İçeriğe atla

Belial

Belial ve takipçilerinden bazılarını tasvir eden bir ahşap oyması, 1473

Belial (İbranice: בְּלִיַעַל; bĕli-yaal), İbrani Kutsal Kitabı'nda bahsi geçen, daha sonra ise Musevi ve Hristiyan metinlerinde şeytan ile bağdaşlaştırılan bir terimdir.[1][2]

Etimoloji

Belial, "kötü ya da değersiz şeyleri karakterize etmek için kullanılan" İbranice bir kelimedir. Kelimenin etimolojik olarak genellikle beli- (בְּלִי; "olmamak") ve ya'al (יָעַל "değerinde") kelimelerinin birleşiminden türediği düşünülür.[3]

Dini metinlerde Belial

İbrani Kutsal Kitabı

Kelime, Masoretik Metin'de yirmi yedi kez geçmektedir.[4]

İbranice metinlerde ifade genellikle, "Belial'ın oğulları" olarak geçer. "Oğulları" ile biten ifadeler bir Sami deyimdir.[5] Bu 27 bahisten, "Belial'in oğulları" (בְּנֵֽי־בְלִיַּעַל beni beliyaal) deyimi, değersiz insanları belirtmek için 15 kez kullanılmıştır. Bu deyim genellikle putperestler, zinacılar ve İbrani Tanrısı'na baş kaldıranlar için kullanılmıştır. Metnin diğer dillere çevirisinde Belial yerine "değersiz insanlar" veya "aşağılık kişiler" gibi ifadeler kullanılmıştır

Ölü Deniz Yazmaları

Belial kelimesi, İkinci Tapınak döneminde Musevi metinlerinde sık görülen bir konsepttir.[3] 1948'de Kumran’da bulunmuş Ölü Deniz Yazmaları'nda da Belial'e yapılan çok sayıda atıfta bulunmaktadır.

Ölü Deniz Yazmaları'nın Işığın Oğulları, Karanlığın Oğullarına Karşı[6] parçasına göre Belial, "Karanlığın Oğulları'nın" lideridir. Topluluğun Kuralları kısmında ise Tanrı'nın, “... Belial'i kalbimde tutmayacağım” demesi yer almaktadır. Ölü Deniz Yazmaları'nda Belial, Tanrı ile daha fazla tezatlık oluşturur. Metin Tanrıyı, Işık Meleği olarak tanımlarken, Karanlığın Meleği unvanı Belial'a atfedilir.

Hristiyanlık

Yeni Ahit'te kelime bir kez, Havari Pavlus'un bir sorusunda geçmektedir.

Rabbinik Yahudilik

Talmud ve rabbinik metinler genellikle, Belial'ı kötülüğün alegorik bir kişileştirmesi olduğunu düşünür ve doğaüstü olmayan bir görüşü takip eder. Tevrat'ta geçen "Belial'in oğulları" tabiri ise hala aynı anlamı ifade etmektedir.[7]

