İçeriğe atla

Blasted

Blasted
Blasted
Özgün dildeki Methuen baskısının kapağı
Özgün dildeki Methuen baskısının kapağı
YazarSarah Kane
KarakterlerIan
Cate
Asker
İlk gösterim12 Ocak 1995
Royal Court Theatre Upstairs, Londra
Ülkeİngiltere
Orijinal dilİngilizce
KonuSavaş, cinsel şiddet
TürIn-yer-face
Zaman ve mekânLeeds'te pahalı bir oteli odası

Blasted, İngiliz oyun yazarı Sarah Kane'nin ilk oyunu. Oyun ilk defa 1995'te Londra'daki Royal Court Theatre Upstairs'de sahnelendi ve o dönemde büyük tepki topladı.

Konu

Oyun Leeds'teki pahalı bir otelin odalarından birinde geçer. Ağzı bozuk orta yaşlı bir tabloid gazetecisi olan Ian, genç bir kadın olan Cate'i odaya getirir. Ian'dan çok daha genç olan Cate, duygusal açıdan da kırılgandır. İlk sahne boyunca Ian kadını baştan çıkarmaya çalışır ancak Cate karşı koyar. Ian bu süre boyunca kadın düşmanlığı, ırkçılık ve homofobi içeren hareketlerde bulunur. İlk sahne, yağmaya başlayan bahar yağmurunun sesi ile sona erer.

İkinci sahne ertesi sabahı gösterir. Ian, Cate'e gece boyunca tecavüz etmiştir. Cate adama saldırır ve banyonun penceresinden kaçar. Sonra bir anda odaya elinde silahla Asker girer. Ardından oda bir havan topu mermisiyle vurulur ve ikinci sahne yaz yağmurunun sesiyle biter.

Üçüncü sahnede otel odası yıkıntı haldedir ve bomba duvarda bir delik açmıştır. Asker ile Ian konuşmaya başlar ve otelin vahşi bir savaşın orta yerinde bulunduğu bu konuşma sırasında yavaş yavaş ortaya çıkar. Asker, savaş boyunca gördüğü ve dahil olduğu, tecavüz, işkence ve soykırım gibi korkunç kötülüklerden bahseder ve tüm bunları kız arkadaşının öldürülmesinin intikamını almak için yaptığını söyler. Ardından Ian'a tecavüz eder ve gözlerini emerek söker. Üçüncü sahne güz yağmurunun sesiyle biter.

Dördüncü sahnede Ian, intihar etmiş olan Asker'in yanında, kör bir şekilde yatmaktadır. Cate geri döner ve şehrin askerler tarafından işgal edildiğini anlatır. Yanında kurtardığını söylediği bir bebek vardır. Ancak bebek ölüdür ve Cate bebeği döşeme tahtaları arasındaki bir çukura gömüp odayı terk eder.

Beşinci sahne kısa görüntüler şeklindedir ve Ian ağlarken, mastürbasyon yaparken, teselli bulmak için ölü Asker'e sarılırken görülür. Açlıktan ölmek üzeredir ve bu yüzden bebeği gömüldüğü yerden çıkararak yer. Oyun metnindeki açıklamalara göre bundan sonra Ian ölür. Yağmur başlar ve Ian "Shit (Kahretsin)" der. Cate, bir askerle yatarak kazandığı bir sosisle geri döner. Bir kısmını yer, geri kalanıyla Ian'ı besler ve adam Cate'e teşekkür eder.[1]

Yazılışı

Yazarın "gençlik eserleri" olarak tanımladığı ve üzerinde durmadığı (ancak daha sonra bir kısmını Crave ve 4.48 Psychosis isimli oyunlarında kullandığı) yazıları dışında Blasted Kane'nin ilk oyunuydu.[2] Yazar oyunun ilk iki sahnesini Birmingham'da öğrenciyken yazdı ve bu parçalar orada sahnelendi. Daha sonra yazarın menajeri olacak olan Mel Kenyon bu gösterimleri izledikten sonra Kane'e eserini Londra'daki Royal Court Theatre'a göndermesini tavsiye etti.[2] Oyun 1995'te tamamlandıktan sonra, bu topluluğun yapımı olarak ve James Macdonald yönetmenliğinde, Royal Court Theatre Upstairs'de sahnelenmeye başladı. Oyundaki savaş sahnelerinin ilham kaynağı Bosna Savaşı'ydı.[3]

