Bisikletli piyade

Bisikletli piyadeler, askerî bisikletler kullanarak savaş alanlarında (veya daha sıklıkla savaş alanları arasında) manevra yapan piyadelerdir. Terim, "güvenlik bisikletinin" Avrupa, ABD ve Avustralya'da popüler hale geldiği 19. yüzyılın sonlarına dayanmaktadır. Tarihsel olarak, bisikletler at, yakıt ve araç bakım ihtiyacını azaltmıştır. Yıllar geçtikçe birçok orduda kullanımları azalsa da, milisler gibi geleneksel olmayan ordularda bisikletli piyadeler kullanılmaya devam ediliyor.

19. yüzyılın sonlarında daha kısa ve daha sağlam çerçevelerle birleştirilmiş pnömatik lastiklerin geliştirilmesi, bisikletler için olası askeri kullanımların araştırılmasına yol açtı. ^[1] Bisikletli askerler, bir dereceye kadar savaş atlarının yerine geçerek özellikle haberciler ve izciler olarak dragonların işlevlerini üstlendiler. ^[1] 19. yüzyılın sonunda çoğu orduda bisiklet birimleri veya müfrezeleri mevcuttu. Birleşik Krallık, düzenli birimler yerine milis veya bölgesel birimlerde bisiklet birlikleri kullandı. Esasen, bu sivil halk arasında bisiklete binmenin popülaritesini ve ev savunma birimleri için artan hareketlilik sağlamada bisikletin algılanan değerini yansıtıyordu.^[2]

1887'de İngiliz gönüllü birimlerini içeren bir dizi bisikletçi manevrasının ilki yapıldı.^[3] Fransa'da ise 1886'dan itibaren birkaç deneysel birim oluşturuldu. ^[1] Fransızlar, erken bir tarihten itibaren katlanabilen ve sürücülerinin sırtlarında asılı olarak taşınabilen katlanır bisikletler geliştirdi. 1900'e gelindiğinde, her Fransız hat piyadesi ve avcı taburunun çatışma, keşif ve sevkiyat amaçlı bir bisikletli müfrezesi vardı. I. Dünya Savaşı'ndan önceki yıllarda, Batı Avrupa'da geniş bir asfalt veya çakıl yol ağının mevcudiyeti; ucuzluğu, kolay eğitilebilirliği, hareket halindeyken diğer birliklere göre sessizlik sağlaması ve lojistik desteğin kolaylığı temelinde bisikletlileri atlı birliklere uygun bir alternatif gibi gösterdi. Hollanda ve Belçika gibi çoğunlukla düz araziye sahip ülkelerin orduları, tabur veya bölük büyüklüğünde bisikletli birimler bulunduruyordu. İtalyan Bersaglieri'leri, 1890'lardan itibaren yaygın bisiklet kullanımıyla hızlı hareket eden hafif piyadeler olarak yerleşik olan rollerini genişletti. İsviçre Ordusu bile, süvarilerin kullanılamadığı engebeli arazide bisikletleri yararlı bir ulaşım aracı olarak gördü. Rus İmparatorluk Jandarması, 1905 Rus-Japon Savaşı öncesinde ve sırasında Sibirya Demiryolu boyunca devriye gezmek için payanda tekerlekli bisikletler kullandı.

19. yüzyılın sonlarında ABD Ordusu, bisikletin ülke içerisinde asker taşımacılığına uygunluğunu test etti. Bisiklet birimleri üzerindeki en kapsamlı deney 25. Piyade Alayı'ndan (Renkli) (Avrupalı Amerikalı subaylardan oluşan bir Afro-Amerikan piyade alayı) 1. Teğmen James A. Moss tarafından gerçekleştirildi. Moss ve askerleri, çeşitli bisiklet modelleri kullanarak bir yardımcı cerrah eşliğinde 800 ila 1.900 mil (1287 ila 3058 km) arasında kapsamlı bisiklet yolculukları gerçekleştirdiler. 1896'da Montana'da konuşlanmış Moss'un Bufalo Askerleri, yüksek hızda yüzlerce mil boyunca yolsuz arazilerde bisiklet sürdüler. "Tekerlekliler", St. Louis'e kadar olan 1.900 mili, ortalama saatte 6 millik bir hızla (9,65 km/sa) 40 günde gitti. Missoula'dan San Francisco'ya yapılacak bir yolculuk önergesi onaylanmadı ve deneyler böylece sonlandırıldı.^[4]

