Belçika Antarktik Keşif Gezisi
1897-1899 Belçika Antarktik Keşif Gezisi, Antarktika bölgesindeki ilk kış gezisiydi. RV Belgica'da Adrien de Gerlache de Gomery önderliğindeki bu gezi, Belçika'nın ilk Antarktik keşif gezisiydi ve Antarktik Keşiflerin Kahramanlık Çağı'nın ilk seferi olarak kabul edilir. Üyeleri arasında, daha sonra Kuzey ve Güney Kutuplarını fethetmeye çalışacak olan kaşifler Frederick Cook ve Roald Amundsen de vardı.
Hazırlık ve araştırma
1896'da, yoğun bir lobi faaliyeti döneminin ardından Adrien Victor Joseph de Gerlache de Gomery, Norveç yapımı balina avcılığı gemisi Patria'yı satın aldı ve kapsamlı bir onarımın ardından geminin adını Belgica olarak değiştirdi.[1] Gerlache, ulusal bir abonelik düzenlemek için Brüksel Coğrafya Derneği ile birlikte çalıştı, ama keşif gezisini ancak Belçika hükûmetinin iki büyük sübvansiyon lehine oy vermesi ve bunu devlet destekli bir girişim haline getirmesi sonrasında donatabildi.[2] Norveç'ten Roald Amundsen, Romanya'dan Emil Racoviţă ve Polonya'dan Henryk Arctowski'nin de dahil olduğu çok uluslu bir mürettebatla Belgica, 16 Ağustos 1897'de Anvers'ten yola çıktı.
Keşif gezisi Antarktika'ya giderken Madeira, Rio de Janeiro ve Montevideo'yu ziyaret etti. Belgica, büyük bir Belçikalı topluluğun yaşadığı Rio'da özellikle coşkuyla karşılandı. Buradaki keşif gezisine Amerikalı Frederick Cook katıldı. Brezilyalılar da Belçika'nın bilimsel girişimiyle çok ilgilendiler. Rio Tarih ve Coğrafya Derneği, keşif gezisinin bilim adamlarına ve görevlilerine üyelik teklifi sunulan özel bir toplantı düzenledi.[3][4] Birkaç hafta sonra Amundsen Montevideo'da günlüğüne hiç bu kadar çok güzel kadını "aynı anda tek bir yerde" görmediğini yazdı.[5]
Ocak 1898'de Belgica, Graham Land kıyılarına ulaştı. 22 Ocak'ta Carl Wiencke fırtına nedeniyle denize düştü ve boğuldu.[6] Wiencke Adası onun onuruna adlandırıldı. Graham Land kıyısı ile batıdaki uzun adalar dizisi arasında seyreden Gerlache, geçide "Belgica Boğazı" adını verdi; daha sonra onun onuruna Gerlache Boğazı olarak yeniden adlandırıldı. Birkaç adanın haritasını çıkarıp adlandırmak için yirme kez karaya çıktıktan sonra, keşif gezisi 15 Şubat'ta Güney Kutup Dairesi'ni geçti.[7]
28 Şubat'ta Weddell Denizi'ne girmenin bir yolunu bulamayan Gerlache'nin keşif gezisi, I. Peter Adası yakınında Bellingshausen Denizi'nin buzunda mahsur kaldı. Gerlache'nin, gemisini kış için buzun içinde dondurmak amacıyla kasıtlı olarak buz kütlesinin derinliklerine doğru yelken açmış olması muhtemeldir.[8] Mürettebatın Belgica'yı kurtarma çabalarına rağmen, Antarktika kışı boyunca mahsur kalacaklarını hemen anladılar.
Kış
Belgica seferinin donanımı yetersizdi ve gemideki herkese yetecek kadar kışlık giysi yoktu. Yiyecek kıtlığı vardı, çeşit de yoktu. Penguenler ve foklar avlandı ve kış başlangıcından önce etleri depolanarak bölge yaban hayatından yoksun bırakıldı. Mevcut malzemeler uyarlanarak sıcak giysiler yapıldı. 21 Mart 1898'de Cook şunları yazdı: "Sonsuz bir buz denizinde hapsolduk. Benzer durumda olduğumuz gerçek ve hayali tüm masalları anlattık. Karanlık yavaşça ilerledikçe zaman üzerimize ağır bir yük bindiriyor."[9] Birkaç hafta sonra, 17 Mayıs'ta, kutup gecesinin sürekli karanlığı başladı ve 23 Temmuz'a kadar sürdü.
Gerlache, depolanan penguen ve fok etini beğenmedi ve başlangıçta tüketimini yasaklamaya çalıştı, ancak sonunda teşvik etti.[10] Bazı kişilerde iskorbüt belirtileri görülmeye başladı. Gerlache ve Yüzbaşı Georges Lecointe o kadar hastalandılar ki vasiyetlerini yazdılar. Mürettebattan iki tanesi akıl hastalığı belirtileri göstermeye başladı ve genel olarak moralleri son derece kötüydü. Teğmen Danco kalp rahatsızlığı nedeniyle hastalandı ve 5 Haziran'da öldü.[6] Danco Adası onun onuruna adlandırıldı. Bu noktada, "Belçika'ya geri döneceğini duyurarak" gemiden ayrılan Belçikalı bir denizci de dahil olmak üzere birçok kişinin akıl sağlığını kaybettiği bildirildi.
Gerlache ve Lecointe'nin iskorbüt nedeniyle rollerini yerine getirememesi nedeniyle Cook ve Amundsen komutayı devraldı. C vitamini eksikliğinden kaynaklanan iskorbüt hastalığının gerçek nedeni 1920'lere kadar keşfedilmemişti, ancak Cook, Kuzey Kutbu'nda Robert Peary ile yaşadığı deneyimler nedeniyle çiğ etin iskorbüt için olası bir tedavi olduğuna ikna olmuştu. Dondurulmuş penguen ve fok etini aldı ve her adamın her gün biraz yemesi konusunda ısrar etti. Gerlache bile eti yemeye başladı ve adamlar yavaş yavaş sağlıklarına kavuştular. Artık çiğ et ve organların az miktarda C vitamini içerdiği bilinmektedir.[4]
Bunu birkaç ay süren zorluklar izledi. İlkbahar ve yaz geldiğinde bile gemiyi ve mürettebatını buzun pençesinden kurtarma girişimleri başarısız oldu. Ocak 1899'a gelindiğinde Belgica hâlâ yaklaşık 2,1 metre kalınlığındaki buzun içinde sıkışıp kalmıştı ve buzda bir kış daha mahsur kalma olasılığı gerçek görünüyordu. Yaklaşık yarım mil uzakta açık su görülebiliyordu ve Cook, açık suyun Belgica'nın buzdan kaçmasına izin vermesi için hendekler açılmasını önerdi. Bitkin mürettebat, kanalı oluşturmak için patlayıcı toniti ve çeşitli araçları kullandı. Sonunda 15 Şubat'ta, önceki haftalarda açtıkları kanaldan yavaş yavaş ilerlemeye başladılar. 11 km'yi kat etmeleri neredeyse bir ay sürdü ve 14 Mart'ta buzu temizlediler. Sefer 5 Kasım 1899'da Anvers'e döndü. Koşullar ağır olmasına rağmen, keşif gezisi yine de bir yıllık meteorolojik gözlemler de dahil olmak üzere bilimsel veriler toplamayı başarmıştı.
Karşılama
Anvers'te keşif gezisinin dönüşü yürekten memnuniyetle karşılandı. Özel bir komite aylardır şenlikleri planlıyordu.[11] Bu çağdaki kutup keşif gezileri için alışılmış olan eve dönüş kutlamaları ulusal ve bölgesel gurur duygularıyla yapıldı. Belçika topraklarına yeniden ayak bastıkları gün La Brabançonne marşı çalındı ve birçok evden ulusal bayrak dalgalandığı görüldü. Belçika devleti, Gerlache ve adamlarını Leopold Kraliyet Nişanı'na layık görerek onurlandırdı ve Anvers belediyesi, adamları madalyalarla ve adlarını şehrin Altın Kitabına yazarak onurlandırdı.[12]
Mürettebat
Keşif ekibi birçok önemli kişiyi içeriyordu:
- Adrien de Gerlache - Belçikalı - komutan
- Georges Lecointe - Belçikalı - kaptan, icra memuru ve hidrograf
- Roald Amundsen – Norveçli – ikinci kaptan
- Henri Somers – Belçikalı – başmühendis
- Frederick Cook - Amerikalı - cerrah, antropolog ve fotoğrafçı
- Henryk Arctowski - Polonyalı - jeolog, oşinograf ve meteorolog
- Émile Danco – Belçikalı – jeofizik gözlemleri; 5 Haziran 1898'de kalp sorunları ve yorgunluktan öldü
- Emil Racoviţă - Rumen - zoolog, botanikçi ve mağarabilimci
- Antoni Bolesław Dobrowolski – Polonyalı – meteorolog yardımcısı
- Jules Melaerts - Belçikalı - üçüncü teğmen
- Max Van Rysselberghe – Belçikalı – ikinci mühendis
- Louis Michotte – Belçikalı – kâhya ve aşçı
- Adam Tollefsen – Norveçli – usta denizci; Sefer sırasında ruhsal bir çöküntü yaşadı ve dönüşünde bir akıl hastanesine yatırılmak zorunda kaldı[13]
- Ludvig-Hjalmar Johansen – Norveçli – usta denizci
- Engebret Knudsen – Norveçli – usta denizci
- Gustave-Gaston Dufour – Belçikalı – usta denizci
- Jan Van Mirlo – Belçikalı – usta denizci
- Carl August Wiencke – Norveçli – usta denizci; 22 Ocak 1898'de Antarktika'ya giderken denize düştü ve boğuldu. Wiencke Adası onun onuruna adlandırıldı.
- Johan Koren - Norveçli - kabin görevlisi ve zoolog yardımcısı
- Koren, geminin kedisi olan ve adını Fridtjof Nansen'den alan Nansen'i gemiye getirdi. 22 Haziran 1898'de öldü[14] ve Antarktika'ya gömüldü.[15]
İstifa eden veya işten çıkarılan personel:[5]
- Johansen - Norveçli - kayıkçı; 22 Ağustos 1897'de istifa etti
- Julliksen – Norveçli – marangoz; 22 Ağustos 1897'de istifa etti
- Josef Duvivier – Belçikalı – tamirci; 26 Ekim 1897'de Rio de Janeiro'da kovuldu, Montevideo'da yeniden işe alındı, beceriksizlik nedeniyle Punta Arenas'ta yeniden kovuldu
- Lemonier – Fransız – aşçı; 13 Kasım 1897'de itaatsizlik nedeniyle kovuldu
- Jan Van Damme - Belçikalı - denizci; itaatsizlik nedeniyle 11 Aralık 1897'de kovuldu
- Maurice Warzee – Belçikalı – denizci; itaatsizlik nedeniyle 11 Aralık 1897'de kovuldu
- Frans Dom – Belçikalı – denizci; itaatsizlik nedeniyle 11 Aralık 1897'de kovuldu
Ayrıca bakınız
Kaynakça
- ^ Gerlache, Adrien (1902). Quinze Mois dans l'Antarctique (Fransızca). Bruxelles: Ch. Bulens.
- ^ A. Cabay, 'The funding of the Belgian Antarctic expedition 1897–1899' in: Decleir, H. en C. De Broyer ed., The Belgica expedition centennial: perspectives on Antarctic science and history (Brussels 2001) 83–92.
- ^ A. de Gerlache de Gomery, Fifteen months in the Antarctic (Bluntisham 1998) 22.
- ^ a b Cook, Frederick A. (1900). Through The First Antarctic Night 1898–1899: A Narrative Of The Voyage Of The "Belgica" Among Newly Discovered Lands And Over An Unknown Sea About The South Pole. New York: Doubleday & McClure Co. ISBN 978-0-905838-40-3.
- ^ a b Amundsen, Roald (1999). Decleir, Hugo (Ed.). Roald Amundsen's Belgica Diary: The First Scientific Expedition to the Antarctic. Bluntisham Books. ISBN 978-1-85297-058-1. r eksik
|soyadı1=(yardım) - ^ a b Kløver, Geir O., (Ed.) (2010). Antarctic Pioneers. The Voyage of the Belgica 1897–99. Oslo, Norway: The Fram Museum. ISBN 9788282350075.
- ^ R. K. Headland (1989). Chronological List of Antarctic Expeditions and Related Historical Events. Cambridge University Press. s. 221. ISBN 978-0-521-30903-5.
- ^ "Belgian Antarctic Expedition 1897–1899". 9 Ekim 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ekim 2009.
- ^ Cook, Frederick A. (2014). Through the First Antarctic Night, 1898-1899. Cambridge University Press. s. 231. ISBN 9781108076746. 21 Şubat 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ocak 2022.
We are imprisoned in an endless sea of ice, and find our horizon monotonous. We have told all the tales, real and imaginative, to which we are equal. Time weighs heavily upon us as the darkness slowly advances.
- ^ Anthony, Jason C. (2012). Hoosh: Roast Penguin, Scurvy Day, and Other Stories of Antarctic Cuisine. U of Nebraska Press. s. 47. ISBN 978-0-8032-4474-0.
Moreover, Gerlache had sampled the animals, badly prepared by cook Louis Michotte, and found them so disgusting that he tried to ban them from the Belgica.
- ^ 'Expedition Antarctique Belge. Reception solonnelle des explorateurs a leurs arrivée a Anvers' in: Bulletin de la Société Royale de Géographie d'Anvers 24 (1900) 5–17.
- ^ Sancton, Julian (4 Mayıs 2021). Madhouse at the End of the Earth: The Belgica's Journey into the Dark Antarctic Night. Google Books: Penguin Random House. s. 278. ISBN 9781984824349. 22 Şubat 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2024.
- ^ Verlinden 1993.
- ^ Lewis, Val (2002). Ship's Cats in War and Peace. Shepperton: Nauticalia Ltd. ss. 59-60. ISBN 0-9530458-1-1.
- ^ "Adrien de Gerlache, Belgica Belgian Antarctic Expedition 1897–1899". Cool Antarctica. 9 Ekim 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ekim 2010.
Bibliyografi
- Bulletin de la Société Royale de Géographie d'Anvers. vol. 20–24 (1896–1900).
- Bulletin de la Société Royale Belge de Géographie. vol. 20–24 (1896–1900).
- Expedition Belge au Pôle Sud: la Belgica et son Equipage (Anvers: Bellemans, s.a. 1897)
- Amundsen, Roald, Decleir, H. (ed), Roald Amundsen's Belgica Diary. The first scientific expedition to the Antarctic (Bluntisham 1999)
- Baughman, T.H. Before the heroes came. Antarctica in the 1890s (Nebraska 1994)
- Cook, F. A. (1900). Through the first Antarctic night, 1898-1899
- Decleir, H., de Broyer, C. (eds), The Belgica expedition centennial: perspectives on Antarctic science and history (Brussels 2001)
- Gerlache de Gomery, A., M. Raraty (translation), Fifteen months in the Antarctic (Bluntisham 1998)
- Lambrechts, J., Antarctica. De Belgen op de pool (Antwerp 2011). ISBN 9789081833509
- Verlinden, J. (1993). Poolnacht: Adrien de Gerlache en de Belgica-expeditie (in Dutch).
- Lecointe, G., C. Kaiser and H. Goldfine (translation), In the Land of the Penguins (Erskine 2020)
