İçeriğe atla

Bill Evans

Bill Evans
Bill Evans, 1961
Genel bilgiler
DoğumWilliam John Evans
16 Ağustos 1929(1929-08-16)
Plainfield, New Jersey, ABD
Ölüm15 Eylül 1980 (51 yaşında)
New York
TarzlarCaz, modal caz, üçüncü akım, cool jazz, post-bop
MesleklerMüzisyen
Besteci
Aranjör
ÇalgılarPiyano
Etkin yıllar1950'ler–1980[1]
Müzik şirketiRiverside Records, Verve Records, Fantasy Records
İlişkili hareketlerGeorge Russell, Miles Davis, Cannonball Adderley, Philly Joe Jones, Scott LaFaro, Paul Motian, Eddie Gómez, Marty Morell, Tony Bennett, Jim Hall, Stan Getz, Monica Zetterlund, Chet Baker

William John Evans (16 Ağustos 1929 - 15 Eylül 1980), çoğunlukla üçlü gruplarda çalan Amerikalı bir caz piyanisti ve bestecisiydi.[2] Kullanmış olduğu izlenimci armoni, geleneksel caz repertuvarının yaratıcı yorumu, blok akorlar, belirgin ritmik olarak bağımsız özelliği ve "nağmeli" melodik dizileriyle bugün de caz piyanistlerini etkilemeye devam ediyor.

1929 yılında New Jersey, Plainfield'de doğdu. Southeastern Louisiana Üniversitesi ve Mannes Müzik Okulu'nda klasik müzik eğitimi aldı ve burada kompozisyon alanında uzmanlaştı. 1955'te grup lideri ve müzik kuramcısı George Russell ile birlikte çalıştığı New York'a taşındı. 1958 yılında Miles Davis'in altılısına katıldı (The Miles Davis Sextet) ve 1959'da modal caza bulaşmış ve tüm zamanların en çok satan caz albümü Kind of Blue'yu kaydetmişlerdi.[3] Bu süre içerisinde de Chet albümü için Chet Baker ile çalıyordu.

1959'un sonlarında Miles Davis'in grubundan ayrıldı ve kariyerine grup lideri olarak, basçı Scott LaFaro ve davulcu Paul Motian ile kurdukları modern caz üçlüsü ile devam etti. 1961'de, New York Village Vanguard caz kulübüyle bir sözleşme yaptıktan on gün sonra, LaFaro bir trafik kazasında öldü. Aylarca süren bir inzivadan sonra basçı Chuck Israels'in de yer aldığı yeni bir üçlü ile ortaya çıktı.

1963'te alışılmadık derecede aşırı üst üste kayıt tekniğinin kullanıldığı solo bir albüm olan Conversations with Myself'i kaydetti. 1966'da, on bir yıl boyunca birlikte çalışacağı basçı Eddie Gómez ile tanıştı.

Evans'ın "Waltz for Debby" gibi bestelerinin çoğu, birçok sanatçı tarafından çalınan ve kaydedilen standartlar haline geldi. Evans, 31 Grammy adaylığı ve yedi ödülle onurlandırıldı ve Down Beat Jazz Hall of Fame'e kabul edildi.[4]

1970'lerin sonunda eroin alışkanlığını metadon yardımı ile bıraktı ve sadece kokain bağımlısı oldu. Hafta sonu bir gramla başlamıştı, ancak daha sonra günde birkaç gramla devam etti.[5] Kardeşi Harry'nin intiharı da 1979'dan sonraki duygusal durumunu etkilemiş olabilir. Evans'ın kronik hepatit tedavisini gönüllü olarak bıraktığı belgelenmiştir.[6]

15 Eylül 1980'de, Fort Lee'deki evinde mide ağrıları ile birkaç gündür yatakta olan Evans, öğleden sonra New York'taki Mount Sinai Hastanesi'nde öldü.[5] Ölüm nedeni; peptik ülser, siroz, bronşiyal zatürre ve tedavi edilmemiş hepatitin bir kombinasyonu olarak açıklandı.[7]

