Blind Boy Fuller

Blind Boy Fuller
Blind Boy Fuller
Doğum	Fulton Allen; 10 Temmuz 1904 or 1907; Wadesboro, Kuzey Carolina, ABD
Ölüm	13 Şubat 1941 (33–36 yaşlarında); Durham, Kuzey Carolina, ABD
Tarzlar	Country blues, Piedmont blues, East Coast blues
Çalgılar	Gitar, vokal
Etkin yıllar	1928–1940

Blind Boy Fuller (gerçek adı Fulton Allen,d. 10 Temmuz 1904 ^[1] veya 1907, ö. 13 Şubat 1941) Amerikalı blues gitaristi ve şarkıcısıydı. Fuller, Blind Blake, Josh White ve Buddy Moss gibi köylü Afrikalı Amerikalıdır ve Piedmont blues tarzında çalan sanatçılarının en popülerlerinden biriydi.

Hayatı ve kariyeri

Allen, Wadesboro, Kuzey Karolina, Amerika Birleşik Devletleri'nde ^[2] Calvin Allen ve Mary Jane Walker'ın on çocuğundan biri olarak dünyaya geldi. Çoğu kaynakta doğum tarihinin 1907 olduğu yazar, ancak araştırmacılar Bob Eagle ve Eric LeBlanc 1904'te doğduğunu söyler.^[1] Annesinin ölümünden sonra babasıyla birlikte Rockingham, Kuzey Karolina'ya taşındı. Çocukluğunda gitar çalmayı öğrendi ve ayrıca eski şarkıcılardan iş türküleri, country rag, geleneksel şarkılar ve yoksul kırsal alanlarda popüler blues müziğini öğrendi.

Genç yaşında Cora Allen'la evlendi ve işçi olarak çalıştı. Genç yaşlarındayken görme yeteneğini kaybetmeye başladı.^[2] Araştırmacı Bruce Bastin'e göre, "Rockingham'da yaşarken görme sorunları yaşamaya başladı. Bir doktora görünmek için Charlotte'a gitti. Doktor ona gözlerinin arkasında ülser olduğunu iddia etti, bir çeşit kar-körlüğü nedeniyle oluşmuş bir hasar." Bu tanının sadece ilk kısmı doğruydu. 1937'de yapılan bir göz muayenesinde görme kaybı, tedavi edilmeyen neonatal konjonktivitin uzun vadeli etkilerine bağlandı.^[3]

1928'de görme yetisinin tamamen kaybetti. Şarkıcı ve şovmen olarak bulabildiği her işe girdi ve genellikle sokaklarda çalıyordu.^[2] Blind Blake gibi country blues şarkıcılarının kayıtlarını ve Gary Davis'in canlı performanslarını inceleyen Allen, Winston-Salem, Kuzey Karolina, Danville, Virginia ve daha sonra Durham, Kuzey Karolina'da sokak köşeleri ve ev partilerinde çalan müthiş bir gitarist oldu. Durham'da tütün depoları etrafında müzik yaparken, gitaristler Floyd Council ve Richard Trice, mızıkacı Saunders Terrell (Sonny Terry olarak bilinir) ve çamaşır tahtası ve gitar çalan George Washington'u içeren yerel bir grup oluşturdu.

1935'te Burlington, Kuzey Karolina'da bir plak mağazası müdürü ve yetenek avcısı olan James Baxter Long, Allen'a American Record Corporation (ARC) ile bir kayıt yapmasını sağladı.^[4] Allen, Davis ve Washington, New York'ta geleneksel "Rag, Mama, Rag" de dahil olmak üzere birçok parça kaydettiler.^[5] Long, plakların tanıtımı için, Allen'ın adını Blind Boy Fuller, Washington'un adını ise Bull City Red olarak değiştirdi.

Sonraki beş yıl boyunca Fuller 120'den fazla plak kaydı yaptı ve bunlar birkaç farklı etiket tarafından piyasaya sürüldü. Şarkı söyleme tarzı kaba ve dolaysızdı, şarkı sözleri ise açık ve kısıtlamasızdı, sokaklarda yaşayan, sosyal hakları olmayan, kör bir siyah adam olarak edindiği deneyimlerden besleniyordu -rehin dükkanları, hapishaneler, hastalık, ölüm- ve bunları her yönüyle duygusallıktan yoksun bir dürüstlükle aktarıyordu. Sofistike olmamasına rağmen, bir halk şarkıcısı olarak sanatı, kendini ifade etmedeki dürüstlüğüne ve bütünlüğüne dayanıyordu. Şarkıları tutku, sevgi, kıskançlık, hayal kırıklığı, tehdit ve mizahı içeriyordu.^[6]

Nisan 1936'da Fuller, on solo performans kaydetti ve gitarist Floyd Council ile de kayıtlar yaptı. Ertesi yıl, J. Mayo Williams için seçmelere katıldıktan sonra Decca Records ile çalıştı, ancak daha sonra ARC'ye döndü. Daha sonra 1937'de Sonny Terry ile ilk kayıtlarını yaptı.^[5]

1938'de, ateşli bir öfkeye sahip olduğu söylenen Fuller,^[7] karısına bir el ateş ederek onu bacağından yaraladığı için hapse girdi. Hapse girdiği için John Hammond'ın o yıl New York'ta düzenlediği "From Spirituals to Swing" konserine katılmadı. Onun yerine Sonny Terry sahne aldı; bu, Terry'nin halk müziğindeki uzun kariyerinin başlangıcıydı. Fuller hapisten çıktıktan sonra, Haziran 1940'ta New York'ta son iki kayıt çalışmasını yaptı, ancak o zamana kadar fiziksel olarak zayıflamıştı ve çalışmalarının çoğu önceki kayıtlarının kalitesine ve enerjisine ulaşamadı.^[8]

