Bir Maniniz Yoksa Annemler Size Gelecek

Bir Maniniz Yoksa Annemler Size Gelecek
^{70'i Yıllarda Hayatımız}

Can Yayınları baskısında "...Mâniniz..." şeklinde yazılmıştır
Kitabın 2001 tarihli ilk sürümünün 23. baskısının kapağı
Yazar	Ayfer Tunç
Kapak sanatçısı	Nahide Dikel
Ülke	Türkiye
Dil	Türkçe
Konu	1970'lerde Türkiye'de yaşantı
Türler	Anı, yaşantı
Yayım	2001, YKY 2005, Can
Yayımcı	Yapı Kredi Yayınları Can Yayınları
Medya türü	Kitap kağıdı, karton kapak, ciltsiz
Sayfa	440
ISBN	975-08-0263-2

Bir Maniniz Yoksa Annemler Size Gelecek, 70'li Yıllarda Hayatımız, Çağdaş Türk Edebiyatı yazarı Ayfer Tunç'un 2001 yılında yayımlanan anı kitabıdır.

Daha çok bir öykü yazarı olarak tanınan Ayfer Tunç'un altıncı kitabı olan "Bir Maniniz Yoksa Annemler Size Gelecek", alt başlığından da anlaşılacağı gibi, küçük, önemsiz ve sıradan gibi görünen şeylerden yola çıkarak 1970'li yıllarda Türkiye'deki gündelik yaşamı ayrıntılarıyla anlatmaktadır. 1964 doğumlu olan yazar, çocukluğunu da kapsayan bu dönemi anlatırken kendi anılarından çokça yararlanmıştır.

Türkiye'de ilk dört ayda 23. baskıya erişen kitap, 2003 yılında Balkan ülkeleri arasında düzenlenen Balkanika Ödülü'nü kazanmış ve aralarında altı Balkan ülkesinin dilinin de olduğu birçok yabancı dile çevrilmiştir. Bu çeviriler T.C. Kültür ve Turizm Bakanlığı'nın yürütmekte olduğu "TEDA Projesi" desteğiyle gerçekleşmiştir.^[1][2]

Kitapta döneme ait çok sayıda siyah-beyaz fotoğrafa da yer verilmiş ve takip eden baskılarda bu fotoğrafların sayısı arttırılmıştır.^[3] Kitabın kapağındaki fotoğrafta görülen küçük kız yazarın kendisidir.

Aylık yayımlanan "E Dergisi"ne verdiği röportajda, duygusal ve dokunaklı bulduğu anı yazılarını aslında kendi edebiyatının dışında tutmaya çalıştığını belirten yazar Ayfer Tunç, bu kitabı yazma fikrinin 1995 yılında Abdülaziz Bey (1850-1918)’in Tarih Vakfı’ndan çıkan "Osmanlı Adet, Merasim ve Tabirleri" adlı kitabını okuduktan sonra doğduğunu belirtmişti. Abdülaziz Bey söz konusu kitabında, yaşadığı dönem olan 19. yy'ın sonu ve 20. yy'ın başındaki Osmanlı toplum yaşantısını detaylarıyla anlatmıştı. Bugün o kitapta anlatılan adet ve davranış biçimlerinden hiçbirisinin günümüze kalmamış olmasının, kitaba bir "zaman kapsülü" özelliği kazandırdığını fark eden yazar, aynı düşünceyle kendi çocukluğunu da kapsayan 1970'li yılların Türkiye'sindeki adetler ve yaşam tarzından da günümüze kalan şeylerin fazla olmadığını görerek bu dönemle ilgili "geleceğe bırakılan gündelik bir hayat tarihi çalışması" yazma gereğini hissettiğini, bunu yaparken de bir tarihçi gözüyle değil bir hikâyeci gözüyle olaya yaklaştığını belirtmişti.

Yazar, "bir kuşağın tarihi" olarak nitelendirdiği kitabının dış kurgusunu yaparken (Ayfer Tunç kitabın edebi bir kurgusu olmadığını da vurgulamıştır) hayatı alanlara böldüğünü ve bir çocuğun büyümesi gibi sırasıyla anlattığını belirtmiştir. Bir tür vakanüvis tavrı ve üslubu ile yazılan kitabı aslında bugün okunsun diye değil, yarın, örneğin otuz yıl sonra birtakım genç insanlar tarafından okunsun diye yazmaya başladığını, hatta bu nedenle kitabın gördüğü büyük ilgiye de çok şaşırdığını belirtmiştir. Tunç, bu hacimli kitabını sistemli bir çalışmayla sekiz ayda bitirdiğini belirtmiştir.

