İçeriğe atla

Belarus direniş hareketleri

Belarus direniş hareketleri, çağdaş Belarus (Beyaz Rusya) topraklarındaki direniş hareketleridir. Belarus'ta direnişin ortaya çıkmasındaki en büyük etken bölgedeki savaşların (Büyük Kuzey Savaşı ve Lehistan Veraset Savaşı gibi) bölgesel ekonomiye büyük bir darbe vurmasıydı. Ayrıca Rus orduları, kaçak köylülerin geri dönmesi bahanesiyle Polonya-Litvanya Birliği altındaki Belarus topraklarına akınlar düzenliyordu.[1] 18. yüzyılın ortalarında, modern Belarus topraklarında direniş neredeyse kalıcı hale geldi.

Polonya-Litvanya Birliği'nin bağımsızlığını kurtarmaya yönelik son girişim, Tadeusz Kościuszko liderliğindeki 1794'teki ulusal Polonya-Belarus-Litvanya ayaklanmasıydı, ancak bu ayaklanma bastırıldı.

Nihayetinde, 1795'te Polonya komşuları tarafından paylaştırıldı. Böylece, Rusya Büyük Dükü III. İvan tarafından Rusya'nın Tatar boyunduruğundan kurtarılmasından beri Rus çarlarının devam ettirdiği "Rus topraklarını toplama" çabası içerisinde tüm toprakları Rus İmparatorluğu tarafından ilhak edilen Belarus'un tarihinde yeni bir dönem başladı.

Rus İmparatorluğu'na karşı direniş

İkinci Polotsk Muharebesi, Peter von Hess (1812)
Polotsk, 1912

Rus idaresi altında Belarus toprakları Minsk, Vitebsk, Mogilyov ve Grodno guberniyalarına bölündü. Belaruslular, Napolyon'un işgaline karşı gerilla hareketinde aktiftiler ve Kasım 1812'de Berezina Nehri'ni geçerken Büyük Ordu'nun kalıntılarını yok etmek için ellerinden geleni yaptılar. [] Napolyon'un yenilgisiyle, Beyaz Rusya yeniden Rus İmparatorluğu'nun bir parçası oldu ve Belarus'un guberniyaları Kuzeybatı Krayı'nın bir parçası haline geldi. Belaruslu asillerin başlattığı[2] 1830 ve 1863'teki Rus karşıtı ayaklanmalar, hükûmet güçleri tarafından bastırıldı.

I. Nikolay ve III. Aleksandr dönemlerinde, Ortodoksluğa dönüşü içeren polonizasyondan arındırma[3] ve Ruslaştırma[2] politikaları nedeniyle ulusal kültürler bastırılmış olsa da, 19. yüzyıla modern Belarus ulusunun yükselişi ve ulusal özgüven hakim oldu. Jan Czeczot, Władysław Syrokomla ve Konstanty Kalinowski dahil olmak üzere bir dizi yazar Belarusça eserler vermeye başladı.

1840'larda bir Ruslaştırma girişiminde I. Nikolay, Belarus teriminin kullanılmasını yasakladı ve bölgenin adını "Kuzey-Batı Bölgesi" olarak değiştirdi. Ayrıca devlet okullarında Belarusçanın kullanılmasını yasakladı, Belarusça yayınlara karşı bir sefer yürüttü ve Polonya yönetimi altında Katolikliğe geçenlere yeniden Ortodoks inancına dönmeleri için baskı yapmaya çalıştı. 1863'te ekonomik ve kültürel baskı, Kalinowski liderliğindeki bir isyana dönüştü. Başarısız olan isyandan sonra, Rus hükûmeti 1864'te Belarusçayı Kiril alfabesine geçirdi ve Latin alfabesinin kullanımını yasakladı.

