İçeriğe atla

Bisfenol A

Bisphenol A
Adlandırmalar
4,4′-(Propan-2,2-diil)difenol
  • BPA
  • Difenilolpropan
  • p,p-İzopropilidenbisfenol
  • 2,2-Bis(4-hidroksifenil)propan
  • 2,2-Di(4-fenilol)propan
Tanımlayıcılar
CAS numarası
3D model (JSmol)
ChEBI
ChEMBL
ChemSpider
DrugBank
ECHA InfoCard100.001.133 Bunu Vikiveri'de düzenleyin
EC Numarası
  • 201-245-8
IUPHAR/BPS
KEGG
RTECS numarası
  • SL6300000
UNII
UN numarası2430
CompTox Bilgi Panosu (EPA)
  • InChI=1S/C15H16O2/c1-15(2,11-3-7-13(16)8-4-11)12-5-9-14(17)10-6-12/h3-10,16-17H,1-2H3 
    Key: IISBACLAFKSPIT-UHFFFAOYSA-N 
  • InChI=1/C15H16O2/c1-15(2,11-3-7-13(16)8-4-11)12-5-9-14(17)10-6-12/h3-10,16-17H,1-2H3
    Key: IISBACLAFKSPIT-UHFFFAOYAI
  • Oc1ccc(cc1)C(c2ccc(O)cc2)(C)C
  • CC(C)(c1ccc(cc1)O)c2ccc(cc2)O
Özellikler
Kimyasal formülC15H16O2
Molekül kütlesi228,29 g mol−1
Görünüm beyaz katı
Yoğunluk1,217 g/cm3[1]
Erime noktası155 °C (311 °F; 428 K)[5]
Kaynama noktası250-252 °C (482-486 °F; 523-525 K)[5] at 13 torr (0,017 atm)
Çözünürlük (su içinde) 0,3 g/L (25 °C)[2]
log P3.41[3]
Buhar basıncı5×10−6 Pa (25 °C)[4]
Tehlikeler
GHS etiketleme sistemi:
Piktogramlar GHS05: AşındırıcıGHS07: ZararlıGHS08: Sağlığa zararlıGHS09: Çevreye zararlı
İşaret sözcüğü Danger
Tehlike ifadeleri H317, H318, H335, H360, H411[6]
Önlem ifadeleri P201, P202, P261, P273, P302+P352, P304+P340, P305+P351+P338, P308+P313, P333+P313, P363, P403+P233[6]
NFPA 704
(yangın karosu)
Parlama noktası227 °C (441 °F; 500 K)[6]
Kendiliğinden tutuşma
sıcaklığı
510 °C (950 °F; 783 K)[6]
Aksi belirtilmediği sürece madde verileri, Standart sıcaklık ve basınç koşullarında belirtilir (25 °C [77 °F], 100 kPa).

Bisfenol A (BPA), öncelikle çeşitli plastiklerin üretiminde kullanılan bir kimyasal bileşiktir. En yaygın olarak organik çözücülerde çözünen, fakat suda da çok zayıf çözünürlüğe sahip renksiz bir katıdır.[7] BPA, fenol ve asetonun yoğunlaştırılmasıyla endüstriyel ölçekte üretilir ve 2022'de 10 milyon tona ulaşması beklenen küresel bir üretim ölçeğine sahiptir.[8]

Kullanım alanları

BPA'nın en büyük ve tek uygulaması, tüm BPA üretiminin %65-70'ini oluşturan polikarbonatların üretiminde bir yardımcı monomer olarak kullanılmasıdır.[9][10] Epoksi reçineleri ve vinil ester reçinelerinin üretimi, BPA kullanımının %25-30'unu oluşturmaktadır.[9][10] Kalan %5'i, birkaç yüksek performanslı plastiğin ana bileşeni olarak ve PVC, poliüretan, termal kâğıt ve diğer birçok malzemede küçük bir katkı maddesi olarak kullanılır. Genelde yanlış bir şekilde etiketlenmesine rağmen, bir plastikleştirici[11] değildir.

