İçeriğe atla

Aziz Yorgi ve Ejderha

Aziz Yorgi ejderhayı öldürürken, gravürü yapan Albrecht Dürer (1501/4)

Aziz Yorgi’nin (ö. 303) efsanesinde insan kurbanı isteyen bir ejderhayı öldürmesini anlatır. Hikaye ejderhanın köylülerden zorla haraç aldığından bahseder. Köylülerin verecek hayvanları ve incik boncukları kalmadığında yılda bir defa insan kurban etmeye başlamışlardır. Bu sistem sıradaki kurban olarak bir prenses seçilene kadar köylülerce kabul edilmiştir. Daha sonra Aziz Yorgi sıradaki kurban olarak seçilmiş olan prensesi kurtarır. Hikaye önce 11. Ve 12. yüzyıllarda Kapadokya’da ortaya çıkmıştır ama daha sonra 13. yüzyılda Libya’ya Altın Efsane ile yayılmıştır.[1]

Hikayenin Hristiyanlık öncesi kökenleri bulunmakla birlikte (Altın Post, Andromeda, Tifon) hikaye Aziz Yorgi’ye atfedilmeden öce başka azizlere de atfedilmişti. 9. ve 10. Yüzyıllarda özellikle Aziz Theodor Tiron’a atfedilmişti ve hikaye daha sonra 11. yüzyılda Aziz Yorgi’ye atfedildi. Aziz Yorgi’nin ejderhayı katletmesiyle ilgili bulunan en eski metin 11. yüzyıldan kalma Gürcü bir metindir.[2][3]

12. yüzyılda efsane ve ikonografi Bizans’ta büyük bir hızla yayıldı. Yine 12. yüzyılda, haçlı seferleri yoluyla Batı Hristiyanlığına ulaştı. Birinci haçlı seferlerindeki şövalyeler Aziz Yorgi’nin arkadaş asker azizleri Dimitrios, Mauritius, Theodor Tiron ile birlikte, Antakya’da ve Yeruşalim’de onlarla beraber savaştığına inandı. Efsane, Batı geleneğinde Speculum Historiale ve Altın Efsane’deki Latince versiyonu ile 13. yüzyılda popülerleşti. Başlarda saraydaki romanslarda hakimken, 13. yüzyılda yaygınlaşarak Geç Orta Çağ ve Rönesans’ta ebedi ve görsel bir konu olarak favorilerden birisi oldu ve hem Doğu hem de Batı geleneğinde Aziz Yorgi ile ilgili Hristiyan geleneklerinin ayrılmaz bir parçası haline geldi.

Altın Efsane

Jacobus de Voragine’nin bilinmiş Legenda aurea (Altın Efsane 1260’lar), Aziz Yorgi ve Ejderha bölümü O’nun “Silene” dediği, Libya içinde bir yerde gerçekleşti.[4][5]

Libya'daki Silene yakınlardaki bir gölün civarı, kırsal çevreyi zehirleyen, zehir tüküren bir ejderha tarafından mesken edinilmişti. Şehri de etkilemesini önlemek için, insanlar günlük olarak O'na iki koyun sunuyorlardı sonra bir insan ve bir koyun sonra ise çocukları ve gençleri kura ile sunmaya başladılar. Bir defasında kura kralın kızına çıktı. Kral, kızının bağışlanması için köylülere bütün altınlarını ve gümüşlerini sundu ama köylüler reddetti. Prenses göl kenarına, canavarın yemesi için gelinlik giymiş şekilde yollandı.

Aziz Yorgi şansen oradaydı. Prenses O'nu uzaklaştırmaya çalıştı ama Yorgi kalmaya yemin etti. Onlar sohbet ederken ejderha gölden çıktı. Aziz Yorgi haç işareti yaptı ve at üstünde canavara hücum ederek kargısıyla canavarı ciddi şekilde yaraladı. Prensesten kuşağını kendisine fırlatmasını istedi ve Yorgi kuşağı ejderhanın boynuna doladı. Prenses kendinden istenileni yaptığında, ejderha, prensesi tasmalı “uysal bir canavar” gibi takip etti.

