İçeriğe atla

Barnabas Mektubu

Barnabas Mektubu

Eski Ahit/Antlaşma'nin Hristiyanca kullanımı (yorumu) üzerinde uzun bir vaaz şeklinde yazılmış bir mektuptur.[1] Barnabas'ın mektubu büyük olasılıkla 70 ile 135 yılları arasında Mısır'ın İskenderiye şehrinde yazıldı. Pavlus'un yoldaşı Barnabas'a ait sayılmamaktadır. Bu mektubun yazarının neden Havari Barnabas'ın olarak gösterildiği bilinmemektedir.[2]

Havari Barnabas çeşitli nedenlerden ötürü bu mektubun yazarı olamaz:

- Mektubun yahudilikle ilgili her şeye karşı yoğun antipatiye sahip olması

- Mektubun Eski Antlaşma’yı sert bir dille inkar etmesi

İncil'i yorumlamasında alegorik bir metot kullanmasından ötürü akademisyenler yazarının İskenderiye teoloji okulunun bir üyesi olabileceğini düşünmektedir.

İçerik[3]

Mektup iki bölüme ayrılmıştır; biri teorik biri uygulama olacak şekilde.

  • İlk bölümde yazar Yahudilerin yasayı yazıldığı gibi yorumlayarak tamamen yanlış anladıklarını göstermeye çalışmaktadır. Mektubun yazarına göre Eski Ahit/Antlaşma'yı okumanın tek doğru şekli, metnin, sadece asıl anlamı ile değil ancak ruhsal anlamının idrak edilmesiyle mümkün olur. Bu da "alegorik" (Mecazi) yorumun, yani sözcüklerin gizli ve sadece Ruh'un inanç sahibine açıkladığı anlamını araştıran yorumu sayesinde olabilmektedir. Dolayısıyla yazara göre Eski Antlaşma'nın tek doğru açıklaması alegorik olanıdır. Örneğin, Barnabas'a göre Tanrı maddi hediyeler ve kanlı kurbanlar istememekte, bunun yerine kişinin tövbe eden kalbini istemektedir.
  • İkinci bölümde yazar kişinin seçebileceği iki yolu göstermektedir; biri yaşam biri ölüm yoludur. Yaşam yolu ‘on emir’e tekabül etmektedir. Ölüm yolu ise çeşitli günah ve ahlaksızlıkların kataloğuna indirgenebilir.

Mektubun alıntısı

  • "Rab'bin açıkladığı üç yüce gerçek vardır: inancımızın başlangıcı ve sonu olan yaşam umudu; Tanrısal planın başlangıcı ve sonu olan kurtuluş; tüm kurtarıcı müdahaleslerinin teminatı ve verilmiş sözü olan Tanrı'nın bizi mutlu etme arzusu" (Barnabas'a atfedilen Mektuptan 1-2, 5)

Kaynakça

  1. ^ Kilise Babalarından ve Yazarlarından Alıntılar. Hakkı Demirel - Peder Luigi İannitto. Kaya Basım Yayın Dağıtım Tic. Ltd. Şti. 1997. s. 53-54. 
  2. ^ New Catholic Encyclopedia - Second Edition (İngilizce). Thomson and Gale. 2003. s. 102 Cilt 2 ISBN 0-7876-4006-9. 
  3. ^ Patrology, Volume 1. Johannes Quasten (İngilizce). Christian Classics INC. 1986. ss. 85-92 ISBN 087061-084-8. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Tevrat</span> Tanahın ilk beş kitabı

Tevrat, İbrani Kutsal Kitabı'nın ilk beş kitabının, yani Tekvin, Çıkış, Levililer, Sayılar ve Tesniye kitaplarının derlemesidir.

<span class="mw-page-title-main">İncil</span> Nasıralı İsanın yaşamını, öğretilerini, ölümünü ve dirilişini anlatan biyografi metinleri

İncil, İsa'nın yaşamını, öğretilerini, ölümünü ve dirilişini anlatan her bir biyografidir. Matta, Markos, Luka ve Yuhanna tarafından kaleme alınmış olan ve yazarlarının adlarıyla anılan dört incil, Yeni Ahit'in ilk dört bölümünü teşkil eder. İncil sözcüğü Türkçe konuşan kimseler arasında sıklıkla Yeni Ahit anlamında kullanılır. Bu kullanıma –hatalı olsa dahi– Türkçe Hristiyan kaynaklarda da rastlanabilir. Bu kaynaklarda Müjde sözcüğü de Yeni Ahit anlamında kullanılır.

<span class="mw-page-title-main">Eski Ahit</span> Kitâb-ı Mukaddesin ilk kısmı

Eski Ahit veya Eski Antlaşma, Kutsal Kitap'ın İbranice kaleme alınmış olan ilk kısmına Hristiyanların verdiği isimdir. Yahudilerin Tanah ve Müslümanların Tevrat ve Zebur olarak kabul ettikleri kitapları içinde barındırır. Kutsal Kitap'ın birinci yüzyılda Grekçe kaleme alınan yazılarına "Yeni Ahit" adı verildi. İnançlı Yahudilerce "Yeni Ahit" kabul edilmez. Toplam 39 bölümden oluşur. Eski Ahit; Tevrat, Tarihsel Kitaplar, Şiirsel Kitaplar, Peygamberlik Kitapları olarak 4 temel bölüme ayrılır.

