İçeriğe atla

Bosna Kilisesi

Ban Kulin'in tableti

Bosna Kilisesi (Boşnakça: Crkva Bosanska), 11. yüzyılda Bosna'da kurulmuş olan ve hem Katolik, hem de Ortodoks Kilisesi tarafından sapkın sayılan bağımsız bir kiliseydi. Bosna'daki Katolik piskoposluğundan ayrılmış olan Kilise,[1] önce Bosna Banlığı, ardından da Bosna Krallığının kontrolündeyken, Bosna'nın Osmanlı İmparatorluğu tarafından fethinden sonra ortadan kaybolmuştur.

Tarihçiler, geleneksel olarak kiliseyi Bogomillerle bağdaştırmıştır, ancak bu görüş tartışmaya açılmıştır ve günümüzde çoğu akademisyence reddedilmektedir. Kilisesin mensupları kendilerine krstjani ("Hristiyanlar") ya da Dobri Bošnjani ("İyi Boşnaklar") demiştir. Kilise mensupları yok denecek kadar az kayıt tuttuğundan, Kilisenin yapılanması ve inançları çok az anlaşılmıştır ve söz konusu Kilise çoğunlukla dış kaynaklar -özellikle Katolik kaynakları- sayesinde bilinebilmektedir.

Orta Çağ Bosna-Hersek'inin yanı sıra Hırvatistan, Sırbistan ve Karadağ'da da rastanılan ve adına Stećak denilen anıt mezar taşları bazen Bosna Kilisesi ile özdeşleştirilir.

Arka plan

Divoš İncili'ndeki bezemeler, 14. yy.

Ayrılma

Roma ve Konstantinopolis'ten çıkan Hristiyan misyonları 9. yy'da Balkanların içlerine ilerleyerek Güney Slavlarının Hristiyanlaşmasını sağlamış ve Roma'daki Kutsal Makam'la İstanbul Patrikhanesi'ne ait yetki alanlarının sınırlarını çizmiştir. Doğu ve Batı kiliselerinin ayrılması Hırvatistan'da ve Dalmaçya'nın çoğunda Katolikliğin, Sırbistan'da da Ortodoksluğun yerleşmesini sağlamıştır.[2] İkisinin arasındaysa zâhiren Roma hükmünde[2] bulunan, ancak zayıf kilise yapılanması[2] ve iletişim zayıflığı[3] sebebiyle Katolikliğin asla güçlü bir şekilde tutunamadığı dağlık Bosna bölgesi bulunmaktaydı. Bu yüzden Orta Çağ Bosna'sı, iki mezhebin kesişim noktasından ziyade ikisinin de giremediği "tarafsız bölge" olarak kalmıştı,[3] bu yüzden eşsiz bir dini geçmişe ve "bağımsız ve biraz sapkın bir kilisenin"[2] ortaya çıkmasına sahne olmuştu.

Katoliklik ve Ortodoksluk, günümüzdeki Bosna-Hersek'te farklı bölgelerde hüküm sürmüştü; ilkinin takipçileri çoğunlukla batı, kuzey ve merkezde, ikincisininkilerse çoğunlukla Zachlumia'da (günümüzdeki Hersek) ve Bosna'nın doğu sınırında çoğunluktaydı. Bu durum 13. yy. ortalarında, Bosna Kilisesi Katolik Kilisesi'ni gölgede bırakmaya başladığında değişti.[3] Bosna, Orta Çağ'ın Zirve Dönemi'nde zahiren Katolik olduğu hâlde Bosna Piskoposu Boşnaklar tarafından yöresel olarak seçilen ve Ragusa Başpiskoposu'na sadece atanma töreni için gönderilen yöresel bir rahipti. Papalık liturjide sadece Latince'nin kullanılmasında ısrar etmiş olduğu hâlde Bosna Katolikleri Kilise Slavcası'nı kullanmaya devam ettiler.[3]