Sağlık üzerindeki etkileri

BPA'nın sağlık üzerindeki etkileri uzun süredir kamuoyunda ve bilimsel tartışmaların konusu olmuştur.[12][13][14] BPA, östrojenin vücuttaki etkilerini taklit eden hormon benzeri özellikler sergileyen bir zenoöstrojendir.[15] Etkisi çok zayıf olmasına rağmen,[16] BPA içeren malzemelerin yaygınlığı, maruz kalmanın ömür boyu etkili olarak sürmesi nedeniyle endişeleri artırmaktadır. BPA içeren birçok malzeme belli olmasa da yaygın olarak karşılaşılan[17] ve yiyecek kutularının iç kaplamalarında,[18] giysi tasarımlarında,[19] mağaza fişlerinde[20] ve diş dolgularında bulunur.[21] BPA, Dünya Sağlık Örgütü'nün yanı sıra birçok ülkede halk sağlığı kurumları tarafından araştırılmıştır.[12] Normal maruz kalma şu anda riskle ilişkilendirilen seviyenin altında olsa da, bazı yetkililer, özellikle biberonlarda BPA'yı yasaklayarak, ihtiyati olarak maruziyeti azaltmak için adımlar atmıştır. Bunun sonucunda da bebeklerde BPA maruziyetinin azaldığına dair bazı kanıtlar bulunmaktadır.[22] Bisfenol S ve bisfenol F gibi alternatif bisfenoller kullanılarak üretilen, BPA içermeyen plastikler de piyasaya sürüldü. Ancak bunların gerçekten daha güvenli olup olmadığı konusunda da tartışmalar vardır.[23][24]

Tarihi

Bisfenol A ilk olarak 1891'de Rus kimyager Aleksandr Dianin tarafından rapor edilmiştir.[25]

1934'te IG Farbenindustrie'deki işçiler, BPA ve epiklorohidrin'in eşleşmesini bildirdiler. Sonraki on yılda, benzer malzemelerden türetilen kaplamalar ve reçineler, İsviçre'deki DeTrey Freres ve ABD'deki DeVoe ve Raynolds şirketlerindeki çalışanlar tarafından tanımlandırıldı. Bu ilk çalışma, BPA üretimini motive eden epoksi reçinelerinin gelişimini desteklemiştir.[26] BPA'nın kullanımı, Bayer ve General Electric'te polikarbonat plastikler üzerinde yapılan keşiflerle daha da genişlemiştir. Bu plastikler ilk olarak 1958'de Mobay, General Electric ve Bayer tarafından üretilmiştir.[27]

Endokrin bozulma tartışması açısından, İngiliz biyokimyacı Edward Charles Dodds, 1930'ların başında BPA'yı yapay bir östrojen olarak test etmiştir.[28][29][30] Sonraki çalışmalar, östrojen reseptörlerine ana doğal kadın seks hormonu olan estradiolden on binlerce kat daha zayıf bağlandığını buldu.[16][31] Dodds sonunda, kansere neden olma riski nedeniyle yasaklanana kadar kadınlarda ve hayvanlarda sentetik bir östrojen ilacı olarak kullanılan, yapısal olarak benzer bir bileşik olan dietilstilbestrol (DES) geliştirdi; DES'in insanlarda kullanımı 1971'de ve hayvanlarda kullanımı 1979'da yasaklandı.[28] BPA hiçbir zaman ilaç olarak kullanılmadı.[28]

Üretimi

BPA'nın sentezi, hâlâ temelleri 130 yılda çok az değişen Dianin'in genel yöntemini kullanıyor. Asetonun (bu nedenle adında "A" soneki vardır)[32] iki fenol eşdeğeri ile yoğunlaştırılması, konsantre hidroklorik asit, sülfürik asit gibi güçlü bir asit veya polistiren sülfonat gibi sülfonik asit formunda katı bir asit reçinesi tarafından katalize edilir.[33] Tam yoğunlaşmayı sağlamak ve Dianin'in bileşiği gibi yan ürünlerin oluşumunu sınırlamak için fazla miktarda fenol kullanılır. BPA'nın üretilmesi oldukça ucuzdur, çünkü sentezinde yüksek atom ekonomisinden yararlanılır ve her iki başlangıç maddesi de kümen sürecinden büyük miktarlarda elde edilebilir. Tek yan ürün su olduğundan, yeşil kimyanın endüstriyel bir örneği olarak kabul edilebilir. 2022 yılında küresel üretimin 10 milyon tona ulaşması bekleniyor.[8]

