Büyen Nehri
| Büyen Бүйен (Kazakça) Биен (Rusça) | |
|---|---|
| Konum | |
| Ülke(ler) |  Kazakistan |
| Eyalet(ler) | Jetisu |
| İlçe(ler) | Aksu, Sarkant |
| Genel bilgiler | |
| Birleşim (kaynak) | Köksay ve Tastıbüyen nehirlerinin birleşmesiyle |
| Kaynak | Çungarya Aladağları[1] 45°09′20″N 79°23′16″E / 45.1556°K 79.3879°D |
| Kaynak rakımı | y. 1.365 m (4.478 ft)[2] |
| Ağız | Jalkum Çölü[3] 45°39′06″N 79°05′38″E / 45.6516°K 79.094°D |
| Ağız rakımı | y. 449 m (1.473 ft)[2] |
| Yükseklik farkı | y. 916 m (3.005 ft) |
| Uzunluk | 120 km (75 mi) |
| Havza alanı | 1.200 km2 (460 sq mi) |
| Debi | 4,03 metreküp/saniye (142 cu ft/s) |
Büyen (Kazakça: Бүйен, Büien; Rusça: Биен) Kazakistan'da Jetisu eyaletinin Aksu ve Sarkant ilçelerinden akan bir nehirdir.
Nehir Yolu
Kaynağı Çungarya Aladağları'ndadır. Köksay (Коксай) ve Tastıbüyen (Тастыбиень) nehirlerinin birleşmesiyle oluşmaktadır.[1] Doğusundaki Aksu'ya paralel olarak kuzeye doğru akar ve Balkaş Gölü'nün güneyindeki Jalkum Çölü'nde kaybolur.[4][5][6]
Tarih
Yukarı Büyen vadisinde Tunç Çağı yerleşimi Tasbas bulunmaktadır.[7]
Ayrıca bakınız
Kaynakça
- ^ a b "Sovyet haritasındaki kaynak yeri (haritada: Биен) (Rusça) 1:200.000". 22 Aralık 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Aralık 2023.
- ^ a b Google Earth
- ^ "Sovyet haritasındaki ağız yeri (haritada: Биен) (Rusça) 1:100.000". 22 Aralık 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Aralık 2023.
- ^ "L-44 Topographic Chart (maps.vlasenko.net) (Rusça) 1:1000000". 27 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Eylül 2023.
- ^ "L-44-087.jpg Topographic Chart (maps.vlasenko.net) (Rusça) 1:100.000". 28 Ekim 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Eylül 2023.
- ^ "L-44-099 Topographic Chart (maps.vlasenko.net) (Rusça) 1:100.000". 27 Ekim 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Eylül 2023.
- ^ Spengler, R.N. "Botanical Resource Use in the Bronze and Iron Age of the Central Eurasian Mountain/Steppe Interface: Decision Making in Multiresource Pastoral Economies" (PDF). Washington University in St. Louis. s. 98. 12 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 16 Eylül 2023.