I. Dünya Savaşı sonrası direniş

Belarus Halk Cumhuriyeti'nin talep ettiği bölge, 1918

I. Dünya Savaşı, Belarus kültürünün yeşermeye başladığı kısa bir dönemdi. Alman yönetimi, daha önce Rusya'da yasak olan Belarusça eğitim veren okullara izin verdi; Polonya askeri yönetimi tarafından yeniden yasaklandıkları 1919 yılına kadar bir dizi Belarusça okul kuruldu. I. Dünya Savaşı'nın sonunda, Brest-Litovsk Antlaşması'na göre Belarus hala Almanlar tarafından işgal edilmişken, Alman Mitteleuropa planının bir parçası olarak 25 Mart 1918'de kısa ömürlü Belarus Halk Cumhuriyeti ilan edildi.

Aralık 1918'de Almanların Ober Ost bölgesinden çekilmesiyle Mitteleuropa'dan vazgeçildi ve sonraki birkaç yıl boyunca yeni yaratılan siyasi boşlukta Belarus toprakları çeşitli ulusal ve yabancı hiziplerin mücadelesine tanık oldu. 2 Ocak 1919'da Beyaz Rusya Sovyet Sosyalist Cumhuriyeti ilan edildi ve sonraki ay lağvedildi. Topraklarının bir kısmı Rusya SFSC'ye dahil edildi ve bir kısmı yaygın olarak Litbel olarak bilinen Litvanya-Beyaz Rusya Sovyet Sosyalist Cumhuriyeti'ni oluşturmak için Litvanya SSC'ye katıldı. Belarus Ulusal Cumhuriyeti Litbel ile karşı karşıya gelirken, yabancı güçler kendi toprakları olarak gördükleri yerleri geri almaya hazırlanıyorlardı: Polonyalılar batıdan, Ruslar doğudan Belarus üzerine yürüdü.

Sonunda, galip gelen yabancı güçler oldu. Kızıl Ordu 5 Ocak 1919'da Minsk'e girdiğinde, Belarus Ulusal Cumhuriyeti'nin Rada'sı (Meclis) önce Kaunas'a, ardından Berlin'e ve son olarak Prag'a sürgüne gitti. Birkaç ay sonra, Ağustos ayında, bu kez batıdan ilerleyen Polonya kuvvetlerinin baskısı nedeniyle Litbel de feshedildi.

SSCB içinde ülkenin adı Beyaz Rusya Sovyet Sosyalist Cumhuriyeti idi. BSSC, Beyaz Rusya Sosyalist Sovyet Cumhuriyeti adıyla 1 Ocak 1919'da Smolensk'te ilan edildi. Viačasłaŭ Adamovič, Belarus birliklerinin Minsk'te Sovyetlere karşı askerî eylemlerini planladı, başlattı ve aynı zamanda Zialony Dub (Yeşil Meşe) partizan birliğinin kurucusuydu. 1918 veya 1919'da bir ara Sergiusz Piasecki, ataman Adamovič liderliğindeki Sovyet karşıtı Zialony Dub'a katılarak Belarus'a döndü. 8 Ağustos 1919'da Polonya Ordusu birlikleri Minsk'i ele geçirdiğinde, Adamovič onlarla işbirliği yapmaya karar verdi. Böylece Polonya ordusunda Belaruslulardan oluşan birimler oluşturuldu ve Piasecki, Varşova piyade harbiye okuluna transfer edildi. 1920 yazında, Polonya-Sovyet Savaşı sırasında Piasecki, Radzymin Muharebesi'nde savaştı. I. Dünya Savaşı'ndan sonra bağımsız bir hükûmet kuran Polonya ile eski Rus İmparatorluğu arasındaki sınırlar, Milletler Cemiyeti tarafından tanınmadı. Rusya ve Almanya'ya karşı bir siper oluşturmak için bir Doğu Avrupa bloğu oluşturan bir federasyon (Międzymorze) tasavvur eden Józef Piłsudski, 1920'de Ukrayna üzerine ilerleyerek Kiev taarruzunu gerçekleştirdi, ancak bir Kızıl Ordu karşı saldırısı tarafından karşılandı ve neredeyse Varşova'ya kadar geri itildi. Ancak Piłsudski, Varşova Muharebesi'nde Sovyet ilerlemesini durdurdu ve saldırıya devam etti. Nihayetinde, Polonya-Sovyet Savaşı'nı sona erdiren Riga Antlaşması, Belarus'u Polonya ve Sovyetler Birliği arasında ikiye böldü. Sonraki iki yıl boyunca BUC, Belarus'ta bir ulusal ayaklanma için hazırlandı ve hazırlıklarını ancak Milletler Cemiyeti 15 Mart 1923'te Sovyetler Birliği'nin batı sınırlarını tanıdığında durdurdu.