Synthesis of bisphenol A from phenol and acetone

Genellikle, aseton ilavesi her iki fenol üzerinde para pozisyonunda gerçekleşir, ancak küçük miktarlarda orto-para (%3'e kadar) ve orto-orto izomerleri ve diğer birkaç küçük yan ürün de üretilir.[34] Bunlar her zaman uzaklaştırılmaz ve BPA'nın ticari numunelerinin bilinen safsızlığıdır.[34][35]

Kaynakça

  1. ^ Lim, Caitlin F.; Tanski, Joseph M. (3 Ağustos 2007). "Structural Analysis of Bisphenol-A and its Methylene, Sulfur, and Oxygen Bridged Bisphenol Analogs". Journal of Chemical Crystallography. 37 (9): 587-595. doi:10.1007/s10870-007-9207-8. 
  2. ^ Shareef, Ali; Angove, Michael J.; Wells, John D.; Johnson, Bruce B. (11 Mayıs 2006). "Aqueous Solubilities of Estrone, 17β-Estradiol, 17α-Ethynylestradiol, and Bisphenol A". Journal of Chemical & Engineering Data. 51 (3): 879-881. doi:10.1021/je050318c. 
  3. ^ Robinson, Brian J.; Hui, Joseph P.M.; Soo, Evelyn C.; Hellou, Jocelyne (2009). "Estrogenic Compounds in Seawater and Sediment from Halifax Harbour, Nova Scotia, Canada". Environmental Toxicology and Chemistry. 28 (1): 18-25. doi:10.1897/08-203.1. PMID 18702564. 
  4. ^ "Chemical Fact Sheet – Cas #80057 CASRN 80-05-7". speclab.com. 1 Nisan 2012. 12 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Haziran 2012. 
  5. ^ a b Mitrofanova, S. E.; Bakirova, I. N.; Zenitova, L. A.; Galimzyanova, A. R.; Nefed’ev, E. S. (September 2009). "Polyurethane varnish materials based on diphenylolpropane". Russian Journal of Applied Chemistry. 82 (9): 1630-1635. doi:10.1134/S1070427209090225. 
  6. ^ a b c d Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; Sigma isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: )
  7. ^ Fiege H, Voges HW, Hamamoto T, Umemura S, Iwata T, Miki H, Fujita Y, Buysch HJ, Garbe D, Paulus W. Ullmann's Encyclopedia of Industrial Chemistry. Weinheim: Wiley-VCH. doi:10.1002/14356007.a19_313. 
  8. ^ a b "A review on sources and health impacts of bisphenol A". Reviews on Environmental Health. 35 (2): 201-210. June 2020. doi:10.1515/reveh-2019-0034. PMID 31743105. 
  9. ^ a b European Commission. Joint Research Centre. Institute for Health Consumer Protection (2010). Updated European Union risk assessment report : 4,4'-isopropylidenediphenol (bisphenol-A) : environment addendum of February 2008. Publications Office. s. 6. doi:10.2788/40195. ISBN 9789279175411.  Yazar eksik |soyadı1= (yardım)
  10. ^ a b "Bisphenol A and its analogues in outdoor and indoor air: Properties, sources and global levels". The Science of the Total Environment. 789: 148013. May 2021. doi:10.1016/j.scitotenv.2021.148013. PMID 34323825. 
  11. ^ "Plasticizers". Ullmann's Encyclopedia of Industrial Chemistry. 2000. doi:10.1002/14356007.a20_439. ISBN 3527306730. 
  12. ^ a b Joint FAO/WHO expert meeting to review toxicological and health aspects of bisphenol A : final report, including report of stakeholder meeting on bisphenol A, 1-5 November 2010, Ottawa, Canada (İngilizce). World Health Organization. 2011. ISBN 978-92-4-156427-4. 23 Mart 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mart 2022. 
  13. ^ "Critical evaluation of key evidence on the human health hazards of exposure to bisphenol A". Critical Reviews in Toxicology. 41 (4): 263-291. April 2011. doi:10.3109/10408444.2011.558487. PMC 3135059 $2. PMID 21438738. 
  14. ^ "Why public health agencies cannot depend on good laboratory practices as a criterion for selecting data: the case of bisphenol A". Environmental Health Perspectives. 117 (3): 309-315. March 2009. doi:10.1289/ehp.0800173. PMC 2661896 $2. PMID 19337501. 
  15. ^ "Sarah A. Vogel. Is It Safe? BPA and the Struggle to Define the Safety of Chemicals". Isis. Berkeley: University of California Press. 105 (1): 254. 2013. doi:10.1086/676809. ISSN 0021-1753. 