Diskografi

  • New Jazz Conceptions (Riverside, 1956), Teddy Kotick ve Paul Motian ile birlikte
  • Tenderly (Milestone, 1956–1957), Don Elliott ile birlikte
  • Everybody Digs Bill Evans (1958), Sam Jones ve Philly Joe Jones ile birlikte
  • Kind of Blue (1959), Miles Davis, Cannonball Adderley, John Coltrane, Wynton Kelly, Paul Chambers ve Jimmy Cobb ile birlikte
  • Portrait in Jazz (1959), Scott LaFaro ve Paul Motian ile birlikte
  • Explorations (1961), Scott LaFaro ve Paul Motian ile birlikte
  • Sunday at the Village Vanguard (1961), Scott La Faro ve Paul Motian ile birlikte (Canlı)
  • Waltz for Debby (1961), Scott La Faro ve Paul Motian ile birlikte
  • Undercurrent (United Artists, 1962), Jim Hall ile birlikte
  • How My Heart Sings (Riverside, 1962), Chuck Israels ve Paul Motian ile birlikte
  • Moon Beams (1962), Chuck Israels ve Paul Motian ile birlikte
  • Interplay (1962), Freddie Hubbard, Jim Hall, Percy Heath ve Philly Joe Jones ile birlikte
  • Empathy (Verve, 1962), Shelly Manne ve Monty Budwig ile birlikte
  • At Shelly’s Manne Hole (1962), Chuck Israels ve Larry Bunker ile birlikte
  • The Solo Sessions, Vol. 1 & 2 (Milestone, 1963)
  • Conversations With Myself (Verve, 1963) – Evans, çok kanallı kayıtların bir parçası olarak üç piyano ile kendine eşlik ediyor
  • Trio ’64 (1963), Gary Peacock ve Paul Motian ile birlikte
  • Intermodulation (1966), Jim Hall ile birlikte
  • At Town Hall (Verve, 1966), Chuck Israels ve Arnold Wise ile birlikte
  • A Simple Matter of Conviction (Verve, 1966), Eddie Gomez ve Shelly Manne ile birlikte
  • Bill Evans Trio with Symphony Orchestra (Verve, 1966) – aranjör Claus Ogerman
  • Further Conversations mit Myself (1967) – Evans, çok kanallı kayıtların bir parçası olarak iki piyano ile kendine eşlik ediyor
  • California Here I Come (Verve, 1967), Eddie Gomez ve Philly Joe Jones ile birlikte
  • Live at Art D’Lugoff’s Top of the Gate, Eddie Gomez ve Marty Morell ile birlikte
  • Bill Evans at the Montreux Jazz Festival (1968), Eddie Gomez ve Jack DeJohnette ile birlikte
  • Some Other Time: The Lost Session from the Black Forest (1968, ed. 2016)
  • Another Time: The Hilversum Concert (1968, ed. 2017)
  • Alone (Verve, 1968)
  • Evans in England: Live at Ronnie Scott’s (1969, ed. 2019)
  • What’s New (Verve, 1969), Eddie Gomez, Marty Morell ve Jeremy Steig ile birlikte
  • From Left to Right (1970), Sam Brown, Eddie Gomez ve Marty Morell ile birlikte
  • Living Time (Columbia, 1972), George Russell orkestrasıyla birlikte
  • The Tony Bennett/Bill Evans Album (Fantasy, 1975), Tony Bennett ile birlikte
  • Alone (Again) (Fantasy, 1975)
  • Tony Bennett & Bill Evans Together Again (1976), Tony Bennett ile birlikte
  • Quintessence (1976), Harold Land, Kenny Burrell, Ray Brown ve Philly Joe Jones ile birlikte
  • You Must Believe in Spring (Warner Brothers, 1977), Eddie Gomez ve Eliot Zigmund ile birlikte
  • New Conversations (1978) – Evans piyano ve elektrikli piyanoda çok kanallı kayıtlarla kendine eşlik ediyor
  • The Paris Concert I/II (Elektra, 1979), Marc Johnson ve Joe LaBarbera ile birlikte – Paris konserinin canlı kaydı
  • Turn Out the Stars (Warner Bros., 1980), Marc Johnson ve Joe LaBarbera ile birlikte – Evans Trio'nun New York Village Vanguard'daki son dört akşamının canlı kayıtları
  • Consecration I & II, The Brilliant (Timeless, 1980), Marc Johnson ve Joe LaBarbera ile birlikte – Evans Trio'nun San Francisco Keystone Korner'daki son dokuz akşamının canlı kayıtları
  • The Last Waltz (Milestone, 1980), Marc Johnson (b) ve Joe LaBarbera (dv) ile birlikte – Keystone Korner'daki sahnenin ikinci kısmı