Fuller'ın repertuvarında, "I Want Some of You Pie", "Truckin' My Blues Away" ("keep on truckin'" ["sürmeye devam et"] ifadesinin kökeni) ve "Get Your Yas Yas Out" ^[2] (Rolling Stones tarafından bir albüm başlığı için Get Yer Ya-Ya's Out olarak uyarlanmıştır) ve hapishane yattığı zamanı hakkında otobiyografik" Big House Bound" gibi pek çok popüler lastikli söz içeren bir çeşit blues parçası olan "hokum" parçaları vardır. Materyallerinin çoğu geleneksel türküler ve blues şarkılarından alınmıştı. Müthiş bir fingerpicking gitar çalma stiline sahipti. Çelik bir National rezonatör gitar çaldı.^[9] Bazıları tarafından türev bir müzisyen olarak eleştirildi, ancak geleneksel ve çağdaş şarkıların unsurlarını bir araya getirme ve kendi performanslarında onları yeniden biçimlendirme yeteneği geniş bir kitleyi etkiledi.^[5] Etkileyici bir vokalist ve usta bir gitaristti, "Step It Up and Go" da dahil olmak üzere up-tempo ragtime hitleri ile anılır. Aynı zamanda daha derin materyaller yapabiliyordu; "Lost Lover Blues", "Rattlesnakin' Daddy" ve "Mamie" şarkılarının yorumları çoğu Delta blues kadar derin. Popülerliği nedeniyle kayıtlarda tarzının dışına çıkmak zorunda kalmış olabilir, ancak şarkılarının çoğu geleneğe yakın kaldı ve repertuvarının ve tarzının çoğu diğer Piedmont sanatçıları tarafından bugüne kadar canlı tutuldu.

Ölümü

Fuller, Temmuz 1940'ta suprapubik sistostomi ameliyatı geçirdi. Ameliyat muhtemelen Fuller'in ölüm sertifikasında da belirtilen üretral darlık, üretranın daralması veya tıkanması, nedeniyle yapıldı. Bu sağlık sorunu, frengi çıbanları, belsoğukluğu enfeksiyonları veya klamidyadan kaynaklanmış olabilir.^[10] 13 Şubat 1941'de Durham, Kuzey Karolina'daki evinde öldü.^[2] Ölüm nedeni, enfekte olmuş mesane, gastrointestinal sistem ve perine kayanaklı piyemi, ayrıca böbrek yetmezliğiydi.

Öldüğünde o kadar popülerdi ki, Brownie McGhee, Okeh Records için "The Death of Blind Boy Fuller" parçasını kaydetti ve sonra gönülsüzce Blind Boy Fuller No. 2 olarak kısa ömürlü bir kariyere başladı, böylece Columbia Records ölen müzisyenin popülaritesinden faydalanabildi.^[11]

Mezar yeri

Fuller'ın mezarı, Durham'daki özel bir mülkte bulunan Grove Hill Mezarlığı'dır. Devlet kayıtları, buranın bir zamanlar resmi bir mezarlık olduğunu ve Fuller'ın defninin kaydedildiğini gösteriyor. Burada geriye sadece bir mezar taşı kalmış durumda, Mary Caston Langey ait olan. Cenaze düzenlemeleri Durham McLaurin Cenaze Evi tarafından yapıldı ve defin 15 Şubat 1941'de gerçekleşti.^[12]

Fuller, Durham'da iki plakayla anılıyor. Kuzey Karolina Arşivleri ve Tarihi Bölümü'ndeki, Fyaetteville Sokağı'ndaki plakası, Fuller'ın mezarnın birkaç kilometre kuzeyinde yer alır. Durham şehri resmen 16 Temmuz 2001 tarihinde Fuller'i American Tobacco Trail üstünde, Fuller'in işaretlenmemiş mezarının bulunduğu mülkün bitişiğinde (Fayetteville Sokağı'nın yaklaşık 100 metre doğusu), yerleştirilmiş plaket ile andı.

Kaynakça

^ ^a ^b Blues: A Regional Experience. Santa Barbara, California: Praeger. 2013. s. 278. ISBN 978-0313344237.
^ ^a ^b ^c ^d ^e The Virgin Encyclopedia of Popular Music. Concise. Virgin Books. 1997. s. 147. ISBN 1-85227-745-9.
^ "Blind Boy Fuller: His Life, Recording Sessions, and Welfare Records". Jas Obrecht Music Archive. Jasobrecht.com. 16 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Aralık 2013.
^ The Blues: From Robert Johnson to Robert Cray. Dubai: Carlton Books. 1997. s. 13. ISBN 978-1-85868-255-6.
^ ^a ^b ^c The Devil's Music. Da Capo Press. 1997. ss. 190/2. ISBN 978-0-306-80743-5.
^ Blues Off the Record. New York: Da Capo Press. 1984. ss. 95-98. ISBN 978-0-306-80321-5.
^ Undaunted by Blindness. revised. eBookIt.com. 2012. ISBN 9780982272190.
^ The Best of the Blues. New York: Penguin Books. 1997. s. 274. ISBN 978-0-14-02-3755-9.
^ "Arşivlenmiş kopya". 13 Ağustos 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Haziran 2020.
^ Blandy (1980). "Urethral stricture". Postgraduate Medical Journal. 56 (656): 383-418.
^ The Story of the Blues. University Press of New England. 1998. s. 151. ISBN 9781555533540.
^ "262 Grove Hill Cemetery Durham County North Carolina Cemeteries". Cemeterycensus.com. 6 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ağustos 2015.