Bertrand de Blanchefort
| Bertrand de Blanchefort | |
|---|---|
 | |
| 6. Tapınak Şövalyeleri büyük üstadı | |
| Görev süresi 1157-1169 | |
| Yerine geldiği | André de Montbard |
| Yerine gelen | Philippe de Milly |
| Kişisel bilgiler | |
| Doğum | y. 1109 |
| Ölüm | 13 Ocak 1169 |
| Milliyeti | Fransız |
| Askerî hizmeti | |
| Bağlılığı |  Tapınak Şövalyeleri |
| Çatışma/savaşları | Hula Gölü Muharebesi |
Bertrand de Blanchefort (veya Blanquefort), (y. 1109 - 13 Ocak 1169), 1156'dan 1169'daki ölümüne kadar Tapınak Şövalyeleri'nin altıncı Büyük Üstadıdır. Tarikatın büyük bir reformcusu olarak tanınır.
Kişisel hayatı
Kesin bir tarih kaydedilmese de 1109 civarında doğmuştur. Reims'teki lanı, ölümünü 2 Ocak 1169 olarak vermektedir. Guyenne'li Lord Godfrey de Blanchefort'un en küçüğüdür. Genç yaştan itibaren dövüş eğitimi almış, ancak Büyük Üstat olarak görev yaptığı süre boyunca reform ve müzakereye daha fazla önem vermiştir. Bu, Tapınakçıların vahşi değil koruyucu imajını güçlendirmeye yardımcı olmuştur.
Askeri kayıtları
Büyük Üstad olarak ilk eylemi III. Baudouin ile Nûreddin Mahmud Zengî'ye karşı birlikte savaşmak olmuştur. Ancak 1157'de Kral III. Baudouin'in Banyas'ta yenilmesi üzerine esir düşmüştür. Yenilgi, savaş bittikten sonra Frenk askerlerini uzaklaştıran Blanchefort'a pusu kurulmasına izin vermiştir. Bizans imparatoru I. Manuil Nureddin ile barış yaptığında serbest bırakılmadan önce Halep'te üç yıl esaret altında tutulmuştur.
Bertrand, 1163 yılında Mısır'a yapılan sefer sırasında Kral I. Amalrik'e eşlik etmiştir. Hristiyanların yararlanabileceği hatırı sayılır sayıda insan olmasına rağmen sefer başarısızlıkla sonuçlanmıştır. Ağır kayıplar neredeyse kesin olduğu için Bertrand 1168'deki ikinci sefere katılmayı reddetmiştir. Yerine Philippe de Milly geçmiştir.
Reform
Blanchefort, Tapınakçıların kilisede yükselen yıldızlarına uygun "Tanrı'nın Lütfuyla Üstat" unvanını kullanması için Papa'ya dilekçe vermiş ve Roma bu talebi memnuniyetle kabul etmiştir. Ancak iç reformları daha önemliydi. Tarikat içinde yapıyı kuran "Retraits"i yazmıştır. Bu, şövalyelerin daha net rolleri ve protokolleri olduğu anlamına geliyordu. Ayrıca tarikatın liderleri arasında da kontroller kurmuş ve bu da gelecekteki Büyük Üstatların şövalyelerin desteği olmadan Tapınakçıların yönüne karar vermesini engellemiştir. Tarikat içinde müzakere rolleri yaratmaya yönelik çalışması da dikkate değerdir. Tapınakçılar, Mısır'a yapılan başarısız seferin ardından barış anlaşmasının hazırlanmasına yardımcı olmuşlardır.
Popüler kültürde
1960'lı yıllardan itibaren hatalı bir şekilde Bertrand de Blanchefort'un Rennes-le-Château yakınında yaşayan aynı isimli bir aileyle akraba olduğu iddia edilmiştir.[1] Bu hatalı iddia ilk kez 1984 yılında Fransa'da çürütülmüştür.[2]
Kaynakça
- ^ Gérard de Sède, L’Or de Rennes, later published as Le Trèsor Maudit de Rennes-le-Château (1967); Henry Lincoln, Michael Baigent, Richard Leigh, The Holy Blood and the Holy Grail (1982).
- ^ Bordes, Richard (1984). Les Mérovingiens à Rennes-le-Château, mythes ou réalités. Réponse à Messieurs Plantard, Lincoln, Vazart et Cie. Le Casteillas: Editions Philippe Schrauben.
