İçeriğe atla

Bach-Werke-Verzeichnis

BWV (Almanca: Bach-Werke-Verzeichnis), (Türkçe: Bach Eserleri Kataloğu), Johann Sebastian Bach'ın eserleri kataloğudur . İlk olarak 1950'de Wolfgang Schmieder tarafından düzenlendi. Kataloğun ikinci baskısı 1990'da çıktı. 1998'de BWV2a olarak bilinen ikinci baskının kısaltılmış bir versiyonu yayınlandı.

BWV tematik bir katalogtur, bu nedenle her eserin bölümleri ilk ölçüleriyle tanımlanır (yukarıdaki BWV 1006'nın 2. bölümü 'Loure' gib).

BWV sayıları, 20. yüzyılda 1.126 kompozisyona tahsis edilmiştir. 21. yüzyılda kataloğa daha fazlası eklenmiştir. BWV'nin Anhang eki (BWV Anh.) ise 200'den fazla kayıp, şüpheli ve sahte kompozisyonu listeler. Kronolojikten ziyade tematik olarak düzenlenmiştir. Örneğin BWV 525'ten BWV 748'e kadar olan eserleri org için yazılmıştır.

Bach-Werke-Verzeichnis'in ilk baskısı 1950'de yayınlandı. Bach tarafından bilinen her kompozisyona benzersiz bir sayı tahsis etti. Bu kataloğun editörü Wolfgang Schmieder, kompozisyonları büyük ölçüde harmanlama için 19. yüzyıl Bach Gesellschaft (BG) baskısından sonra türüne göre gruplandırdı (ör. BG kantata numarası = kantanın BWV numarası):[1]

Tarihçe

Bach-Werke-Verzeichnis'in ilk baskısı 1950'de yayınlandı. Bach tarafından bilinen her esere benzersiz bir sayı tahsis edildi. Bu kataloğun editörü Wolfgang Schmieder, büyük oranda 19. yüzyıl Bach Gesellschaft (BG) baskısını takiben eserleri türlerine göre gruplandırdı (örneğin BG kantat numarası = kantanın BWV numarası)[2]

  1. Kantatlar, BWV 1–224
  2. Motetler, BWV 225–231
  3. Messalar, Missa bölümleri, Magnificat, BWV 232–243
  4. Passionlar, Oratoryolar, BWV 244–249
  5. Dört partili koraller, BWV 250–438
  6. Şarkılar, Aryalar, Quodlibet, BWV 439–524
  7. Org için eserler, BWV 525–771
  8. Klavyeli çalgılar için eserler, BWV 772–994
  9. Lut için eserler, BWV 995–1000
  10. Oda Müziği, BWV 1001–1040
  11. Orkestra eserleri, BWV 1041–1071, originally in two separate chapters: Concertos (BWV 1041–1065) and Overtures (BWV 1066–1071)
  12. Kanonlar, BWV 1072–1078
  13. Müzikal Sunu, Füg Sanatı, BWV 1079–1080

BWV Anhang ana katalog için uygun olmayan eserleri üç bölümde listelenmiştir:

  • I – Kayıp eserler ya da çok küçük bir kısmı var olan eserler (Anh. 1–23)
  • II – Gerçekliği kesin olmayan şüpheli eserler (Anh. 24–155)
  • III – Bach'a atfedilmiş fakat dha sonradan onun olmadığı anlaşılmış olan eserler (Anh. 156–189)

Anhang'in her bölümünde eserler ana katalogla aynı tür sırasını izleyerek türe göre sıralanır. Schmieder, BWV'nin ikinci baskısını 1990'da, özgünlüğüne göre bazı değişiklikler ve ana katalog ile Anhang'a daha fazla çalışma ekleyerek yayınladı. Tür ve Anhang bölümlerinde eklenen numaralandırmalarla çeşitli kompozisyonlar yeniden konumlandırıldı.[2] 1998'de Alfred Dürr ve Yoshitake Kobayashi 1990 ikinci baskısına dayanan küçük bir katalog yayınladılar. BWV2a olarak bilinen bu versiyon birkaç güncelleme ve harmanlama düzenlemesi daha içeriyordu.[3]

BWV2/BWV2a'ya yeni ilaveler şunları içerir:

  • BWV 1081–1126
  • BWV Anh. 190–213

BWV 1126'nın üzerindeki sayılar 21. yüzyılda eklendi. Bach-Werke-Verzeichnis'in gözden geçirilmiş yeni bir versiyonu, Bach Arşivi tarafından 2020'de yayınlanmak üzere duyuruldu.[4]

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  1. ^ Wolfgang Schmieder (editor). Thematisch-systematisches Verzeichnis der musikalischen Werke von Johann Sebastian Bach. Leipzig: Breitkopf & Härtel, 1950. Unaltered up unto its eighth printing in 1986.
  2. ^ a b Schmieder, Wolfgang. (1990). Thematisch-systematisches Verzeichnis der musikalischen Werke von Johann Sebastian Bach : Bach-Werke-Verzeichnis (BWV). 2., überarbeitete und erw. Ausg. Wiesbaden: Breitkopf & Härtel. ISBN 3-7651-0255-5. OCLC 22694756. 
  3. ^ Schmieder, Wolfgang. (1998). Bach-Werke-Verzeichnis : nach der von Wolfgang Schmieder vorgelegten 2. Ausgabe. Kleine Ausg. (BWV2a). Dürr, Alfred, 1918-2011., Kobayashi, Yoshitake., Beisswenger, Kirsten., 小林, 義武, (1942- ). Wiesbaden: Breitkopf & Härtel. ISBN 3-7651-0249-0. OCLC 39633107. 
  4. ^ "Yeni Bach-Eserleri-Kataloğu (BWV)". Bach Archiv Leipzig. 4 Ağustos 2020. 8 Nisan 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2020. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Johann Sebastian Bach</span> Alman klasik müzik bestecisi

Johann Sebastian Bach, Alman barok müzik bestecisi ve orgcudur.

<span class="mw-page-title-main">Johannes Brahms</span>

Johannes Brahms Alman piyanist, orkestra şefi ve 19. yüzyılın ikinci yarısının en önemli Romantik dönem bestecilerindendir. Hamburg'da Lutheran bir ailenin çocuğu olarak dünyaya geldi ve profesyonel yaşamının çoğunu Viyana'da geçirdi. Bazen Johann Sebastian Bach ve Ludwig van Beethoven ile müziğin "Üç B"sinden biri olarak gruplandırılır, bu yorum aslında on dokuzuncu yüzyıl orkestra şefi Hans von Bülow tarafından yapılmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Niccolò Paganini</span> İtalyan besteci

Niccolò Paganini, İtalyan besteci, keman virtüözü, gitarist ve kompozitör. Müzik tarihinin en ünlü keman virtüözlerinden biridir. Keman tekniğine önemli katkılarda bulunmuş; keman, gitar ve oda müziği alanında birçok eser vermiştir. Bestelerinin birçoğu dünyaca ünlüdür ve Liszt, Chopin, Schumann gibi bestecilere enstrümantal virtüözlüğün müziğin ana ögelerinden biri olması konusunda ilham kaynağı olmuşlardır.

<span class="mw-page-title-main">Füg</span> müzikte iki ya da daha fazla ses için bir kontrpuantal bir besteleme tekniği

Füg, müzikte iki ya da daha fazla ses için kontrpuantal bir besteleme tekniğidir. Başlangıçta sunulan bir konu farklı aralıklarda tekrarlanır ve bu durum eser boyunca sıklıkla devam eder.

<span class="mw-page-title-main">Carl Philipp Emanuel Bach</span>

Carl Philipp Emanuel Bach, Alman besteci.

<span class="mw-page-title-main">Kurt Tucholsky</span> Alman yazar (1890-1935)

Kurt Tucholsky, Alman gazeteci ve yazardır. Kaspar Hauser, Peter Panter, Theobald Tiger ve Ignaz Wrobel adlı takma adlarla da yazılar yazmıştır. Tucholsky Weimar Cumhuriyeti'nin en önemli gazeteci-yazarlarındandır. Politik bir gazeteci ve haftalık dergi "Die Weltbühne"nin yayıncılarından birisi olarak Heinrich Heine geleneğinde toplumcu-gerçekçi, toplumu eleştiren bir yazar olduğunu kanıtlamıştır. Aynı zamanda bir taşlama (hiciv) ustası, kabare yazarı, şarkı sözü yazarı, romancı ve şairdir. Kendisini demokrat, barışsever ve antimilitarist olarak tanımlayan Tucholsky, öncelikle politika, ordu ve yargı içindeki antidemokratik eğilimlere ve özellikle nasyonal sosyalizmin tehditlerine karşı uyarılarda bulunmuştur.

Köchel Dizini, orijinal olarak Ludwig von Köchel tarafından geliştirilmiş olan Wolfgang Amadeus Mozart tarafından bestelenmiş müziksel eserlerin tamamının kronolojik şekilde sıralanması şeklindeki bir dizindir. Mozart'a ait her esere ya K veya KV ile başlayan bir sıra numarası verilmiştir. Örneğin, Mozart'ın K. 626 olarak sınıflandırılmış eseri "Re-minör Requiem" olup Mozart tarafından bestelenmiş olan 626'ncı parçadır. Köchel dizin numarası böylece her Mozart eserleri için kısa kesin isim sağlar; hem de o eserin diğer eserlere nazaran kronolojik yapım tarihini açıkça gösterme amaçlıdır.

<span class="mw-page-title-main">Edward Elgar</span>

Sir Edward Elgar, Britanyalı geç romantik stili müzik bestecisi ve orkestra şefidir.

<span class="mw-page-title-main">Johann Sebastian Bach'ın eserleri listesi</span> Vikimedya liste maddesi

Johann Sebastian Bach'ın eserleri, BWV numaralarıyla indekslenmektedir; kısaltma Bach Werke Verzeichnis (Bach Eserleri Kataloğu) kelimelerinin baş harflerinden oluşur. Katalog, Wolfgang Schnieder tarafından derlenerek 1950 yılında basılmış; kronolojikten ziyade tematik olarak düzenlenmiştir. Ör: BWV 525'ten BWV 748'e kadar olan eserleri org için yazılmıştır.

Ryom-Verzeichnis veya Ryom Verzeichnis, Peter Ryom tarafından oluşturulan Antonio Vivaldi'nin müziğinin bir kataloğudur. Verzeichnis Almanca katalog kelimesidir. Katalog genellikle Vivaldi'nin eserlerini basit bir sayı ile tanımlamak için kullanılır.

<span class="mw-page-title-main">L'estro armonico</span>

L'estro armonico, Op. 3, İtalyan besteci Antonio Vivaldi'nin ilk olarak 1711'de Amsterdam'da yayınlanan yaylı çalgılar için 12 konçertodan oluşan setin adıdır. Vivaldi'nin Op. 1 on iki trio sonatı ve Op. 2 on iki keman sonatı, sadece sonat biçimde eserler içeriyordu, bu yüzden L'estro Armonico bestecinin yayımlanan ilk konçerto derlemesi olma özelliğini de taşımaktadır. Ayrıca ilk kez bir İtalyan yayın evi yerine yabancı bir yayın evi olan Estienne Roger'ı seçti. Her konçerto sekiz partili şekilde basılmıştır: 4 keman, 2 viyola, viyolonsel ve sürekli bas.

Johann Sebastian Bach'ın BWV 1041-1043 keman konçertoları ve BWV 1046-1051 Altı Brandenburg Konçertosu orijinal çalgılamalarıyla bugüne dek ulaşmıştır. Klavsen konçertoları çoğunlukla diğer solo çalgılar (keman, obua, flüt vb.) için yazılmış (önceki) konçertoların uyarlamalarıdır. Klavsen konçertolarından bazıları, diğer solo çalgılar için konçertoların bugünkü orijinal versiyonları ile örtüşürken bazı klavsen konçertolarının başka bir versiyonu bulunmamaktadır, bu da her bir klavsen konçertosunun önceki bir solo çalgı versiyonundan uyarlandığını düşündürmektedir (Ör: BWV 1057 ve 1054 sayılı klavsen konçertoları, 1041 ve 1042 sayılı keman konçertolarının bir ton aşağı aktarılarak yeniden düzenlenmiş versiyonları iken 1055 ve 1056 sayılı klavsen konçertosunun klavsen harici bir solo çalgı için versiyonu bulunmamaktadır).