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  1. ^ See the reference to "Beliar" in The Ascension of Isaiah, at EarlyChristianWritings.com 7 Kasım 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., specifically at 1:8-9, 2:4, 3:11-13, 4:2, 4:14-18, 5:1, 5:15.
  2. ^ Michael H. Floyd (2000). Minor Prophets: Volume 2, p 46. Nahum The eater of daughters. "In late biblical times beliya'al came to designate a mythic personification of evil, and Belial thus became the name of a satanic figure... Two considerations militate against this sort of reading, one historical and the other grammatical. First, the mythic personification of Belial appears to have been a rather late development, and there is no good reason to suppose that beliya'al had assumed this meaning by the time Nahum was composed. There is no evidence of a satanic figure named Belial in biblical or extrabiblical literature from earlier than the third century BCE (T. J. Lewis, "Belial," ABD 1 :655-56), and most scholars would date the final edition of .."
  3. ^ a b Metzger & Coogan (1993) Oxford Companion to the Bible, p 77.
  4. ^ The Epistles to the Corinthians [Gr. text] with notes and ... - Page 131 Arthur Penrhyn Stanley - 1855 "The fullest description of a man of Belial in the Old Testament is in Proverbs, vi. 12 – 15. : " A naughty person (' Adam Belial'), a wicked man, walketh with a froward mouth. [13] He winketh with his eyes, he speaketh with his feet, he teacheth with ..."
  5. ^ Commentary on the New Testament use of the Old Testament Gregory K. Beale, D. A. Carson - 2007 "... "But as for you, come here, you sons of lawlessness Are you not children of destruction, a lawless seed?" Both phrases involve a Semitic idiom in which a generic personal noun ("son," "man," "master," etc.) followed by an adjectival genitive ..."
  6. ^ 1QM, Col. XIII (=4Q495 2), 10-12
  7. ^ The censor, the editor, and the text: the Catholic Church and the ... - Page 218 Amnon Raz-Krakotzkin - 2007 "Yosef Hacohen does not mention the issue of the printers but writes that the event happened as a result of informants who were "people, sons of Belial from our midst." See the summary in Heller, Printing of the Talmud, 156-63. 49."

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Şeytan</span> birçok din ve mitolojide yer alan ruhani varlık

Şeytan, Tanrı'ya veya dünyaya karşı duran kötü bir varlıktır. Yahudilik, Hristiyanlık ve İslam'da dünyadaki kötülüklerin baş faili olarak kabul edilir. Diğer dinlerde ve kültürlerde, Şeytan mutlak kötülük fikrini taşıyan bir varlık olabilir.

<span class="mw-page-title-main">Lilit</span> Yahudilik ve Hristiyanlığın apokrif inançlarında Âdemin ilk eşi

Lilit ; Yahudi mitolojisinde cin. Lilitler Talmud'da yalnızca sukkubi iken, sonraki efsaneler adı benzersiz bir karaktere uygular. Hakkında Tanah'taki Yeşaya 34:14'te söz edilir. Önce bir Mezopotamyalı cin, Orta Çağ'da Sirach Alfabesi'nin (Midraş) etkisi altında "Adem'in ilk karısı" oldu. Modern medyada genellikle Lucifer'in karısı olarak tasvir edilir.

<span class="mw-page-title-main">Kutsal Ruh</span>

Kutsal Ruh, Yahudilikte Tanrı'nın evren veya yaratıkları üzerindeki ilahi gücü, kalitesi ve etkisine atıfta bulunur. İznik Hristiyanlığı'nda Kutsal Ruh, Üçlü Birliğin üçüncü kişisidir. İslam'da Kutsal Ruh, ilahi eylemin veya iletişimin bir aracısı olarak hareket eder.

Baal veya Baʽal, antik çağda Levant'ta konuşulan Kuzeybatı Sami dillerinde önceleri insanlar arasında kullanılan 'sahip', 'efendi' anlamına gelen bir unvan ve şeref ifadesiydi. Ünvan akademisyenlere göre önce güneş kültleri ve çeşitli koruyucu tanrılarla ilişkilendirilir; ancak yazıtlar, Ba'al adının özellikle fırtına ve bereket tanrısı Hadad ve onun yerel tezahürleriyle ilişkilendirildiğini gösterdi.

<span class="mw-page-title-main">Dan (Beni İsrail)</span> Yakupun beşinci ve cariyesi Bilanın ilk oğlu, Dan kabilesinin kurucusu

Tekvin'e göre Dan, Yakup'un beşinci ve cariyesi Bila'nın ilk oğludur; Dan kabilesinin kurucusudur.

Samuel kitapları, Yeşu, Hakimler ve Krallar kitaplarıyla birlikte Nevi'im'in İlk Peygamberler bölümünü oluşturur. Peygamberler aracılığıyla Tevrat'ı doğrulayıp onun açıklamasını yapar.