Prenses ve Aziz Yorgi ejderhayı canavarın halka korku saldığı yere, Silene şehrine geri götürdü. Aziz Yorgi insanlara, eğer Hristiyan olup vaftiz olurlarsa, ejderhayı öldürmeyi teklif etti. On beş bin erkek, Silene'nin kralı da dahil Hristiyanlığa geçti. Yorgi, ejderhanın kafasını kılıcıyla keserek öldürdü, ejderhanın bedeni dört öküzün çektiği bir arabayla şehirden çıkartıldı. Kral, Kutsal Bakire Meryem ve Aziz Yorgi adına, ejderhanın öldüğü yerin üstüne kilise inşa etti ve kilisenin sunağından tüm hastalıkları iyileştiren bir su aktı.[6] Sadece Latince versiyon Aziz Yorgi'nin ejderhanın kafasını kılıcıyla kesmeden önce kargısıyla vurduğundan bahseder.[7]

Kaynakça

  1. ^ St. George and the Dragon: Introduction 15 Nisan 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. in: E. Gordon Whatley, Anne B. Thompson, Robert K. Upchurch (eds.), Saints' Lives in Middle Spanish Collections (2004).
  2. ^ Privalova, E. L. (1977). Pavnisi (Rusça). Tiflis: Metsniereba. s. 73. 
  3. ^ Tuite, Kevin. "The Old Georgian version of the miracle of St George, the princess and the dragon: Text, commentary and translation" (PDF). Université de Montréal, Département d'anthropologie. 17 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ağustos 2020. 
  4. ^ Jacobus (de Voragine) (1890), Graesse, Theodor (Ed.), "Cap. LVIII. De sancto Georgio", Legenda aurea: vulgo Historia lombardica dicta, ss. 260-264, 28 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 25 Haziran 2022 
  5. ^ Jacobus (de Voragine) (1900), Caxton, William (tr.) (Ed.), "Here followeth the Life of S. George Martyr", The Golden Legend: Or, Lives of the Saints, Dent, 3, s. 126, 25 Haziran 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 25 Haziran 2022 
  6. ^ Thus Jacobus de Voragine, in William Caxton's translation (On-line text 5 Nisan 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.).
  7. ^ Johns, Jeremy (2017), Bacile, Rosa (Ed.), "Muslim Artists and Christian Moels in the Painted Ceilings of the Cappella Palatina", Romanesque and the Mediterranean, Routledge, ISBN 9781351191050, 25 Haziran 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 25 Haziran 2022 , note 96

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Hristiyanlık</span> tek tanrılı İbrahimî bir din

Hristiyanlık, Nasıralı İsa'nın yaşamına, öğretilerine ve vaazlarına dayanan, tek Tanrılı İbrahimî bir dindir. Günümüzde Hristiyanlık, dünya nüfusunun yaklaşık %30,1'ini oluşturmaktadır ve 2,4 milyarı aşkın takipçisi ile dünyanın en kalabalık dinidir. Takipçilerine, "Mesihçi" anlamına gelen Hristiyan veya Nasıralı İsa'ya ithafen İsevi veya Nasrani denir. Kitâb-ı Mukaddes'e inanan takipçileri, Yahudi metni olan Tanah'ta kehanet edilen İsa'nın Mesih olarak gelişinin bir Yeni Ahit olduğuna inanırlar.