  16. ^ a b Blair (1 Mart 2000). "The Estrogen Receptor Relative Binding Affinities of 188 Natural and Xenochemicals: Structural Diversity of Ligands". Toxicological Sciences. 54 (1): 138-153. doi:10.1093/toxsci/54.1.138. PMID 10746941. 
  17. ^ "A review of dietary and non-dietary exposure to bisphenol-A". Food and Chemical Toxicology. 50 (10): 3725-3740. October 2012. doi:10.1016/j.fct.2012.07.059. PMID 22889897. 
  18. ^ "Concentration of bisphenol A in highly consumed canned foods on the U.S. market". Journal of Agricultural and Food Chemistry. 59 (13): 7178-7185. July 2011. doi:10.1021/jf201076f. PMID 21598963. 
  19. ^ "Bisphenols, Benzophenones, and Bisphenol A Diglycidyl Ethers in Textiles and Infant Clothing". Environmental Science & Technology. 51 (9): 5279-5286. May 2017. doi:10.1021/acs.est.7b00701. PMID 28368574. 29 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Aralık 2022. 
  20. ^ "Bisphenol A and replacements in thermal paper: A review". Chemosphere. 182: 691-706. September 2017. doi:10.1016/j.chemosphere.2017.05.070. PMID 28528315. 
  21. ^ "Pit and fissure sealants for preventing dental decay in permanent teeth". The Cochrane Database of Systematic Reviews. 2017 (7): CD001830. July 2017. doi:10.1002/14651858.CD001830.pub5. PMC 6483295 $2. PMID 28759120. 
  22. ^ "Bisphenol A concentrations in human urine, human intakes across six continents, and annual trends of average intakes in adult and child populations worldwide: A thorough literature review". The Science of the Total Environment. 626: 971-981. June 2018. doi:10.1016/j.scitotenv.2018.01.144. PMID 29898562. 
  23. ^ "Bisphenol S in Food Causes Hormonal and Obesogenic Effects Comparable to or Worse than Bisphenol A: A Literature Review". Nutrients. 12 (2): 532. February 2020. doi:10.3390/nu12020532. PMC 7071457 $2. PMID 32092919. 
  24. ^ Chen (7 Haziran 2016). "Bisphenol Analogues Other Than BPA: Environmental Occurrence, Human Exposure, and Toxicity—A Review". Environmental Science & Technology. 50 (11): 5438-5453. doi:10.1021/acs.est.5b05387. PMID 27143250. 
  25. ^ See:
  26. ^ Pham HQ, Marks MJ. Ullmann's Encyclopedia of Industrial Chemistry. Weinheim: Wiley-VCH. doi:10.1002/14356007.a09_547.pub2. 
  27. ^ Ullmann's Encyclopedia of Industrial Chemistry. Weinheim: Wiley-VCH. doi:10.1002/14356007.a21_207. 
  28. ^ a b c "The politics of plastics: the making and unmaking of bisphenol a "safety"". American Journal of Public Health. 99 (Suppl 3): S559-S566. November 2009. doi:10.2105/AJPH.2008.159228. PMC 2774166 $2. PMID 19890158. 
  29. ^ "Synthetic Œstrogenic Agents without the Phenanthrene Nucleus". Nature. 137 (3476): 996. 1936. doi:10.1038/137996a0. 
  30. ^ "Molecular Structure in Relation to Oestrogenic Activity. Compounds without a Phenanthrene Nucleus". Proceedings of the Royal Society of London B: Biological Sciences. 125 (839): 222-232. 1938. doi:10.1098/rspb.1938.0023. 
  31. ^ Kwon (October 2007). "Modeling binding equilibrium in a competitive estrogen receptor binding assay". Chemosphere. 69 (7): 1025-1031. doi:10.1016/j.chemosphere.2007.04.047. PMID 17559906. 
  32. ^ Synthesis and Characterization of Oligomers. CRC Press. 1991. s. 103. ISBN 978-0-8493-4954-6. 
  33. ^ "Solid Acid Catalysts for Industrial Condensations of Ketones and Aldehydes with Aromatics". Industrial & Engineering Chemistry Research. 43 (5): 1169-1178. March 2004. doi:10.1021/ie030429+. 
  34. ^ a b "Impurities in industrial grade 4,4'-isopropylidene diphenol (bisphenol A): possible implications for estrogenic activity". Chemosphere. 55 (6): 927-931. May 2004. doi:10.1016/j.chemosphere.2003.11.063. PMID 15041297. 
  35. ^ "Occurrence, endocrine-related bioeffects and fate of bisphenol A chemical degradation intermediates and impurities: A review". Chemosphere. 207: 469-480. September 2018. doi:10.1016/j.chemosphere.2018.05.117. PMID 29807346. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Fenol</span>