II. Dünya Savaşı sırasında direniş

Polotsk yakınlarındaki Belaruslu partizanlar, 1943. Soldaki partizan, Sovyet yapımı PPD-40 gibi görünen bir silah taşıyor. Diğer partizan ise bir Alman süngüsü takılı Mosin-Nagant ve iki RGD-33 el bombası taşıyor.

Sovyetler Birliği, Molotov-Ribbentrop Paktı'nın gizli protokolünün şartlarına uygun olarak 17 Eylül 1939'da Polonya'yı işgal ettiğinde, doğu Polonya'nın çoğu BSSC'ye ilhak edildi. I. Dünya Savaşı sırasındaki Alman işgali zamanlarına benzer şekilde, Belarusça dili ve Sovyet kültürü bu kısa dönemde görece bir refah yaşadı. Ekim 1940'ta, okulların %75'inden fazlası Belarusça eğitim veriyordu, ayrıca Belarusluların yaşamadığı bölgelerde (örneğin Łomża çevresinde) Rutenizasyon programları başlatılmıştı.[4] Yirmi aylık Sovyet yönetiminin ardından, Almanya ve Mihver kuvvetleri 22 Haziran 1941'de Sovyetler Birliği'ni işgal etti. Sovyet yetkilileri, Belarus nüfusunun yaklaşık %20'sini derhal tahliye etti ve tüm yiyecek kaynaklarını yok etti.[5] Ülke, özellikle çatışmalar ve Alman işgali sırasında büyük zarar gördü. Kanlı kuşatma savaşlarının ardından, Ağustos 1941'in sonunda bugünkü Belarus topraklarının tamamı Almanlar tarafından işgal edildi.

II. Dünya Savaşı sırasında Naziler, BUC'ye benzer sembollere sahip bir kukla Belarus hükûmeti olan Belarus Merkez Konseyi'ni kurdu. Ancak gerçekte, Almanlar Belarus'a acımasız bir ırkçı rejim dayattı ve yaklaşık 9.000 köyü yaktı, 380.000 kadar insanı köle işçiliği için sınır dışı etti ve yüzbinlerce sivili daha öldürdü. Merkez Konsey'e bağlı yerel polis, bu suçların çoğunda yer aldı. Belarus'un önceden çok sayıda olan ve tahliye edilmeyen Yahudi nüfusunun neredeyse tamamı öldürüldü. Bir Yahudi gettosunda Nazilere karşı ilk ayaklanmalardan biri 1942'de, Belarus'taki küçük Lahva kasabasında meydana geldi.