Tepkiler

Oyun ilk sahnelendiğinde olumsuz yönde birçok tepki aldı ve çoğu gazetede sert biçimde eleştirildi. Bu eleştirmenlerin birçoğu oyunu, seyirciyi şoke etmek için olgunlaşmamış bir girişim olarak tanımladı.[2] Oyunu "kafanızın tamamının sakatat dolu bir kovaya sokulması" sözleriyle tanımlayanlar oldu.[3] Daily Mail tiyatro eleştirmeni Jack Tinker oyun için "iğrenç bir pislik ziyafeti" ifadesini kullandı.[4] Daha yumuşak ifadelerle de olsa bu tür eleştiriler diğer eleştirmenlerden de geldi.[5] Sonuçta oyundaki tecavüz ve yamyamlık sahneleri gibi vahşi davranışlar, Londra'da Edward Bond'un Saved isimli oyunundan sonraki en büyük skandalı yarattı.[2] Kane'nin hayran olduğu yazarlardan biri olan Bond, oyunu ve yazarını savundu.[6] Martin Crimp,[7] Harold Pinter[8] ve Caryl Churchill[9] gibi yazarlar da oyuna destek verdi.

Eleştirmenler daha sonra oyunu tekrar değerlendirdi. Örneğin, ilk yazılarında oyunu eleştiren The Guardian yazarı Michael Billington, Kane'nin intiharının ardından "Hep söylediğim gibi, onu yanlış anladım. O [Kane] büyük bir yetenekti." dedi.[10] Bir Evening Standard yazarı oyunun tekrar prodüksiyonlarından birini izledikten sonra "Dün gece Blasted Royal Court'a geri döndüğünde, 1995'teki velvelenin ne kadar keskin ve aptalca olduğunu gördüm. Oyunun iyi ve ahlaki bir amacı var ve bu aslında hep böyleydi." dedi.[11]

Kaynakça

  • Kane, Sarah, Sarah Kane: Complete Plays. London: Methuen (2001), ISBN 0-413-74260-1
  • Saunders, Graham. Love Me or Kill Me: Sarah Kane and the Theatre of Extremes. Manchester, Eng.: Manchester UP, 2002.
  1. ^ Kane, Sarah, Sarah Kane: Complete Plays. London: Methuen (2001), ISBN 0-413-74260-1
  2. ^ a b c d Saunders, Graham (2002). Love me or kill me: Sarah Kane and the theatre of extremes. Manchester: Manchester University Press : 2002. ISBN 0-7190-5956-9. 
  3. ^ a b Honeywill, Seçil (Haziran 2009). "In-Yer-Face'in Kitabını Yazmış Aleks Sierz ile Sohbet". Tiyatro Tiyatro. Cilt 202. s. 60. 
  4. ^ Daily Mail 18 Ocak 1995
  5. ^ Eyre, Richard (2001). Changing stages: a view of British and American theatre in the twentieth century. New York: Alfred A. Knopf. ISBN 0-375-41203-4. 
  6. ^ Guardian, 28 Ocak 1995
  7. ^ Guardian gazetesine mektup, 23 Ocak 1995
  8. ^ Harold Pinter, Simon Hattenstone tarafından alıntı, Guardian 1 Temmuz 2000
  9. ^ Guardian gazetesine mektup, 25 Ocak 1995
  10. ^ Simon Hattenstone, "A Sad Hurrah" 26 Ocak 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Guardian 1 Temmuz 2000.
  11. ^ "The Royal Court Theatre / Blasted". REVIEWS OF PAST PRODUCTIONS
    BLASTED by Sarah Kane
    JERWOOD THEATRE DOWNSTAIRS 29 March - 28 April 2001
    . www.royalcourttheatre.com. 7 Mayıs 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Nisan 2009.
     