Fenol, benzen halkasına hidroksil bağlanmasıyla oluşan kimyasal bileşiktir. Saf hâlde, renksiz veya beyazdan hafifçe pembeye çalan renkte kristal katı şeklindedir. Tatlımsı, buruk bir kokuya sahip fenollerin tespit limiti havada 40 ppb, suda ise 1-8 ppm'dir. Suya kıyasla çok yavaş buharlaşır, suda orta dereceli bir çözünürlüğe sahiptir ve oldukça yanıcıdır.

<span class="mw-page-title-main">Dibütil ftalat</span>

Dibütil ftalat (DBP), düşük toksisitesi ve geniş sıvı aralığı nedeniyle plastikleştirici olarak yaygın halde kullanılan bir organik bileşiktir. Kimyasal formülü C6H4(CO2C4H9)2 olan DBP'nin, ticari örnekleri genellikle sarı olmasına rağmen renksiz bir yağ görünümündedir.

<span class="mw-page-title-main">Diklorometan</span> Organik solvent

Diklorometan (DCM) ya da metilen klorür CH2Cl2 formülüne sahip bir organik bileşiktir. Renksiz, uçucu bir sıvıdır ve hoş kokuludur. Su ile karışmasa da biraz polardır ve birçok organik çözücüde çözünür. Çözücü olarak kullanılır.

<span class="mw-page-title-main">Arsenik trioksit</span> farmasötik ilaç

Arsenik trioksit As2O3 formüllü inorganik bileşik.Ticari önemi bulunan bu arsenik oksiti, organoarsenik bileşiklerini de içeren diğer arsenik bileşiklerine ana öncüldür. Yıllık 50000 ton üretilir.

<span class="mw-page-title-main">Fenoller</span> hidroksil grubun aromatik halkaya bağlı olduğu kimyasal bileşikler

Organik kimya'da, fenoller ya da fenolikler, hidroksil grubunun (- O H ) doğrudan bir aromatik hidrokarbon grubuna bağlı olduğu bir grup kimyasal bileşiklerdir. Sınıfın en basiti fenoldür, C6H5OH. Fenolik bileşikler, moleküldeki fenol ünitelerinin sayısına bağlı olarak basit fenoller veya polifenoller olarak sınıflandırılır.

<span class="mw-page-title-main">Fenoksietanol</span> Kimyasal bileşik

Fenoksietanol, C8H10O2 formüllü bir fenol eteri ve aromatik alkoldür. 247 °C sıcaklıkta kaynar. Formaldehit salan koruyuculara alternatif olarak kullanılır. Aşılarda ve kozmetik ürünlerinde bulunur. Potansiyel alerjendir.

