İçeriğe atla

Bjelopavlići

Koordinatlar: 42°39′K 19°01′D / 42.650°K 19.017°D / 42.650; 19.017

Bjelopavlići (Sırpça: Бјелопавлићи, Sırp-Hırvatça telaffuz: [bjɛlɔ̌paːv̞lit͡ɕi]), ayrıca Zeta Nehri vadisi olarak da bilinir, Karadağ'da yer alan verimli bir ovadır. Zeta nehri boyunca, nehrin alt ucunda daha geniş olan Podgorica yakınlarındaki Morača Nehri ile birleştiği yere kadar uzanır. Bjelopavlići klanının kökeni bu vadiye dayanmaktadır. Bjelopavlići, Vasojevići, Piperi, Kuči, Bratonožići, Moračani ve Rovčani ile birlikte "yedi tepenin" (ya da "kabilenin") bir parçası olan Tepeler (Brda) bölgesinin bir parçasıydı. Bölge Danilovgrad yakınlarında yer almaktadır.

Ostrog Manastırı'ndan Bjelopavlići Ovası'na bakış

Dağlık Karadağ'da verimli ovalar nadir olduğundan, Zeta Nehri vadisi tarihsel olarak yoğun bir şekilde yerleşim görmüştür.

Kafa karıştırıcı bir şekilde, Karadağ'daki diğer önemli ova olan Zeta Ovası, Zeta Nehri'nin üzerinde yer almasa da, adını Zeta Nehri'nden almıştır.

Bjelopavlići Ovası, Karadağ'ın en büyük iki şehri olan Podgorica ve Nikšić arasındaki karayolu ve demiryolu bağlantısı için bir koridor sağladı. Ovadaki en büyük yerleşim yeri, adını Prens (Knjaz) Danilo Petrović'den alan Danilovgrad kasabasıdır.

Tarihi

Aynı adı taşıyan kurucu Bijeli Pavle'nin ("Ak Paul"), Osmanlılardan Metohija'ya kaçtığı ve Luška župa'ya (Latince: Lusca, daha sonra Zita olarak bilinir) yerleştiği söylenir.[] Bjelopavlići ilk olarak 1411 tarihli bir Ragusan belgesinde, Malonšići, Ozrinići ve Maznići ile birlikte Ragusa Cumhuriyeti'nden (Dubrovnik'ten) bir gemiyi yağmaladıklarında bahsedilmiştir. Bazı kaynaklara göre onlar bir Arnavut kabilesidir.[1][2] 1496'da Osmanlılar, Zita'nın büyük bölümünü ve çevredeki "Tepeler" (Brda) olarak adlandırılan  Vasojevići, Bjelopavlići, Piperi, Kuči, Bratonožići, Moračani ve Rovčani bölgelerini ele geçirdiler. Kabile, İşkodra Sancağı'nın hakimiyeti altına girdi.

Banat Ayaklanması'nın ardından Aziz Sava'nın kalıntılarının yakılması, diğer bölgelerdeki Sırpları Osmanlılara karşı ayaklanmaya kışkırttı.[3] 1596'da Bjelopavlići Ovası'nda bir ayaklanma patlak verdi, ayaklanma daha sonra Drobnjaci, Nikšić, Piva ve Gacko'ya yayıldı (bkz. 1596-97 Sırp İsyanı) Dış desteğin olmaması nedeniyle bu isyan bastırıldı.[4]

1612'de Sultan, Mehmet Paşa'nın oğlunu isyanla mücadele etmesi için Podgorica'ya gönderdi. Paşa üç ay Podgorica'da kaldı ve sonra Bjelopavlići'yi yıkmaya karar verdi, 80 kadın ve çocuğu köle olarak aldı, köyü ateşe verdi ve hayvanları çaldı.[] Erkekler başka köylerde saklanırken, Osmanlı askerleri bölümünde kabileler atları ve yükleri çalan 300 sipahiye saldırıp öldürdüler.[5] 1613'te Osmanlılar, Karadağ'ın asi kabilelerine karşı bir sefer başlattı. İsyancılar ile 1000 düka ve 12 köle karşılığında bir anlaşmaya vardılar. Venedikli Mariano Bolizza (fl. Mayıs 1614), bölgenin Podgorica'da Osmanlı ordusunun komutası altında olduğunu kaydetti. Bjelopavlići'de (İtalyanca: Biellopaulichi) Neneca Latinović ve Bratič Tomašević komutasında 800 silahlı adam vardı. O yıl daha sonra, Bjelopavlići, Kuči, Piperi ve Kelmendi, İspanya ve Fransa krallarına Osmanlı yönetiminden bağımsız olduklarını ve imparatorluğa haraç ödemediklerini iddia eden bir mektup gönderdiler.[6] Hersek Paşası 1657'de Kotor şehrine saldırdığında, Kelmendi ve Bjelopavlići'den Arnavut kabileler de bu savaşa katıldı.[1]