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Edmond Rostand</span> Fransız şair ve oyun yazarı

Edmond Eugène Alexis Rostand Fransız şair ve oyun yazarı. Neo-romantizm akımına bağlıdır ve en çok Cyrano de Bergerac isimli tiyatro oyunu ile bilinir. Rostand'ın romantik tiyatro oyunları ondokuzuncu yüzyılda pek popüler olan natüralist tiyatrodan çok farklıdır. Bir diğer Rostand eseri Les Romanesques bir müzikal komedi olan The Fantasticks'e uyarlandı.

<span class="mw-page-title-main">Wole Soyinka</span>

Akinwande Oluwole Soyinka, Nijeryalı yazardır. 1986'da "Geniş bir kültürel bakış açısı ve şairane bir sezi üslubu ile sunduğu hayatının tiyatrosu için"Nobel Edebiyat Ödülü'nü aldı. Bu ödüle layık görülen ilk Afrikalı yazar oldu. Nijerya'da, Gana'da, Birleşik Krallık'ta ve Amerika Birleşik Devletleri'nde ders verdi. Trajedi ve komedi, şiir, roman ve otobiyografik metinler yazdı. Eserlerinde Afrika ile Avrupa değerlerinden etkilenen bir burjuvazi arasında, Afrika toplumunun izlenimini serimler. 1997 yılında, kurucularından biri olduğu Uluslararası Yazarlar Parlamentosu'nun başkanı oldu. Günümüzde kendini, tehdit altındaki yazarlar için tüm dünyada barınak sağlamaya adamıştır.

Suratına tiyatro ya da yüzevurumcu tiyatro, 1990'larda Birleşik Krallık'taki tiyatro yazarlığında ortaya çıkan şiddet, cinsellik, uyuşturucu, cinayet gibi ögeler içeren oyunlar yazma eğilimine, akımın gözlemcisi olan yazarlar tarafından takılmış bir addır. Akım Cruel Britannia, New-Brutalism, New European Drama gibi isimlerle de anılır fakat bu terim en yaygın kabul görmüş olanlarından biridir.

<span class="mw-page-title-main">Böcek (oyun)</span>

Böcek, Amerikalı oyun yazarı Tracy Letts'in yazdığı bir tiyatro oyunudur.

<span class="mw-page-title-main">Sarah Kane</span>

Sarah Kane, İngiliz oyun yazarı.

Kız Tavlama Sanatı (İngilizce orijinal adı: Boy Gets Girl çağdaş Amerikan tiyatrosu yazarlarından Rebecca Gilman tarafından 2000 yılında yazılan oyundur. Eser, ilk kez 13 Mart 2000'de Chicago'daki Goodman Tiyatrosu'nda sergilendi.

<span class="mw-page-title-main">Krapp'ın Son Bandı</span> Samuel Beckett tarafından 1958 yılında yazılmış olan tiyatro oyun

Krapp's Last Tape (Krapp'ın Son Bandı), Samuel Beckett tarafından 1958 yılında yazılmış olan tiyatro oyunudur. Oyunun konusu yaşlı bir adam daha önceki band kayıtlarından kendi kendine nasıl yabancılaştığını ve eski kişiliğini artık anlayamadığını tespit eder. 1958'in yazında Barney Rosset'in kurduğu Evergreen Review 2.5 adlı edebiyat dergisinde daha sonra Krapp’s Last Tape and Embers ve Krapp’s Last Tape and Other Dramatic Pieces vs. yayınlandı. Beckett oyunu kendisi Fransızcaya çevirerek 4 Mart 1959 tarihinde Les Lettres Nouvelles yayınlarından La Dernière Bande ismiyle çıkardı.

<span class="mw-page-title-main">Jack MacGowran</span>

John Joseph "Jack" MacGowran, İrlandalı karakter oyuncusudur.

<span class="mw-page-title-main">Danny Boyle</span>

Danny Boyle, Altın Küre Ödüllü İngiliz film yönetmeni ve yapımcısı.