<span class="mw-page-title-main">Yeni Ahit</span> Kitâb-ı Mukaddesin ikinci kısmı

Yeni Ahit veya Yeni Antlaşma, Kitab-ı Mukaddes'in Eski Ahit'in ardından gelen ve Grekçe kaleme alınmış olan ikinci kısmına Hristiyanların verdiği isimdir. İnançlı Yahudilerce "Yeni Ahit" kabul edilmez. Hristiyanlarca kutsal kabul edilen 27 kitapçıktan oluşan bir kitap bütünüdür.

<span class="mw-page-title-main">Hinduizm</span> Hindistan merkezli bir din

Hinduizm, çok kapsamlı inanç ve yaşam felsefesinin toplamıdır. Özellikle Hindistan, Nepal ve Bangladeş'te yaygındır. Günümüzde yaklaşık 1.25 milyar izleyeni ile Hristiyanlık ve İslam'dan sonra üçüncü sırada yer alan Hinduizm inancının neredeyse tüm takipçileri Hindistan ve çevresinde bulunmaktadır. Budizm ve Zen Budizmi gibi çeşitli ekoller Hinduizm'den kaynaklanıp ayrılmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Hristiyanlık</span> tek tanrılı İbrahimî bir din

Hristiyanlık, Nasıralı İsa'nın yaşamına, öğretilerine ve vaazlarına dayanan, tek Tanrılı İbrahimî bir dindir. Günümüzde Hristiyanlık, dünya nüfusunun yaklaşık %30,1'ini oluşturmaktadır ve 2,4 milyarı aşkın takipçisi ile dünyanın en kalabalık dinidir. Takipçilerine, "Mesihçi" anlamına gelen Hristiyan veya Nasıralı İsa'ya ithafen İsevi veya Nasrani denir. Kitâb-ı Mukaddes'e inanan takipçileri, Yahudi metni olan Tanah'ta kehanet edilen İsa'nın Mesih olarak gelişinin bir Yeni Ahit olduğuna inanırlar.

<span class="mw-page-title-main">Petrus</span> İsanın 12 havarisinden biri ve geleneğe göre 1. Katolik Kilisesi papası (MÖ 1-MS 65)

Simun Petrus, İsa'nın on iki havarisinden biridir. İsa'nın diğer bir havarisi olan Andreas'ın kardeşidir.

<span class="mw-page-title-main">Kitâb-ı Mukaddes</span> Yahudiliğin ve Hristiyanlığın kutsal metinlerini oluşturan kitapların kanonik bir koleksiyonu

Kitâb-ı Mukaddes, Mukaddes Kitap veya Kutsal Kitap, Eski Ahit ve Yeni Ahit'i kapsayan, Hristiyan inanışının temelini oluşturan ve Hristiyanlarca kutsal sayılan kitaptır.

<span class="mw-page-title-main">Teslis</span> Baba, Oğul ve Kutsal Ruh üçlüsün­den oluşan Tanrı inancını ifâde eden kavram

Teslis, Kutsal Üçleme ya da Üçlü Birlik, tek olan Tanrı'nın Kutsal Kitap'ta kendisini bildirdiği her biri eşit yücelikte, özünde tek, ezeli ve ebedi olan üç benliğini konu edinen ve Hristiyan kiliselerinin çoğunluğu tarafından inanılan ana akım Hristiyan dininin merkezindeki inanç esasıdır. Baba Tanrı, Oğul Tanrı ve Kutsal Ruh üç farklı benlik (hipostaz) olarak aynı özü paylaşmaktadırlar (Homoousia). Tek öz Tanrı'nın birliğini üç benlik ise Tanrı'nın kimliğini anlatmaktadır ve benliklerin hem birbirinden farklılıklarını hem de özde çözülmez birliklerini ifade eder. Böylece tüm yaratım ve lütuf süreci Tanrı'nın üç ilahi benliğinin ortak eylemi olarak görülür. Her benlik, Üçlü Birlik'te kendilerine özgü nitelikleri tezahür ettirir ve böylece her şeyin "Baba'dan çıkıp gelmiş" "Oğul aracılığıyla" ve "Kutsal Ruh'un gücüyle" gerçekleştiğini kanıtlar.