1774'te, Šćepan Mali'nin ölümünün ardından[7] Mehmed Paşa Buşati, Kuči ve Bjelopavlići'ye saldırdı,[8] ancak bu savaşta kesin bir şekilde yenildi ve Scutari'ye geri döndü.[7]

Prens-Piskopos Petar I (h.  1782-1830), 1819'da Bosna beyine karşı başarılı bir sefer başlattı; Rus-Türk Savaşı (1828-29) sırasında Arnavutluk'tan Osmanlı egemenliğinin sona erdirilmesi Karadağ'ın Piperi üzerindeki egemenliğinin tanınmasına yol açtı.[9] Petar, Piperi ve Bjelopavlići'yi Karadağ ile birleştirmeyi başardı ve Bjelopavlići ve Tepelerin (Yedi tepe) geri kalanı resmi olarak "Kara Dağ (Karadağ) ve Tepeler" olarak adlandırılan bir hükûmet olan Peter'in devletine katıldı.[10] 1847'de Piperi, Kuči, Bjelopavlići ve Crmnica'nın yeni Karadağ Prensliği'nin büyüyen merkezi gücüyle yüzleşmeye çalıştığı bir iç savaş patlak verdi; ayrılıkçılar bastırıldı ve elebaşları öldürüldü.[11] Kırım Savaşı'nın ortasında Karadağ'da siyasi bir kargaşa vardı; I. Danilo'nun amcası George, Osmanlılara karşı yeni bir savaş çağrısında bulundu, ancak Avusturyalılar Danilo'ya saldırıya geçmeme tavsiyesinde bulundu.[12] Danilo'ya amcaları George ve Pero önderliğinde bir komplo kuruldu, Osmanlıların, dağlıları kışkırtan Hersek sınırı boyunca asker yerleştirdiğinde bu kargaşa zirveye ulaştı. Bazıları[] Bar'a bir saldırı çağrısında bulundu, diğerleri[] Hersek'e baskın düzenledi. Danilo'nun bu eylemlerden hoşnutsuzluğu o kadar büyüdü ki, Piperi, Kuči ve Bjelopavlići, Temmuz 1854'te kendilerini bağımsız bir devlet ilan etti. I. Danilo'nun 1855 tarihli Kanunu'nda, kendisinin "Özgür Kara Dağ (Karadağ) ve Tepeler'in knjazı (dük, prens) ve gospodarı (efendisi)" olduğunu açıkça belirtmektedir.[13] Danilo, Brda'daki isyancılara karşı harekete geçmek zorunda kaldı, bazı isyancılar Osmanlı topraklarına girdi ve bazıları da yol açtıkları iç savaşın bedelini kabul etti. Knjaz Danilo, 1860 yılının Ağustos ayında Kotor limanında bir gemiye binerken öldürüldü. Suikastçı, Bjelopavlići Şefi Todor Kadić'e, suikastı gerçekleştirmede Avusturyalı yetkililer tarafından yardım edildiği iddia ediliyordu.[] Bazıları, ikili arasında kişisel bir çekişme olduğunu, Danilo'nun Todor'un karısıyla ilişkisi olduğu ve Bjelopavlići kabilesine Danilo'nun muhafızları ve kuvvetleri tarafından devam eden kötü muamelenin suikastın gerekçeleri arasında yer aldığını ifade etmektedir.[14]

I. Nikola'nın yönetimi sırasında, Bjelopavlici'nin kabilenin bir üyesi olan Andrija Radović ile kötü ilişkileri vardı, Andrija Radović bir bombalama davasında 15 yıl hapis cezasına çarptırıldı ve 1908-1909'daki davalar ilişkileri daha da bozdu.[15]

Bir Eski Karadağ kabilesi olan Bjelopavlici, bağımsız bir Karadağ'ı desteklemeye devam etti.[16]

Aileler

Tüm aileler Balkanların Parascheva slava'sına dahildir. (sv. Petka).