İşgalin ilk günlerinden beri, güçlü ve giderek daha iyi koordine edilen bir Belarus direniş hareketi ortaya çıktı. Ormanda ve bataklıklarda saklanan partizanlar, Alman ikmal hatlarına ve iletişimlerine ağır hasar verdiler, demiryolu raylarını, köprüleri, telgraf tellerini bozdular, ikmal depolarına, yakıt depolarına ve nakliye araçlarına saldırdılar ve Alman askerlerini pusuya düşürdüler, ancak tüm Alman karşıtı partizanlar Sovyet yanlısı değildi.[6] II. Dünya Savaşı'nın tamamındaki en büyük [] partizan sabotaj eylemi olan, 30 Temmuz 1943'teki sözde Osipowicze saptırmasında erzak taşıyan dört Alman treni ve birkaç Tiger tankı imha edildi. Partizan faaliyetleriyle mücadele etmek için Almanlar, önemli bir miktarda askeri ön cephenin arkasına çekmek zorunda kaldı. 22 Haziran 1944'te, büyük bir Sovyet taarruzu olan Bagration Harekatı başlatıldı ve Ağustos ayı sonuna kadar Belarus topraklarının tamamı yeniden Rusların kontrolü altına alındı. 1944'ten sonra, yüz bin Polonyalı Belarus'tan sınır dışı edildi. Nazilerin II. Dünya Savaşı sırasındaki Belarus direnişiyle mücadele etme çabalarının bir parçası olarak, yerel işbirlikçilerden oluşan özel birimler Otto Skorzeny tarafından Sovyet arka saflarına sızmak üzere eğitildi. 1944'te otuz Belaruslu işbirlikçi (Čorny Kot (kara kediler) olarak biliniyorlardı ve kişisel olarak Michał Vituška'nın önderliğindeydiler), Luftwaffe tarafından Bagration Harekatı sırasında Belarus'u çoktan özgürleştirmiş olan Kızıl Ordu hatlarının arkasına havadan indirildi. Kızıl Ordu'nun gerisindeki düzensizlik nedeniyle başlangıçta bir miktar başarı elde ettiler ve Alman eğitimli diğer bazı Belarus milliyetçi birimleri de 1945'te Białowieża Ormanı'ndan geçerek Sovyet arka hatlarına sızdı, ancak NKVD bu birimlerin içine çoktan sızmıştı.[7]

Toplamda, Belarus II. Dünya Savaşı'nda neredeyse tüm entelektüel seçkinleri de dahil olmak üzere savaş öncesi nüfusunun dörtte birini kaybetti, yaklaşık 9.200 köy ve 1.2 milyon ev yıkıldı ve Minsk ve Vitebsk gibi büyük şehirlerin binalarının ve altyapısının yaklaşık %80'den fazlası yok edildi. Almanlara karşı savunması ve Alman işgali sırasındaki azmi nedeniyle başkent Minsk, savaştan sonra Kahraman Şehir unvanıyla ödüllendirildi. Brest'teki kaleye ise Kahraman Kale unvanı verildi.

Dış bağlantılar

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  1. ^ (Lehçe) Jerzy Czajewski, Zbiegostwo ludności Rosji w granice Rzeczypospolitej (Cumhuriyete Rusların göçü), Promemoria journal, Ekim 2004 nr. (5/15), ISSN 1509-9091, Table of Contents online Webarşiv şablonunda hata: |url= value. Boş.
  2. ^ a b Żytko, Rus politikası…, s. 551. Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "zytko-1" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: )
  3. ^ (Rusça) Воссоединение униатов и исторические судьбы Белорусского народа 15 Eylül 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (Vossoyedineniye uniatov i istoričeskiye sud'bi Belorusskogo naroda), Pravoslavie portal 15 Eylül 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  4. ^ Ruchniewicz, Stosunki…, p254
  5. ^ Mironowicz, p136
  6. ^ Strużyńska, Anti-Sovyet komplosu…, s. 859–860.
  7. ^ Perry Biddiscombe: The SS Hunter Battalions. The Hidden History of the Nazi Resistance Movement. Tempus, Stroud 2006, s. 66.

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Belarus</span> Doğu Avrupada bir ülke

Belarus, resmî adıyla Belarus Cumhuriyeti (Belarusça:

<span class="mw-page-title-main">Minsk</span> Beyaz Rusyanın başkenti

Minsk, Belarus'un başkentidir. Şehir 409,5 km² alanda kuruludur. 2021 yılındaki nüfusu yaklaşık 2.009.786 kişidir.

<span class="mw-page-title-main">Beyaz Rusya Sovyet Sosyalist Cumhuriyeti</span>

Beyaz Rusya Sovyet Sosyalist Cumhuriyeti 1917 Ekim Devrimi ile kurulan Sovyetler Birliği'ni oluşturan 15 cumhuriyetten biridir. 30 Aralık 1922'de imzalanan Sovyetler Birliği kuruluş anlaşmasını imzalayan devletlerden biridir.

