Bayağı tarla sıçanı

Bayağı tarla sıçanı

Korunma durumu

Biyolojik sınıflandırma

Âlem:	Animalia
Şube:	Chordata
Alt şube:	Vertebrata
İnfa şube:	Gnathostomata
Sınıf:	Mammalia
Takım:	Rodentia (Kemiriciler)
Familya:	Cricetidae
Alt familya:	Arvicolinae
Cins:	Microtus
Tür:	M. arvalis

İkili adlandırma

Microtus arvalis
Pallas, 1778

Bayağı tarla sıçanı (Microtus arvalis), tarla sıçanları cinsleri ile birlikte Arvicolinae alt familyasından bir kemirici türü. En yaygın memeli hayvan türlerinden biridir.

Özellikleri

Tarla sıçanları 9–12 cm uzunluğunda olur, bunun haricinde bir de fareler için kısa sayılan, yaklaşık 4 cm uzunluğunda bir kuyruğu vardır. 20-50 gram ağırlığında olurlar. Vücutları yuvarlağımsıdır ve burunları diğer farelerdeki gibi sivri değildir. Renk varyasyonları koyu kahverengi, kızıl kahverengi, açık kahverengi ve gri kahverengi arası değişir. Yanları göbeğinden daha açık bir renkte olur. Gözleri küçük ve siyahtır, kulakları ve arka bacaklarıda vücuduna nazaran küçüktür.

Davranışları

Tarla sıçanları ot, tohum, kök ve ağaç kabuklarıyla beslenir. Büyük bir sülale içerisinde sürü halinde, yerin altına kazdıkları karışık tünel sistemlerinde yaşarlar. Yeryüzündeki çıkışları yaptıkları yollarla birbirleri ile bağlarlar ve bu yolları kışın bile kullanılır halde tutarlar. Dişileri üç hafta süren bir gebelikten sonra 3 ila 15 yavru dünyaya getirir. Bu yavrular 11 veya 13 gün sonra erginlik çağına gelerek, kendileri yavru yapabilirler.

Yaşadığı bölgeler

Tarlalarda, kırlarda, orman kenarlarında görünürler ve dünyanın tüm kuzey kısmında bulunur. Orta Avrupa'daki bütün memeli hayvanlarla karşılaştırıldığında en yüksek nüfusa sahip olduğu görülür. Ama bu sayı her birkaç yılda aniden yükselir ve yine aniden azalır. Bu normal bir olaydır. Türkiye'de Ege Denizi ve Akdeniz kıyıları dışında her yerde görülür.

Dış bağlantılar

Wikimedia Commons'ta Bayağı tarla sıçanı ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur.

Wikispecies'te Bayağı tarla sıçanı ile ilgili detaylı taksonomi bilgileri bulunur.

İlgili Araştırma Makaleleri

Avrasya sivri faresi, Soricidae familyasından burnu kirpi gibi uzun bir böcekçil memeli türü.

Samur, sansargiller (Mustelidae) familyasından kürk ticaretinde postu en değerli sayılan Rusya'nın kuzeyindeki soğuk ve çok geniş Sibirya bölgesinde yaşayan memeli türü.

Şili orman kedisi, kedigiller (Felidae) familyasından Güney Amerika'ya özgü bir tür.

Pampa kedisi, kedigiller (Felidae) familyasından Güney Amerika'ya özgü bir tür.

Kurt veya bozkurt, Avrasya ve Kuzey Amerika'ya özgü ve Canis cinsinden iri bir memelidir. Otuzdan fazla Canis lupus alt türü tanınmakta ve bozkurt denildiğinde günlük konuşma dilinde evcilleştirilmemiş ve yabani alt türler anlaşılmaktadır. Ortalama ağırlığı erkeklerde 40 kg, dişilerde de 37 kg olan kurtlar, köpekgiller (Canidae) familyasının yaşayan en iri üyeleridir. Boyları 105 ila 160 cm arasında değişirken omuz yükseklikleri de 80 ila 85 cm arasındadır. Kurtlar diğer Canis türlerinden daha az sivri kulakları ve ağız ile burunlarıyla olduğu kadar daha uzun kuyrukları ve daha kısa gövdeleri ile de ayırt edilir. Yine de kır kurdu ile altın çakal gibi daha küçük Canis türleri ile yakın akraba oldukları için birlikte üreyerek doğurgan melezler ortaya çıkarabilir. Kurdun çizgili kürkleri genellikle beyaz, kahverengi, gri ve siyah alacalıdır ancak Arktik bölgelerde yaşayan alt türleri hemen hemen tamamen beyaz kürklü olabilmektedir.

Kafkas sivri faresi, burnu kirpi gibi uzun bir böcekçil memeli türüdür.

Ev sivri faresi,, Soricidae familyasından burnu kirpi gibi uzun bir böcekçil memeli türü.

Kızıl tilki, bayağı tilki olarak da bilinir, köpekgiller (Canidae) familyasının en yaygın tilkisidir. Avrupa'nın büyük bir farkla en sık rastlanılan vahşi köpekgildir. Bu yüzden Avrupa'da "tilki" denildiğinde neredeyse hep bu tür kast edilir.

Kum tilkisi, Rüpell tilkisi olarak da bilinir, köpekgiller (Canidae) familyasından, Kuzey Afrika'nın ve orta doğu'nun kurak bölgelerinde yaşayan bir tilki türü.

Afgan tilkisi, köpekgiller (Canidae) familyasının Vulpini oymağına ait, Asyada bulunan bir tilki türü. En küçük köpekgillerden biridir.

Chiloé keseli sıçanı, Güney Amerika'nın güneybatısına özgü keseli bir hayvan türü. Microbiotheria takımının tek familyası olan Microbiotheriidae'nin yaşayan tek türünü oluşturur. Her ne kadar sıçan adıyla bilinse de kemirgen takımından fare ve sıçanla yakın bir akrabalığı yoktur.

<span class="mw-page-title-main">Çizgili baykuş</span>

Çizgili baykuş, baykuşgiller (Strigidae) familyasından büyük bir baykuş türü.

<span class="mw-page-title-main">Bayağı gelincik</span>

Bayağı gelincik, sansargiller (Mustelidae) familyasından küçük bir etçil türü. Etçiller takımının en küçük üyesidir. Kakım ile birlikte Avrupa'nın en yaygın gelinciğidir.

Kakım, sansargiller (Mustelidae) familyasından bir gelincik türü. Avrasya ve Kuzey Amerika coğrafyalarının orta-kuzey bölgelerinin yerlisidir. Kış aylarında postu bembeyaz bir renge bürünür.

Didelphidae veya Keseli sıçangiller, Didelphimorphia takımına bağlı bir hayvan familyasıdır. Sadece Amerika'da bulunurlar.

Bayağı su samuru, sansargiller familyasından, nehir ve göl kıyılarında yaşayan etçil bir memeli. Su kenarlarında kazdığı çukurlarda yaşar. Yuvası karada olmakla beraber girişi su altındandır. İçini kuru yaprak ve yosunlarla döşer. Ayrıca havalandırma deliği de bırakır.

Büyük cüce geyik, cüce geyikgiller (Tragulidae) familyasından, gececil memeli hayvan türü.

Filipin cüce geyiği, cüce geyikgiller (Tragulidae) familyasından, gececil memeli hayvan türü.

Tarsiidae bir primat familyasıdır. Güneydoğu Asya'nın adalarında yaşayan, küçük, gece faal hayvanlardır.

Doğramacı tarla faresi Türkiye'de bulunan 6 endemik memeli türünden biridir. Prof. Dr. Haluk Kefelioğlu ve Prof. Dr. Boris Kryštufek tarafından 1999 yılında keşfedilmiştir. Yeni bulunan bu türün ismi Prof. Dr. Haluk Kefelioğlu'nun hocası olan Prof. Dr. Salih Doğramacı'dan gelmektedir.

Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.