Soy
  • Vražegrmci ve Martinići, Buba Šćepanović'in soyundan gelmektedir.
  • Pavkovići, Pavko Mitrović'ten gelmektedir.
    • Brajović, Brajo Pavković'in soyundan gelmektedir.
  • Petrušinovići, Petar Mitrović'in soyundan gelmektedir.
  • Matijaševići ve Tomaševići, Nikola Mitrović'in soyundan gelmektedir.
  • Kalezići, Kaleta Mitrović'in soyundan gelmektedir.
  • Lužani, yerliler.

Kaynakça

  1. ^ a b Tea Perinčić Mayhew, 2008 Dalmatia Between Ottoman and Venetian Rule: Contado Di Zara, 1645-1718 https://www.academia.edu/860183/Dalmatia_Between_Ottoman_and_Venetian_Rule_Contado_Di_Zara_1645-1718 5 Kasım 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. #page=45
  2. ^ Robert Elsie, 2015, The Tribes of Albania: History, Society and Culture, https://books.google.hr/books/about/The_Tribes_of_Albania.html?id=-EzWCQAAQBAJ&redir_esc=y 11 Nisan 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. #page=3
  3. ^ Bataković 1996, s. 33.
  4. ^ "Преокрет у држању Срба". Историја српског народа (Sırpça). Belgrad: Јанус. 2001 [1997]. 16 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Nisan 2021. 
  5. ^ "Mariano Bolizza". 11 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Nisan 2021. 
  6. ^ O etnogenezi Crnogoraca (Karadağca). Pobjeda. 1980. s. 41. 2 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Kasım 2011. 
  7. ^ a b Zapisi. Cetinjsko istorijsko društvo. 1939. 11 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Nisan 2021. Истога мјесеца кад је Шћепан погинуо удари на Куче везир скадарски Мехмед - паша Бушатлија, но с великом погибијом би сузбијен и врати се у Скадар . 
  8. ^ Летопис Матице српске. У Српској народној задружној штампарији. 1898. 11 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Nisan 2021. Године 1774. везир скадарски Мехмед паша Бушатлија ударио је на Куче и Бјелопавлиће, који позваше у помоћ Црногорце те произиђе због овога међу Црном Гором и Арбанијом велики бој и Арбанаси су се повукли ... 
  9. ^ Miller, p. 142
  10. ^ Posebna izdanja, Volumes 4-8. Naučno delo. 1952. s. 101. Када, за владе Петра I, црногорсксу држави приступе Б^елопавлиЬи, па после и остала Брда, онда je, званично, „Црна Гора и Брда" 
  11. ^ Miller, p. 144
  12. ^ Miller, p. 218
  13. ^ Stvaranje, 7–12. Obod. 1984. s. 1422. 1 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Nisan 2021. Црне Горе и Брда историјска стварност коЈа се не може занема- рити, што се види из назива Законика Данила I, донесеног 1855. године који гласи: „ЗАКОНИК ДАНИЛА I КЊАЗА И ГОСПОДАРА СЛОБОДНЕ ЦРНЕ ГОРЕ И БРДА". 
  14. ^ Balkan Anschluss: The Annexation of Montenegro and the Creation of the Common South Slavic State. Purdue University Press. 2008. ss. 39-. ISBN 978-1-55753-465-1. 11 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Nisan 2021. 
  15. ^ Ivo Banac (1988). The National Question in Yugoslavia: Origins, History, Politics. Cornell University Press. ISBN 0-8014-9493-1. 8 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Nisan 2021. []
  16. ^ Balkan Anschluss: The Annexation of Montenegro and the Creation of the Common South Slavic State. Purdue University Press. 2008. s. 143. 