<span class="mw-page-title-main">Belarus bayrağı</span> Doğu Avrupa ülkesi Belarusun ulusal bayrağı

Belarus bayrağı veya tam adıyla Belarus Cumhuriyeti Devlet Bayrağı, Belarus tarafından resmî olarak kullanılan devlet bayrağıdır. Göndere çekilen taraftaki beyaz zemin üzerine kırmızı süsleme deseni ile birlikte kırmızı ve yeşil renkten oluşan bayrak, Belarus devlet sembolleri arasında yer alır. Tasarımının temelini 1951 yılında kabul edilen Beyaz Rusya Sovyet Sosyalist Cumhuriyeti bayrağı oluşturur.

Litvanya Bağımsızlık Savaşları veya diğer adıyla Özgürlük Mücadeleleri Birinci Dünya Savaşı'ndan sonra Litvanya'nın bağımsızlığı için yaptığı üç savaşı tanımlar. Bu savaşlar Bolşevik kuvvetlerine, Bermontiyalılara ve Polonya'ya karşı verilmiştir. Savaşlar, bağımsız Litvanya'nın uluslararası tanınmasını ve sivil kurumların oluşumunu geciktirmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Belarus arması</span> Doğu Avrupa ülkesi Belarusun ulusal arması

Belarus arması, 1995 Belarus referandumu 1991-1995 yılları arasında kullanılan Pahonya armasının yerine kullanılmak üzere halk tarafından seçilen, Belarus'un resmî devlet armasıdır. Belarus'un ulusal sembollerinden biri olan armada Belarus haritasının yeşil renkteki ana hatları altın güneş ışınlarının üzerine yerleştirilmiş, güneşin bir kısmı da Avrasya topraklarının gösterildiği dünya haritasıyla kapatılmıştır. Armanın sağ ve sol taraflarında Belarus bayrağındaki renkler olan kırmızı ve yeşil renkte kurdelenin sarılı olduğu buğday sapı figürleri mevcuttur. Sol buğday saplarında yonca, sağ buğday saplarında ise keten resmedilmiştir. En üstte tam ortada kızıl yıldız sembolü bulunur. Armanın en altında ortada Beyaz Rusça "Belarus Cumhuriyeti" yazar.

<span class="mw-page-title-main">Beyaz Rus partizanlar</span>

Bölge çok sık ormanlar ve bataklıklar içeren coğrafi yapısı ve Batı ile iletişimi sağlayan stratejik yapısı nedeniyle önemlidir. Belarusu komünistler Barbarossa Harekâtının ilk günlerinden hemen sonra direniş örgütlemeye başlamışlardır. Partizanların iddialarına göre işgal sırasında yapılan eylemler sonucunda 500.000 Alman ve işbirlikçi öldürülmüştür. Belarus'un Nazi işgali altında olduğu dönemde partizanların komutanlığını Panteleymon Ponomarenko yapmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Maladzeçna</span> Belarusta bir şehir

Maladzeçna, Belarus'un Minsk Voblastı'nda yer alan şehir. 2006 nüfus sayımına göre 98.514 nüfusu vardır. Minsk bölgesinin ve 72 km kuzeybatısında Usha Nehri yakınında yer alır. Litvanya Büyük Dükalığı'nin parçası olduğu 1388 yılından bu yana bir yerleşim yeridir.

<span class="mw-page-title-main">Vera Harujaya</span> Sovyet casus

Vera Harujaya, İki Savaş Arası Dönem sırasında Polonya'da Sovyetler Birliği için casusluk görevi yapan Beyaz Rus komünist yazar, öğretmen, gazeteci, eylemci, partizan, direniş hareketi üyesi, ulusal kahraman. Barbarossa Harekâtı sonrası Naziler tarafından idam edildi. Kendisine Lenin Nişanı, Kızıl Bayrak Nişanı ve Sovyetler Birliği Kahramanı unvanı verildi.