Bisikletin savaşta bilinen ilk kullanımı, bisikletçilerin mesajlar taşıdığı 1895 Jameson Baskını sırasında meydana geldi. II. Boer Savaşı'nda askeri bisikletçiler öncelikle izci ve haberci olarak kullanıldı. Bir birim, raylara sabitlenmiş ve özel olarak yapılmış iki kişilik bisikletlerle demiryolu hatlarında devriye gezdi. Her iki tarafta da bisikletli piyadeler tarafından birkaç baskın düzenlendi; bu piyadelerden en ünlü birim, İngiliz komutan Lord Roberts'ın "İngiliz ilerlemesinin önündeki en sert diken" olarak tanımladığı, izci Daniel Theron liderliğindeki bir Boer birimi olan Theron se Verkenningskorps (Theron Keşif Kolordusu) veya TVK idi. Roberts, Theron'un başına ölü ya da diri 1.000 sterlinlik bir ödül koydu ve TVK'yi bulup ortadan kaldırmak için 4.000 asker gönderdi.^[5]

I. Dünya Savaşı sırasında bisikletli piyadeler, izciler, haberciler ve ambulans taşıyıcılar savaştaki bütün ülkeler tarafından yaygın olarak kullanıldı. İtalya, savaşın sonuna kadar bisikletli Bersaglieri'ler (hafif piyade birimleri) kullandı. Alman Jäger (hafif piyade) taburlarının her birinin bir bisiklet bölüğü (Radfahr-Kompanie) vardı, savaş boyunca ek birimler oluşturuldu ve toplam bisikletli birim sayısı 80 bölüğe ulaştı. Bunlardan bir kısmı sekiz Radfahr-Bataillonen (bisiklet taburu) haline getirildi. İngiliz ordusunun tümenlerinde bisikletçi bölükleri vardı ve daha sonra 1. Bisikletli Tümen ve 2. Bisikletli Tümen olmak üzere iki tane tamamen bisikletlilerden oluşan birim oluşturuldu.

Siper savaşının başlamasından önce, Belçika'daki düz arazi askeri bisikletçiler tarafından iyi bir şekilde kullanılıyordu. Dört Belçikalı karabinyer taburunun her biri, Belgica adlı bir katlanır bisiklet markasıyla donatılmış bir bisikletçi bölüğü içeriyordu. Bir bisikletçi alayı okulu harita okuma, keşif, raporlama ve sözlü mesajların taşınması konularında eğitim veriyordu. Burada, bisikletlerin bakım ve onarımına bizzat özen gösterilmişti.^[6]

Japonya, 1937'de Çin'i işgal ederken yaklaşık 50.000 bisikletli askeri cepheye sürdü. II. Dünya Savaşı'nın başlarında, 1941'de Singapur'u ele geçirme yolunda Malaya üzerinden yürüttükleri güney harekatları büyük ölçüde bisikletli askerlere bağlıydı. Her iki seferde de bisikletler, daha sonra savunucuları şaşırtacak ve kafalarını karıştıracak şekilde binlerce askerin sessiz ve esnek bir şekilde taşınmasına izin verdi. Ayrca, bisikletler onları taşımak için ne kamyonlara, ne de gemilere ihtiyaç duyuyordu, böylece değerli petrole ihtiyaç duyan Japon savaş makinesine çok az yük oldu. Japonlar, amfibi çıkarmaları yavaşlatma korkusuyla Malaya'ya bisikletle çıkmama emri almış olsalar da, ellerindeki istihbarattan Malaya'da bisikletlerin bol olduğunu biliyorlardı ve karaya çıkar çıkmaz sivillerin ve perakendecilerin bisikletlerine sistematik olarak el koymak için harekete geçtiler. Bisikletli Japon birlikleri, geri çekilen Müttefik kuvvetlerinden daha hızlı hareket edebildiler ve genellikle geri çekilmelerini başarıyla engelleyebildiler. Genellikle plantasyon yolları, yerel yollar ve doğaçlama köprüler üzerinde ilerleyen Japonların hızı, ana yolları ve nehir geçişlerini savunan Müttefik kuvvetlerini onlara arkadan saldırarak gafil avladı. Bununla birlikte, Avustralyalı birliklerin nehirler üzerindeki köprüleri havaya uçurarak Japon birliklerini onlara eşlik eden motorize birliklerden izole ederek savunmasız duruma düşürdüğü bir veya iki olay da vardı.