Kaynakça

  1. ^ Ginell, Richard. "Bill Evans". AllMusic. 19 Nisan 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Nisan 2012. 
  2. ^ Cook, Richard & Morton, Brian (2008). The Penguin Guide to Jazz Recordings 9th edition. Penguin. ISBN 0-14-103401-7. 
  3. ^ Light, Alan (2 Kasım 2006). "The All-TIME 100 Albums". Time Magazine. 18 Ağustos 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ağustos 2008. 
  4. ^ "1981 Down Beat Critics Poll". Down Beat. 31 Ağustos 1983. 5 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Kasım 2012. 
  5. ^ a b Verchomin, Laurie (2010). The Big Love, Life and Death with Bill Evans. ISBN 978-1-4565-6309-7. 
  6. ^ Pat Evans (2011). The two brothers as I knew them (PDF). 29 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 7 Şubat 2020. 
  7. ^ Pettinger, Peter (2002) [1999]. Bill Evans: How My Heart Sings (Yeni bas.). Yale University Press. ISBN 0-300-09727-1. 

Literatür

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Miles Davis</span> Amerikalı caz müzisyeni (1926 – 1991)

Miles Dewey Davis III, Amerikalı caz trompetçisi, şef ve bestecidir.

<span class="mw-page-title-main">Chick Corea</span> Amerikalı besteci ve caz müzisyeni (1941 – 2021)

Armando Anthony " Chick " Corea Amerikalı bir caz bestecisi, klavyeci, grup lideri ve ara sıra perküsyonistti. Besteleri "Spain", "500 Miles High", "La Fiesta", "Armando's Rhumba" ve "Windows", geniş çapta caz standartları olarak kabul edilir. 1960'ların sonunda Miles Davis'in grubunun bir üyesi olarak caz füzyonunun doğuşuna katıldı. 1970'lerde Return to Forever grubunu kurdu. Herbie Hancock, McCoy Tyner, Keith Jarrett ve Bill Evans ile birlikte, John Coltrane sonrası dönemin önde gelen caz piyanistlerinden biri olarak kabul edilir.

<span class="mw-page-title-main">Django Reinhardt</span>

Django Reinhardt veya, Belçikalı Çingene caz gitaristi.

<span class="mw-page-title-main">Oscar Peterson</span>

Oscar Emmanuel Peterson, Kanadalı piyanist, caz ustası, besteci.

Akbank Caz Festivali, ilki 1991 yılında İstanbul’da düzenlenen ve yıllar içinde Türkiye’nin farklı şehirlerinde de konserlere ev sahipliği yapan caz festivali.

<span class="mw-page-title-main">Kerem Görsev</span> Türk piyanist

Kerem Görsev, Türk caz sanatçısı, piyanist ve besteci.

<span class="mw-page-title-main">Tony Bennett</span> Amerikalı şarkıcı (1926 – 2023)

Tony Bennett ya da Anthony Dominick Benedetto, Amerikalı popüler müzik, klasik pop ve caz şarkıcısı.

<span class="mw-page-title-main">Dave Brubeck</span> Amerikalı besteci ve caz sanatçısı (1920 – 2012)

David Warren "Dave" Brubeck,, Amerikalı caz piyanisti, bestecisi ve çağdaş jazz tarihinin en başarılı dörtlüsünün kurucusuydu. In Your Own Sweet Way, The Duke gibi bestelerinin çoğu klasik olarak kabul edilir.

<span class="mw-page-title-main">John Scofield</span> Amerikalı besteci ve caz müzisyeni

John Scofield ya da takma adıyla Sco, Miles Davis, Joe Henderson, Charles Mingus, Joey Defrancesco, Herbie Hancock, Pat Metheny, Bill Frisell, Pat Martino, Mavis Staples, Phil Lesh, Billy Cobham, Medeski Martin & Wood, George Duke, Jaco Pastorius, John Mayer gibi sanatçılarla çalışmış caz gitaristi ve besteci. Berklee College of Music'da eğitim gören ve bebop türü içinde yer alan Scofield, jazz fusion, funk, blues, soul gibi modern Amerikan müziğinin diğer formlarında da çalışmalar yapar.

