Edo dönemi veya Tokugawa dönemi , Japonya tarihinde 1603-1868 yıllarını kapsayan dönemdir. Bu dönem 24 Mart 1603 tarihinde Edo'da Tokugawa Ieyasu tarafından Tokugawa Şogunluğu'nun kurulmasıyla başlar ve 3 Mayıs 1868'de Meiji Restorasyonu'nun başlamasıyla sona ermektedir. Bu dönemde Japonya Tokugawa Şogunluğu ile 300 yerel daimyōnun yönetimindeydi. Edo dönemi Japonya'nın ilk modern dönemi olarak tanımlanmaktadır ve bu yıllar arasında Japonya dış dünyaya kapalı kalmış olup ekonomik büyüme, sıkı toplumsal düzen, istikrarlı bir nüfus ile sanat ve kültür alanında gelişmeler yaşanmıştır.
Şoğgun , Japonya'da bir askeri rütbe ve tarihsel unvandır. "General" kelimesinin Japoncada iki kanjisi vardır: "kumandan", "general" veya "amiral" anlamına gelen şoğ ve "ordular" veya "savaşçılar" anlamına gelen gun. Modern askeri seviyelendirme sistemindeki karşılığı Harekât Komutanı‘na eşittir. Unvan olarak Seii Taişoğgun'un (征夷大将軍) kısa biçimidir. Japon tarihindeki çeşitli zamanlardaki feodal yönetimdir ve 1867'de Tokugawa Yoşinobu'nun Meiji İmparatorluğu için feragat edişiyle son bulmuştur.
Meiji Restorasyonu, Meiji Ishin, Islah, Devrim, Reform ya da Meiji Yenilenmesi olarak da bilinen, 1868 yılında İmparator Meiji idaresi altındaki Japonya'nın imparatorluk yönetimini yenileyen bir olaylar zinciridir. Yeni Meiji hükümdarları, iktidarı o zamanlarda Güneş Tanrıçası Amaterasu'nun soyundan geldiğine inanılan İmparator Meiji'ye iade etmişlerdir. Meiji Restorasyonu'ndan önce de imparatorlar başa gelmiş olsa da bu olaylar uygulamadaki kabiliyetini yenilemiş ve politik sistemi Japonya İmparatorluğu altında birleştirmiştir.
Tokugawa Şoğunluğu ya da Tokugawa Bakufu, Tokugawa boyu mensupları yönetimindeki Doğu Ordusunun Sekigahara Muharebesi'ni kazanmasıyla kurulan Japon feodal devletiydi. Devletin var olduğu dönem başkente ithafen Edo Dönemi olarak anılır. Tokugawa Şogunluğuna Hristiyanlığa karşı başlatılan katı bir izolasyon (Sakoku) yönetimi damga vurmuştur. 1858 yılında Komodor Matthew C. Perry yönetimindeki Amerikan Donanması gemilerinin Japonya açıklarına gelerek şogunluğu dış dünya ile ticaret yapmaya zorlamasıyla Sakoku yönetimi son bulmuştur. Şogunluğun batılılar karşısında attığı geri adım sonucunda ülkedeki soyluların bir kısmı bu duruma tepki göstermiş ve sembolik konumda olan Japon İmparatoru'nun ülkeyi yönetmesini ve batılılara karşı bir siyaset izlemesini arzulamaya başlamışlardır. Bu soylu ve samuray hizbi sayesinde Boshin Savaşı patlak vermiş ve batılı tekniklerle hazırlanmış İmparatorluk Ordusu'nun şogunluk kuvvetlerini yenip Edo'ya girmeleriyle Tokugawa Şogunluğu son bulmuştur.
Tozama daimyo, Japon eski yöneticileri tarafından dışlanmış olarak görülen daimyolardır. Bu terim, Kamakura Dönemi'nde kullanılmaya başlandı. Edo Dönemi'nde de kullanılmaya devam edildi.
Sonnō jōi, İmparator'u yüceltip, yabancı işgalcileri ülkeden kovmayı savunan bir düşünce akımıdır. Edo dönemi'nin sonlarına doğru (Bakumatsu) Mitogaku ve Kokugaku gibi ulusal tarih çalışmalarını derinden etkilemiş, Meiji Restorasyonu döneminde yaygınlaşan bir siyasi slogan olmuştur.
Satsuma vilayeti, Japonya'nın tarihi vilayetlerinden biri idi. Vilayet Kyūshū adasında Saikaidō bölgesinde yer almaktaydı ve sınırları günümüz Kagoshima prefektörlüğünün batısını kapsamaktaydı. Vilayetin merkezi Satsumasendai idi.