Tövbe ve Haçlı Seferleri

Dioclea (günümüzdeki Karadağ'ın güneyi) hükümdarı Vukan, 1199'da Papa III. Innocentius'a Bosna hükümdarı Ban Kulin'in, eşi, kardeşi, diğer akrabaları ve 10 bin diğer Boşnakla birlikte hep sapınç içerisinde olduklarını yazdı. Bosna üzerinde hakimiyet için rekabet eden Spalato Başpiskoposu, Vukan'a katılarak Ragusa Başpiskoposu'nu Bosna'daki yardımcı piskoposluğunu ihmal etmekle suçladı. Spalato'nun da destekçisi olan Macaristan Kralı Emeric, bu fırsatı Bosna üzerindeki etkisini artırmak için kullandı.[3] Ban Kulin'e karşı sapkınları başka suçlamalar 1202'ye dek devam etti. 1203'te Ban Kulin, dış müdajale tehdidini bertaraf etmek için harekete geçti. 6 Nisan'da onun isteğiyle bir konsil toplandı. Bilino Polje Tövbesi'nden sonra Ban Kulin, Bosna Piskoposluğu'nu Ragusa Başpiskoposluğu altında tutmayı başararak Macar etkisini kısıtladı. Boşnakların tövbe ettiği hatalar, sapkın doktrinlerden ziyade cehaletten kaynaklı usul hataları gibi görünmektedir.[3]

Tarihi

Radimlja nekropolünde bir stećak. Bosna Kilisesi'nce yaptırıldıkları düşünülen stećci, 2016 yılında UNESCO tarafından Dünya Mirası alanı olarak ilan edilmiştir.
Hval Kodeksi'nden bir minyatür

12. ve 13. yüzyıllarda Bosna'daki Katolik hükmünü sağlamlaştırma teklifini gerçekleştirmek zor olmuştur. Bosna Banlığı, Ragusa Cumhuriyeti'yle sıkı ticari ilişkilerde bulunmuş, Bosna Piskoposu da Ragusa'nın yetki alanında kalmıştır. Bu durum Bosna piskoposlarını kendi yetki alanlarına almak isteyen Macarların tepkisiyle karşılaşmıştır, ancak Bosna'nın ilk banı Kulin, Macarlara meydan vermemiştir. Ona karşı bir haçlı seferi başlatmak isteyen Macarlar, Roma'ya dönmüş, Papa III. Innocentius'a Bosna Krallığı'nın bir sapkınlık merkezi olduğu şikayetinde bulunmuş, bu şikayetlerini de Katharların (Bogomiller ya da Patarenler olarak da bilinirler) oraya sığınabilmesine dayandırmıştır. Ban Kulin, Macar saldırısını engellemek için 8 Nisan 1203'te bir halk meclisi toplamış ve müminler yanlışlarından tövbe ederken ve Katolik Doktrini'ne bağlılıklarını sunarken Kulin de Papa'nın elçisinin huzurunda Roma'ya sadakat yemininde bulunmuştur. Ancak pratikte bu durum göz ardı edilmiştir. Kulin'in 1216'da vefatından sonra Bosna'ya Roma'dan gönderilen misyon başarıya ulaşamamıştır .

15 Mayıs 1225'te Papa III. Honorius Macarları Bosna Seferleri'ni başlatmaları için kışkırtmıştır. Bu sefer, öncekiler gibi yenilgiyle sonuçlanmış ve Macarlar, bölgeleri Moğollarca işgal edildiği için geri çekilmek zorunda kalmıştır. 1234'te Papa IX. Gregorius Bosna Katolik Piskoposu'nu sapkınlığa izin verdiği için azletmiştir. Ayrıca Gregorius, Macar kralını Bosna'daki sapkınlara karşı sefere çıkmaya çağırmıştır. Ancak Boşnak soyluları Macarları tekrar kovabilmiştir.

1252'de, Papa IV. Innocentius Bosna Piskoposu'nu Macar Kalocsa Başpiskoposu'nun yetki alanına sokma kararı almıştır. Bu karar, Macarlara teslim olmayı reddeden Bosna Hristiyanları'nı Roma'yla bağlarını koparmaya ve Katolik Kilisesi'nden ayrılmaya kışkırtmıştır. Bu şekilde özerk bir Bosna Kilisesi ortaya çıkmıştır. Bu kilise, sonraları çoğu akademisyence bir Bogomilci ya da Kathar kilisesi olarak görülmüştür, ancak Noel Malcolm ve John Fine gibi daha modern akademisyenler Bosna Hristiyanlarının metinlerinde Bogomilizmin, Katharizmin ya da başka bir çeşit düalizmin izine rastlanmadığını savunmuştur.