<span class="mw-page-title-main">Julia Hülsmann</span> Alman caz piyanist ve besteci

Julia Hülsmann, Alman caz piyanisti. Besteleri genellikle edebi eserlere, özellikle liriğe dayanır. Yazar ve müzik eleştirmeni Robert Fischer, kendisinin en ayırt edici özelliğini „Farklı şarkıcılarla E.E. Cummings ve Emily Dickinson şiirlerini sadece vurgulamaz, onlara müzikal bir hayat katar.“ diye tanımlamıştır.

Coleman Randolph Hawkins, Amerikalı saksofoncudur. "Hawk" ve "bean" adlarıyla da anılır.

"It Don't Mean a Thing (If It Ain't Got That Swing)", Duke Ellington tarafından 1931'de bestelenen ve sözleri Irving Mills tarafından yazılan şarkı. Bir caz standardı kabul edilen şarkıyı caz tarihçisi Gunther Schuller, "artık efsanevi" ve "ileriyi gören bir parça ve başlık" şeklinde karakterize etti.

Joseph Rudolph "Philly Joe" Jones ,"Harika Philly" takma adıyla bilinen Miles Davis Quintet (grup)'nun davulcusu olarak bilinen, Philadelphia doğumlu Amerikalı caz bateristi ve müzisyenidir. Müzisyen Philly Joe Jones müzikal kariyerinde: Miles Davis, Bill Evans ve besteci Tadd Dameron ile beraber çalışmalar yaptı. 30 Ağustos 1985'te 62 yaşında öldü.

60. Grammy Ödülleri töreni 28 Ocak 2018'de New York şehrindeki Madison Square Garden'da gerçekleştirildi. Törenin sunuculuğunu James Corden üstlenmiştir. Son iki yılda sunucu olduğu ikinci törendir.

<span class="mw-page-title-main">Flora Purim</span> Şarkıcı

Flora Purim, özellikle füzyon caz çalışmaları ile bilinen Brezilyalı kadın şarkıcıdır. Chick Corea ve Stanley Clarke ile Return to Forever grubunda yer alması ile tanındı. Dizzy Gillespie, Gil Evans, Opa, Stan Getz, George Duke, Mickey Hart’ın Grateful Dead, Santana, Jaco Pastorius ve eşi Airto Moreira ile pek çok kayıt yaptı ve konser verdi.

<span class="mw-page-title-main">Airto Moreira</span>

Airto Guimorvan Moreira Brezilyalı davulcu ve perküsyoncu. Caz şarkıcısı Flora Purim'in eşi yine caz şarkıcısı olan Diana Morena'nın babası. 1960'larda Brezilyalı grup Quarteto Novo'da dikkat çekti, Amerika'da Miles Davis ve Return to Forever ile füzyon caz çalıştı.

1963 Grammy Ödülleri, 15 Mayıs 1963'te Chicago, Los Angeles ve New York'ta düzenlendi. Tony Bennett ve Igor Stravinsky 3 ödül kazandı.

<span class="mw-page-title-main">Roy Haynes</span> Amerikalı caz müzisyeni

Roy Owen Haynes, Amerikalı bir caz davulcusudur. Caz müziğinin en çok kaydı yapılan davulcularından biridir. 75 yılı aşkın kariyerinde swing, bebop, caz füzyonu, avangart caz tarzlarında müzik yapan Haynes, modern caz davulculuğunun babası olarak kabul edilmektedir. 1950'lerde kendisine verilen "Snap Crackle" takma adıyla da bilinmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Joe Henderson</span> Amerikalı caz müzisyeni (1937 – 2001)

Joe Henderson Amerikalı bir caz saksafon sanatçısıydı. Kırk yılı aşan kariyerinde Henderson, zamanının önde gelen Amerikalı müzisyenlerin birçoğuyla çaldı ve Blue Note, Milestone ve Verve dahil olmak üzere birçok önemli plak şirketi ile kayıt yaptı.

<span class="mw-page-title-main">Les McCann</span> Amerikalı müzisyen

Leslie Coleman McCann, Amerikalı caz piyanisti ve vokalisti. Soul caz alanındaki yenilikleri ve 1969'da " Compared to What " adlı protesto şarkısıyla tanınır. Müziği hip hop'ta geniş çapta örnek alınmıştır.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.