Bhakti yoga
Bhakti yoga (diğer adıyla Bhakti marga), herhangi bir kişisel tanrıya karşı sevgi dolu adanmaya odaklanan Hinduizm içindeki ruhsal bir yol veya ruhsal uygulamadır.[1][2] Hinduizmde Mokşa'ya giden birkaç yoldan biridir, diğer yollar Cnana yoga, Karma yoga ve Kriya yogadır.
Bu öğretinin kökenleri çok eskiye dayanır. Shvetaşvatara Upanishad'da Bhakti herhangi bir çaba için katılım, adanma ve sevgi anlamında kullanılır.[3][4] Kurtuluş için üç ruhani yoldan biri olan Bhakti yoga, Bhagavad Gita'da derinlemesine ele alınır.[5][6][7]
Kişisel tanrı adanan kişiye göre değişir.[8][9] Ganeşa, Krişna, Radha, Rama, Sita, Vişnu, Şiva, Shakti, Lakşmi, Sarasvati, Parvati, Durga ve Surya veya başka tanrı veya tanrıçalara adanılabilir.
Bu tanrıları içeren Bhakti margası, Bhakti hareketi ile birlikte, yaklaşık 1. binyılın ortalarından başlayarak Güney Hindistan'daki Tamil Nadu bölgesinden yayıldı. Hareketin önderliğini Şaiva Nayanarlar[10] ve Vaişnava Alvarlar yaptı. Fikirleri ve uygulamaları, MS 12. ve 18. yüzyılları arasında Hindistan'da bhakti şiirine ve adanma akımına ilham verdi.[10][11] Bhakti marga, Vişnuculuk, Şivacılık ve Şakticilik'deki dini uygulamanın bir parçasıdır.[12][13][14]
Felsefe
Sanskritçe bhakti kelimesi, "bölmek, paylaşmak, katılmak, ait olmak" anlamına gelen bhac kökünden türemiştir.[2][15][16] Kelime aynı zamanda "bağlılık, adanma, sevgi, hürmet, inanç veya sevgi, ibadet, takva, dindarlık veya kurtuluş aracı" anlamına da gelir.[17]
Yoga kelime olarak "birlik, bağlanmak" anlamına gelir ve bu bağlamda "kurtuluş, özgürleşme" için bir yöntem veya uygulamayı ifade eder.[12] Burada atıfta bulunulan yoga, kişinin Atman'ının (gerçek benliğin) Yüce Brahman (gerçek hakikat) kavramı ile "bir araya gelmesi, birleşmesi"dir.[12][18][19]
Samrat Kumar'a göre, bhakti yoga bir Hint "ilahi aşk mistisizmi" geleneğidir; "sonsuz bireyin, İlahi olan (evrensel Varlık) ve tüm yaratılanlarla birliği ve uyumu samimi şekilde kavrayışı ve kesintisiz bir haz durumu anlamında" ruhani bir yoldur.[20] Yoga Journal'a göre, yoga uzmanı David Frawley kitabında bhakti yoganın "kişinin zihnini, duygularını ve duyularını İlahi olana odaklamaktan ibaret olduğunu" anlatır.[21]
Bhagavad Gita
Bhakti yoga, Bhagavad Gita'da öğretilen üç yogadan biridir.[12] Bhakti yoga, Peter Bishop'a göre, bir zahidin maneviyat yolu olarak kişisel bir tanrıya olan sevgi dolu adanmasıdır.[22] Diğer iki yol; bireyin bilgiye ve ruhsal uygulama olarak içe dönük öz-kavrayışa ulaşmaya çalıştığı bilgelik yolu jnana yoga ve bireyin doğru olanı yapmak için ne ödül ne de sonuç beklemediği erdemli eylem (karma) yolu karma yogadır (veya nishkama karma).[12][21] Daha sonra Hinduizm içindeki yeni hareketler, dördüncü manevi yol olarak raja yogayı ekledi; ancak diğer üçünden farklı olarak raja yoga evrensel olarak kabul görmüş değildir.[23][24]
Bhagavata Purana