Kaynakça

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Massachusetts</span> Amerika Birleşik Devletlerinde eyalet

Massachusetts, ABD'nin kuzeydoğu kıyısında, New England bölgesinde yer alan bir eyalettir. En büyük şehri ve başkenti Boston şehridir. Eyaletin adı bir Amerikan yerli kabilesi olan Massachusett kabilesinden gelmektedir ve bu kabilenin dilinde massachusett "büyük tepeler bölgesi" anlamına gelmektedir. Tarihsel olarak Massachusetts ülkenin en liberal ve günümüzde sosyo-ekonomik açıdan en gelişmiş eyaletlerindendir. Kişi başı gelir Connecticut, Maryland gibi benzer özellikteki eyaletlerle birlikte devamlı olarak ülke genelinde ilk 5 içerisinde yer alır. 6 milyonun üzerindeki nüfusu ve nispeten küçük yüz ölçümüyle ülkenin en yoğun nüfus bölgelerinden bazılarını barındırır.

<span class="mw-page-title-main">Karadağ</span> Balkanlarda bir ülke

Karadağ, Avrupa'nın güneydoğusunda Balkanların Adriyatik kıyısında bir ülkedir. Kuzeyde Bosna-Hersek, kuzeydoğuda Sırbistan, doğuda Kosova, güneydoğuda Arnavutluk, batıda ise Hırvatistan ve Adriyatik Denizi ile çevrilidir. Başkenti ve en büyük şehri Podgorica ülke topraklarının %10,4'ünü ve nüfusun %29,9'unu kapsamaktadır, Çetine kenti eski krallık başkenti statüsündedir. Ülkenin büyük çoğunluğunu Karadağlılar oluşturur, Sırplar %28,7 ile en büyük azınlıktır. Ayrıca Boşnaklar, Arnavutlar ve Hırvatlar da bulunur.

<span class="mw-page-title-main">Podgorica</span> Karadağın başkenti

Podgorica, Karadağ'ın başkenti ve en büyük şehridir. Şehir için Osmanlı döneminde Böğürtlen ve Arnavutçadan alınan Burguriçe isimleri, Yugoslavya döneminde ise Titograd ismi kullanılmıştır.

<span class="mw-page-title-main">FK Iskra Danilovgrad</span>

FK Budućnost Podgorica, Karadağ'ın Danilovgrad şehrinde, 1919 yılında kurulan futbol takımı. Halen Karadağ'ın en üst seviye futbol ligi olan 1. CFL'de mücadele etmektedir. İç saha maçlarını, 2.500 seyirci kapasitesine sahip Braća Velašević Stadyumu'nda oynamaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Medun</span> Karadağnın kuzeydoğusunda bir yerleşim yeri

Medun Karadağ'ın kuzeydoğusunda bulunan bir yerleşim yeridir. Başkent Podgorica'ya yakındır. Medeon adlı antik şehrin arkeolojik kalıntılarının bulunduğu yerdir. Yayla kabilelerinden biri olan Yukarı Kučilerin aşiret bölgesinde yer almaktadır. 2003 nüfus sayımında Medun'da 108 kişi yaşıyordu.

<span class="mw-page-title-main">Karadağ Prensliği</span> 1852-1910 arası var olan Balkan devleti

Karadağ Prensliği, Güneydoğu Avrupa'da 13 Mart 1852 - 28 Ağustos 1910 tarihleri arasında var olan eski bir prenslikti. Daha sonra Prens olan I. Nikola tarafından krallık ilan edildi.

<span class="mw-page-title-main">Eski Karadağ</span>

Eski Karadağ yaygın olarak da bilinen Karadağ,, veya gerçek Karadağ modern Karadağ'ın ilk yerleşim yerleri için kullanılan bir terimdir. Tarihsel bağlamda, terim Karadağ Prensliği'nin gerçek topraklarını ifade eder. Bölgenin tanınması 1878 senesinde gerçekleşen Berlin Antlaşması ile onaylandı. Osmanlı döneminde, 16. yüzyıldan 18. yüzyıla kadar eski Karadağ, Karadağ kabilelerinden oluşuyordu. Geleneksel olarak dört bölgesel birime ayrılmaktaydı: Katun, Rijeka, Lješanska nahija ve Crmnica. Bölge sakinleri komşu bölgelerin sakinlerinin aksine Karadağlılar ile uyum içerisinde yaşıyordu. 18. yüzyılın sonlarına doğru, Karadağ genişlemeye başladı, 19. yüzyılın ilk yarısında Brda bölgesini, Eski Hersek bölgesini ve 1878'de Primorje bölgesini ve son olarak 1912'de üst ve orta Polimlje ve kuzey Metohija'yı kendi topraklarına dahil etti.

