milwaukee, ABD'den Addict; Rennes, Fransa'dan Peace Off; Bologna, İtalya'dan Sonic Belligeranza; ve Londra'dan Planet Mu gibi yeni şirketlerden esinlenerek; hardcore seslere daha fazla mashup ve IDM[5] öğesi eklenince tür daha yeni bir şekil almaya başladı. Bu şirketlerin her biri, kendi sosyal ve estetik sahnelerinin özelliklerini müziklerine çekmeye başladı ve müzikte neyin mümkün olduğuna dair daha geniş bir tanımlamaya izin verdi.
Karakteristik özellikleri
Breakcore'un en belirleyici özelliği, genellikle Amen break[6] ve diğer klasik jungle ve hip-hop breaklerinin yüksek BPM'de manipüle edilmesine dayanan davul çalışmasıdır. Bunu başarmak için uygulanan teknikler müzisyenden müzisyene farklılık gösterir, bazıları araları kesip yeniden düzenlemeyi tercih ederken diğerleri sadece araları çarpıtıp döngüye alır veya aranın tınısını değiştirmek için gecikme ve chorus gibi çeşitli efektler uygular.
Dağıtım
Parçalanma nedeniyle, breakcore sahnesi herhangi bir coğrafi konumda ortalanmaz, aksine farklı gruplara dağılır. Belki de breakcore'un "sesi"nin duyulabileceği tek yer sanal olarak internet ve çeşitli çevrimiçi forumlardır,[3] örneğin C8 ve Widerstand'dakiler (Eiterherd'in web sitesi, artık geçersiz).
Tür, bir bütün olarak hala hızla gelişip büyüdüğü için, müziğin kendisi büyük ölçüde peer-to-per ağlar aracılığıyla indirilir ve internet forumlarında tartışılır. Breakcore'un ilk günleri belirli kentsel şehirlerde kuruluyken, türün artık coğrafi bir merkezi yok. Müziğin kendisi, birçok farklı müzik stilini ve bir araya getirilmiş etkileri bir araya getirerek, medya yayılımının bu çokluğunu yansıtma eğilimindedir. Nispeten küçük bir tür olmaya devam ediyor, ancak 1990'ların web patlamasından önceki boyutuyla karşılaştırıldığında, önemli ölçüde büyümeye devam ediyor.
Kaynakça
- ^ Ishkur (2005). "Ishkur's guide to Electronic Music". 18 Kasım 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mayıs 2014.
- ^ Whelan, Andrew (2008). Breakcore: Identity and Interaction on Peer-to-Peer. Cambridge Scholars Publishing. 11 Mart 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Mayıs 2022.
- ^ a b Reynolds, Simon (2013). Energy Flash: A Journey Through Rave Music and Dance Culture (İngilizce). Soft Skull Press. ss. The style is patched together from all the rude 'n' cheesy street sounds that never be part of the Kompakt universe: jungle, gabba, dancehall, Miami bass, gangsta rap, etc.
- ^ Reynolds, Simon (2013). Energy Flash: A Journey Through Rave Music and Dance Culture (İngilizce). Soft Skull Press.
Tigerbeat 6 were just one node in an international network of breakcore — labels like Broklyn Beats, Irritant, Mashit, Cock Rock Disco, producers like Spreedranch Janksy, Hrvatski, V/Vm, knife-hand-chop, Donna Summer.
- ^ Reynolds, Simon (2013). Energy Flash: A Journey Through Rave Music and Dance Culture (İngilizce). Soft Skull Press.
Ironically, the scene started as an offshoot of IDM, a.k.a. 'Intelligent Dance Music'.
- ^ Whelan, Andrew (2008). Breakcore: Identity and Interaction on Peer-to-Peer. Cambridge Scholars Publishing. s. 12. 11 Mart 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Mayıs 2022.
Whelan focuses on three practices that he describes as “shibboleths,” or “terms indicative of social location or origin, the use of which therefore serves to distinguish between groups” (p.14). These are the use of 1) nigga/nigger (Chapter 5); 2) gay/ghey (Chapter 7), and 3) the “Amen break” (Chapter 8), a widely sampled drum break from The Winstons’ 1969 hit, “Amen Brother”.