1939'daki Polonya Seferi sırasında, Polonya'nın çoğu piyade tümeninde bisikletli bir izci grubu vardı. Her bisiklet bölüğünün ekipmanı 196 bisiklet, sepetli bir motosiklet ve dokuz atlı erzak arabası, ayrıca üç ila altı tanksavar tüfeği ve tüfekler, makineli tüfekler, tabancalar ve el bombaları gibi standart piyade ekipmanlarından oluşuyordu.^[7][]

Finlandiya Ordusu, Devam Savaşı ve Laponya Savaşı sırasında bisikletleri yoğun bir şekilde kullandı. Jäger taburlarında, tümen hafif müfrezelerinde ve alay Jäger bölüklerinde ulaşım aracı olarak bisikletler kullanıldı. Bisikletli birimler, 1941'de Sovyetler Birliği'ne karşı yapılan saldırılara öncülük etti. Bir tank taburu ve bir tanksavar taburu ile takviye edilen ve sınırlı yol ağı üzerinden hızlı hareket sağlayan 1. Jäger Tugayı, bu saldırılarda özellikle başarılı oldu. Kış aylarında bu birimler, piyadelerin geri kalanı gibi kayaklara geçti. 1942–1944 arasında alay ekipman havuzlarına bisikletler de eklendi. 1944 yazında Sovyetler Birliği'ne karşı yapılan muharebelerde bisikletler, yedek kuvvetler ve karşı saldırılar için hızlı hareketlilik sağladı. 1944 sonbaharında Jäger Tugayı'nın bisikletli birlikleri, Laponya üzerinden Almanlara karşı saldırılara öncülük etti; Almanların Finlandiya'nnın karayolu ağını yok etmesi nedeniyle tanklar geride bırakılmak zorunda kaldı.

Aceleyle bir araya getirilen Alman Volksgrenadier tümenlerinin her birinin, hareketli bir yedek sağlamak için birer bisikletli piyade taburu vardı.

II. Dünya Savaşı'nda Müttefikler'in bisiklet kullanımı sınırlıydı, ancak paraşütçülere ve dost hatlarının gerisindeki habercilere katlanır bisiklet tedarik edildi. "Bombacı bisikletleri" terimi, ABD kuvvetlerinin düşman hatlarının gerisindeki birliklere ulaşmak için uçaklardan bisikletleri atmasıyla bu dönemde kullanılmaya başlandı.

1939'da İsveç Ordusu altı bisikletli piyade alayına sahipti. Bu alaylar, yerli üretim İsveç ordu bisikletleriyle donatıldılar. Bu bisikletlerden en yaygın olanı, birkaç büyük İsveçli bisiklet üreticisi tarafından üretilen dik, tek vitesli bir roadster olan m/42 idi. Bu alaylar, 1948 ile 1952 arasında hizmet dışı bırakıldı, bisikletlerin bazıları genel kullanım için ordunun elinde kaldı ve diğerleri İç Güvenlik'e devredildi. 1970'lerden itibaren ordu, bisikletleri ihtiyaç fazlası olarak satmaya başladı. Özellikle öğrenciler arasında ucuz ve az bakım gerektiren ulaşım araçları olarak çok popüler oldular. Popülaritesine ve sınırlı tedarikine yanıt olarak Kronan, 1997'de m/42'nin modernize edilmiş bir versiyonunu üretmeye başladı.^[]

• 
  I. Dünya Savaşı'ndan önce sırtlarına bağlanmış katlanır bisikletlerle İtalyan Bersaglieri'ler
• 
  I. Dünya Savaşı sırasında Alman bisikletli piyadeleri
• 
  Polonya Seferi sırasında piyade tümenlerine atanan Polonyalı keşif bölükleri tarafından kullanılan en yaygın bisiklet
• 
  Alman işgali sırasında Almanlarla savaşmak için cepheye bisikletle giden Danimarkalı askerler, 1940
• 
  Bisikletli SS birlikleri, 1944

