İçeriğe atla

Bedr el-Cemâli

Bedr el-Cemâli
Doğum1015
Ölüm1094
Kahire

Bedr el-Cemâli (Arapçaبدر الجمالى; (1015 - 1094) Fatimiler Devleti'nde Halife Mûstensir'in hilafet döneminin son 20 yılında "Emîr el-Cûyuş" (Arapçaأمير الجيوش, Silâhlı Kuvvetler Komutanı), "Bedî el-Du'at" (Arapçaبدى الدعاة, Daiiler Bas Görevlisi); ve Vezir unvanlarını taşıyan bir asker kökenli devlet adamı.

Kendisinden sonra vezirlik mâkamına getirilen ve Mustâ‘lî'yi Hâlife ilân eden vezir El-Efdâl Şehinşâh'ın babası idi.

Hayatı

Fatımiler Suriye Şam emiri olan Cemâl'ûd-Devle tarafından çok ucuza satın alınmış Ermeni asıllı bir köle idi.[1] Selçukluların güney Anadolu ve Suriye'yi ellerine geçirmekte olluğu yıllarda bu yörelerde oturan Ermenilerin birçoğu gibi Fatimiler ordusuna gulam olarak katıldı. Fatımiler ordusunda üstün yetenekleri dolayısıyla ilerledi. Bu arada din değiştirip Müslüman oldu ve bağımsızlığını da satın aldı.

Halife Mûstansir'in uzun süren hilafeti sırasında özellikle 1065-1072'de Nil Nehri'nin sellerinin aksaması nedeni ile ortaya çıkan kıtlık, açlık ve salgın sorunları yanında kölemen-gulam askerlerden oluşan Fatimiler ordusunda büyük bir fitne çıkmasına yol açtı. Türk asıllı gulam askerleri ve müttefikleri Berber asıllı gulam askerleri ile güneyden yukarı Mısır'dan Sudan, Etiyopya gibi güneye de toplanan çoğu siyahi olan gulam askerleri arasında muhabereleri andıran çatışmalar yapildı. Bedr el-Cemâli başında geçtiği Ermenilerden oluşan birlik bu iki çatışan arasında çatışma dışında olduğu kabul edilmekte idi. Türk asıllı gulam askerleri Fatimiler hazinesine hakim olup yaptıkları savruk harcamalarla hazineyi bitirmekte idiler. Türk asıllı gulam askerleri kendi aralarında da çatışmaya giriştiler.

Fatimiler ordusunda yüksek rütbeli subay olan Türk asıllı Nasr el-Devle Fustat'ı elinde bulunduran Türk asıllı gulam askerler kliği birlikleri ile savaşıp kaleyi kuşatıp eline geçirdi. 1074'te bir suikastle öldürelina kadar Nasr el-Devle Fatimiler devletini ve vezirleri bildiği gibi idare etti. Bu dönemde Fatimiler devletinin Suriye sınırlarını korumak görevi ile Bedr el-Cemali Akka Valisi yapıldı. Buraya götürdüğü kendisine çok bağlı Ermeni asıllı gulam askerlerinden oluşan Fatimiler ordusu birlikleri ile Fatimiler sınırını iyi korumayı başardı.

1074'te Nasr el-Devle'nin bir katliamla öldürülmesi ile Mısır'da ve Kahire'de durum yine de çok karıştı. Değişik Türk asıllı gulam askserleri klikleri ve diğer asıllı gulam askerleri birbirllerine giriştiler, Fatimiler Devleti bir keşmekeşe döndü. Bu karışıklık döneminde halife Suriye sınırında başarılı asker ve idareci olan Bedr el-Camali'yi "Askeri Güçler Komutanı (Emîr el-Cûyus)" yapıp Kahire'ye çağırdı .Bedr el-Cemali kendisine yakın olan Ermeni asıllı askerlerden olusan birliklerle beraber Akka'dan kış ortasında gemi ile ayrıldı Dimyat'ta karaya çıktı ve 29 Ocak 1074'te Kahire'ye girdi.

1074'ten 1094'te ölmesine kadar Bedr el-Cemali Fatimiler devletinde gerçek politik iktidar gücünü elinde tutan kişi oldu. Fatimiler Devleti'nin en yuksek idarecilik gorevleri olan "Silâhlı Kuvvetler Komutanı (Emîr el-Cûyuş)"; "Sii Daiiler Bas Görevlisi (Bedî el-Duat)"; ve "Vezir" unvanlarini kendinde topladi. Mutlâk otoritesi Hâlife Mûstensir haricinde her yerde hissedilmekteydi.[2]

Devlet işlerini gayet etkin bir surette yürütmeya başladı ve bu etkinlik ölümüne kadar devam etti. Bedr el-Cemali gayet ustalıkla; hızla ve enerjetik olarak aldığı iktisadi ve politik tedbirler nedeni ile Mısır'a güvenlilik, barış ve sükûnet getirdi. Nil Nehri'nin gayet tarıma uygun sellerinin gelmesi ve özellikle 1074'teki Nil Nehri sellerinin tarım için istinai olarak iyi olması nedeni ile Mısır'ın tarımı ve ekonomisi canlandı ve ülkede zenginlik ve refah gayet yükseldi. Örneğin çoğunluğu tarım üzerinden alınan yıllık devlet vergi gelirleri bu dönemde 1 milyon dinardan 3 milyon dinara yükseldiği belirtilir.

Ölümü, yeni vezir, yeni halife ve Nizârîlik ve Mustâ‘lîlik mezheplerinin ayrılışı

Mûstensir 60 yıl süren halifeliğinin son yıllarında ve Bedr El-Cemali'nin vezirliği son yıllarında bir büyük taht kavgası ortaya çıktı. Halife Müstansir'in küçük oğlu olan Mustali vezir Bedr el-Cemâli'nin kızı ve ondan sonra vezir olan El-Efdâl Şehinşâh'ın kızkardeşi ile evliydi. Halife Mustensir büyük oğlu Ebû Mansûr Nizâr el-Mustafâ li-Dîn’il-Lâh'ı varisi ve İmâm olarak tâyin etmişti. Bu iki kardeşin arası iyi değildi.

Bedr el-Cemâli 1094'te Hâlife Mûstensir'den kısa bir süre önce vefât etti. Oğlu El-Efdâl Şehinşâh onun yerine vezir oldu. Halife Mûstensir öldüğünde El-Efdâl Şehinşâh halifenin son nefesinde varis değiştirdiğini iddia etti. Nizar el-Mustafa'nin daha genç olan kardeşi; eski vezirin damadı ve yeni vezirin kayinbiraderi olan Mustâ‘lî Kahire'de bir oldubittiye getirilerek Hâlife olarak ilân edildi. Böylece daha sonralar Mustâ‘lîdestekçilerinin oluşturduğu Mustâ‘lîyye ile Ebû Mansûr Nizâr el-Mustafâ li-Dîn’il-Lâh'nın tâkipçilerinin mezhebi olan Nizâr’îyye'nin temelleri atılmaktaydı.

Eserleri

Bedr el-Cemâli aralarında şunlar bulunan mimarî eserler inşa ettirdi:

  • El-Câm'î El-Cûyuşî Camii,
  • Bab el-Futuh,
  • Kahire'de Bab el-Nasr,
  • Bab Zuveylâ.

Fatimiler ordusu askerleri arasında çıkan çatışmalarda, özellikle Türk asıllı gulam askerler, Kahire'de bulunan büyük kütüphaneye büyük zararlar vermişler ve mevcut yazmaları yirtipo yakıp birçok kitabın günümüze kadar gelmemesine neden olmuşlardı. Bedr El-Cemali ve halife Mustensir kendilerini Kahire'de yeni ve zengin bir kütüphanenin yeniden kurulmasına adamışlardı.

Ayrıca bakınız

  • İsmâ‘îl’îyye
  • Müstensir
  • Fâtımîler Hâlifeliği
  • Mustâ‘lîyye
  • Mustali
  • Nizâr’îyye
  • El-Efdâl Şehinşâh

Kaynakça

  1. ^ Tyerman, Christopher (2006). God's War: A New History of the Crusades (İngilizce). Cambridge: Belknap Press. ISBN 978-0674030701. 
  2. ^ Medieval Islamic Civilization: An Encyclopedia. Routledge. 31 Ekim 2005. s. 90. ISBN 978-0-415-96690-0. 7 Ocak 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mayıs 2013. 

Dış kaynaklar

Dış bağlantılar

  • "Ismaili-Net" websitesinden "571 - Arrival of Badr al-Jamali" maddesi: [1] 21 Aralık 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (İngilizce)

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Fâtımîler</span> Şii mezhebine bağlı İslam devleti

Fâtımîler ya da Fâtımî Devleti, Tunus'ta kurulduktan sonra merkezi Kahire'ye taşıyan ve Fas, Cezayir, Libya, Malta, Sicilya, Sardinya, Korsika, Tunus, Mısır, Filistin, Lübnan, Ürdün ve Suriye'de egemenliğini kuran Şii meşrebinin İsmailî mezhebine bağlı Arap devleti.