Bhagavata Purana, Vaişnavizm geleneklerinde popüler ve etkili bir metindir ve İşvara pranidhana'yı (kişisel bir tanrıya adanmayı) anlatır.[25] Sanskrit dilinde metin, özellikle "Narayana, Krişna" açısından, bilhassa Vişnu'nun enkarnasyonlarına çeşitli bhakti türleri sunar. Edwin Bryant ve diğer akademisyenlere göre,[26] bu metinde öğretilen Bhakti yoga, Patancali'nin Yoga Sutraları ve Bhagavad Gita'dan esinlenmiştir ve "bireysel benliğin nihai hakikatlerine ve kişisel bir tanrı ile olan sevgi dolu ilişkisine odaklanır".[24][27] Bryant, Bhagavata Purana'daki tasvirin soyut terimlerle değil, Bhakti yoganın amacı olan "kalbi ve zihni yakalayan büyüleyici ve keyifli hikayeler" aracılığıyla yapıldığını söyler.[24]
Gelenekler
Hinduizm, Bhagavad Gita'nın 7. bölümü gibi kutsal metinlerde, Bhakti yoga yapanları dört gruba ayırır.[28][29][30] Birinci grup, anksiyete ya da hayat şartları tarafından zorlandıkları ya da stres altında oldukları için uygular ve Bhakti yogayı bir rahatlama aracı olarak görür. İkinci grup, meraktan ve entelektüel açıdan tanrı hakkında bilgi edinmek için Bhakti yoga uygular. Üçüncü grup, Bhakti yoga aracılığıyla bu veya öbür dünyada ödüller arar. Dördüncüler, saf sevgi tarafından yönlendirilen, sevgi aracılığıyla birlik deneyiminin ötesinde hiçbir şeyi bilmeyen ve aramayan tanrı sevenlerdir.[28][29]
Bu Hindu metinlerine göre, en yüksek manevi seviye dördüncü gruptur, yani sevgi bilgileri sayesinde adanmış olanlar.[30][31] Bhagavad Gita dört Bhakti yogi türünün hepsinin asil olduğunu belirtir; çünkü Bhakti yoga arayışları er ya da geç maneviyat yolundaki yolculuğu başlatır, kişiyi olumsuzluktan ve kötü karmadan uzak tutar, Bhakti yoganın hedefine doğru manevi dönüşüme yol açar: "Tanrıyı kendi içindeki öz olarak ve gerçek benliğini her zaman tanrı ile bilmek".[29][30][31]
Başlıca akımlar arasında tanrı Şiva'ya tapan Şivait; tanrı Vişnu'ya (veya Krişna ve Rama gibi avatarlarına) tapan Vişnuit; ve tanrıça Şakti'ye (veya onun Durga, Kali, Lakşmi ve Parvati gibi avatarlarına) tapan Şakti geleneğidir. Bu tanrıların hepsi Hinduizmde Brahman olarak adlandırılan aynı metafizik gerçekliğin tezahürleri veya halleri olarak kabul edilir.[2][32]
Ayrıca bakınız
- Hinduizm
- Bhagavad Gita
- Bhagavata Purana
- Krişna
- Şiva
- Durga
- Sri Anandamayi Ma
- Srila Prabhupada
- Gaudiya Vaişnava
- Japamala
Kaynakça
- ^ Karen Pechelis (2014), The Embodiment of Bhakti, Oxford University Press, ISBN 978-0195351903, pages 19-24
- ^ a b c Cutler, Norman (1987). Songs of Experience. Indiana University Press. pp. 1–2. ISBN 978-0-253-35334-4.
- ^ Paul Deussen, Sixty Upanishads of the Veda, Volume 1, Motilal Banarsidass, ISBN 978-8120814684, page 326
- ^ Max Muller, Shvetashvatara Upanishad, The Upanishads, Part II, Oxford University Press, page 267
- ^ John Lochtefeld (2014), The Illustrated Encyclopedia of Hinduism, Rosen Publishing New York, ISBN 978-0823922871, pages 98-100, also see articles on bhaktimārga and jnanamārga
- ^ Klostermaier, Klaus (1989). A survey of Hinduism. SUNY Press. pp. 210–212. ISBN 978-0-88706-807-2.
- ^ Karen Pechelis (2014), The Embodiment of Bhakti, Oxford University Press, ISBN 978-0195351903, pages 14-15, 37-38
- ^ Bhakti, Encyclopedia Britannica (2009)
- ^ Karen Pechelis (2011), Bhakti Traditions, in The Continuum Companion to Hindu Studies (Editors: Jessica Frazier, Gavin Flood), Bloomsbury, ISBN 978-0826499660, pages 107-121
- ^ a b Embree, Ainslie Thomas; Stephen N. Hay; William Theodore De Bary (1988). Sources of Indian Tradition. Columbia University Press. p. 342. ISBN 978-0-231-06651-8.