<span class="mw-page-title-main">II. Con Kastrioti</span> Arnavut prens

II. Con Kastrioti, Arnavut ulusal kahramanı İskender Bey ile Gjergj Arianiti'nin kızı Donika Kastrioti'nin oğluydu.

<span class="mw-page-title-main">Karadağ Sırpları</span>

Karadağ Sırpları veya Karadağlı Sırplar Karadağlılardan sonra Karadağ'daki en büyük ikinci etnik grubu oluşturur. Sırplar, Eski Karadağ, Eski Hersek, Brda, Raška, Kotor Körfezi ve Zeta'nın yerli nüfusudur.

Karadağ'daki Arnavutlar Karadağ'ın toplam nüfusunun %4.91'ini oluşturan Arnavut kökenli Karadağ'da bir etnik gruptur. Karadağ'daki Slav olmayan en büyük etnik gruptur.

Buşatlı Mehmed Paşa, Osmanlı İmparatorluğu döneminde İşkodra Paşalığı'nın ilk paşalığını yapan Arnavut paşadır. 1768'den Haziran 1775'teki ölümüne dek paşalık yapan Buşatlı Mehmet'in ardından oğlu Buşatlı Mustafa Paşa gelmiş, böylece İşkodra'yı yöneten Buşatlılar hanedanını kurmuştur.

<span class="mw-page-title-main">Malisya</span>

Malësia e Madhe, kısaca Türkçe telefuzla Malezya, Arnavutluk'taki Malësi e Madhe Bölgesi ve Karadağ'daki Tuzi Belediyesi'nin coğrafi alt bölümünün yaylalarına karşılık gelen kuzey Arnavutluk ve doğu Orta Karadağ'daki tarihi ve etnografik bir bölgedir. Bölgedeki en büyük yerleşim Tuzi kasabasıdır.

<span class="mw-page-title-main">Karadağ milliyetçiliği</span>

Karadağ milliyetçiliği, Karadağlıların bir millet olduğunu iddia eden ve Karadağlıların kültürel birliğini teşvik eden milliyetçiliktir.

<span class="mw-page-title-main">Şala (aşiret)</span>

Şala, Dukagjin yaylalarında, Şala nehri vadisinde kuzey Arnavutluk'un tarihi bir aşireti ve bölgesidir. Aşiretten ilk olarak 1634'te bahsedildi ve sözlü gelenek ve arkeoloji, atalarının vadiye göç ettiğini doğruladı. 19. yüzyılın sonunda aşiret Katolikti ve yaklaşık 3.000 üyesi bulunmaktaydı. Bugün, aşiretin torunları Kosova'da yaygındır.

<span class="mw-page-title-main">Karadağ coğrafyası</span>

Karadağ güneybatı Balkanlar'da küçük, dağlık bir ülkedir. Karadağ, Hırvatistan, Bosna Hersek, Sırbistan, Arnavutluk, Kosova ve Adriyatik Denizi ile sınır komşusudur. 13.812 km 2 alanı ile küçük bir ülke olarak görülmesine rağmen arazi konfigürasyonu açısından çeşitlilik arz etmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Kara Mahmud Paşa</span>

Kara Mahmud Paşa,, Osmanlı Arnavut Buşatlı ailesine mensup İşkodra Paşalığı'nın kalıtsal Osmanlı Arnavut valisi (mutasarrıf) ve Arnavutluk'un de jure hükümdarıdır.

<span class="mw-page-title-main">Velika Saldırıları</span>

Velika saldırıları veya Velika Muharebesi Berlin Kongresi sonrasında Arnavut düzensiz birlikleri tarafından gerçekleştirilen bir dizi saldırıdır.