<span class="mw-page-title-main">Belarus Merkez Konseyi</span>

Beyaz Rusya Merkez Konseyi veya Beyaz Rusya Merkez Radası, Nazi işgali altındaki Beyaz Rusya Sovyet Sosyalist Cumhuriyeti'nde II. Dünya Savaşı sırasında sınırlı hükûmet işlevlerine sahip işbirlikçi hükûmet. Nazi Almanyası tarafından 1943-44 yıllarında Reichskommissariat Ostland içinde, Nazi desteğiyle bağımsız bir Beyaz Rusya devleti yaratmayı ümit eden işbirlikçi Beyaz Rus politikacılarının talepleri üzerine kuruldu.

<span class="mw-page-title-main">Belarus Demokratik Cumhuriyeti Radası</span>

Belarus Demokratik Cumhuriyeti Radası, Belarus Halk Cumhuriyeti'nin en yüksek yönetim organı. 1919'da kurulan yapı, yıkılışının ardından Belarus diasporasının siyasi bir örgütü haline geldi. Antikomünist görüşleri ile bilinir.

Belarus diasporası, Belarus dışında yaşayan ve kendisini bu adla değerlendiren Belaruslulara verilen genel ad. Farklı araştırmalara göre, Beyaz Rusya Cumhuriyeti dışında yaşayan 2,5 ila 3,5 milyon arasında Beyaz Rus kökenli insan yaşamaktadır. Beyaz Rusların en yoğun olduğu ülkeler Rusya, ABD, Ukrayna, Kazakistan, Letonya, Kanada, Brezilya, Polonya, Litvanya, Moldova, Avustralya ve Estonya'dır.

<span class="mw-page-title-main">Batı Belarus</span>

Batı Belarus veya Batı Beyaz Rusya, uluslararası barış antlaşmaları uyarınca iki savaş arası dönemde İkinci Polonya Cumhuriyeti'ne ait bölgeyi içeren modern Belarus'un tarihi bir bölgesidir. 1939 Polonya'nın Nazi-Sovyet işgalinden önce Kresy bölgesinin kuzey bölümünü oluşturuyordu. Avrupa'da II. Dünya Savaşı'nın sona ermesinin ardından, Batı Belarus toprakları Müttefik Devletler tarafından Sovyetler Birliği'ne teslim edilirken, çevresi olan Białystok şehri Polonya'ya iade edildi. 1991'de Sovyetler Birliği'nin dağılmasına kadar Batı Belarus, Beyaz Rusya Sovyet Sosyalist Cumhuriyeti'nin önemli bir bölümünü oluşturdu. Bugün, egemen Belarus Cumhuriyeti''nin batı bölümünü oluşturmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Litvanya-Beyaz Rusya Sovyet Sosyalist Cumhuriyeti</span>

Litvanya-Beyaz Rusya Sovyet Sosyalist Cumhuriyeti veya Lit-Bel (Lit-Bel), 1919'da yaklaşık beş ay boyunca günümüz Belarus ve Doğu Litvanya topraklarında var olan Sovyet sosyalist cumhuriyetti. Eski Litvanya Sovyet Sosyalist Cumhuriyeti ile Beyaz Rusya Sovyet Sosyalist Cumhuriyeti'nin birleşmesiyle kuruldu. Sovyet-Polonya Savaşı sırasında Polonya ordusunun Doğu Litvanya topraklarını ele geçirmesiyle birlikte cumhuriyet dağıldı.

Belarus kültürü, bir dizi farklı faktörün etkisi altında bin yıllık bir gelişimin ürünüdür. Bunlara fiziksel çevre, Belarusluların etnografik arka planı ; ilk yerleşimcilerin putperestliği, Bizans edebi ve kültürel geleneklerine bir bağlantı olarak Doğu Ortodoks Hristiyanlığı, ülkenin doğal sınırlarının eksikliği, nehirlerin hem Karadeniz'e hem de Baltık Denizi'ne akışı ve bölgedeki çeşitli dinler dahildir.