- ^ Flood, Gavin (1996). An Introduction to Hinduism. Cambridge University Press. pp. 131. ISBN 978-0-521-43878-0.
- ^ a b c d e Rinehart, Robin. Contemporary Hinduism: ritual, culture, and practice. ABC-CLIO. pp. 45, 51. ISBN 978-1-57607-905-8.
- ^ Michael C. Brannigan (2010). Striking a Balance: A Primer in Traditional Asian Values. Rowman & Littlefield. pp. 18–22. ISBN 978-0-7391-3846-5.
- ^ Samrat S Kumar (2010). Bhakti - The Yoga of Love: Trans-Rational Approaches to Peace Studies. LIT Verlag Münster. pp. 35–37 with footnotes. ISBN 978-3-643-50130-1.
- ^ Pechilis Prentiss, Karen (1999). The Embodiment of Bhakti. US: Oxford University Press. p. 24. ISBN 978-0-19-512813-0.
- ^ Werner, Karel (1993). Love Divine: studies in bhakti and devotional mysticism. Routledge. p. 168. ISBN 978-0-7007-0235-0.
- ^ See Monier-Williams, Sanskrit Dictionary, 1899.
- ^ Prabhupada, His Divine Grace A.C. Bhaktivedanta Swami. "Bhagavad Gita Chapter 14 Verse 27". vedabase.io. Retrieved 25 July 2020.
- ^ Prabhupada, His Divine Grace A.C. Bhaktivedanta Swami. "Bhagavad Gita Chapter 18 Verse 54". vedabase.io. Retrieved 25 July 2020.
- ^ Samrat S Kumar (2010). Bhakti - The Yoga of Love: Trans-Rational Approaches to Peace Studies. LIT Verlag Münster. pp. 12–13. ISBN 978-3-643-50130-1.
- ^ a b "What Is Bhakti Yoga". Retrieved 17 September 2018.
- ^ Gordon S. Wakefield (1983). The Westminster Dictionary of Christian Spirituality. WJK Press. pp. 46–47. ISBN 978-0-664-22170-6.
- ^ Roderick Hindery (1978). Comparative Ethics in Hindu and Buddhist Traditions. Motilal Banarsidass. pp. 26–27. ISBN 978-81-208-0866-9.
- ^ a b c George D. Chryssides (2012). Historical Dictionary of New Religious Movements. Rowman & Littlefield. p. 285. ISBN 978-0-8108-6194-7.
- ^ Edwin F. Bryant (2017). Bhakti Yoga: Tales and Teachings from the Bhagavata Purana. Farrar, Straus and Giroux. pp. 1–7. ISBN 978-0-374-71439-0.
- ^ Lloyd Pflueger (2008). Knut A. Jacobsen (ed.). Theory and Practice of Yoga : 'Essays in Honour of Gerald James Larson. Motilal Banarsidass. pp. 36–44. ISBN 978-81-208-3232-9.
- ^ Gregor Maehle (2011). Ashtanga Yoga: Practice and Philosophy. New World Library. pp. 160–163. ISBN 978-1-57731-986-3.
- ^ a b John A. Grimes (1996). A Concise Dictionary of Indian Philosophy: Sanskrit Terms Defined in English. State University of New York Press. p. 84. ISBN 978-0-7914-3067-5.
- ^ a b c Varghese Malpan (1992). A Comparative Study of the Bhagavad-gītā and the Spiritual Exercises of Saint Ignatius of Loyola on the Process of Spiritual Liberation. GBP. pp. 147–152. ISBN 978-88-7652-648-0.
- ^ a b c Jack Hawley (2011). The Bhagavad Gita: A Walkthrough for Westerners. New World Library. pp. 71–73. ISBN 978-1-60868-057-3.
- ^ a b Winthrop Sargeant (2009). Christopher Key Chapple (ed.). The Bhagavad Gita: Twenty-fifth–Anniversary Edition. State University of New York Press. pp. 332–347. ISBN 978-1-4384-2842-0.
- ^ Stephen Phillips (2009). Yoga, Karma, and Rebirth: A Brief History and Philosophy. Columbia University Press. pp. 148–156. ISBN 978-0-231-14484-1.