1291'de Papa Nicholas'ın Prae Cunctis adlı fetvasından sonra Bosna'da Fransisken önderliğinde bir engizisyon başlatıldı. Bogomilizm, 13. yy'da Bulgaristan ve Bizans İmparatorluğu'nda bitirilmiş, ancak Bosna ve Hersek'teki varlığını 1463'teki Osmanlı fethine dek koruyabilmişti.

Bosna Kilisesi, Geç Orta Çağ boyunca Katolik Kilisesi'yle ve birkaç Bogomil grubuyla beraber varlığını sürdürmüştü, ancak iki kiliseden hangisinin ne kadar müridi olduğuna dair hiçbir kesin istatistik bulunmamaktadır. Birkaç Bosna hükümdarı Krstjani iken diğerleri siyasi sebeplerden ötürü Katolikliğe tabi oldular. Stjepan Kotromanić, Bosna'yla Roma'yı kısa süreliğine barıştırmış, bir yandan da Bosna Kilisesi'nin varlığını sürdürebilmesini sağlamıştı. Gelen Fransisken misyonerlerine rağmen Bosna Kilisesi ayakta kalmayı başardı, ancak zayıflamaktaydı. Kilise, Osmanlı fethinden sonra tamamen ortadan kayboldu.

Dışarılılar Bosna Kilisesi'ni Bogomilcilerle (katı bir şekilde düalist olan ve Maniheist Pavlusçulardan etkilenen gnostik bir mezhep) ve Patarencilikle (aynı Maniheizmden etkilenmiş düalist inanç sisteminin bir türevi) bağlantılı olmakla suçlamıştır. Bogomilciler bir zaman Bulgaristan'da yoğunlaşmıştı ve günümzdeki tarihçiler, onların Katharların doğrudan öncülü olduğunu bilmektedir. Engizisyon, 15. yy. sonlarında Bosna'da düalist bir mezhebin varlığını rapor etmiş ve onlara "Boşnak sapkınlar" demiştir, ancak bazı tarihçilere göre bu mezhep Bosna Kilisesi'yle aynı değildir. 1869'da tarihçi Franjo Rački, Latince kaynakları esas alarak bu konuda yazılar yazmıştır, ancak Hırvat akademisyen Dragutin Kniewald, 1949'da Bosna Kilisesi'ni sapkınlık olarak tanımlayan Latince belgelerin güvenilirliğini ispatlamıştır.[4] Günümüzde Bosna Kilisesi'nin hem Ortodokslar hem de Katolikler tarafından baskılanan müritlerinin Osmanlı'nın gelmesinin ardından ağırlıklı bir şekilde İslam'a geçtiği ve böylece modern Boşnakların milli benliğini şekillendirmeye katkı sağladıkları düşünülmektedir. Bašić'e göre Bosna kilisesi düalist de değildi, Katolik ya da Ortodoks Kiliseleri gibi hizipçi de değildi. Mauro Orbini'ye (d. 1614) göre, Patarenler ve Maniheistler Bosna'daki iki Hristiyan mezhebiydi. Maniheistlerin djed adında bir piskoposu ve strojnici denilen papazları vardı ki aynı unvanlar Bosna Kilisesi'nce de kullanılmıştır.

Bosna Kilisesi'nin dini merkezi Krstjani Evi'nin kurulduğu Moštre'deydi (Visoko civarları).

Yapılanması ve özellikleri

Bosna Kilisesi'nin 28 djed'inin adını içeren Batalo İncili

Bosna Kilisesi, Ortodoksların yaptığı gibi liturjisinde Slav dilini kullanmıştır.[5]

Djed

Kilisenin başında djed ("dede") denen bir papaz ve strojnici denen on iki adamdan oluşan bir konsül bulunurdu. Misyoner keşişlere krstjani or kršćani ("haçın müritleri") denirdi.[5] Müritlerden bazıları hiže (tekili hiža, "ev") denilen manastırlarda kalırdı, bazıları da gezgindi ve onlara gosti (tekili: gost, "misafir") denirdi.[5] Kilise öğretilerinin Ortodoks ve Katoliklerinkinden farkını belirlemek güç[5] de olsa iki kilise için de kabul edilemez oldukları açıktır.[5]

Hval Kodeksi

Hval Kodeksi, 1404'te Boşnak Kiril alfabesiyle yazılmış olup Bosna Kilisesi'ne ait en meşhur el yazmalarından birisidir. İçerisinde Hristiyan doktrinine (İsa'nın Beşareti, Çarmıha Gerilmesi ve göğe yükselişi) uymayan ikonografik öğeler barındırır. Tüm önemli Bosna Kilisesi kitapları (Nikoljsko evandjelje, Sreckovicevo evandelje, Hval El Yazması, Krstyanin Radosav El Yazması) Glagolitik Kilise kitapları esas alınarak yazılmıştır.