<span class="mw-page-title-main">Murino Muharebesi</span>

Murino Muharebesi 8 Ocak 1880 tarihinde Karadağ Prensliği ile Prizren Birliği arasında gerçekleşmiştir. Bu savaş Plav ve Gusinye üzerindeki egemenlikle ilgili savaşların bir parçasıydı. Berlin Antlaşması'na (1878) göre Osmanlı İmparatorluğu bölgeyi Karadağ'a devredecekti, ancak bu hamleye yerel Arnavutlar askeri olarak karşı çıktı. Savaş sırasında Karadağ kaynakları, Prizren Birliği'nden yaklaşık 10.000 Arnavut'un Murino'da komutanlar Marko Miljanov ve Todor Miljanov ile rahip Đoko liderliğindeki 3.000 kişilik Karadağ kuvvetlerine karşı savaştığını iddia etmektedir. Arnavut kaynakları Prizren Birliği'ne bağlı yaklaşık 4.000 Arnavut askerin ve 3.000 yerel gönüllünün 9.000 Karadağlıya karşı savaştığını iddia etmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Novšiće Muharebesi</span>

Novšiće Muharebesi Plav ve Gusinye üzerindeki kontrol için yapılan bir muharebeydi. 4 Aralık 1879'da Marko Miljanov liderliğindeki Karadağ Prensliği kuvvetleri ile Gusinye Kaymakamı Ali Paşa komutasında Prizren Birliği düzensiz birliklerini de içeren Osmanlı yanlısı yerel kuvvetler arasında gerçekleşen bir savaştır. Prizren Birliği esas olarak İşkodra Vilayeti'ndeki Plav ve Gusinye'den Arnavutlar ve Kosova Vilayeti'nden gelen düzensiz birliklerden (milisler) oluşuyordu. Bu muharebe Osmanlı-Karadağ Savaşı (1876-1878)'nı takiben gerçekleşti. Osmanlı İmparatorluğu, Berlin Antlaşması (1878)'nda kararlaştırıldığı üzere, Plav ve Gusinye'nin Karadağ'a barışçıl bir şekilde bırakılması için gerekli koşulları sağlamaktan kaçınmıştı. Osmanlılar, Berlin Kongresi'ndeki konumlarını düzeltmek ve daha sonra antlaşma şartlarına göre yükümlülüklerini yerine getirmekten kaçınmak için, en az 14.000-15.000 Osmanlı yanlısı düzensizleri harekete geçiren Prizren Birliği'ni gayri resmi olarak destekledi. Plav ve Gusinye'de ağırlıklı olarak Osmanlı yanlısı Müslümanlar ve Hristiyan nüfusun çoğunlukta olduğu Karadağ'a bırakılmasına karşı çıkan Arnavutlar yaşıyordu. Vakıflarının tüm gelirini Prizren Cemiyeti'ne mensup komşu Arnavut aşiretlerinin reislerine, onları güçleriyle desteklemeleri için ödüyorlardı. Prizren Birliği kuvvetleri, Gusinye'nin Osmanlı kaymakamı Ali Paşa'nın komutası altına verildi.

<span class="mw-page-title-main">1596-1597 Sırp Ayaklanması</span>

1596-1597 Hersek ayaklanması olarak da bilinen 1596-1597 Sırp ayaklanması, Uzun Türk Savaşı sırasında (1593-1606) Hersek Sancağı ve Karadağ Vilayeti'ndeki Osmanlılara karşı Sırp Patriği Jovan Kantul tarafından düzenlenen ve Nikšić'in voyvodası ("dük") Grdan tarafından yönetilen bir isyandı. Ayaklanma, 1594'teki Başarısız Banat İsyanı ve 27 Nisan 1595'te Ortodoks azizi Sava'nın kutsal emanetlerinin yakılmasının ardından patlak vermiş; Bjelopavlići, Drobnjaci, Nikšić ve Piva kabilelerini içeriyordu. 1597'de Gacko sahasında mağlup edilen isyancılar, dış destek eksikliği nedeniyle teslim olmak zorunda kaldılar.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.