Sengoku dönemi, Muromachi döneminde 1467-1603 yıllarını kapsayan dönemdir. Sengoku dönemi toplumsal ayaklanmalar, siyasal entrikalar ve askerî çatışmalar ile geçmiştir.
Azuchi-Momoyama dönemi, Japonya tarihinde 1573-1603 yılları arasında Sengoku döneminin sonlarını kapsayan dönemdir. Azuchi-Momoyama döneminde Oda Nobunaga ve Toyotomi Hideyoshi'nin önderliğinde tüm Japonya birleştirildi ve daha sonra Sekigahara Muharebesi'nde Tokugawa Ieyasu'nun Tokugawa şogunluğu kuruldu.
İmparator Kōmei, Japonya'nın geleneksel veraset düzenine göre 121. imparatorudur. Saltanatı 1846'den 1867 yılında ölümüne kadar sürmüştür.
Edo Kalesi, 1457 yılında Edo'da inşa edilen bir düz arazi kalesiydi. Kale, Tokugawa Ieyasu'nun Tokugawa şogunluğunu kurduğu yer olup şogunun ikametgâhı ve ayrıca Edo döneminde Japonya'nın askeri başkentiydi. Meiji Restorasyonu'nun ardından Tokyo İmparatorluk Sarayı haline geldi.
Japon kültürü, ülkenin tarih öncesi dönemdeki Jōmon döneminden Asya, Avrupa ve Kuzey Amerika'dan gelen etkileri sentezleyen çağdaş modern kültürüne kadar değişmiştir. Japonya sakinleri, Kara Gemiler ve Meiji dönemi gelene dek Japonya'nın Çin misyonlarından sonra Tokugawa şogunluğu sırasında dış dünya ile uzun bir süre görece izolasyon yaşadı.
Hiroşima Kalesi, Japonya'nın Hiroşima kentinde bulunan bir kaledir. Kale, 1590'larda inşa edilmiş olup günümüzde Hiroşima tarihi müzesi olarak hizmet vermektedir
Sakamoto Ryōma, Japonya'da bakumatsu döneminde Tokugawa şogunluğunun devrilmesinde önemli rol oynayan bir Japon samuray idi.
Japon felsefesi tarihsel olarak hem yerli Şinto hem de Budizm, Taoizm ve Konfüçyüsçülük gibi kıtasal dinlerin bir birleşimi olmuştur. Eskiden, Mitogaku ve Zen'de olduğu gibi, hem Çin felsefesinden hem de Hint felsefesinden büyük ölçüde etkilenen modern Japon felsefesinin çoğu, artık Batı felsefesinden de etkilenmektedir.
Kaei, Japonya tarihinde Şubat 1848-Kasım 1854 tarihlerini kapsayan dönem adıdır. Dönem, Kōka'dan sonra gelmekte olup Ansei'ye kadar devam etti. Bu dönemde hüküm süren imparator Kōmei idi.
Fudai daimyō, Japonya'nın Tokugawa şogunluğunda Sekigahara Muharebesi'ndan önce Tokugawa boyunun kalıtsal vasalları olan bir daimyō sınıfı idi. Fudai daimyō ve onların soyundan gelenler, tozama daimyōlara karşı Tokugawa yönetiminin saflarını doldurdu ve Edo döneminde Japonya'daki gücün çoğunu ellerinde tuttular.
Sankin-kōtai, Japonya'da Edo döneminin çoğunda Tokugawa şogunluğunun bir politikasıydı. Amaç, daimyōların üzerindeki merkezi kontrolü güçlendirmekti. Daimyōların kendi bölgelerinde ve şogunluğun merkezi Edo'da bir yıl boyunca yaşamlarını değiştirmelerini gerektiriyordu.
Chōnin, Japonya'da Tokugawa şogunluğunun ilk yıllarında ortaya çıkan sosyal bir sınıftı. Sosyal hiyerarşide, savaşçı sınıfına bağlı olarak kabul edilmekteydi.
Enomoto Takeaki, Bakumatsu dönemi Japonya'sının Tokugawa donanmasının amirali ve Ezo Cumhuriyeti'nin cumhurbaşkanı olan Japon samurayıydı. Başlangıçta Tokugawa şogunluğuna sadık kaldı ve Boshin Savaşı'nın sonuna kadar yeni Meiji hükûmetine karşı savaştı. Daha sonra Meiji hükûmetinde Japon İmparatorluk Donanması'nın kurucularından biri olarak görev yaptı.