Ayfer Tunç, öykü ve romanlarında genellikle karanlık ve trajik konuları yazdığını, bu kitabın ise onların aksine mutlu, keyifli, eğlenceli olanı anlattığını, çok satmasının nedeninin ise yayımlanmasının, toplumun mutsuz olduğu ekonomik bir kriz dönemine denk gelmesine ve insanların yarınlarından pek umutlu olmadıkları böylesi kriz dönemlerinde mutlu oldukları sorumsuz çocukluk dönemlerine özlem duyduklarını, öyle olmasaydı kitabın sadece eskiye özlem duyan bir grup nostalji meraklısı tarafından okunacağını ve bu kadar çok satmayacağını söylemiştir. Kendi edebiyatında popülist olmaktan uzak durmaya çalışan biri olarak bu anı kitabının popüler olmasını da tehlikeli bulduğunu sözlerine eklemiştir.

Yazar, neden 1960'lar, 1980'ler değil de özellikle 1970'li yılları seçtiği sorusuna da, 70'li yılları, yokluk döneminden gelip tüketim toplumuna geçmeye başladığımız, toplumun sadece işçi, köylü ve burjuvazi olmak üzere üç temel sınıftan oluşan oldukça homojen olan yapısının, onlarca sınıfın ortaya çıktığı heterojen bir yapıya doğru evrilmeye başladığı, geleneksel değerlerle sanayinin getirdiği değerlerin çok iyi bağdaşmadığı bir dönem olduğu ve ayrıca ikinci yarısında terörün sokağı yavaş yavaş teslim almaya başladığı olağanüstü zamanlar olduğu için seçtiğini belirtmiştir. Tunç, tüketimin ve değişimin baş döndürücü bir hıza eriştiği 1980'lerin öyküsünün yazılamayacağını, 1990'ların ise hiç yazılamayacağını, yazılırsa ertesi gün demode olacağını da sözlerine eklemiş ve şu örneği vermiştir: "Motorola cep telefonu artık bir kuşağın tarihi olamaz, ancak Nordmende televizyon bir kuşağın tarihidir"^[6][7][8]

Kitabın içeriğini özetleyen ve arka kapakta yer alan kısa tanıtım yazıları şunlardır:^[9][10] İlk baskısının arka kapağında şöyle yazmaktadır:

"Saklambaç oynayan kaleye mum dikerdi. Gazoz kapağı biriktirilirdi. Dört ortalı harita metot defterleri, kırmızı mavi pelür kâğıtlarla kaplanırdı. Demirbank iyi günler diler, televizyonda Uzay Yolu, Kaçak, Tatlı Cadı oynardı. Mandolin kurslarına gidilir, bahçelerde pikaplar çalınır, Türk filmlerinde çocuklar "Size baba diyebilir miyim amca?" derlerdi. Orlon hırkalar ve jarse elbiseler giyilir, gümüş künye takılır, her yaş gününde fotoğrafçıda aile fotoğrafı çektirilirdi. Hatıra defterlerine "Kalbin kadar temiz defterinden..." diye başlanır, anket defterinde "ıssız ada" sorulurdu. "Evlenmeden olmaz"dı, telgraf çekilir, Adana'ya çık aradan denirdi, çamaşırlar santrifüjlü makinede yıkanır, evlere divan kurulur, sokakta yoğurtçular gezerdi. 70'ler "tutumluluk çağı"ydı, yanan iki lambadan birinin söndürüldüğü, kurşun kalemlerin bir arpa boyu kalana kadar kullanıldığı yıllar. Ayfer Tunç Bir Maniniz Yoksa Annemler Size Gelecek adlı bu kitabında cenazeden düğüne, okuldan pikniğe, telefondan faytona 70'li yıllarda nasıl yaşadığımızı anlatıyor. Naif yılları hayatımızın, biraz mağrur, biraz mahzun ve çokça mütevazı"

Sonraki baskılarında yazarın şu sözleri de arka kapağa eklenmişti:

"70´li Yıllarda Hayatımız... O yılları hatırladıkça bizim kuşak için anlamlı olan bir on yıldan, başka türlü anlamlar yüklenmiş başka bir on yıla geçtiğimizi, bu arada büyümüş olduğumuzu gördüm. Büyümüş olmak mıydı içimi burkan, yoksa o tuhaf masumiyet miydi, bilmiyorum... Ben çocukken büyükler konuşmalarına, "Bizim zamanımızda..." diye başlarlardı: "Gaz lambasında ders çalışırdık." Bu kitapta ben de, "Bizim zamanımızda..." diye söze başlıyorum. "Cep telefonu yoktu, şehirlerarasına telefon bağlatırdık." ... Kâğıdı oldum olası seven biri olarak gelecekte söze şöyle başlanmamasını dilerim: "Bizim zamanımızda kitap diye bir şey vardı, kâğıttan yapılıyordu...""

Ayfer Tunç 1970'li yılları 162 esprili başlık altında anlatmaktadır. Sadece bu başlıkların adı bile anı kitabının içeriği hakkında ayrıntılı bilgi vermektedir:

• Yazarın web sitesi 15 Ağustos 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.