<span class="mw-page-title-main">Solo Keman için Sonat ve Partitalar (Bach)</span>

Solo keman için sonat ve partitalar Johann Sebastian Bach'ın 1720'li yıllarda Köthen'de yazdığı düşünülen, altı başlıktan oluşan eserdir. Bazen, Bach imzalı el yazmasındaki başlıklarına uygun olarak, İngilizcede solo keman için sonatlar ve partiler olarak anılırlar: Bach zamanında Almanca konuşulan bölgelerde "Partia" yaygın olarak kullanılırken, 1879 Bach Gesellschaft baskısında o zamana kadar standart hale gelen bu sete İtalyanca "partita" olarak tanıtılmıştır. Eser üç kilise sonatı ve dans bölümlerinden oluşan üç partitadan oluşur. İkinci partita, son bölümü solo keman için yazılmış en ustalıklı ve duygulu bölüm olan Chacone ile bilinir.

<span class="mw-page-title-main">Concerti grossi, Op. 6 (Handel)</span>

Op. 6 Konçerto Grosso'lar veya On İki Büyük Konçerto, HWV 319–330, George Frideric Handel'in iki keman ve viyolonselden oluşan bir solist üçlü ve sürekli bas için klavsenin de yer aldığı dört partili bir yaylı orkestrası eşliği için hazırladığı 12 konçerto içeren eser dizisi. İlk olarak 1739'da John Walsh tarafından Londra'da yayımlandı, 1741'in ikinci baskısında Op. 6 eser sayısı ile yayımlandı. Johann Sebastian Bach tarafından tercih edilen Antonio Vivaldi'nin üç bölümlük Venedik konçertosundan ziyade, Arcangelo Corelli'nin eski kilise konçertosu ve oda konçertolarını model almış, oratoryolarının performansları sırasında çalınmak üzere yazılmıştır. Geleneksel modele rağmen, Handel, trio (üçlü) sonatalar, operatik aryalar, Fransız uvertürleri, İtalyan tarzı sinfoniler, fügler, temalar ve varyasyonlar ve çeşitli danslar da dahil olmak üzere beste tarzlarının tamamını bölümlere dahil etti. Konçertolar büyük ölçüde yeni malzemelerden oluşuyordu: Barok konçerto grosso türünün en güzel örneklerindendirler.

<span class="mw-page-title-main">Kilise Kantatı (Bach)</span> Vikimedya liste maddesi

Johann Sebastian Bach, bir müzisyen olarak hayatı boyunca hem dünyevi hem de kutsal kullanım için kantatalar besteledi. Kilise kantatları, Luteryen kilisesi'nde kullanılmak üzere bestelediği dini kantatlardır.

Almanca 'Ek' anlamına gelen Anhang genellikle Anh. olarak kısaltılır. Bach-Werke-Verzeichnis (BWV), Köchel kataloğu (KV) veya RV kataloğu gibi yayınlardaki ek bölümleri ifade eder:

<span class="mw-page-title-main">Viyolonsel Süitleri, BWV 1007-1012 (Bach)</span>

Viyolonsel süitleri BWV 1007-1012, Johann Sebastian Bach'ın 1717-23 yılları arası bir tarihte yazıldığı düşünülen solo viyolonsel altı süit içeren bir kompoisyonudur. Viyolonsel için yazılmış en sık icra edilen ve tanınan solo eserlerdendir. Bach muhtemelen Köthen'de Kapellmeister olarak görev yaptığı dönemde bestelemiştir. Bach'ın ikinci karısı Anna Magdalena Bach'ın el yazması kapağında verilen başlık 'Suites à Violoncello Solo senza Basso'dur.

Müzikte opus sayısı, bestecinin o eseri yayınlamasının kronolojik sırasını belirtmek için bir müzik kompozisyonuna veya bir dizi kompozisyona atanan "eser numarasıdır". Opus numaraları benzer başlıklara sahip besteleri ayırt etmek için de kullanılır; tek bir çalışma için "Op" olarak, birden fazla esere atıfta bulunulduğunda "Opp." olarak kısaltılır. Opus numaraları her zaman kompozisyonun kronolojik sırasını göstermeyebilir. Örneğin, bestecinin ölümünden sonra yayınlanan bir eser var ise, gençlik dönemine ve hatta bestecinin ilk tamamladığı eserlerden biri olsa dahi, opus numarası olarak genellikle son sıralara yerleştirilir.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.