<span class="mw-page-title-main">Faustschlag Harekâtı</span>

Faustschlag Harekâtı sürmekte olan I. Dünya Savaşının Doğu Cephesinde Alman İmparatorluğu ve Avusturya-Macaristan İmparatorluğu askerî birliklerinin Çarlık Rusyasında iktidarı 1917 Ekim Devrimi ile alan Bolşeviklere karşı başlattığı harekâttır.

<span class="mw-page-title-main">Belarus milliyetçiliği</span>

Belarus milliyetçiliği, Belarus milliyetçiliğinin şeklidir. Belarus Halk Cumhuriyeti, 1918'de kurulmuş ve Polonya-Sovyet Savaşı'nda Polonya ve Bolşevik güçler tarafından ele geçirilen toprakları ile 1919'da bağımsızlığını kaybetmiştir ve 20. yüzyılın sonlarına doğru bağımsız Belarus Cumhuriyeti ilan edilmiştir. Bugün, BPF Partisi, Muhafazakar Hristiyan Parti, Genç Cephe ve Sağ İttifak dahil olmak üzere Belarus milliyetçiliğinin ideolojik temeline sahip bir dizi kuruluş var, ancak 2000'lerden beri milliyetçilerin Aleksander Lukaşenko hükûmetine karşı çıktığı Belarus milliyetçiliği, şu anda var olan birkaç milliyetçi örgütle birlikte gerilemiştir. Lukaşenko cumhurbaşkanı olduğu dönemde anti-milliyetçi olarak tanımlandı. Bir zamanların önde gelen milliyetçi siyasetçisi Zianon Paźniak, 1990'larda muhalefetin yenilgisinin nedenlerinden biri olarak suçlandığı siyasetiyle otoriter ve radikal olarak tanımlandı.

<span class="mw-page-title-main">Belarus'taki Polonyalılar</span>

Belarus'taki Polonyalılar, 2019 nüfus sayımına göre resmi olarak 288.000 kişidir. Ancak Polonya Dışişleri Bakanlığı'na göre bu sayı 1.100.000 kadar yüksektir. Toplam nüfusun yaklaşık %3,1'i ile Ruslardan sonra ülkedeki en büyük ikinci etnik azınlığı oluşturuyor. Tahminen 205.200 Belarus Polonyalısı büyük yerleşim yerlerinde ve 82.493'ü daha küçük yerleşim yerlerinde yaşıyor ve kadınların sayısı erkeklerin sayısını 33.905 kişi kadar aşıyor. ABD'deki Polonyalı sivil toplum kaynakları tarafından yapılan bazı tahminler, 1989'da Sovyet yetkilileri altında 413.000 Polonyalı ile yapılan bir önceki ankete atıfta bulunarak daha yüksek sayıda olduklarını belirtiyor.

<span class="mw-page-title-main">Belarus'taki Yahudilerin tarihi</span>

Belarus'taki Yahudilerin tarihi, 8. yüzyılın başlarından itibaren başlar. Yahudiler, modern Belarus topraklarının her yerinde yaşadılar. Yahudiler, 20. yüzyılın ilk yarısında ülkedeki üçüncü en büyük etnik gruptu. 1897'de Belarus'un Yahudi nüfusu 910.900 kişiydi ve toplam nüfusun %14.2'sine eşitti. Polonya-Sovyet Savaşı'nın (1919-1920) ardından, Riga Antlaşması hükümlerine göre Belarus, Doğu Belarus ve Batı Belarus olarak ikiye bölündü ve 350.000-450.000 Yahudinin Polonya tarafında kalmasına sebep oldu.

Belarus mimarisi, çeşitli tarihi dönemleri ve stilleri kapsar ve ülkenin karmaşık tarihini, coğrafyasını, dinini ve kimliğini yansıtır. Belarus'taki birkaç bina, kültürel miraslarının tanınması için UNESCO Dünya Mirası Alanları olarak belirlenmiş ve diğerleri geçici listeye yerleştirilmiştir.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.