<span class="mw-page-title-main">Yeremya Kitabı</span> İbrani Kutsal Kitabının (Eski Ahit) bir parçası olan Büyük Peygamberlerin ikinci bölümü

Yeremya Kitabı, Eski Ahit'te Son Peygamberler kısmının ikinci kitabı olup, Yeşaya kitabından sonra ve Hezekiel ile On İki Küçük Peygamber kitaplarından önce gelir. Görümleri aktarıldığı için kitap adını, MÖ 7. yüzyılın sonları ve MÖ 6. yüzyılın başlarında Kudüs'te, Yehuda Krallığı Babillilere yenik düştüğü zamanki kral Yoşiya zamanında yaşamış peygamber Yeremya'dan alır. Kitap, karmaşık ve şiirsel olarak İbranice yazılmıştır.

Yoel kitabı, Eski Ahit'in bir parçasıdır. Küçük peygamberler ya da kısaca Onikiler olarak bilinen on iki kehanet kitabından biridir. "Küçük" denmesinin sebebi, öneminin az olması değil, metnin kısalığıdır.

Habakkuk kitabı, Tanah'taki Oniki küçük peygamber kitaplarının sekizincisidir. Peygamber Habakkuk ile bağdaştırılır ve muhtemelen MÖ 7.yy'ın sonlarında yazılmıştır. İçinde üç konu barındıran kitabın ilk iki konusu Ölü Deniz parşömenlerinde de bulunmuştur.

Eyüp kitabı, Tanah'taki Ketuvim'de bulunan kitaplardan biridir. Bu kitap, Eyüp'ün Şeytan'ın elinde yargılanışını, arkadaşlarıyla acılarının kökenini ve doğasını tartışmasını, Tanrı için mücadele edişini ve Tanrı'nın ona verdiği cevabı kapsayan hikâyeleri içerir. Düzyazı çerçevesinde yazılmış didaktik bir şiirdir. Eyüp kitabı, "Dürüstler neden acı çeker?" sorusuna odaklanmaktadır.

Süleyman'ın Ezgiler Ezgisi ya da sıkça bilinen adıyla Ezgiler Ezgisi, Süleyman'ın Ezgisi veya Neşideler Neşidesi, Tanah'ın son bölümünü oluşturan Ketuvim'deki Beş megila kitaplarından biridir. Latincedeki Vulgat versiyonunda Canticum Canticorum ya da kısaca Canticles olarak bilinir. Yunanca Septuagint'te ise Āisma āismatōn ya da kısaca Āisma denir.

Korban veya Yahudilikte kurban, Tanah'ta anlatıldığı üzere Antik İsrail'de gerek hayvan gerekse diğer nesnelerin sunumuyla ilgili ibadetlere denir. Sunular, zevah denen hayvan sunuları, barış sunuları ve olah denen yakımlık sunular olmak üzere kategorilere ayrılır. İbranicede korban ismi, Tanah'ta tanımlanan ve emredilen çeşitli kurban usullerine verilen genel isimdir.

Kutsal İbranice veya klasik İbranice, İbranicenin arkaik bir formu olup, Akdeniz ile Şeria Nehri arasında kalan Kenan toprakları denen bölgede Semitik Kenan dillerinden biriydi. Ahit İbranicesi MÖ yaklaşık 10. yüzyıldan, İkinci Tapınak döneminin sonu olan MS 70 yılına kadar kullanılmıştır. Ahit İbranicesi en nihayetinde gelişip Mişna İbranicesine dönüştü ve bu dil MS 2. yüzyıla kadar devam etti. Tanah, sessiz harf iskeletinin ve Orta Çağ'da kullanılmaya başlanan sesli harf sisteminin geçirdiği evrelerin belgesel kanıtıdır. Ayrıca, kuzeydeki İsrail Krallığı ile güneydeki Yehuda Krallığı'ndaki lehçe farklılıkları da göze çarpmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Beelzebub</span>