<span class="mw-page-title-main">Nizarîlik</span> Şii İslamın bir kolu

Nizârîlik, İslam'ın Şia mezhebi olan İsmâilîyye mezhebinin alt kollarından biridir.

<span class="mw-page-title-main">Müsta'lîlik</span>

Mustâlîlik, Şiîliğin İsmâilîyye mezhebinin Mustâ‘lî fıkhını tâkip eden kolu.

<span class="mw-page-title-main">Davudî İsmailîlik</span>

Davudî İsmailîlik veya Davudî İsmailîyye, Nizarî İsmailîlik'ten sonraki en yaygın İsmailiyye koludur. Kökeni birçok ayrışmaya dayanmaktadır. 1094 yılında Fâtımî Hâlifesi ve sultanı Ebû Tamîm Ma’add el-Mûstensir bil-Lâh'ın ölümünün ardından halef oğul Nizâr'ın yerine daha küçük olan ʿAhmed el-Mustâ‘lî vezir El-Melik el-Efdâl ibn Bedr el-Cemâli Şehenşâh tarafından tahta geçirilmiş ve imâm olarak ilân edilmiştir.

Mûstansır uzun adı El-Mûstensir Billâh; Tam Adı: Ebû'l Kâsım Ahmed bin Zâhir el-Mûstensir bi'l-Lâh, Soyadı: el-Mûstensir. 58. İslam Halifesi. el-Mûstensir bi'l-Lâh et-Sânî (İkinci Mûstensir bi’l-Lâh) olarak da tanınır.

<span class="mw-page-title-main">Müstansır (Fâtımî halifesi)</span>

Mûstensir veya El-Mûstensir Billâh veya tam künye Ebū Tamīm El-Mustensir Billāh Maāḏ Bin aẓ-Zāhir, (Arapça:. Adı "El-Mûstensir Billâh", Allah'a kendisini zafere erdirmesi için yakaran anlamına gelmekte idi.

Nizari fıkhı, İsmâil’îyye mezhebinin bir kolu olan Nizarîlik şubesinin kendine has İslâmî hukûk, ilke ve kurallarını tanımlayan, temelleri Meymûn’ûl-Kaddâh ve oğulları tarafından atılan Bâtınî fıkıh öğretisi. Bu fıkha göre İmâmet sona ermemiş olup hâlâ babadan oğula geçmektedir. Günümüzdeki imâmları Nizârîlik mezhebinin Kırk Dokuzuncu İmâm-ı Zamânı olan IV. Ağa Han'dır. Nizârî mezhebinin âkidesine göre İmâmet babadan oğula geçmek suretiyle hiç kesintiye uğramadan günümüze kadar ulaşmıştır. Nizar'ın Mısır'dan ayrılması ve vefât etmesinden sonra ise oğlu El-Hâdî bin el-Nizâr'ın Elemût Kalesi'nde Gayba halinde "Gizlenen-İmâm" olarak İmâmet'i devam ettirdiğine inanılmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">El-Efdâl Şehinşâh</span> Fâtımî veziri (hd. 1094-1121)

El-Efdâl Şehinşâh veya uzun ismi ile El-Melik el-Efdâl ibn Bedr el-Cemâli Şehenşâh ve Latince: Lavendalius/Elafdalio; 1066, Akka - 11 Aralık 1121, Kahire), 1094-1121 döneminde Fâtımîler Hâlifeliği'nin veziri.

<span class="mw-page-title-main">Müstalî</span> Fâtımî Hanedanlığı halifesi

Musta'li veya Ahmed El-Mustâ‘lî veya tam kunye Ebū el-Kāsım el-mustaʿlī bi-llāh ʾaḥmad bin al-mustenṣir, Arapça: أبو القاسم "المستعلي بالله" أحمد بن المستنصر. Dokuzuncu Fâtımî Hâlifesi ve İsmâilîyye-Mustâlîlik Mezhebi'nin "On Dokuzuncu İmâmı".

<span class="mw-page-title-main">Âmir (Fâtımî halifesi)</span>

Amir veya El-Âmir bi'Ahkâmillâh Tam Adı: Ebû Ali Mansur ibni el-Mustâ‘lî el-Âmir bi'Ahkâmi’l-Lâh Onuncu Fâtımî Hâlifesi ve İsmâilîyye-Mustâlîlik Mezhebi'nin "Yirminci İmâmı".