I. Dünya Savaşı'nda yaygın olarak kullanılmalarına rağmen, daha modern ordularda bisikletlerin yerini büyük ölçüde motorlu ulaşım aldı. Bununla birlikte, son birkaç on yılda bisikletler gerilla çatışmalarında ve gayrinizami savaşta bir "halkın silahı" olarak yeni bir hayata başladılar; yaya hızında 180 kg kadar ağır erzak taşıyabilmeleri, bisikletleri hafif donanımlı kuvvetler için kullanışlı hale getirdi. Uzun yıllar boyunca Vietkong ve Kuzey Vietnam Ordusu, ABD ve müttefiklerinin tekrarlanan bombardımanlarından kaçınarak, erzakları "Ho Chi Minh yolu" boyunca taşımak için bisiklet kullandılar. Pirinç çuvalları gibi malzemelerle ağır bir şekilde yüklendiğinde, bu bisikletlere nadiren binilebilirdi, bisikletin yanındaki bir yardımcı tarafından itilirlerdi. Özellikle hacimli yüklerde, bu yardımcılar bazen yeke benzeri direksiyon için bisiklete bambu direkler bağlarlardı (bugün Çin'de hala bu yöntemin uygulandığı görülebilir). Vietnamlılar orman atölyelerinde herhangi bir arazide ağır yükleri taşımak için güçlendirilmiş çerçevelere sahip "kargo bisikletleri" ürettiler.^[]

Bisikletin bir piyade taşıtı olarak kullanımı, 21. yüzyılda piyade hareketi ve saldırı tatbikatlarını birimin aşamalı olarak kaldırılmasına kadar sürdüren İsviçre Ordusu Bisiklet Alayı ile devam etti.^[8]

Modern savaşta bisikletlerin etkisi sınırlı olsa da, Finlandiya Savunma Kuvvetleri hala tüm askere alınanlara bisiklet ve kayak eğitimi veriyor.^[9] Amerikan paraşütçüleri, birkaç hava indirme operasyonunda katlanır dağ bisikletleri ile atladılar.^[10]

Tamil İlam Kurtuluş Kaplanları, Sri Lanka İç Savaşı sırasında bisikletlerin hareketliliğinden yararlandı.^[]

Rusya'nın Ukrayna'yı işgali sırasında, elektrikli bisikletler tank karşıtı amaçlarla kullanıldı.^[11]

• 9 Nisan (film) — Almanya'nın Danimarka'yı işgali sırasında bir grup Danimarkalı bisikletli piyade hakkında 2015 yapımı bir Danimarka filmi.
• Ordu Bisikletçi Kolordusu (Birleşik Krallık)
• Avustralya Bisiklet Kolordusu
• Reichsarbeitsdienst
• İsviçre ordu bisikleti

• Hundert Jahre Radfahrer-Truppe, 1891–1991 [Bisikletli Birlikler, 1891–1991] (Almanca). Bern, İsviçre: Bundesamt für Mechanisierte u. Leichte Truppen. 1991. OCLC 885590986. 
• The Bicycle in Wartime: An Illustrated History [Savaş Sırasında Bisiklet: Resimli Bir Tarihçe] (İngilizce). Washington, D.C.: Brassey's Inc. 1998. ISBN 1-57488-157-4.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
• Husberg, Ola (2001). Älskade cykel [Sevgili bisiklet]. 1. (İsveççe). Bokförlaget Prisma. ISBN 91-518-3906-7.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım); Yazar eksik |soyadı2= (yardım)
• Koelle (2010). "Pedaling on the Periphery: The African American Twenty-fifth Infantry Bicycle Corps and the Roads of the American Expansion" [Çevrede Pedal Çevirmek: Afro-Amerikan Yirmi Beşinci Bisikletli Piyade Kolordusu ve Amerikan Genişlemesinin Yolları]. The Western Historical Quarterly (İngilizce). 41 (3): 305-26. doi:10.2307/westhistquar.41.3.0305. 
• Fletcher (Sonbahar 1974). "The Black Bicycle Corps" [Siyahi Bisiklet Kolordusu]. Arizona and the West (İngilizce). 16 (3): 219-32. 

• Wikimedia Commons'ta Bicycle troops ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur