Belçika'da konuşulan diller

Belçika Krallığı'nın üç resmî dili vardır: Felemenkçe (Flamanca), Fransızca ve Almanca .

Bazı resmî olmayan azınlık dilleri ve lehçeleri de konuşulmaktadır.

Belçika Anayasası, ülkenin bağımsızlığından bu yana özel alanda dil özgürlüğünü garanti eder. 30. madde, "Belçika'da konuşulan dillerin kullanılmasının isteğe bağlı olduğunu; bu konuda ve yalnızca kamu makamlarının eylemleri ve yasal konular için yalnızca yasanın karar verebileceğini" belirtir. Bu kamu makamları için, Belçika Anayasası hangi dillerin resmî statüye sahip olduğunu açıkça belirtmese de, Hollandaca, Fransızca ve Almanca ile ilgili kapsamlı bir dil mevzuatı bulunmaktadır. 4. madde, ülkeyi federal yapının temelini oluşturan dilsel alanlara böler: "Belçika'nın dört dil alanı vardır: Fransızca konuşulan bölge, Felemenkçe konuşulan bölge, Brüksel başkentinin iki dilli bölgesi ve Almanca konuşulan bölge."

Federal yapı ve dil mevzuatı 20. yüzyılın sonlarında kademeli olarak uygulanmadan önce, Fransızca genellikle kamu yetkilileri tarafından kullanılan tek dildi. Örneğin, anayasanın Felemenkçe versiyonu, yalnızca 1967'den beri orijinal Fransız versiyonuyla ve 1991'den beri Almanca versiyonuyla eşit statüye sahiptir.

Belçika sakinlerinin kabaca %59'u Flaman Topluluğuna, %40'ı Fransız Topluluğuna ve %1'i Almanca konuşan topluluğa aittir. Resmi Belçika dilleriyle ilgili bu rakamlar, ana dil olarak yabancı bir dil konuşabilen bilinmeyen sayıda göçmen ve çocukları ile ana dili Fransızca ve Hollandaca konuşanlar için büyük olasılıkla birbirini büyük ölçüde dengeleyen Belçikalı bölgesel göçmenleri içerir. Fransızca konuşan büyük bir nüfus Brüksel çevresinde, Flanders'ta yaşamakta ve coğrafyaya göre Flaman Topluluğunun bir parçası olarak kabul ediliyor. Belçika'da kullanılan standart Hollandaca biçimi, Hollanda'da konuşulanla ve sınırdaki farklı lehçelerle neredeyse aynı olsa da, genellikle halk dilinde "Flamanca" olarak adlandırılır.

Flemenkçe, Belçika'nın en çok konuşulan ana dilidir ve Flaman Topluluğu ve Flaman Bölgesi'nin (Flandre ile birleştirilmiştir) resmî dilidir. Fransızca ile birlikte, Brüksel Başkent Bölgesi'nin resmî dilidir. Belçika'da konuşulan başlıca Flemenk lehçeleri Brabantça, Batı Flamanca, Doğu Flamanca ve Limburgcadır. Bütün bunlar Hollanda'da da sınırın ötesinde konuşuluyor ve Batı Flamanca, Fransız Flanders'ta da konuşuluyor. İngilizce gibi, Flaman lehçeleri, diğer Hollanda lehçeleriyle karşılaştırıldığında, tarih boyunca karşılıklı kültürel alışveriş yoluyla daha fazla Fransızca ve diğer Romance kelime dağarcığını benimsemiştir. Bu nedenle, Flanders dışındaki Hollandaca konuşanlar için her zaman kolayca anlaşılır değildirler. Bununla birlikte, dil bilimciler bunları Hollandaca çeşitleri olarak kabul ederler. Belçika Felemenkçesine özgü kelimelere belgisizm denir (esas olarak Belçika Fransızcasında kullanılan kelimeler gibi). Brüksel'in orijinal Brabantian lehçesi, Fransızcadan çok etkilenmiştir. Brüksel'in Fransızlaştırılması sırasında çoğu sakinin ana dili değiştiğinden, şu anda Başkent Bölgesi'nde bir azınlık tarafından konuşulmaktadır.

Nüfusun yaklaşık üçte biri tarafından konuşulan ve en çok konuşulan ikinci dil Fransızcadır.^[1] Fransız Topluluğu'nun (Flaman Topluluğu gibi siyasi bir varlıktır) Wallonia'daki (aynı zamanda küçük bir Almanca konuşan Topluluğa sahip olan) baskın dilin yanı sıra Brüksel Başkent Bölgesi'nin resmî dilidir. Başkent Bölgesi'nin sakinlerinin neredeyse tamamı Fransızcayı ana dilleri (%50) veya ortak dil (%45) olarak konuşur.^[2][3] Birçok Flaman da ikinci dil olarak Fransızca konuşur. Belçika Fransızcası birçok açıdan standart Paris Fransızcası ile aynıdır, ancak bazı kelime dağarcığı, telaffuz ve anlam bilimi açısından farklılık gösterir.

Almanca, Belçika'da nüfusun %1'inden daha azı tarafından yerel olarak konuşulan ve en az kullanılan resmî dildir. Belçika'nın Almanca Konuşan Topluluğu, Birinci Dünya Savaşı'nı sona erdiren Versay Antlaşması'nın bir parçası olarak eski Alman İmparatorluğu tarafından devredilen Belçika'nın bir bölgesinde ikamet eden kişi sayısı 77.000'dir. 1940'ta Nazi Almanyası, bölgeyi yeniden ele geçirdi ancak İkinci Dünya Savaşı sonrasında bölge tekrar Belçika'ya iade edildi.

Belçika'nın güneyindeki Arelerland'da Lüksemburgca geleneksel olarak konuşulur.

Ulusal siyasette, politikacılar üç resmî dilden herhangi birinde konuşmayı özgürce seçebilirler. Buna karşılık, Belçika parlamentosu, iletişimde yardımcı olmasını isteyenler için simültane tercüme sağlar.

Eğitim, Topluluklar tarafından, Flaman Topluluğunda (Flanders ve Brüksel) Flemenkçe, Fransız Topluluğunda (Valonya ve Brüksel) Fransızca, Almanca konuşulan toplulukta Almanca olarak sağlanmaktadır. Devlet tarafından finanse edilen okullarda yabancı dil dersleri dışında diğer dillerde eğitim yasaktır. Bununla birlikte, İngilizce yükseköğretimde giderek daha fazla kullanılır hale gelmiştir.

Ayrıca hükûmetle yapılan tüm resmî yazışmalar ve iletişim (örneğin vergi belgeleri, yerel siyaset, kimlik/pasaport talepleri, inşaat izinleri vb.) bölgenin veya topluluğun resmî dilinde olmalıdır. Birkaç belediyenin sakinlerine bu kurallara bir istisna verilmiştir.

Üç resmî dile ek olarak, Belçika'da, örneğin Fransızcanın nispeten yakın zamanda baskın hâle geldiği Wallonia'da farklı diller de konuşulmaktadır. Bazen lehçeler olarak görülen bu varyantlar, Fransız Topluluğu tarafından ayrı diller (Fransızca: langues régionales endogènes) (lit. 'bölgesel yerel diller') olarak kabul edilmiştir (1990'dan beri).^[4][5] Ancak bu varyantların kullanımını desteklemek için önemli bir önlem alınmamıştır.

Valon, güney Belçika'nın tarihî dilidir ve şu anda Fransızcanın konuşulduğu bölgelerin çoğunda Valonca konuşulmaktadır. Aynı zamanda Valonların geleneksel ulusal dilidir. 1990'dan beri tanınmasına rağmen, Belçika'daki diğer yerel diller gibi, çoğunlukla yaşlı insanlar tarafından konuşulmaktadır. Bazı genç Valonlar biraz bilgi sahibi olabilir. Esas olarak, daha yavaş bir değişim hızına sahip olan kırsal bölgelerde kullanılır. Okullarda olmasa da tiyatro yapımlarında ve diğer edebiyat türlerinde de kullanılır.

Fransızca ile ilgili bir başka dil ve aynı zamanda bölgenin tarihî bir dili olan Picardca, 1990 yılında Fransız Topluluğu hükûmeti tarafından tanındı. Picardca, tarihsel olarak Fransa'nın bir parçasıdır ve konuşmacılar Valonya'nın batı kesiminde de bulunmaktadır.

Champenois, 1990 yılında yasal olarak da tanındı. Esas olarak Champagne, Fransa ve Valon Bölgesi'nin küçük bir bölümünde konuşulur.

Fransızca ile yakından ilişkili diğer yerli diller gibi, Lorrain de 1990'da tanındı. Ağırlıklı olarak Belçika Lorraine'in bir parçası olan Gaume'de konuşulur.

Flanders'ın da bir takım lehçeleri vardır, ancak dil bilimciler bunları Limburgish ve Batı Flamanca hariç olmak üzere ayrı bir Flaman dili yerine Felemenkçenin çeşitleri olarak görürler. Belçika'daki ana Hollanda lehçeleri Brabantian ve Doğu Flamancadır . Belçika'da konuşulan Standart Hollandaca, çoğunlukla Brabantian'dan etkilenir. Hem Doğu Flaman hem de Batı Flaman lehçelerinde edebî gelenekler vardır.

Limburgca, ağırlıklı olarak Kuzeydoğu Belçika ve Güneydoğu Hollanda'da, Belçika ve Hollanda'nın Limburg eyaletlerinde konuşulan bir dildir. Flemenkçe ile yakından ilişkilidir, ancak daha fazla Alman etkisine sahiptir.

Low Dietsch, Belçika'nın Liege eyaletinin kuzey doğusunda, tarihi (ve dilsel olarak karışık) Limburg Dükalığı'nın çekirdek bölgesinde bulunan bir Cermen dili veya lehçesidir. Plombières <i id="mwww">(Bleiberg)</i>, Gemmenich, Hombourg, Montzen ve Welkenraedt gibi kasaba ve köylerde konuşulur. Dil bilimciler bu lehçeyi Limburgish ve Ripuarian arasında bir geçiş olarak sınıflandırırlar. Hollandaca veya Almanca çeşitleri olarak tanımlanmıştır.

Bir Moselle Frankonya dili olan Lüksemburgca, Arlon (Arel) şehri de dahil olmak üzere Belçika'nın Lüksemburg eyaletinin doğu kısmı olan Arelerland'a özgüdür. 20. yüzyılın sonlarından bu yana, sınırın diğer tarafında Lüksemburg Büyük Dükalığı'nda gelişmesinin aksine, son yıllarda yerini büyük ölçüde Belçika Fransızları almıştır.

1990'dan beri bu dil Valon yetkilileri tarafından Fransızca: Francique olarak kabul edilmektedir. (Frank dili). 1990 kararnamesinde tanınan diller arasında Latin dili olmayan tek dildi.^[6]

Brusseleir olarak da bilinen Marolsça, Brüksel'de konuşulan ve öncelikle gayriresmî bağlamlarda kullanılan neredeyse soyu tükenmiş bir lehçedir. Çoğunlukla Fransız ve Hollanda etkilerinin bir karışımıdır. Marols, Brabantian lehçesinden kaynaklandı ve Belçika Devrimi'ni takiben 1830'da Belçika Krallığı kurulduktan sonra daha fazla Fransız etkisi kazandı. Lehçe, adını Brüksel'deki bir mahalle olan Marollen'den almıştır.

Yidiş, "büyük ölçüde geleneksel bir Yahudi yaşam tarzını sürdüren" önemli sayıda Ortodoks Yahudi'nin bulunduğu Antwerp'te yaşayan 18.000 Yahudi arasında pek çok kişi tarafından konuşulmaktadır"^[7]

Sinte Romanca, Belçika'daki Sinti Roman azınlık tarafından konuşulmaktadır.^[8]

LSFB veya Fransız Belçika İşaret Dili, öncelikle Wallonia ve Brüksel'de kullanılır ve LSF ve diğer Francosign dilleriyle ilgilidir . Lyons İşaret Dili ile LSF arasındaki temas sonucunda gelişen Eski Belçika İşaret Dili'nden geliştirilmiştir.

LSFB gibi, Flaman İşaret Dili veya VGT, Eski Belçika İşaret Dili'nden türemiş bir Francosign dilidir. Beş ana bölgesel lehçe ile öncelikle Flandre'de kullanılır: Batı Flanders, Doğu Flanders, Antwerp, Flaman Brabant ve Limburg . Dilin tarihsel gelişimi nedeniyle kadın ve erkek konuşmacılar arasında lehçe farklılıkları vardır.

VGT ve LSFB'den farklı olarak, DGS veya Alman İşaret Dili, LSF ile ilgisizdir ve kendi dil ailesini içerir. DGS, PJM ve Shassi ile ilgilidir. Öncelikle Belçika'nın Almanca konuşan toplulukları çevresinde kullanılır, Almanca ve DGS ilgisiz olsa da.

Sinte Romanica, Belçika'da yaşayan 10.000 Roman veya Sinti arasında birçok kişi tarafından konuşulmaktadır. Önemli bir Alman etkisine sahiptir ve diğer Roman dilleriyle karşılıklı olarak anlaşılır değildir. Dil, Kuzeybatı Roman lehçesi grubuna aittir. Dil ve insanlar genellikle yabancılar tarafından "Çingene" olarak adlandırılır, bu terim yasadışılık ve düzensizlik çağrışımları nedeniyle aşağılayıcı olarak kabul edilir.

20. yüzyılın sonlarından bu yana Belçika, Avrupa, Akdeniz ve Kuzey Afrika'nın farklı bölgelerinden göçmenler aldı. Onlar ve onların soyundan gelenler Berberi, Arapça (Mağrip), İspanyolca, Türkçe, Portekizce, İtalyanca, Yunanca, Lehçe ve İngilizce gibi dilleri konuşurlar.

• Ethnologue, Dünyanın Dilleri: Belçika 17 Ocak 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (özgür olmayan içerik)