Nonen bir bir alkendir ve C9H18 moleküler formülüne sahiptir. C = C çift bağının konumuna ve molekülün diğer bölümlerinin dallanmasına bağlı olarak birçok yapısal izomeri mümkündür. Endüstriyel olarak, en önemli nonenler propen trimerleridir: Tripropilen. Dallı nonenlerin bu karışımı, aynı zamanda tartışmalı kirleticiler olan deterjanların öncüsü olan nonilfenol üretmek için fenolün alkillenmesinde kullanılır.

<span class="mw-page-title-main">Nitro bileşiği</span>

Nitro bileşikleri, bir veya daha fazla nitro fonksiyonel grubu (−NO2) içeren organik bileşiklerdir. Nitro grubu, dünya çapında kullanılan en yaygın eksplosoforlardan (bileşiği patlayıcı madde yapan fonksiyonel grup) biridir. Nitro grubuda güçlü bir elektron çeken gruptur. Bu özellik nedeniyle, nitro grubuna alfa (bitişik) olan C-H bağları asidik olabilir. Aynı nedenden dolayı, aromatik bileşiklerde nitro grubunun varlığı elektrofilik aromatik sübstitüsyonu yavaşlatsa da nükleofilik aromatik sübstitüsyonu kolaylaştırır. Nitro grupları, doğada nadiren bulunur ve nitrik asit ile başlayan nitrolama reaksiyonları tarafından neredeyse her zaman üretilir.

<span class="mw-page-title-main">1,3,5-Triklorobenzen</span>

1,3,5-Triklorobenzen bir organoklorür bileşiğidir. Triklorobenzenin üç izomerinden biridir. Diğer izomerlerden daha simetrik olduğu için renksiz kristaller halinde bulunurken, diğer izomerler oda sıcaklığında sıvıdır.

<span class="mw-page-title-main">Orbitrap</span>

Kütle spektrometrisinde Orbitrap, bir dış namlu benzeri elektrot ve iyonları milin etrafındaki yörünge hareketinde hapseden koaksiyel iç mil benzeri elektrottan oluşan bir iyon tuzağı kütle analizörüdür. Sıkışan iyonlardan gelen görüntü akımı tespit edilir ve frekans sinyalinin Fourier dönüşümü kullanılarak bir kütle spektrumuna dönüştürülür.

<span class="mw-page-title-main">Olefin metatezi</span>

Olefin metatezi, karbon-karbon çift bağlarının bölünmesi ve yenilenmesi yoluyla alken parçalarının (olefinler) yeniden dağılımını gerektiren organik bir reaksiyondur. Olefin metatezi görece basitliğinden dolayı, genellikle alternatif organik reaksiyonlara göre daha az istenmeyen yan ürün ve tehlikeli atık oluşturur. Yves Chauvin, Robert H. Grubbs ve Richard R. Schrock, reaksiyon mekanizmasını aydınlatmaları ve çeşitli yüksek derecede aktif katalizörleri keşfetmelerinden dolayı 2005 Nobel Kimya Ödülü'ne layık görüldüler.

Oleik asit, çeşitli hayvansal ve bitkisel yağlarda doğal olarak bulunan bir yağ asididir. Kokusuz, renksiz bir yağdır, ancak ticari numuneleri sarımsı renkte olabilir. Oleik asit kimyasal olarak, tekli doymamış omega-9 yağ asidi olarak sınıflandırılır ve 18:1 cis-9 lipit numarası ile gösterilir. Formülü şu şekildedir: CH3(CH2)7CH=CH(CH2)7COOH. Oleik asit ismi yağ anlamına gelen Latince oleum kelimesinden türemiştir. Doğada en yaygın bulunan yağ asididir. Oleik asidin tuzları ve esterleri oleatlar olarak adlandırılırlar.