Yedi Yahudi Çocuk: Gazze için bir Piyes veya özgün adıyla Seven Jewish Children: A Play for Gaza İngiliz oyun yazarı Caryl Churchill tarafından 2009 yılında yazılmış ve tartışma yaratmış bir oyundur.

<i>Vur/Yağmala/Yeniden</i>

Vur/Yağmala/Yeniden, İngiliz oyun yazarı Mark Ravenhill tarafından 2007'de yazılan ve yaklaşık 20 dakikalık 17 kısa oyundan oluşan epik oyun serisi. 2007 Edinburgh Festival Fringe için özel olarak yazılan oyunlar, ilk defa festival kapsamında Ravenhill for Breakfast adı altında okuma tiyatrosu olarak sergilendi. 2008'de Londra'da birkaç farklı topluluğun ortak prodüksiyonu olarak sahnelenen oyunlar, İngiltere dışında ilk defa İstanbul'da DOT tarafından sahnelendi. Terörizmle Savaş'ın her iki taraftaki ülkelerde yaşayanlar üzerindeki etkilerini işleyen oyun, eleştirmenler tarafından suratına tiyatro akımının en başarılı oyunlarından biri olarak değerlendirildi.

<i>Güneş Çocukları</i>

Güneş Çocukları, Amerikalı yazar Neil Simon'ın 1972 yılında yazdığı tiyatro oyunu. İlk kez 18 Aralık 1972'de Broadway'deki Broadhurst Theatre'da sahnelenen bu oyun sinema ve televizyon filmlerine de uyarlandı.

<span class="mw-page-title-main">Michael Sheen</span> Galli oyuncu

Michael Christopher Sheen, Galli aktör. Royal Academy of Dramatic Art'ta eğitimini aldı. Amadeus (1998), Look Back in Anger (1999), Caligula (2003) ve Frost/Nixon (2006) gibi birçok tiyatro yapımında oynamıştır.

<span class="mw-page-title-main">Ian McShane</span> İngiliz oyuncu, yapımcı ve yönetmen

Ian David McShane, İngiliz oyuncu, yapımcı ve yönetmendir. Özellikle BBC dizisi Lovejoy'daki (1986-1994) aynı adlı rolü, Deadwood'daki (2004-2006) ve onun 2019 yapımı devam filmindeki Al Swearengen rolü ve American Gods'taki (2017-2021) Bay Wednesday rolü olmak üzere televizyon performanslarıyla tanınmaktadır. Deadwood'un orijinal dizisiyle McShane, En İyi Erkek Oyuncu - Televizyon Dizisi Drama dalında Altın Küre Ödülü kazandı ve Drama Dizilerinde En İyi Erkek Oyuncu Primetime Emmy Ödülü'ne; film için ise En İyi Televizyon Filmi dalında Primetime Emmy Ödülü'ne aday gösterildi.

Dennis Kelly İrlanda asıllı İngiliz tiyatro oyunu ve dizi film yazarı.

<span class="mw-page-title-main">Mark Ravenhill</span>

Mark Ravenhill, İngiliz oyun yazarı, oyuncu ve gazeteci.

Lucy Prebble İngiliz oyun yazarı. The Sugar Syndrome, Tesir ve ENRON oyunları ile televizyon dizisi Secret Diary of a Call Girl'ün yazarıdır.

Michael Bartlett, Britanyalı oyun yazarı.

<span class="mw-page-title-main">Yelena Gremina</span>

Elena Anatolievna Gremina – 16 Mayıs 2018), Moskova'da Teatr.doc Tiyatrosu'nun kurucularından biri olan Rus yazar ve oyun yazarıydı.

<span class="mw-page-title-main">Johnny Flynn</span>

John Patrick Vivian Flynn İngiliz aktör ve şarkıcı-söz yazarı. Channel 4 ve Netflix televizyon sitcom Lovesick'te Dylan Witter olarak rol aldı ve Stardust filminde David Bowie'yi canlandırdı.