Beelzebub veya Baalzevul,, eskiden Antik Filistinliler tarafından Ekron şehrinde tapınılmış, daha sonraları ise bazı İbrahimî dinlerde önemli bir iblisi figür olarak tasvir edilmiş bir tanrıdır. Beelzebub özellikle Antik Kenan'da tapınılmış Kuzeybatı Sami tanrısı Baal ile ilişkilendirilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">El (tanrı)</span>

ʼĒl, "tanrı" veya "ilah" anlamına gelen, birçok büyük antik Yakın Doğu tanrısından herhangi birine atıfta bulunan Kuzeybatı Semitik bir kelimedir. Daha nadir bir biçim olan ila, esk, Akad ve Amoricedeki biçimini temsil eder. Kelime, "tanrı" anlamına gelen Proto-Semitik *ʔil-'den türetilmiştir.

Udug ya da daha sonra Akadca bilinen adıyla utukku, antik Mezopotamya mitolojisinde bazen iyi ve bazen kötü olarak düşünülen belirsiz bir demon sınıfıdır. Egzorsizm metinlerinde "iyi udug", bazen "kötü udug"a karşı çağrılır. Kelimenin anlamı genellikle belirsizdir ve bazen belirli bir demon türünden ziyade demonları bir bütün olarak ifade etmek için kullanılır. Udug'un neye benzediği tespit edilememiş olsa da betimlemelerinde diğer antik Mezopotamya demonlarında da olduğu gibi karanlık bir gölge, etrafını saran ışığın yokluğu, zehir ve sağır edici bir ses gibi özelliklere sahip olduğu aktarılır. Günümüze kadar gelmiş antik Mezopotamya metinleri, kötü udug'u çıkarmak için talimatlar veren Udug Hul metinleri olarak bilinir. Bu metinler, kötü udug'un hastalığa neden olma rolüyle hastalıkları iyileştirmede duayla egzorsizmi gerçekleştiren kimsenin rolünü vurgulamaktadır.

Nefilim veya Nefiller, Yaratılış Kitabı 6:1-4'te bahsi geçen, Büyük Tufan öncesinde "Tanrı oğulları" ile "insan kızlarının" çocukları olduğuna inanılan yaratıklardı.

Rabbânî Yahudilik, altıncı yüzyılda Babil Talmud'unun derlenmesinden beri Yahudiliğin ana akım formunu oluşturan dini hareket. Farisi Yahudilikten köklenmiş Rabbânî Yahudilik, Sina Dağı'nda Musa'nın Tanrı'dan Yazılı Tevrat ile yorumlamaları ve tefsirleri içeren "Sözlü Tevrat'ı" birlikte aldığı ve halkına beraber aktardığı, bu yorumlamaların ise kesintiye uğramadan daha sonra yazıya geçirildiği inancına dayanır. Sözlü Tevrat'ın yazılı hale getirilmesinde dönemin hahamlarının Hristiyan metinlerin kanonlaştırılmasından etkilendikleri düşünülmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Papirüs Nash</span> İbranice Yahudi el yazması

Nash Papirüsü, Kutsal Kitap'ın İbranice metninin eski bir el yazmasıdır. Dört fragmandan oluşan bu papirüs İbranice metnin yalnızca 24 satırını içerip eni 7,5 boyu 12,5 cm büyüklüğündedir.

<span class="mw-page-title-main">İbrani Kutsal Kitabı</span>

İbrani Kutsal Kitabı veya Tanah, Tevrat, Nevi'im ve Ketuvim de dahil olmak üzere İbranice kutsal metinlerin kanonik koleksiyonudur. Diğer kullanılan ismi olan Miqra(yani okunan) diye de geçer.Bu metinler neredeyse sadece Kutsal İbranicedir ve birkaç bölüm Kutsal Aramice olarak yazılmıştır.