<span class="mw-page-title-main">Hayvan kurbanı</span>

Hayvan kurbanı, dini anlamda bir tanrıyı yatıştırmak veya iyiliğini sürdürmek için bir veya daha fazla hayvanın ritüel olarak öldürülmesi ve sunulmasıdır. Geç Antik Çağ'da Hristiyanlığın yayılmasına kadar Avrupa ve Eski Yakın Doğu'da hayvan kurban etme yaygındı ve bugün bazı kültürlerde veya dinlerde devam ediyor. Kurban ritüeli bazı kültürlerde insanların kurban edilmesini kapsıyordu ve muhtemelen tarih içerisinde hayvan kurbanı ile yer değiştirmişti.

<span class="mw-page-title-main">Ashâb-ı Kehf</span> Bir mağarada asırlarca uyuduktan sonra tekrar uyandıklarına inanılan 7 kişi

Ashâb-ı Kehf veya Yedi Uyurlar, Hristiyanlık ve İslamiyet başta olmak üzere dünyanın değişik kültürlerinde anlatılan, halkını terk ederek Efes şehrinin dışındaki bir mağarada saklanan bir grup Romalı gencin hikâyesidir. Anlatıların ortak yanı ise, kendi halkına yüz çeviren ve onları terk eden bir grup olmalarıdır. Hikâyenin M.S. 250 civarında, Roma İmparatorluğu'nun Hristiyanlara yönelik zulümlerde bulunduğu dönemde yaşandığına inanılmaktadır. Hikâyenin başka bir versiyonu İslam'ın kutsal kitabı Kur'an'ın Kehf Suresi'nde de geçmektedir (18:9-26).

<span class="mw-page-title-main">Gürcüler</span> Gürcistana özgü Kafkas etnik grubu

Gürcüler veya Kartveliler, günümüzde büyük bölümü Gürcistan’da yaşamakta olan Kafkasya halkı. Gürcüler ayrıca Azerbaycan, İran, Rusya, Türkiye, ABD ve Avrupa’nın bazı ülkelerine de dağılmıştır. Tarihsel antropoloji açısından Gürcüler; Svanlar, Lazlar ve Megreller ile aynı kökenden gelen bir Kartveli halkı olarak kabul edilir. Halkın büyük çoğunluğu bir Kartveli dili olan Gürcüce konuşmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Kurt adam</span> kurda veya kurda benzer antropomorfik bir yaratığa dönüşebilen mitolojik insan veya insanı yaratıklar

Kurt adam, dolunay sırasında kurt gibi korkunç bir yaratığa dönüşen efsanevi insan. Bir insanın bir hayvan, özellikle de kurt biçimine girebilmeye yetenekli olması, kurt adam söylencesinin çıkış kaynağı hakkında yeterli bir açıklama değildir. Genellikle bir kurt tarafından ısırılma ya da belirli ayda doğma olayı diye bilinir. Çok eskiden beri çeşitli kaynaklarda ve toplumlarda kurt adam öykülerine rastlanmaktadır. Farklı coğrafyalarda yaşayan insan topluluklarında sadece kurt adamlık değil çeşitli insan hayvan karışımı yaratıklara da rastlanmaktadır. İskandinavların ayı adamları, Kızılderililerin bizon adamları, Afrikalıların sırtlan adamları, Türklerin itbarakları ve İstanbul’un kedi kadınları bunlara örnektir.

<span class="mw-page-title-main">Andromeda (takımyıldız)</span> bir takımyıldız

Andromeda, 2. yüzyıl astronomu Batlamyus tarafından listelenen 48 takımyıldızdan ve 88 modern takımyıldızdan biridir. Kuzey Göksel Yarımküre'de yer alan takımyıldız, Yunan mitolojisinde kayalara zincirlenip deniz canavarı Cetus tarafından yenilmek üzere bırakılan Cassiopeia'nın kızı Andromeda'nın adını taşır. Andromeda, Perseus efsanesindeki karakterler için adlandırılmış diğer birkaç takımyıldızla birlikte, Kuzey Yarımküre'de en çok sonbahar akşamları belirgin şekilde görülür. Kuzeydeki dik açıklığı (deklinasyon) nedeniyle yalnızca 40° güney enleminin kuzeyindeki gözlemciler tarafından görülebilir, daha güneydeki gözlemciler için ise ufkun altında kalır. Kapladığı 722 derece karelik alanla en büyük takımyıldızlardan biridir. Bu büyüklük, Dolunayın boyutunun 1.400 katından, en büyük takımyıldız olan Suyılanı'nın boyutunun %55'inden ve en küçük takımyıldız olan Güneyhaçı'nın boyutunun 10 katından fazladır.

<span class="mw-page-title-main">Kadmos</span>

Yunan mitolojisinde, Kadmos ya da Cadmus( ')' efsanevi Boeotia'daki Thebai şehrinin kurucusudur ve Fenikelidir. Perseus ve Bellerophon'la birlikte ilk Yunan kahramanıydı ve Herakles'ten önceki en büyük kahraman ve canavar avcısıydı. Yaygın olarak Fenike prensi olduğu belirtilir, kral Agenor'un ve kraliçe Tire'li Telephassa'nın oğluydu, kardeşi Phoenix, Cilix ve Europa idi. Kadmos'un soyağacı Zeus'a dayanmaktadır. Başlangıçta, Zeus tarafından Fenike kıyılarından kaçırılan kız kardeşi Europa'yı bulup Tire'ye geri götürmek için kraliyet ailesi tarafından yolculuğa gönderildi. İlk anlatımlarda, Kadmos ve Europa, Phoenix'in çocuklarıydı. Kadmos, aslen onun onuruna Cadmeia akropolisi olarak adlandırılan Yunan şehri Thebai'yi kurmuştur.

<span class="mw-page-title-main">Yorgi</span>

Yorgi Hristiyanlık'ta ve İslam'da velî olarak kabûl edilen bir Hristiyan'dır. İslâmi kaynaklarda ismi Cürcis, Circis ya da Cercis olarak da geçer.

<span class="mw-page-title-main">Kolhis</span> Antik Çağdaki bir krallık ve tarihsel bölge

Kolhis ya da Kolhis Krallığı, Karadeniz'in doğu kıyılarında, bugünkü Gürcistan'ın batısında kurulmuş Antik Çağ krallığıdır.

Slav mitolojisi, Slavların Hristiyanlığı kabul etmelerinden önce inandıkları çok tanrılı dinin mitolojisidir. Din, Ön Hint-Avrupa dinleriyle bağlantısı olan pek çok dinle ortak özelliklere sahiptir.

<span class="mw-page-title-main">William Caxton</span> İngiliz yayıncı (1422-1491)

William Caxton İngiliz asıllı bir tüccar, diplomat, yazar ve matbaacıdır. 15. yüzyılda Avrupa’da Johannes Gutenberg’in bulduğu basım yöntemini İngiltere’de uygulayan ilk kişidir. Bu yüzden, matbaacılığı İngiltere ile tanıştıran ilk insan olduğu düşünülür. Ayrıca, İngiltere'de basılı kitapların perakende ticaretini yapan ilk İngilizdir.

<span class="mw-page-title-main">Aziz Georgij Kilisesi (Staro Nagoričane)</span> Makedonyada bir Orta Çağ kilisesi.

Aziz Georgij Kilisesi, Kuzey Makedonya'ndeki Kumanova'nın Staro Nagoričane köyünde bulunan bir Makedon Ortodoks kilisesidir.