Araştırmalar

Orta Çağ Boşnak Hristiyanları yüzyıllardır akademisyenlerin ilgisini çeken bir konuydu, ancak bu konu üzerine yazılmış en önemli monograf olan "Bogomili i Patareni" (Bogomilciler ve Patarenler), saygın Hırvat tarihçisi Franjo Rački tarafından ancak 1870'te yayımlanabildi. Rački, Bosna Kilisesi'nin özünde Gnostik ve Maniheist olduğunu savunuyordu. Bu yorum; en önemlileri Vladimir Ćorović, Dominik Mandić, Sima Ćirković, Miroslav Brandt ve Franjo Šanjek olmak üzere daha sonra gelen çok sayıda tarihçi tarafından kabul edildi ve genişletildi. Ancak birkaç başka tarihçi (Leon Petrović, Jaroslav Šidak, Dragoljub Dragojlović, Dubravko Lovrenović ve Noel Malcolm), Boşnak Hristiyan yazmalarının aşırı geleneksel teolojik karakterine vurgu yaparak bu durumu Bosna Kilisesi'nin izole kalmasına ve Doğu ve Batı kiliselerinin ayrılmasınden öncesine ait birtakım eski özellikleri korumasına bağladı.

Öte yandan, Amerikan Balkan tarihi profesörü John Fine, Bosna Kilisesi'nde düalizm olduğuna hiç inanmamaktadır.[6] Kendi teorisini "Bosna Kilisesi'ne yeni bir yorum" olarak sunmasına rağmen Fine'ın görüşleri J. Šidak'ın ilk teorisine ve ondan önce gelen çok sayıda başka akademisyenin görüşüne çok yakındır.

Kaynakça

  1. ^ Lovrenović, Dubravko (2006). "Strast za istinom moćnija od strasti za mitologiziranjem" (pdf available for read/download). STATUS Magazin za političku kulturu i društvena pitanja (Hırvatça), 8. ss. 182-189. ISSN 1512-8679. 29 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Haziran 2018. 
  2. ^ a b c d Fine 1991.
  3. ^ a b c d e f Fine 1994.
  4. ^ "Muslims. University of Washington, 2009, 369 pages (p. 194)". 5 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Eylül 2022. 
  5. ^ a b c d e Stoianovich 2015.
  6. ^ Fine, John. The Bosnian Church: Its Place in State and Society from the Thirteenth to the Fifteenth Century: A New Interpretation. London: SAQI, The Bosnian Institute, 2007. 0-86356-503-4

Dış Bağlantılar

Wikimedia Commons'ta Bosna Kilisesi ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır.

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Doğu Ortodoks Kilisesi</span> Bir Hristiyanlık mezhebi

Ortodoks Kiliseleri veya Bizans Ortodoks Kiliseleri, Bizans ayininin Reform öncesi kiliseleridir. Başlangıçtan itibaren hem katolik hem de havarilerin ardıllığında havariseldirler..

Başpiskopos ya da Başepiskopos sözcüğü, Yunanca episkopos sözcüğünden gelir. Episkopos, epi (yukarıdan) ve -skopos (bakmak) sözcüklerinin birleşiminden oluşur ve "yukarıdan izleyen, gözeten" anlamlarına gelir.

Patrik, Ortodoks Kilisesileri, Oriental Ortodoks Kiliseleri, Süryani Kilisesi ve diğer Doğu Kiliseleri'nde kilisenin başında bulunan en yüksek rütbeli piskopos.

<span class="mw-page-title-main">Reform (tarih)</span> 16. yüzyılda yalnızca Kutsal Kitapa dayanan bir ilahiyat anlayışını ortaya çıkaran hareket

Reform veya Yenilikçi Devrim 16. yüzyılda başlatılarak tüm Avrupa’yı etkilemiş ve Katolik Kilisesi’ne karşı yapılmış dinsel bir harekettir. Bu hareket Avrupa'nın değişim ve dönüşümüne sebep olmuştur.

<span class="mw-page-title-main">Katolik Kilisesi</span> Hristiyanlığın bir mezhebi

Katolik Kilisesi, ruhanî başı Roma Başpiskoposu (Papa) olan, en fazla cemaate sahip Hristiyan mezhebi. Dünyada yaklaşık 1,2 milyar mensubu vardır. Katolikler yoğun olarak Güney Amerika'da ve Avrupa'nın güneyinde bulunurlar.

<span class="mw-page-title-main">Kilise (örgüt)</span> İsa Mesihe inancını kuran inançlı topluluk

Kilise, Hristiyanlıkta kendi din adamları, kendi binaları ve diğerlerinden ayrılan doktrinleri bulunan mezheplerden her birine verilen isim. Hristiyan mezhepleri Roma Katolik Kilisesi, Protestan kiliseler ve Ortodoks Kilisesi'dir.

Ekümeniklik, günümüzde genellikle, daha büyük bir dinî birliği ya da dinlerarası iş birliğini sağlama amacını güden girişimleri ifade eder.

Protestanlık, Hristiyanlığın en büyük üç ana mezhebinden biridir. 16. yüzyılda Martin Luther ve Jean Calvin'in öncülüğünde Katolik Kilisesi'ne ve Papa'nın otoritesine karşı girişilen Reform hareketinin sonucunda doğmuştur (1529).

<span class="mw-page-title-main">Hristiyan mezhepleri</span> Hristiyan dinine bağlı mezhepler listesi

Hristiyan mezhepleri, üçe ayrılmaktadır. Bunlar; Katoliklik, Ortodoksluk, Protestanlık olarak bilinirler.

<span class="mw-page-title-main">Ekümenik konsil</span>

Ekümenik konsil ya da genel konsil, Hristiyan inanç esaslarını tespit ve tahkim etmek, âyinlerin icrâsı konusunda kararlar almak ve Hristiyanlık ahlak ve disiplininin esaslarını teyit ve tahkim etmek üzere bütün dünyadan (ekümene) kilise liderleri ve ilahiyat otoritelerinin toplandığı ve katılımcıların kabullerinin bütün dünyadaki Hristiyan kiliselerinin kabulü anlamına geldiği toplantılardır.

Piskopos, bazı Hristiyan kiliselerinde, birkaç cemaatten oluşan bir bölgenin başpapazı olan, fetva verme yetkisine sahip üst kademeden din adamı.

<span class="mw-page-title-main">Arnavutluk Katolik Kilisesi</span> Romaya bağlı Doğu kökenli kilise

Arnavutluk Katolik Kilisesi, Papa'nın ruhanî önderliğindeki ve Vatikan merkezli ökumenik Dünya Katolik Kilisesi'nin alt bölümlerinden birisidir.

<span class="mw-page-title-main">Arnavutluk Otosefal Ortodoks Kilisesi</span>

Arnavutluk Otosefal Ortodoks Kilisesi, Başpiskoposluğu idaresi Tiran, Dıraç bölgeleriyle beraber, genelde ülkenin güney bölgesini kapsar. Ayin dili Arnavutçadır. Ortodoks cemaat yaklaşık yarım milyon üyeye sahiptir. ABD'de yaşayan 15.000 ortodoks Arnavut için iki ayrı idari birim kurulmuş olup, bunlardan birisi dolaysız şekilde İstanbul Ekümenik Patrikhanesi'ne bağlıdır.

<span class="mw-page-title-main">İngiltere Kilisesi</span> İngilterenin Anglikan kilisesi

İngiltere Kilisesi, Batı Kilisesi'nin İngiltere kolunu meydana getiren kilise. Katolik ve Protestan geleneklerinin bir kısmını kabul eder, Papa'nın otoritesini kabul etmez. İngiltere Kilisesi, diğer tüm Anglikan kiliselerinin anasıdır.

<span class="mw-page-title-main">Bogomilizm</span> Teslis karşıtı Hristiyan mezhebi

Bogomilizm, Orta Çağ'da Bulgaristan'da ortaya çıkıp Avrupa'nın doğu ve batısında pek çok ülkede insan kitlelerini etkilemiş bir dinî akımdır.

<span class="mw-page-title-main">Bosna Banlığı</span>

Bosna Banlığı, bugünkü Bosna topraklarının çoğu ile Dalmaçya, Sırbistan ve Karadağ’ın bir bölümü üzerine kurulmuş bir Orta Çağ devletidir. Macar Krallığı'nın bir vassalı olmasına rağmen de facto olarak bağımsız bir Boşnak devleti idi. 1377 yılına kadar süren devlet Boşnak Kral I. Tvrtko'nun taç giymesi ile krallığa dönüştü. Banlığın tarihinin büyük bölümü yerel Bosna Kilisesi ile Katolik ve Ortodoks Kilisesi arasındaki dini-politik çatışmalara sahne olmuştur fakat en büyük çekişme Macarları kullanan Katoliklerledir.

Piskoposluk, bir piskoposun dînî idâresi altında olan bölgedir. Batı Hristiyanlığında, piskoposluk bölgesi bir piskoposun yetki alanıdır. Yardımcı piskoposlar da bulunabilir. Bir piskoposluğun alt bölgelerine pariş denilir. Piskoposluk için kullanılan diocese, diócesis, diocèse, vb. isimler Yunanca διοίκησις (diokisis) isminden gelmektedir. Doğu Hristiyanlığında bu kelime, patriklik bölgesi anlamında kullanılmaktadır. Bu sebeple, Doğu Hristiyanlığında, patriğin astları konumundaki piskoposlar, parişlerin yöneticileridir. Bu sisteme piskoposluk yönetim sistemi denir. Başpiskoposluk, bir piskoposluktan hiyerarşik olarak üstündür. Başpiskopos, bir metropolit olabilir. Metropolitler, bir kilise eyâleti yöneticisidirler. Kilise eyâletleri, piskoposluklardan meydâna gelir ve eyâletin merkezi bir kilise metropolisidir. Kilise metropolisi, bâzen bir yerleşim yeri olan metropolisle çakışıktır. Bu yönetim düzeni, temel olarak, kiliselerin Roma eyâletlerine göre teşkilatlanması ile ortaya çıkmıştır. Metropolitlerin idâre ettiği kilise eyâletinde çalışan ve onun astı olan piskoposlara sufragan piskopos denir. Orta Çağ Avrupasında piskopos prensler ortaya çıktı. Yönetim alanlarındaki bölgenin hem piskoposu hem de siyâsî lideri durumundaki bu yöneticilerin alanları bâzen özerk bâzen de tam bağımsız siyâsî devlet olarak tezâhür etti.

Ortodoks Hristiyanlık, Doğu Ortodoks Kilisesi ve Oryantal Ortodoksluk için kullanılan ortak adlandırma. Hristiyanlığın bu iki mezhebi de antik Hristiyan Kilisesi'nin inancı, doktrini ve uygulamalarına olan bozulmaz bağı vurgulamak için ortodoks kavramını kullanır. Bu iki mezhebin üyeleri kendilerine sadece "Ortodoks Hristiyan" dese de "Doğu" ve "Oryantal" sıfatları bu grupların dışındakiler tarafından bu iki grubu ayırmak için kullanılır. Bu iki grup 451 yılındaki Kalkedon Konsili'nin ortodoksisi hakkında görüş ayrılığı yaşamışlardır ve hala aralarında bir komünyon yoktur; ancak hala birçok aynı doktrine, benzer kilise yapılanmasına ve benzer ibadetlere sahiptirler. İki inancın birleşmesi için yakın zamanda birçok görüşme yapılmış, birçok konuda uzlaşı sağlanmışsa da resmi bir birlik için henüz somut adımlar atılmamıştır.

Katolik Kilisesi veya Roma Katolik Kilisesi, ruhanî başkanı Roma Başpiskoposu (Papa) olan, en fazla cemaate sahip Hristiyan mezhebi. Dünyada yaklaşık 1,2 milyar mensubu vardır. Katolikler yoğun olarak Güney Amerika'da ve Avrupa'nın güneyinde bulunurlar.

15. yüzyılın ikinci yarısında Osmanlı İmparatorluğu'nun fethinden sonra eski Bosna Krallığı'nda önemli sayıda insanın İslam'a geçmesi, ona Balkanlar'da benzersiz bir karakter kazandırmıştır. İslam'ın çoğunluğun dini haline gelmesi yüz yıldan fazla zaman almıştır. Pek çok akademisyen, Bosna nüfusunun İslamlaştırılmasının şiddet içermediği, çoğunlukla barışçıl ve gönüllü olduğu konusunda hemfikirdir.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.