<span class="mw-page-title-main">Tayyib Ebu'l-Kasım</span>

Et-Tâyyîb Ebû’l-Kâsım. Evvelki hâlife El-Âmir bi'Ahkâmi’l-Lâh'ın oğlu olan "Ebû’l-Kâsım" İsmâilîyye-Mustâlîlik mezhebinin Mustâ‘lî fıkhına göre yirmi birinci İmâmdır.

<span class="mw-page-title-main">Nizar bin Müstansır</span>

Ebû Mansûr Nizâr el-Mustafâ li-Dîn'il-Lâh Nizârî İsmâ‘ilîyye Mezhebi'nin İmâmı.

<span class="mw-page-title-main">El-Hadi bin el-Nizar</span>

El-Hâdî bin el-Nizâr ya da Ebû Ali Hasan ; "Elemût Birinci Gizlenen-İmâmı". Hicrî 490-530 / M. 1097-1136 yılları arasında Elemûtlar-Nizârî Devleti hükümdârı ve Nizârî Bâtınî-İsmâ‘îl’îyye Mezhebi'nin Yirminci İmâm-ı Zamânı.

<span class="mw-page-title-main">Hâfız (Fâtımî halifesi)</span>

Hâfız veya El-Hafız li-Din Allah Tam Adı: Ebu-l-Maymun Abdulmecid bin Muhàmmed bin al-Mustànṣir El-Hàfız li-din-Allah

<span class="mw-page-title-main">Fâiz (Fâtımî halifesi)</span> Fatımi halifesi

Faiz veya El-Fâiz bi-Nasr-Allâh Tam künyesi: Ebû-Kâsım Îsâ İbni ez-Zâfir el-Fâiz bi-Nasr-Allâh
. 1154 -1160 döneminde on üçüncü Fâtımî Hâlifesi olmustur. Mustâ‘lî-İsmâ‘îl’îyye Mezhebi'ni oluşturan iki ana kolundan biri olan Hafıziler tarafından da İmam olarak kabul edilmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Azîz (Fâtımî halifesi)</span>

Aziz veya El-Aziz Billah tam adı Ebu Mansur Nizar El-Aziz Billah, 21 Aralık 975 - 14 Ekim 996 arasında beşinci Fatımi halifesi.

<span class="mw-page-title-main">Zâfir</span>

Zafir veya El-Zafir bi-din Allah Tam Adı: Ebu Muhammad El-Zafir bi-dīn Allah İsmāīl bin El-Ḥafîz Arapça: أبو محمد الظافر بدين الله إسماعيل بن الحافظ.

<span class="mw-page-title-main">Zâhir (Fâtımî halifesi)</span> 1021-1036 döneminde Fatimiler Halifeliği yedinci halifesi

Zahir veya Ali Az-Zahir Billah veya tam künyesi: Ebū'l Hasan aẓ-Zāhir Billāh Alī bin El-Hākim. . 1021-1036 döneminde Fatimiler Halifeliği yedinci halifesi.

<span class="mw-page-title-main">Aşkelon Muharebesi</span> Aşkelon kalesi yanında 12 Ağustos 1099da yapılan muharebe

Aşkelon Muharebesi, Filistin Akdeniz sahilinde bulunan Aşkelon Kalesi yanında 12 Ağustos 1099'da yapılan muharebe. 1099'da Haçlıların Kudüs Kuşatması sonucu Kudüs'ü ele geçirip Haçlılar Kudüs Krallığı kurduktan sonra bu yeni devletin güneybatı sınırlarının güvenliğini sağlamak için yapılan ve çok kere Birinci Haçlı Seferi'nin son muharebesi olduğu olarak kabul edilen Haçlılar Kudüs Krallığı kralı seçilen Godfrey de Bouillon komutasındaki bir Haçlılar ordusu ile Fatımiler Veziri El-Efdâl Şehinşâh komutasındaki nispeten daha güçlü olan Fatımiler ordusu arasında yapılan bir muharebe. Haçlılar ordusu galip gelmiş Fatimiler ordusu büyük zayiat vererek mağlup olmuştur.

<span class="mw-page-title-main">Muiz (Fâtımî halifesi)</span> Fatımi Devletinin 4. halifesi ve 14. İsmailiyye imamı

Muiz veya el-Muiz Li-Dinillah veya Arapça tam adıyla Ebu Temim Mead el-Muizz Li-Dinillah, 19 Mart 953 - 21 Aralık 975 arasında Fatımi Devleti'nin 4. halifesi ve 14. İsmailiyye imamı.