<span class="mw-page-title-main">Sorbik asit</span>

Sorbik asit veya 2,4-heksadienoik asit, gıda koruyucu olarak kullanılan doğal bir organik bileşik'tir. CH3(CH)4CO2H kimyasal formülüne sahiptir. Suda az çözünür ve kolayca süblimleşir renksiz bir katıdır. İlk olarak “Sorbus aucuparia”nın (üvez ağacının olgunlaşmamış meyvelerinden yalıtıldığından onun adını almıştır.

<span class="mw-page-title-main">Salamura (su)</span>

Salamura, yüksek derişimli bir tuzlu (NaCl) su (H2O) çözeltisidir. Salamura, çeşitli bağlamlarda, derişimi yaklaşık %3,5 (gıdaları salamura etmek için kullanılan çözeltilerin ve deniz suyunun tipik derişimi) ila %26 (sıcaklığa bağlı olarak tipik bir doymuş çözelti derişimi) arasında değişen tuzlu su çözeltilerini ifade edebilir. Salamura, tuzlu suyun buharlaşmasıyla doğal olarak oluşur fakat aynı zamanda sodyum klorür madenciliğinde de üretilir. Salamura, gıda işleme ve pişirme (turşulama ve salamura yapma), yollardaki ve diğer yapılardaki buzlanmanın önüne geçilmesi ve bir dizi başka teknolojik işlem için kullanılır. Ayrıca desalinasyon gibi birçok endüstriyel sürecin bir yan ürünüdür. Bu nedenle uygun şekilde bertaraf edilmesi veya daha fazla kullanılması (tatlı su geri kazanımı) için atık su arıtımı gerektirir.

Epiklorohidrin (ECH) bir organoklor bileşiği ve bir epoksittir. Adına rağmen bir halohidrin değildir. Keskin, sarımsak benzeri bir kokuya sahip, suda orta derecede çözünür, ancak çoğu polar organik çözücüyle karışabilen renksiz bir sıvıdır. Genellikle sağ ve sol yönlü enantiyomerlerin rasemik karışımı olarak bulunan kiral bir moleküldür. Epiklorohidrin oldukça reaktif bir elektrofilik bileşiktir ve gliserol, plastik, epoksi yapıştırıcılar ve reçineler, epoksi seyrelticiler ve elastomerlerin üretiminde kullanılır.

Polivinil alkol, suda çözünen, sentetik bir polimerdir. [CH2CH(OH)]n genel formülüne sahiptir. Kâğıt üretimi, tekstil işlemleri, üç boyutlu baskı ve çeşitli kaplama formülasyonları gibi kullanım alanları vardır. Beyaz, kokusuz bir katıdır ve sulu çözelti ya da peletler hâlinde temin edilebilir. Kontakt lensler ve göz damlaları gibi tıbbi uygulamaları da bulunur.

<span class="mw-page-title-main">Dimetilasetamid</span>

Dimetilasetamid, CH3C(O)N(CH3)2 formülüne sahip bir asetamid türevi. Yüksek kaynama noktasına sahip ve suda çözünen renksiz bir sıvıdır, organik sentezlerde çözücü olarak kullanılır. Bu bileşik bazlara karşı dirençlidir ve bu nedenle sodyum hidroksit içeren reaksiyonlar için ideal bir çözücüdür. Poliakrilonitril ve Spandex gibi sentetik lifler için de çözücü olarak kullanılır.

Freon-11, CFC-11 veya R-11 olarak da adlandırılan trikloroflorometan bir kloroflorokarbondur (CFC). Oda sıcaklığında kaynayan, renksiz ve tatlı kokulu bir sıvıdır. CFC-11, stratosferik ozon tabakasına zarar veren, ozon tabakasını incelten bir maddedir.

<span class="mw-page-title-main">Oksazinler</span>

Oksazinler, bir siklohekza-1,4-dien halkasında bir oksijen ve bir azot atomu içeren heterosiklik organik bileşiklerdir. İzomerler, heteroatomların konumuna ve çift bağların konumuna bağlı olarak bulunur.

<span class="mw-page-title-main">Sigara filtresi</span>

Sigara filtresi, sigara kağıdı, kapsüller ve yapıştırıcılarla birlikte sigaranın bir bileşenidir. Filtreler 1950'lerin başında tanıtıldı.