<span class="mw-page-title-main">İprari Kilisesi</span>

İprari Başmelekler Kilisesi veya yerel olarak bilindiği adıyla Tarngzel, Gürcistan'ın Samegrelo-Zemo Svaneti bölgesindeki Mestia Belediyesine bağlı İprari köyünde bulunan bir 11. yüzyıl kilisesidir. Köy, tarihi ve kültürel yayla bölgesi Svaneti'nin parçasıdır. Mimari olarak sıradan bir salon kilisesi olan İprari, Orta Çağ Gürcü anıtsal sanatının en önemli eserlerinden biri olan ve 1096'da Tevdore tarafından boyanmış bir dizi freski içermektedir. Kilise, Gürcistan'ın Ulusal Öneme Sahip Taşınmaz Kültür Anıtları listesine eklenmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Lomisa Kilisesi</span>

Lomisa Kilisesi Doğu Gürcistan'da bulunan, Yorgi'ye adanmış bir Orta Çağ Hristiyan tapınağıdır. Yapı, 9 veya 10. yüzyılda inşa edilmiş basit bir taş salon kilisesidir. Deniz seviyesinden yaklaşık 2200 metre yükseklikteki bir dağ sırtında bulunan Lomisa, Mtiuleti yayla eyaletinin ve civardaki yerlerin başlıca tapınağıdır. Tapınakta her yıl paskalyadan sonraki 7. haftada bir festival düzenlenmektedir. Festivalde hayvanlar toplu olarak kesilerek kurban edilir. Tarihi ve kültürel önemi nedeniyle, kilise Gürcistan'ın Ulusal Öneme Sahip Taşınmaz Kültür Anıtları listesine eklenmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Pavnisi Kilisesi</span>

Pavnisi Yorgi Kilisesi, Doğu Gürcistan'ın Şida Kartli bölgesindeki Kaspi Belediyesinde konumlanmış bir Gürcü Ortodoks kilisesidir. 9-10. yüzyıllara tarihlenen yapı, bir salon kilisesidir. 12. yüzyılın ikinci yarısına tarihlenen freskleriyle tanınan kilise, Gürcistan'ın Ulusal Öneme Sahip Taşınmaz Kültür Anıtları listesine eklenmiştir.

<span class="mw-page-title-main">İnsan kurban etme</span> geçmiş toplumlarda tanrı veya ilah için bir insanın öldürülmesi

İnsan kurban etme, genellikle tanrıları, hükümdarı, yetkili veya rahip figürünü veya ölü ataların ruhlarını memnun etmek veya yatıştırmak amacıyla yapılan bir ritüelin parçası olarak bir veya daha fazla insanı öldürme eylemidir. Burada hizmetli veya hizmetliler sonraki yaşamlarında efendilerine hizmet etmeye devam etmeleri için öldürülürdü. Bazı kabile toplumlarında bulunan yakından ilişkili uygulamalar yamyamlık ve kelle avcılığıdır.

<span class="mw-page-title-main">Yurtsever Simun</span> İsanın havarisi

Yurtsever Simun, İsa'nın 12 havarisi arasında en belirsiz olanlardan biriydi. Birkaç psödopigrafik yazı Simun'a atfedilmiş olmakla birlikte, Hieronymus Simun'u MS 392-393 arasında yazılmış De viris illustribus'a dahil etmemiştir.

<span class="mw-page-title-main">Báthory ailesi</span>

Báthory Ailesi, Macaristan'ın soylu ailelerinden olan Gutkeled Hanedanı'nın bir kolu oup, Macaristan Krallığı başta olmak üzere Lehistan ve Erdel (Transilvanya) gibi ülkelerde yönetim sahibi olmuşlardır.

İskoç mitolojisi, İskoçya tarihi boyunca ortaya çıkan, bazen birbirini takip eden nesiller tarafından detaylandırılan ve diğer zamanlarda reddedilen ve başka açıklayıcı anlatılarla değiştirilen mitlerin bir koleksiyonudur.

<span class="mw-page-title-main">Aziz Yorgi Haçı</span> beyaz zemin üzerinde kırmızı bir haç

Arma bilimi içinde Aziz Yorgi Haçı, beyaz zemin üzerinde kırmızı bir haçtır ve Geç Orta Çağ'dan itibaren, genellikle bir haçlı askeri olarak tasvir edilen olan Aziz Yorgi ile ilişkilendirilmiştir.