<span class="mw-page-title-main">Hristiyanlıkta İsa</span> Hristiyanlık inancında Mesih ve Tanrının Oğlu

Hristiyanlıkta İsa, birçok ana akım Hristiyan mezhebinde Üçlü Birlik'teki ikinci figür olan Oğul Tanrı'dır. Bununla birlikte, İsa'nın Tanrı'dan farklı bir kişilik olduğuna ve Tanrı'ya bağımlı olduğuna inanan mezhepler de vardır. Hristiyanlığın her biçiminde, İsa'nın "Eski Ahit" olarak adlandırılan Tanah'ta kehanet edilen Yahudi mesih olduğuna inanılmaktadır. Çarmıha gerilişi ve ardından dirilişi sayesinde Tanrı'nın insanlara kurtuluş ve sonsuz yaşam sunduğuna, ve İsa'nın, insanlığı Tanrı ile barışın günahını telafi etmek için öldüğüne inanılmaktadır.

Anglikanizm, İngiltere'nin resmî kilisesi olan İngiltere Kilisesi'ne has ilke, doktrin ve kurumlar. İngiltere Kralı VIII. Henry'nin kurduğu bir Hristiyan mezhebidir. İngiliz Reformu, Katoliklik ve Protestanlık arasında bir orta yol olarak görüldüğü için Latince Via Media olarak adlandırılmıştır.

Aziz, Aya veya kadın ise Azize, Arapça kökenli azîz sözcüğü ermiş anlamına gelir. Günlük kullanımda sevilen ve sayılan kimseleri tanımlamakta kullanılır. Sözcüğün dişi formlarından muazzez, Türkçede yaygın bir kadın ismidir.

<span class="mw-page-title-main">Origenes</span>

Origenes veya Origen, İskenderiye'de Hristiyan bir ailede doğmuş ve kendini hadım etmesine bile neden olacak düzeyde münzevi (sofu) bir kişiliğe sahip olmasıyla tanınan ve Patristik felsefenin en önemli temsilcilerinden sayılan bir Kilise Babası'dır.

<span class="mw-page-title-main">Romalılara Mektup</span>

Romalılara Mektup ya da Pavlus'un Romalılara Mektubu Yunanca Kutsal Yazıların bir kitabıdır. Sadece Romalılar olarak da adlandırılmaktadır. Bu mektup elçi Pavlus'un değişik cemaatlere ya da kişilere yazdığı 14 mektubun biridir. Pavlus bu mektubu Roma İmparatorluğun başkenti olan Roma'da oturan Hristiyanlara yazdı.

<span class="mw-page-title-main">İskenderiyeli Kiril</span>

İskenderiyeli Cyril/Kiril Kilise Babası, polemikçi, İskenderiye’nin 412’den 444’e değin patriği. Roma İmparatorluğu'nun İskenderiye'de gücü ve etkisinin en yüksek olduğu zamanda göreve gelmiştir. Konstantinopolis Patriği Nestorius'un aforoz edildiği 431 yılında toplanan Birinci Efes Konsili'nin merkezinde rol almıştır.

<span class="mw-page-title-main">Galatyalılara Mektup</span> Pavlusun MS 53–54 Efeste yazdığı ve İsanın gelişiyle Musa Kanununun kullanımdan kalktığını tasdik eden Yeni Ahit mektubu

Galatyalılara Mektup ya da Pavlus'un Galatyalılara Mektubu Yunanca kutsal yazıların bir kitabıdır. Sadece Galatyalılar olarak da adlandırılmaktadır. Bu mektup elçi Pavlus'un değişik cemaatlere ya da kişilere yazdığı 14 mektubun biridir. Pavlus bu mektubu Galatya Eyaletinde yaşayan Hristiyanlara yazmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Yurtsever Simun</span> İsanın havarisi

Yurtsever Simun, İsa'nın 12 havarisi arasında en belirsiz olanlardan biriydi. Birkaç psödopigrafik yazı Simun'a atfedilmiş olmakla birlikte, Hieronymus Simun'u MS 392-393 arasında yazılmış De viris illustribus'a dahil etmemiştir.

<span class="mw-page-title-main">İlk Clemens mektubu</span>

İlk Clemens (Klemes/Klement) mektubu, Erken Hristiyanlık döneminde I. Clemens tarafından MS 100 civarında Hristiyan Romalı cemaatten, Korint'teki Hristiyan cemaate Grekçe yazılmış bir mektuptur. Yeni Ahit'in bir parçası olmayan mektubun, Erken Hristiyanlık döneminde sıklıkla okunduğu bilinmektedir ve bu nedenle Havariler Çağı'nı anlamak için önemli bir kaynaktır.

Özgün dili Yunanca olan Mathetes'in Diognetus'a mektupları, Hristiyanlığı savunan yazıların, Hristiyan apolojetik eserlerinin bir örneğidir. Yunan yazarın ve mektuplarda katkısı bulunan kişilerin kim oldukları tam olarak bilinmez. Yunan yazar, kendisini "Havarilerin öğrencisi" olarak tanımlar.

<span class="mw-page-title-main">İbranilere Mektup</span>

İbranilere Mektup Yunanca Kutsal Yazıların bir kitabıdır. Sadece İbraniler olarak da adlandırılmaktadır. Bu mektup elçi Pavlus'un değişik cemaatlere ya da kişilere yazdığı 14 mektubun biridir.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.